tag:blogger.com,1999:blog-37333646340134135262023-11-16T19:50:34.312+02:00ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑIncompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.comBlogger52125tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-82399478135708636372022-08-31T19:57:00.005+03:002022-08-31T19:58:55.055+03:00Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΕ Η ΜΟΝΗ ΑΣΦΑΛΗΣ ΟΔΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ<p><span style="color: #0b5394; font-family: times; font-size: large;"> </span></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #0b5394; font-family: times; font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #0b5394; font-family: times; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjFW1CmBTMpepgicbXJV61KDWXxSc5ByOiLMHlg8Y_K3zlXMaAtBevUI329V_A8Soc4EKw7wMxdfbD9N0VPabOE3oRTxDkEfFbTEh7EsAnbc2vPBkVs_DYgDNtL33JXF5wwfO-2erYRYldxozQ4dYQ-B8bu4piykJvIPCDrFlaC5iEGrMzzMURWcXCF5w" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img data-original-height="186" data-original-width="271" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjFW1CmBTMpepgicbXJV61KDWXxSc5ByOiLMHlg8Y_K3zlXMaAtBevUI329V_A8Soc4EKw7wMxdfbD9N0VPabOE3oRTxDkEfFbTEh7EsAnbc2vPBkVs_DYgDNtL33JXF5wwfO-2erYRYldxozQ4dYQ-B8bu4piykJvIPCDrFlaC5iEGrMzzMURWcXCF5w=w400-h275" width="400" /></a></span></div><span style="color: #0b5394; font-family: times; font-size: large;"><br /><br /></span><p></p><p><span style="color: #0b5394; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="color: #0b5394; font-family: times; font-size: large;"> Ἡ Ἐκκλησία μας ἡ Ὀρθόδοξος εἶνε ἡ μόνη ἀσφαλὴς ὁδὸς σωτηρίας. Οὔτε ἡ μόνη ὁδὸς σωτηρίας, οὔτε ἁπλῶς ἡ ἀσφαλὴς ὁδὸς σωτηρίας, ἀλλὰ ἡ μόνη ἀσφαλὴς ὁδὸς σωτηρίας.</span></p><p><span style="color: #0b5394; font-family: times; font-size: large;"> Ἐὰν εἴπωμεν ὅτι εἶνε ἡ μόνη ὁδὸς σωτηρίας, αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἀποκλείουμεν εἰς τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ οἱανδήποτε δρᾶσιν. Τὸν περιορίζουμεν εἰς ἕνα σχῆμα. Ἂν θέλῃ ὁ Θεὸς αὐτὴν τὴν στιγμὴν νὰ ὑπάγῃ εἰς τοὺς Μάου Μάου καὶ νὰ ἀποκαλυφθῇ εἰς κάποιον καὶ νὰ τοῦ εἴπῃ: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Ἰσαὰκ καὶ τοῦ Ἰακώβ, ὁ σαρκωθεὶς καὶ ταφεὶς καὶ ἀναστάς· καὶ πίστευσόν Μοι νὰ σὲ σώσω» καὶ τὸν πάρῃ καὶ μὲ ἅρμα ὅπως ἐπῆρε τὸν προφήτην Ἠλίαν, δικαίωμά Του νὰ τὸ κάνῃ. Ἐμᾶς δὲν θὰ μᾶς δώσῃ λογαριασμόν. Ἂν θέλῃ νὰ τὸ κάνῃ, τὸ κάνει. Ἂν θέλῃ νὰ σώσῃ ὁ Θεὸς κάποιον ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας, δικαίωμά Του. Δὲν θὰ γράψωμεν ἡμεῖς σχήματα καὶ θὰ ἀξιώσωμε νὰ κινῆται ὁ Θεὸς μέσα εἰς τοὺς κύκλους τοὺς ὁποίους θὰ Τοῦ γράψωμεν.