ΠΡΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΙΝΕ ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

       Εἶνε δὲ πολλῆς προσοχῆς ἄξιον καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁσάκις Ἐπίσκοποι ἢ Πατριάρχαι, κηρύσσοντες αἱρετικὰ φρονήματα, ἐκλήθησαν ὑπὸ τῶν ἁγίων Συνόδων ἵνα δικασθοῦν, ἐκλήθησαν μετὰ πάσης ἐκκλησιαστικῆς τάξεως, ὡς ἐν ἐνεργείᾳ Ἐπίσκοποι ἢ Πατριάρχαι! Καθαιρούμενοι δέ, καθῃροῦντο ἀπὸ τῆς "Χάριτος τῆς Ἀρχιερωσύνης", ἀπὸ τοῦ "Πατριαρχικοῦ ἢ Ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος", "ἀπεγυμνοῦντο τῆς Χάριτος τῆς Ἀρχιερωσύνης" κ.τ.τ.. Μέχρι τῆς τελευταίας στιγμῆς δηλαδὴ ἡ Ἐκκλησία ἔβλεπεν αὐτοὺς ὡς ἐν ἐνεργείᾳ Ἀρχιερεῖς! Μόνον μετὰ τὴν ὑπ᾿ αὐτῆς καταδίκην ἔβλεπε πλέον αὐτοὺς ὡς ἐστερημένους τῆς Χάριτος, ὡς γεγυμνωμένους τῆς Ἀρχιερωσύνης.

       " Ὁ Νεστόριος ἦτο ἐντὸς Ἐκκλησίας ὅλον τὸ διάστημα πρὸ τοῦ ἀναθεματισμοῦ του;" ἐρωτᾷ θριαμβολογῶν ὁ κ. Κ..
Ναί, κύριε, ἦτο! Δηλαδὴ ἦτο ἐν ἐνεργείᾳ Ἀρχιερεὺς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἂν δὲν ἦτο διὰ σέ, ἦτο διὰ τὸν Ἅγιον Κύριλλον, ἦτο διὰ τὴν Σύνοδον τῆς Ἀλεξανδρινῆς Ἐκκλησίας, ἦτο δι᾿ αὐτὴν τὴν Γ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδον! Ἀνέγνως ποτὲ τὰς τρεῖς περιφήμους ἐπιστολὰς τοῦ θείου Κυρίλλου πρὸς τὸν Νεστόριον, σταλείσας μετὰ τὴν ὑπ᾿ αὐτοῦ κήρυξιν τῆς αἱρέσεως; Εἶδες πῶς προσφωνεῖ τὸν ἤδη αἱρετικὸν Νεστόριον;

- Ἐπιστολὴ πρώτη:
"Τῷ εὐλαβεστάτῳ καὶ θεοφιλεστάτῳ Ἐπισκόπῳ συλλειτουργῷ Νεστορίῳ Κύριλλος Ἐπίσκοπος ἐν Κυρίῳ χαίρειν".
- Ἐπιστολὴ δευτέρα:
"Τῷ εὐλαβεστάτῳ καὶ θεοφιλεστάτῳ συλλειτουργῷ Νεστορίῳ Κύριλλος ἐν Κυρίῳ χαίρειν".
- Ἐπιστολὴ τρίτη:
"Τῷ εὐλαβεστάτῳ καὶ θεοσεβεστάτῳ συλλειτουργᾷ Νεστορίῳ Κύριλλος καὶ ἡ συνελθοῦσα Σύνοδος ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ἐκ τῆς Αἰγυπτιακῆς διοικήσεως, ἐν Κυρίῳ χαίρειν".
Τί περισσότερον θέλεις;

       Ἡ δὲ ὑπὸ τὴν προεδρίαν τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου συνελθοῦσα ἐν Ἐφέσῳ Γ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἐκάλεσε δι᾿ Ἐπιτροπῆς ἐξ Ἐπισκόπων (τιμῶσα οὕτω τὸ Ἐπισκοπικὸν ἀξίωμα τοῦ Νεστορίου) τὸν αἱρεσιάρχην, ὅπως παρουσιασθῇ ἐνώπιον αὐτῆς καὶ δικασθῇ. Οὗτος ἠρνήθη νὰ προσέλθῃ. Ἡ Σύνοδος, κρίνασα τὴν διδασκαλίαν αὐτοῦ ὡς αἱρετικήν, κατεδίκασεν αὐτὸν ἐρήμην. 
       «... Δακρύσαντες πολλάκις (λέγουσιν οἱ Πατέρες τῆς Συνόδου ἐν τῇ καταδικαστικῇ αὐτῶν ἀποφάσει), ἐπὶ ταύτην τὴν σκυθρωπὴν κατ᾿ αὐτοῦ ἐχωρήσαμεν ἀπόφασιν: Ὁ βλασφημηθεὶς τοίνυν παρ᾿ αὐτοῦ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ὥρισε διὰ τῆς παρούσης Ἁγιωτάτης Συνόδου ἀλλότριον εἶναι τὸν αὐτὸν Νεστόριον τοῦ τε Ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος καὶ παντὸς συλλόγου ἱερατικοῦ».
       Ἀκούεις, κ. Κ.;  Ἦτο λοιπὸν ἢ δὲν ἦτο ἐν ἐνεργείᾳ Ἀρχιερεὺς ὁ Νεστόριος μέχρι τῆς καταδίκης αὐτοῦ ὑπὸ τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου;

