Τό Ξεσκέπασμα τοῦ Ταλμούδ (Μέρος 1ον)

 Τὸ Ξεσκέπασμα τοῦ Ταλμοὺδ

(Μέρος 1ον)

           Ἀποσπάσματα ἐκ τοῦ Ταλμουδικοῦ βιβλίου Χορκόιμ:

"Εκείνος που απειθεί στο Νόμο του Μωϋσή μπορεί να συγχωρεθεί, αλλά αυτός που παραβιάζει τους κανόνες του Ταλμούδ πρέπει να τιμωρηθεί με θάνατο".

"Όποιος αμφιβάλλει για τη θεοπνευστία του Ταλμούδ ή για κάποια διδασκαλία του που περιέχεται σ' αυτό, θα κληρονομήσει την αιώνιο κόλαση".

"Ο Μεσσίας θα έλθη τότε μόνο, όταν οι Εβραίοι καταλύσουν την άθλια και αισχρά βασιλεία των άλλων λαών. Όταν θα έλθη ο Μεσσίας, όλοι οι λαοί θα τον προσκυνήσουν και θα τον υπηρετήσουν. Αυτός όμως δεν θα δεχθεί τις προσφορές των Χριστιανών, αλλά απεναντίας θα διατάξει την εξόντωση τους. Όταν θα έλθη ο Μεσσίας, κάθε Εβραίος θα έχει 2.800 δούλους και 310 γυναίκες, όλη δε η περιουσία των λαών της γης θα περιέλθει στα χέρια των υιών του Ισραήλ".

"Κάθε ετερόδοξος δεν είναι άνθρωπος αλλά κτήνος. Ο Εβραίος είναι πιο αγαπητός στο Θεό και από τους Αγγέλους ακόμη. Το να ραπίζεις Εβραίον είναι ίσο με το αντιτάσσεσθαι στο Θεό. Γι' αυτό ο άπιστος που χτυπά Εβραίο πρέπει να τιμωρείται με θάνατο. Οι Χριστιανοί είναι σκυλιά, γαϊδούρια, γουρούνια, κτήνη. Το γένος των Χριστιανών είναι αγέλη κτηνών, από τον σατανά καταγόμενη και μόνο το όνομα του χοίρου δικαιούται να φέρει. Γυνή Εβραία, εξερχόμενη του λουτρού, αν συναντήσει ίππο, όνον, καμήλα, σκύλο, χοίρο, λεπρό ή Χριστιανό, οφείλει να λουσθεί πάλι".

      Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίον "Τὸ Ξεσκέπασμα τοῦ Ταλμούδ" :

 ΣΤΟ κεφάλαιο Αρουβίμ γράφεται:
"Τα σπίτια των Χριστιανών πρέπει να θεωρούνται αγελοστάσια και στις διδασκαλίες του Βαϊαμοτέθ οι τάφοι των Χριστιανών πρέπει να θεωρούνται λάκκοι κτηνών".

Στη σελίδα 55 γράφεται:

"Ο Μωϋσής έδωσε την εντολή "Ού φονεύσης" εννοών μη φονεύσης υιόν Ισραήλ, συνεπώς αυτός που φονεύει αλλόθρησκο που είναι κτήνος, δεν παραβαίνει το Νόμο: — "Κύριε, μισήτω τους μισούντας με", λέγει ο Δαυίδ. Ποιόν άλλο εκτός από τους Χριστιανούς πρέπει να μισεί ο Εβραίος, εργαζόμενος την ολική εξόντωση των; — Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται η επιείκια προς τους Χριστιανούς: — Εξόντωσε διά χειρός σου Εβραίε, κάθε Χριστιανό. Τον καλύτερο από τους Χριστιανούς αφαίρεσε του την ζωήν — Το αίμα του Χριστιανού που χύνει ο Εβραίος ευαρεστεί το θεό του Ισραήλ".

Στη σελίδα 61 γράφεται:
"Ο ευσεβής Εβραίος πρέπει να γνωρίζει ότι το αίμα των Χριστιανών είναι θυσία ευπρόσδεκτος στον ουρανό, ώστε θεωρείται περισσότερη ιερή και από την προσφορά πολυτίμων αρωμάτων και μύρων και φέρει ευλογία του Υψίστου στους εκτελούντες και μεταλαμβάνοντες".

 Κάποιος Εβραίος, γενόμενος Χριστιανός, απεκάλυψε ο ίδιος τις Ταλμουδικές θηριωδίες. Ο Ι.Φέλτρης διηγείται ότι το 1420, οι Εβραίοι της Γερμανίας επαναλάμβαναν κάθε χρόνο συνεχώς μια μυστηριώδη, θρησκευτική τελετή στην οποία, όπως ο ίδιος θυμάται, έπαιρνε μέρος και ο πατέρας του.
"Την παραμονή του Πάσχα και την επομένη — διηγείται — ο πατέρας μου προμηθεύετο Χριστιανικό αίμα από τον Ραββίνο και το έρριπτε στο ποτήρι του μαζί με κρασί. Έπειτα ράντιζε την τράπεζα με το μίγμα αυτό. Επίσης έβαζαν από το αίμα αυτό στη ζύμη με την οποία έπλαθαν τα άζυμα και τρώγαμε όλοι στο σπίτι μας".

To 1475, στο Τιρέντο, θυσιάζεται από τους αιμοσταγείς Εβραίους το 2 χρονών Χριστιανό νήπιο Συμεών. Η ανθρωποθυσία αυτή και η απoκάλυψή της γέννησε την πολύκροτον και πολυετή δίκη στην οποία έλαβαν μέρος οι διασημότεροι νομικοί και λόγιοι της Ευρώπης και της
οποίας αποτέλεσμα ήταν η καταδίκη των δολοφόνων σε ποικιλότροπους θανάτους.
Ένας από τους κυριότερους ενόχους στη δίκη αυτή, ο Εβραίος Σαμουήλ, ομολόγησε στα δικαστήρια τα εξής:
"Προ αμνημονεύτων χρόνων - ακριβώς δεν θυμάμαι να καθορίσω την εποχή, αλλά από τότε άρχισε να εξαπλώνεται ο Χριστιανισμός - οι πιο διάσημοι Εβραίοι της Βαβυλώνας συνεκάλεσαν Συνέδριο και αποφάσισαν ότι: Το αίμα Χριστιανού παιδιού, το οποίο ρέει εξαιτίας βασανιστηρίων είναι χρησιμότατο για την ψυχική μας σωτηρία. Το αίμα αυτό πρέπει οπωσδήποτε να εξάγεται από τα παιδιά των Χριστιανών και το θύμα είναι απαραίτητο να μαρτυρήσει όπως και ο Χριστός, τον οποίο εσείς τιμάτε σαν Θεό. Προτιμούνται παιδιά κάτω των 7 ετών, άρρενα, και μόνο σε απόλυτη ανάγκη επιβάλλεται η ανθρωποθυσία θηλέων καίτοι δεν έχει τα ίδια αποτελέσματα που απαιτούν οι κανονισμοί του Ταλμούδ".