</span></p><p><span style="color: #0b5394; font-family: times; font-size: large;"> Ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶνε ἀσφαλὴς ὁδὸς σωτηρίας, ἁπλῶς ἀσφαλὴς ὁδὸς σωτηρίας, σημαίνει ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ὑπάρχουν καὶ ἄλλαι ἀσφαλεῖς ὁδοὶ σωτηρίας, μὲ τὰς ὁποίας μπορεῖ κανεὶς νὰ σωθῇ· εἶνε ἀσφαλισμένος. Ὁπότε ποία ἡ ἀξία τῆς ἀληθείας, ἂν ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὑπάρχουν καὶ ἄλλαι ὁδοὶ ποὺ σώζουν μὲ ἀσφάλειαν; Ἐὰν σωζώμεθα ἐξ ἴσου ἀσφαλῶς καὶ ὄντες εἰς τὴν ἀλήθειαν καὶ ὄντες εἰς τὴν πλάνην, τότε ποία εἶνε ἡ ἀξία τῆς ἀληθείας; Ἡ ἀλήθεια πρέπει νὰ ἔχῃ κάποιαν ἀξίαν, πῶς θὰ τὸ κάνωμεν; Ἐάν, ἐπαναλαμβάνω, εἴπωμεν ὅτι εἶνε ἀσφαλὴς ὁδός, ἀφήνουμε καὶ ἄλλας ἀσφαλεῖς ὁδούς, ὁπότε, ἡ ἀλήθεια σχεδὸν ἐκμηδενίζεται· δὲν ἔχει καμμίαν ἀξίαν. Ἐάν, πάλιν, εἴπωμεν ἡ μόνη ὁδός, τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ τὸ περικείουμε, τὸ σφίγγουμεν.</span></p><p><span style="color: #0b5394; font-family: times; font-size: large;"> Ἐάν, ὅμως, εἴπωμεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶνε ἡ μόνη ἀσφαλὴς ὁδὸς σωτηρίας, τότε, καὶ τὴν ἀλήθειαν τὴν βάζουμεν εἰς τὸ βάθρον, τὸ ὁποῖον τῆς ἀξίζει - λέγομεν: «Ἔχεις ἀσφάλειαν νὰ εἶσαι εἰς τὴν ἀλήθειαν» - καὶ εἰς τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἀφήνουμε δυνατότητας νὰ δράσῃ ὅπως Ἐκεῖνος θέλει.</span></p><p><span style="color: #0b5394; font-family: times; font-size: large;"> Ἐμεῖς γνωρίζουμεν ὅτι ὄντες εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ὄχι εἰς τὰς ταὐτότητας, πράγματι ὄντες ἐντὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἔχομεν ἐξασφαλισμένην τὴν σωτηρίαν. Διότι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶνε ἡ μόνη ἀσφαλὴς ὁδὸς σωτηρίας.</span></p><p><span style="color: #0b5394; font-family: times; font-size: large;"> Ἐὰν ὑπάρχουν καὶ μονοπάτια, διὰ τῶν ὁποίων σώζει ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, εἶνε ἔργον ἰδικόν Του καὶ θέμα ἰδικόν Του καὶ ὁπωσδήποτε μποροῦμε νὰ εἴπωμεν, βασιζόμενοι εἰς τὴν ἄπειρον εὐσπλαγχνίαν καὶ ἀγάπην καὶ καλωσύνην τοῦ Θεοῦ, ὅτι ὁ Θεὸς θὰ ἔχῃ καὶ μονοπάτια, θὰ ἔχῃ καὶ τρόπους, νὰ σώσῃ ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν τὰς προϋποθέσεις, δὲν εἶχαν τὰς δυνατότητας, νὰ μάθουν τὴν ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἀλλὰ αὐτὸ εἶνε ἰδικόν Του θέμα. Ἡμεῖς στεκόμεθα ὡς ἐδῶ.</span></p><p><span style="color: #0b5394; font-family: times; font-size: large;"> - Εἶνε αὐτὸ τὸ ὁποῖον λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «νόμον μὴ ἔχοντες, ἑαυτοῖς εἰσὶ νόμος» (Ῥωμαίους β΄ 14).