       Ὁ κ. Κ. δογματίζει, ὅτι ὁ δημοσίᾳ κηρύσσων αἵρεσιν Ἐπίσκοπος καθίσταται, διὰ μόνης τῆς πράξεως αὐτοῦ ταύτης, ἀλλότριος τῆς Ἀρχιερωσύνης καὶ οὐδεμίαν Χάριν παρέχει.
       Ἡ ἀλαθήτως ἀποφηναμένη Γ΄ Οἰκουμενικῆ Σύνοδος ὅμως διασαλπίζει ὅτι οὐχὶ δι᾿ ἄλλου τινός, ἀλλὰ διὰ τῆς Συνοδικῆς καταδίκης, καὶ μόνον δι᾿ αὐτῆς, ὁ Νεστόριος ἀπέβη "ἀλλότριος τοῦ Ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος"!  Ὁμοίως καὶ ὁ ἀλάθητος Ὅρος τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου βεβαιοῖ καὶ διαγγέλλει, ὅτι οὐκ ἄλλη τις πρᾶξις, ἀλλ᾿ ἀπόφασις τῆς ἐν Ἐφέσῳ Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἔῤῥιψε τὸν Νεστόριον ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας: "... Καθὰ καὶ ἡ ἐν Ἐφέσῳ τὸ πρότερον ἐδογμάτισε Σύνοδος, καὶ τὸν ἀσεβῆ Νεστόριον καὶ τοὺς ἀμφ᾿ αὐτόν, ὡς προσωπικὴν δυάδα εἰσάγοντας, τῆς Ἐκκλησίας ἐξώθησε".
       Ταῦτα φθέγγονται αἱ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι. Τί ζητεῖ λοιπὸν ὁ κ. Κ.; Νὰ ἀνακηρύξωμεν αὐτὸν ὑπέρτερον καὶ αὐθεντικώτερον τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων;


Ἀρχιμανδρίτης Ἐπιφάνιος Ἰ. Θεοδωρόπουλος,
"Τὰ Δύο Ἄκρα - Οἰκουμενισμὸς & Ζηλωτισμός",
Ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος,
Ἔκδοσις Γ΄ , 2008, σ. 171-173
("Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ", φύλλον 594-595, 15-7-1970)

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟΜΑΤΟΣ ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ;

         

        Θὰ ἐρωτηθῶ ἴσως:

       Ἀλλὰ διὰ τὸν Θεὸν εἶνε Ὀρθόδοξος Πατριάρχης ὁ Ἀθηναγόρας; Δεσμεύεται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν ἀποφάσεων τῶν ἀνθρώπων; Ἀναμένει ἀπόφασιν Συνόδου διὰ τὸν Ἀθηναγόραν, ἵνα θεωρήσῃ αὐτὸν ἐκπεσόντα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως;

       Ἀγαπητέ μοι π. Νικόδημε, ἀναμφιβόλως ὁ Θεὸς δὲν δεσμεύεται ἐκ τῶν ἀποφάσεων τῶν ἀνθρώπων. Πολλάκις οἱ ἄνθρωποι κατεδίκασαν ἀθῴους καὶ ἠθῴωσαν ἐνόχους. (Δὲν ἐννοῶ μόνον ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ). Οὐδεμία ἀντίῤῥησις ὅτι ὁ Θεὸς θὰ ἔχῃ διαγράψει ἐκ τῶν βιβλίων αὐτοῦ πρόσωπα τὰ ὁποῖα οἱ ἄνθρωποι οὐδέποτε κατεδίκασαν καὶ δὲν θὰ ἔχῃ διαγράψει πρόσωπα, τὰ ὁποῖα ἄνθρωποι κατεδίκασαν. Ἀλλ᾿ ἡμεῖς, φίλτατε, δὲν εἴμεθα Χερουβεὶμ ἢ Σεραφείμ, ὥστε νὰ ἔχωμε τὴν δυνατότητα νὰ ἀναδιφῶμεν τὰ Ἀρχεῖα τοῦ Οὐρανοῦ καὶ νὰ βλέπωμεν ποῖοι ἄνθρωποι εἶνε ἐγγεγραμμένοι καὶ ποῖοι διαγεγραμμένοι, ἤ, εἰδικώτερον, ποῖοι Κληρικοὶ ἀναγνωρίζονται καὶ ποῖοι ἀποδοκιμάζονται ὑπὸ τοῦ Θεοῦ.