</span></p><p><span style="color: #0b5394; font-family: times; font-size: large;"> - Ἂν θὰ τοὺς κρίνῃ ὁ Θεὸς μὲ τὸν νόμον τῆς συνειδήσεως ἢ μὲ τὴν καλήν τους προαίρεσιν εἶνε θέμα ἰδικόν Του. Προσέξτε, εἶνε μία περιέργεια αὐτή, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ εἰς ἀποπροσανατολισμόν. Τί θὰ κάνῃ ὁ Θεὸς μὲ τοὺς ἄλλους. Βρέ, τί θὰ κάνῃ μὲ ἐσὲ νὰ κοιτᾷς. Ἄφησε τὸν Θεόν, γνωρίζει τί θὰ κάνῃ μὲ τοὺς ἄλλους. Ἐμεῖς θὰ εἴπωμεν εἰς τὸν Θεὸν τί θὰ κάνῃ μὲ τοὺς ἄλλους; Ἰδικόν Του θέμα· παιδιά Του εἶνε ὅλοι. Τί θὰ κάνῃ μὲ ἡμᾶς. Ἐμεῖς νὰ κοιτάζωμε νὰ ἔχωμεν ὀρθὴν πίστιν καὶ νὰ ἐργαζώμεθα τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ. «Ἐὰν ἀγαπᾶτέ Με, τὰς ἐντολὰς τὰς Ἐμὰς τηρήσατε» (Ἰω ιδ΄ 15), εἶπεν ὁ Κύριος, καὶ τί θὰ κάνῃ μὲ τοὺς ἄλλους εἶνε ἰδικόν Του θέμα.</span></p><p><span style="color: #0b5394; font-family: times; font-size: large;"> Βεβαίως, ἡμεῖς μετὰ τὴν ἀποκάλυψιν τοῦ Χριστοῦ, δὲν θὰ σταθῶμεν εἰς τὸν ἔμφυτον ἠθικὸν νόμον. Ἡμεῖς πλέον ἔχομε τὸν γραπτὸν ἠθικὸν νόμον, τὸ Εὐαγγέλιον. Καὶ θὰ κάνωμεν ὅ,τι μᾶς λέγει τὸ Εὐαγγέλιον. Αἱ ἐπιταγαὶ τοῦ ἐμφύτου ἠθικοῦ νόμου ἰσχύουν διὰ τοὺς ἀνθρώπους εἰς τοὺς ὁποίους δὲν ἀπεκαλύφθη ἀκόμη ὁ Χριστός· δὲν ἐγνώρισαν τὸν Χριστόν. Ἡμεῖς δὲν θὰ κοιτάζωμε τί λέγει ὁ ἔμφυτος νόμος, ἀλλὰ τί λέγει τὸ Εὐαγγέλιον. Διότι εἰς ἀγρίους φυλὰς εἶνε νόμος ἐὰν κάποιος κάνῃ κάτι εἰς τὸν φύλαρχον, νὰ τὸν ψήσουν καὶ νὰ τὸν φάγουν. Δὲν ἔχουν τύψεις συνειδήσεως οἱ ἄνθρωποι. Λέγουν ὅτι αὐτὸ ἔτσι πρέπει νὰ γίνῃ. Εἶνε ἔθιμον τῆς φυλῆς προαιώνιον· ἀπὸ τότε ποὺ ὑπάρχει ἡ φυλή. Καί, βεβαίως, αὐτὸ συμβαίνει, διότι ὁ ἔσω ἄνθρωπος εἶνε διεφθαρμένος μετὰ τὴν πτῶσιν τοῦ Ἀδάμ. Τὸ «κατ᾿ εἰκόνα» ἠμαυρώθη. Ἡ πτῶσις τοῦ Ἄδὰμ ἐπέφερεν ἐξασθένισιν τοῦ αὐτεξουσίου καὶ ἀμαύρωσιν τοῦ «κατ᾿ εἰκόν». Δὲν εἶνε τὸ «κατ᾿ εἰκόνα» τὸ ἰδικόν μας ὅπως τὸ «κατ᾿ εἰκόνα» τοῦ Ἀδάμ. Εἶνε ἀλλοιωμένον· ἔχει ἀμαυρωθῆ. Λοιπόν, ἐμεῖς πλέον πρέπει τὴν Καινὴν Διαθήκην νὰ τὴν ἐντάξωμε μέσα μας. Αἱ ἐντολαὶ τοῦ Θεοῦ θὰ γίνουν αἰτήματα τῆς ψυχῆς μας, ἀξιώματα μέσα εἰς τὴν ψυχήν μας. Ἀξιώματα μὲ τὴν ἔννοιαν τῶν μαθηματικῶν ἀξιωμάτων· ὄχι μὲ τὴν ἔννοιαν τῶν ἀξιωμάτων ποὺ ἀνεβαίνει κανεὶς εἰς μίαν θέσιν.</span></p><p><span style="color: #0b5394; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: medium;">Τρέφοντας τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ</span></p><p><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: medium;">Ἀρχιμανδρίτου Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου</span></p><p><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: medium;">Ἐπιμελείᾳ Ἀρχιμανδρίτου Ἰωάννου Κωστὼφ</span></p><p><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: medium;">Ἐκδόσεις Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς</span></p><p><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: medium;">Ἔκδοσις Β΄</span></p><p><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: medium;">Σταμάτα 2017</span></p><p><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: medium;"></span></p><p><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: medium;">Σελίδες 254-257</span></p>Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-1513787281757325742022-07-04T17:41:00.001+03:002022-07-04T17:41:14.741+03:00ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ<p><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: large;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWx6CMO5Osp6kgpFj-f9OZ_f_i46RCyg-iKV0LiqZskAXUmJ7_IDB7JWKFV9pwV4z1NixGSU-xE4iq4CEFjWAJNzwbdWK9tAjP61VPTRdgYsiNDkboDf1G7RHWJi6nGdNvBFJASaW3pte8PqQdYzsS1JBVFYLwEyb708Kr07rp51kbPY_jokmY-OSjiQ/s720/11.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="374" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWx6CMO5Osp6kgpFj-f9OZ_f_i46RCyg-iKV0LiqZskAXUmJ7_IDB7JWKFV9pwV4z1NixGSU-xE4iq4CEFjWAJNzwbdWK9tAjP61VPTRdgYsiNDkboDf1G7RHWJi6nGdNvBFJASaW3pte8PqQdYzsS1JBVFYLwEyb708Kr07rp51kbPY_jokmY-OSjiQ/w208-h400/11.png" width="208" /></a></span></div><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: large;"><br /></span><p></p><div dir="auto" style="background-color: white; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: large;"> </span></div><div dir="auto" style="background-color: white; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: large;"> Τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶνε μία ὁλόκληρος χερσόνησος, ὅπου ἐκεῖ κατοικοῦν σήμερον 2,000 - 3,000 μοναχοί. Ὅλοι αὐτοὶ οἱ μοναχοί, ἄλλοι μένουν μόνοι τους, ἄλλοι μὲ 2-3 ἄλλους ἢ μὲ περισσοτέρους εἰς μίαν καλύβην καὶ ἄλλοι μένουν εἰς τὰ μοναστήρια, ποὺ ἐπισήμως φαίνεται νὰ εἶνε 20, ἀλλὰ οὐσιαστικῶς εἶνε περισσότερα, ὅμως δὲν τὰ ὀνομάζουν μοναστήρια.</span></div><div dir="auto" style="background-color: white; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: large;"> Μία ἀνακοίνωσις, ἔστω καὶ ἂν φαίνεται ὑπογεγραμμένη καὶ ἐκ τῶν 20 μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, δὲν σημαίνει ὅτι ἀντιπροσωπεύει ὅλους τοὺς μοναχούς, οὔτε κἂν τὴν πλειονοψηφίαν. Εἶνε γνωστὸν ὅτι εἰς τὰ μοναστήρια ὑπάρχει μία ἱεραρχία, διὰ τὴν καλὴν λειτουργίαν αὐτῶν. Καὶ συνήθως αἱ ἀποφάσεις λαμβάνονται ἀπὸ τὸν ἡγούμενον καὶ τοὺς πατέρας ποὺ ἀποτελοῦν τὴν γεροντίαν (ἢ ὅπως ἀλλοιῶς λέγεται). Δὲν κάνουν δημοψήφισμα οὔτε ἐρωτοῦν τὸν κάθε μοναχὸν διὰ νὰ ἐκφράσῃ τὴν γνώμην του καὶ μετὰ νὰ λάβουν μίαν ἀπόφασιν. Οὔτε θὰ ἦτο ἐφικτὸν αὐτό, ἐφ᾿ ὅσον κάθε δύο ἄνθρωποι ἔχουν τρεῖς γνώμας! </span></div><div dir="auto" style="background-color: white; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: large;"> Ὁπωσδήποτε ὑπάρχει ἐκκοσμίκευσις καὶ εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἐφ᾿ ὅσον οἱ μοναχοὶ δὲν γεννιοῦνται ἐκεῖ, ἀλλὰ προέρχονται ἀπὸ τὸν κόσμον, μὲ ὅλας τὰς πνευματικὰς τοξίνας ποὺ κουβαλοῦν μαζύ τους. Αὐτὸ ὅμως, δὲν σημαίνει ὅτι πάντες ἐξέκλιναν ἅμα ἠχρειώθησαν. Θὰ ὑπάρχουν καὶ ἐκεῖνοι ποὺ θὰ διαφωνοῦν μὲ ἐκείνους ποὺ λαμβάνουν καὶ δημοσιεύουν τὰς ἀποφάσεις ποὺ βλέπουμεν ἐμεῖς ἔξω, ἀλλὰ προφανῶς δὲν θὰ ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ τὸ ἐκφράσουν. Θὰ συμβαίνῃ ὅ,τι ἀκριβῶς καὶ εἰς τὴν πολιτικήν. Κάθε κράτος ἐφαρμόζει μίαν πολιτικήν, ἡ ὁποία ὅμως πόῤῥω ἀπέχει ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ θέλει ὁ κόσμος. Ἀλλὰ δυστυχῶς, ἐκεῖνοι ποὺ κατέχουν τὴν ἐξουσίαν ἔχουν καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν φωνήν. Οἱ ὑπόλοιποι, δηλαδὴ ἡ πλειονοψηφία, δὲν ἀκούγεται οὔτε φαίνεται. Ἀλλὰ ὅταν ἀκουσθῇ καὶ φανῇ, νομίζω θὰ μᾶς ἐκπλήξῃ ἐκ τοῦ πλήθους!</span></div><div dir="auto" style="background-color: white; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: large;"> Συνεπῶς, εὐελπιστῶ ὅτι δὲν ἔπεσε τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἀλλὰ ὡς συνήθως, οἱ κατέχοντες τὴν ἐξουσίαν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν φωνήν, τοὐλάχιστον πρὸς τὸ παρόν. Καὶ νομίζω εἶνε λάθος νὰ ἀμαυρώνωμεν ἕνα ὁλόκληρον χῶρον, μίαν ὁλόκληρον μοναστικὴν κοινότητα, σκανδαλίζοντας τοὺς ἀδυνάτους καὶ ἀποτρέποντας ἄλλους νὰ ἐπισκεφθοῦν ἕνα χῶρον ποὺ θὰ τοὺς ὠφελήσῃ. Δόξᾳ τῷ Θεῷ, ὑπάρχουν καὶ οἱ ὑγιειῶς σκεπτόμενοι ἄνθρωποι παντοῦ καὶ βεβαίως καὶ εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος.</span></div>Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-16980327280334343512022-04-12T19:50:00.002+03:002022-04-12T19:52:53.172+03:00ΠΕΡΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΩΝ. Πότε γίνεται συμπροσευχή καί πότε δέν γίνεται.<p><span style="font-family: times; font-size: large;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: times; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi83Jr2cXIvEuYsTyPjK778KbO0pdfS1Mz6Nm8ucah0QsDEQgpHpco1l8_e2R70ILuUyNQZRTVv4IEfLZXIYlOTxDWzcWE-DbSd36TZyfYmqB_hDzsSQ7tMdBiilfgXkTvGsP2zALlwZBybtCVtbHbPA9Lkq0eu-EucS7eQ-XL5PkCGmmj0q1w66gBQkw" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="630" data-original-width="572" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi83Jr2cXIvEuYsTyPjK778KbO0pdfS1Mz6Nm8ucah0QsDEQgpHpco1l8_e2R70ILuUyNQZRTVv4IEfLZXIYlOTxDWzcWE-DbSd36TZyfYmqB_hDzsSQ7tMdBiilfgXkTvGsP2zALlwZBybtCVtbHbPA9Lkq0eu-EucS7eQ-XL5PkCGmmj0q1w66gBQkw=w582-h640" width="582" /></a></span></div><span style="font-family: times; font-size: large;"><br /></span><p></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- (κ. Μουρατίδης) Κοιτάξετε, ὅταν οἱ Κανόνες λέγουν: «Ἀπαγορεύεται ἡ συμπροσευχὴ μὲ τοὺς αἱρετικούς», δὲν λέγουν εἰς τί βαθμόν.