       Τίς ἐξ ἡμῶν θὰ ἠδύνατο νὰ εἴπῃ μετ᾿ ἀπολύτου βεβαιότητος καὶ ἀσφαλείας ὅτι οὕτως ἢ οὕτως ἀπεφάσισεν ὁ Θεὸς περὶ τοῦ α΄ ἢ τοῦ β΄ Ἱερέως ἢ Ἐπισκόπου; "Τίς ἔγνω νοῦν Κυρίου; Ἢ τίς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο;" (Ῥωμαίους ΙΑ΄ 34). Ἀκόμη καὶ προκειμένου περὶ αἱρέσεως τίς ἀγνοεῖ ὅτι καὶ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν εἶχον πέση εἰς αἱρέσεις ἐξ ἁπλότητος, ἀλλ᾿ ἐπειδὴ εἶχον ἀγαθὴν προαίρεσιν, ὡδηγήθησαν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς ἀνάνηψιν; Ποία ἔσται ἡ εὐθύνη ἡμῶν, ἂν ὑποκαταστήσωμεν ἡμεῖς τὴν κρίσιν τῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδὴ νομίζομεν ὅτι γνωρίζομεν τὴν κρίσιν τοῦ Θεοῦ; Δὲν εἶνε ἀπείρως προτιμότερον, ὡς ταπεινότερον καὶ ἀσφαλέστερον, τὸ νὰ ἑπώμεθα ταῖς ἀποφάσεσι τῆς Ἐκκλησίας; Ἀδελφέ μου, εἶνε ἐσχάτη πλάνη ἡ γνώμη ὅτι ἡμεῖς εἴμεθα ἀσφαλεῖς γνῶσται τῆς ψήφου τοῦ Θεοῦ. Οὐαί, χιλιάκις οὐαί, τῇ Ἐκκλησίᾳ, ὅταν τὰ ἄτομα, καὶ μάλιστα οἱ λαϊκοί, κηρύττωσιν ἐπαναστάσεις τοῦ εἴδους αὐτοῦ: "Αὐτὸς εἶνε καθῃρημένος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. Ποίαν σημασίαν ἔχει ἂν δὲν καθῃρέθη ὑπὸ Συνόδου; Φύγωμεν ἀπ᾿ αὐτοῦ!... Ἐκεῖνος ἔχει ἀκεραίαν καὶ ἐνεργὸν τὴν Ἱερωσύνην; Ποίαν σημασίαν ἔχει ἂν καθῃρέθη ὑπὸ Συνόδου; Ὁ Θεὸς δὲν δεσμεύεται ἐξ ἀνθρωπίνων ἀποφάσεων. Προσέλθωμεν λοιπὸν εἰς αὐτόν!".

       Εἰς τὰ πλάσματα ταῦτα, τὰ ἀναμφιβόλως καλοπροαίρετα, ἀλλὰ δεινῶς πλανώμενα ὑπὸ τοῦ ἐπαρθέντος καὶ ἰσοθεΐαν φαντασθέντος Ἑωσφόρου, ἁρμόζουν οἱ λόγοι τοῦ θείου Γρηγορίου, τοὺς ὁποίους ἐπανέλαβεν ὁ ΞΔ΄ Κανὼν τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου: "Τί σεαυτὸν ποιεῖς ποιμένα, πρόβατον ὤν; Τί γίνῃ κεφαλή, ποὺς τυγχάνων; Τί στρατηγεῖν ἐπιχειρεῖς τεταγμένος ἐν στρατιώταις;". Καὶ ὅμως λαϊκοί τινες ἐχειροτόνησαν ἑαυτοὺς οὐχὶ ἁπλῶς Ποιμένας, ἀλλ᾿ Οἰκουμενικὰς Συνόδους!
Ὁ Θεὸς ἂς φανῇ ἴλεως πᾶσιν ἡμῖν!


Ἀρχιμανδρίτης Ἐπιφάνιος Ἰ. Θεοδωρόπουλος,
"Τὰ Δύο Ἄκρα - Οἰκουμενισμὸς & Ζηλωτισμός",
Ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος,
Ἔκδοσις Γ΄ , 2008,
σ. 92-93
Ἀπόσπασμα ἐκ τῆς ἐπιστολιμαίας διατριβῆς του,
ἐν Ἀθήναις τῇ 19ῃ Ἰουνίου 1969