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Καὶ μὲ τοὺς ἀκοινωνήτους· τοὺς ἁπλῶς ἀκοινωνήτους.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- (π. Σ.) Μερικοὶ ἀποκλείουν μόνον τὴν «ἐν ἀμφίοις» συμπροσευχὴν ἐντὸς τοῦ Ναοῦ.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Ἔτσι εἰσέρχεται καὶ ὁ ὑποκειμενικὸς παράγων πλέον καὶ δὲν γνωρίζουμε ποῦ θὰ σταματήσωμε: Πρῶτα δὲν ἐπιτρέπεται «ἐν ἀμφίοις». Μετὰ ἐπιτρέπεται μόνον μὲ ἐπιτραχήλιον. Μετὰ μὲ ἐπιτραχήλιον καὶ φαιλόνι. Μετὰ καὶ μὲ πλήρη στολὴν καὶ μετὰ «δεῦτε λάβετε, φάγετε». Ὄχι, παιδάκι μου. Ἅμα εἰσέλθῃ ὁ ὑποκειμενικὸς παράγων, δὲν σταματᾶ πουθενά. Ἐγὼ εἰς τὴν ζωήν μου ἐσυνήθισα νὰ μὴ αὐτοσχεδιάζω ἐκτὸς τῶν ὁρίων τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκεῖ ποὺ μοῦ δίδει ἡ Ἐκκλησία ἐξουσίαν εἶνε εἰς τὸν καθορισμὸν τῶν ἐπιτιμίων. «Εἴ τις τῆς παρὰ τῶν πιστευθέντων τῆς παρὰ τοῦ Θεοῦ οἰκονομίας εἰς τὸ ἐλαττῶσαι τὸν χρόνον τῶν ἐπιτιμίων, οὐκ ἔστι καταγνώσεως ἄξιος». Λέγει ἡ Ἐκκλησία: Ἐγὼ σοῦ βάζω μερικὰ πλαίσια, ἀλλὰ ἐσὺ κινήσου ἐλεύθερα. Ἐκεῖ μπορῶ νὰ αὐτοσχεδιάσω. Βεβαίως, καλὸν εἶνε μὲ τὸν φωτισμὸν τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ ὅταν ἡ Ἐκκλησία δὲν μοῦ ἀφήνει περιθώριον αὐτοσχεδιασμοῦ, ποῖος εἶμαι ἐγὼ ποὺ θὰ αὐτοσχεδιάσω;</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">Ὅταν ἕνας Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνὸς ἀρχίζει ἔτσι τὴν δογματικήν του: «Ἐρῶ ἐμὸν οὐδέν», ποῖοι εἴμεθα ἡμεῖς ποὺ θὰ εἴπωμεν: «Εἶπαν αὐτὸ οἱ Πατέρες, ἀλλὰ λέγομεν ἡμεῖς τοῦτο»; Ἕνας κολοσσὸς σοφίας καὶ ἁγιότητος, «Ἐρῶ ἐμὸν οὐδέν». Καὶ λέγει ὁ Μπαλᾶνος, ἡ ἐποχὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ εἶνε ἡ ἐποχὴ τῆς καθυστερήσεως, δὲν ἔχει ἀνελίξεις καὶ ἐξελίξεις, κ.λπ., εἶνε στατικὴ δὲν ἔχει πρόοδον ἡ Θεολογία, διότι βαδίζει εἰς τὰ ἀχνάρια τῶν παλαιοτέρων Πατέρων. Πρόοδος εἶνε νὰ λέγωμε καὶ ἰδικά μας! Ἀπὸ ἐκεῖ ἀρχίζει ἡ κατάγνωσις τῶν ἀνθρώπων: Ἐμεῖς γνωρίζουμε καλλίτερον ἀπὸ τοὺς Πατέρας. Ποῖος εἶμαι ἐγὼ ποὺ θὰ νομοθετήσω καὶ θὰ εἰπῶ: «Ναί, ἡ Ἐκκλησία λέγει αὐτό, ἀλλὰ ἐγὼ λέγω τοῦτο»; Ποῖος εἶμαι ἐγώ; Δὲν ὑπάρχει ἀσφάλεια, ἅμα εἰσέλθῃ τὸ ὑποκειμενικὸν κριτήριον μέσα μας. Ἐγὼ τοὐλάχιστον εἰς τὴν ζωήν μου ποτὲ δὲν ἠσθάνθην προβληματισμοὺς ἐκεῖ ποὺ ὁμιλεῖ ἡ Ἐκκλησία.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς ἔχει γράψει καὶ ἕνα θαυμάσιον δογματικὸν ἔργον, τὸ Ἔκδοσις Ἀκριβὴς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Εἶνε, θὰ ἔλεγε κανείς, διὰ τὴν ἐποχήν του, ἡ καλλιτέρα σύνοψις τῆς Ὀρθοδόξου Δογματικῆς διδασκαλίας. Καὶ ἐδῶ εἶνε ἡ ταπείνωσις τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ· ἐνῷ ἦτο τόσον σπουδαῖος καὶ τόσον μεγάλος καὶ εἶχε τόσην μόρφωσιν, λέγει: «ἐρῶ ἐμὸν οὐδέν», δὲν θὰ εἰπῶ ἰδικόν μου τίποτε. Θὰ εἰπῶ ὅ,τι ἐδίδαξαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὅ,τι εἶπεν ὁ Κύριος καὶ οἱ Ἀπόστολοι, ὅ,τι ἐθεσμοθέτησαν αἱ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι. Θὰ εἰπῶ, λοιπόν, τὴν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας· δὲν θὰ εἰπῶ τίποτε ἰδικόν μου. Πολλοὶ σύγχρονοι θεολογοῦν ἐκ κοιλίας, λέγουν ἢ κάνουν ὅ,τι θέλουν. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ὁ μέγας αὐτὸς Πατὴρ τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ἤθελε νὰ εἰπῇ τίποτε ἰδικόν του· ἤθελε νὰ συνοψίσῃ τὴν διδασκαλίαν τῶν πρὸ αὐτοῦ Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- (Γ. Π.) Πάτερ, ἂν ἐκεῖ εἰς τὴν τράπεζαν τῶν συσκέψεων ὑπάγῃ ἕνας πατὴρ τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ ἔχει τὴν ἀδιάλειπτον προσευχήν, αὐτὸς θὰ χαθῇ;</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Ἀγαπητέ μου, ἂς εἴπωμεν ὅτι ἕνας ἀδελφός μου εἶχε νυμφευθεῖ μίαν Παπικήν. Καὶ τὴν κηδεύουν· τέλος πάντων νύμφη μου εἶνε καὶ τὰ παιδιά της εἶνε ἀνίψια μου. Καὶ ἐπήγαιναν εἰς τὸν Παπικὸν Ναὸν καὶ ἔλεγα ἐκείνην τὴν ὥραν, «Θεέ μου, Σὲ παρακαλῶ, ἀνάπαυσέ την, συγχώρεσέ την, δὲν ξέρει τί ἔκανε· Παπικὴ ἐγεννήθη, ἡ μήτηρ της Παική, ὁ πατήρ της Παπικός», αὐτὸ δὲν τὸ θεωρῶ συμπροσευχή. Ἐγὼ ἐπῆγα ἀπὸ κοινωνικὸν καθῆκον νὰ παραστῶ καὶ ἔκαναν τὴν ἰδικήν μου προσευχήν, μὲ ἰδικόν μου τρόπον. Ἄλλο ἂν τοπικῶς συνέπιπτα. Ἀλλὰ δὲν ἔκανα συμπροσευχήν, ὅπως ἂν ἀνέβαινα εἰς τὸ ψαλτήρι καὶ ἄρχιζα «Ave Maria, Ave Maria», ὅπως λέγουν ἐκεῖνοι, κ.λπ..</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- (Γ. Π.) Ὁ... εἶπεν ὅτι εὑρισκόμεθα εἰς μίαν τράπεζαν συσκέψεων.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Ὁ... εἶπε νὰ σηκωθῶμεν ὅλοι μαζύ, Ὀρθόδοξοι καὶ Παπικοὶ καὶ νὰ ἀναπέμψωμεν ἀπὸ κοινοῦ προσευχήν. Ἂν ἐκεῖνος ποὺ κάνῃ ἀδιάλειπτον νοερὰν προσευχὴν τὴν ὥραν κατὰ τὴν ὁποίαν ῥουφοῦν καφὲ οἱ ἄλλοι, θὰ συνεχίσῃ νὰ προσεύχεται· νὰ μὴ ὁμιλῇ.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Εἰς τὴν Πρόθεσιν, πάτερ, ἀποκλείεται νὰ τοὺς μνημονεύσωμεν;</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Εἰς τὰς ἰδιωτικὰς προσευχὰς ἠμποροῦμε νὰ μνημονεύωμεν αὐτοὺς ποὺ δὲν εἶχαν κοινωνίαν μὲ τὴν Ἐκκλησίαν· εἰς τὴν Ἁγίαν Πρόθεσιν ὄχι. Καὶ μέσα εἰς τὴν Θείαν Λειτουργίαν ἠμποροῦμε νὰ κάνωμεν ἰδιωτικὴν προσευχὴν διὰ τοὺς ἀδελφούς μας Παπικούς, κ.λπ., ἀλλὰ ὄχι εἰς τὴν τάξιν τῆς λατρείας. Τὰ δίπτυχα ἦσαν πάντοτε κριτήριον τῆς Ὀρθοδοξίας κάθε προσώπου. Ἡ διαγραφὴ ἀπὸ τὰ δίπτυχα ἐσήμαινεν ἔκπτωσιν εἰς αἵρεσιν ἢ σχίσμα.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">Προσευχὴν εἰς τὴν Λειτουργίαν ἠμποροῦμε νὰ κάνωμε καὶ διὰ τοὺς εἰδωλολάτρας ἀκόμη. Καὶ ἂν θέλῃ ἕνας νὰ εἰπῇ καὶ διὰ τὸν Νέρωνα, εἰς τὴν Λειτουργίαν: «Θεέ μου, τὸ ἔλεός Σου εἶνε ἄπειρον», ξέρω᾿ γώ, «ἂν θέλῃς νὰ ἐλεήσῃς τὸν Νέρωνα, βάλε τον εἰς τὸν Παράδεισον».</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">Ἀναφέρεται εἰς τὸ Γεροντικὸν ὅτι κάποιος ἀσκητὴς προσευχόταν δι᾿ ἕνα αὐτοκράτορα Ῥωμαῖον, τὸ ἔλεγε, τὸ ἔλεγε ξανά. Καὶ κάποτε τοῦ λέγει ὁ Θεός: «Ἄφησέ Με, παῦσε νὰ παρακαλῇς δι᾿ αὐτόν, διότι εἶνε ἀσεβέστατος· δὲν μπορεῖ νὰ σωθῇ.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">Λέγουν οἱ Κανόνες: «Εἴ τις ἀκοινωνήτῳ, κἂν ἐν οἴκῳ, συνεύξηται, ἀφοριζέσθω. Ὅποιος κάνει συμπροσευχήν, ἔστω καὶ εἰς τὴν οἰκίαν του, ὄχι εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, μὲ ἀκοινώνητον, νὰ ἀφορίζεται.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Ἅμα ἕνας εἶνε νυμφευμένος μὲ Παπικήν, τί γίνεται;</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Νὰ πρόσεχε νὰ μὴ ἔπαιρνε Παπικήν.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Σχετικῶς μὲ παπικὰς εἰκόνας, τὰς πετοῦμε;</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Ἀσχέτως τοῦ ποῖος τὴν ἔφτιαξεν, ἐφ᾿ ὅσον εἰκονίζει θεῖον Πρόσωπον, ἐσὺ δὲν θὰ τὴν βεβηλώσῃς. Εἰπέ ὅτι εἶνε ἕνας ἄνθρωπος αἱρετικός, σχισματικός, ἔχει ὅλα τὰ κακὰ τοῦ κόσμου καὶ ἔχει ἕνα σταυρόν· ἐσὺ αὐτὸν τὸν σταυρὸν ἂν τὸν εὕρῃς, δὲν θὰ τὸν πετάξῃς εἰς τὸ πῦρ. Τὸν σταυρὸν ἂν τὸν ἔφτιαξεν ὁ αἱρετικός, ἰδική του δουλειά. Δι᾿ ἐσὲ ὁ σταυρὸς εἶνε σταυρός, ὅποιος καὶ ἂν τὸν ἔχῃ φτιάξει. Ἂν ὁ Ἄρειος εἶχε φτιάξει σταυρούς, δὲν σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία μετὰ θὰ πετοῦσε τοὺς σταυροὺς αὐτούς. Ὄχι. Τὴν τιμὴν τὴν ἔχει ἡ εἰκὼν διὰ τὸ πρόσωπον τὸ ὁποῖον εἰκονίζει ἢ ὁ σταυρὸς αὐτὸς καθ᾿ ἑαυτόν.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Γέροντα, ξέρουμεν ὅτι ἀπαγορεύεται ἡ συμπροσευχὴ μὲ τοὺς αἱρετικούς. Εἰς τοὺς Ὀρθοδόξους ναοὺς κατὰ τὴν ὥραν τῆς Θείας Λατρείας ἐπιτρέπεται νὰ συμπροσεύχωνται ἢ νὰ παρίστανται αἱρετικοί;</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Ὄχι, ὑπὸ τὴν ἑξῆς προϋπόθεσιν: Ὅτι δὲν θὰ καλέσωμεν ἡμεῖς ἑτεροδόξους νὰ ἔλθουν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν νὰ προσευχηθοῦν. Ἂν ἐν ἀγνοίᾳ μας εἰσέλθουν μέσα, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἡμεῖς τοὺς ἐκαλέσαμεν εἰς συμπροσευχήν. Ἢ ἂν κάποιος ἔλθῃ ἀπὸ ἐνωρὶς καὶ καθίσῃ μέσα καὶ ἡμεῖς δὲν γνωρίζουμεν οτι εἶνε Παπικὸς ἢ Προτεστάντης, δὲν παραβαίνουμε τοὺς Κανόνας. Παράβασις τῶν Κανόνων εἶνε ὅταν τοὺς καλέσωμε νὰ ἔλθουν νὰ συμπροσευχηθῶμεν. Ἂν εἰσέλθῃ κάποιος ἐν ἀγνοίᾳ μας, ἢ ἂν τὸν γνωρίζωμε καὶ στείλωμε καὶ τοῦ εἰπῶμεν: «Ἄκουσον, οἱ Κανόνες λέγουν δὲν πρέπει νὰ συμπροσευχώμεθα. Σὲ παρακαλοῦμεν ὕπαγε εἰς τὸ καλόν». Καὶ εἰπῇ: «Ὄχι· ἐγὼ δὲν φεύγω!», οὔτε θὰ διακόψωμε τὴν Λειτουργίαν, οὔτε θὰ τὸν τραβῶμε μὲ χέρια καὶ μὲ πόδια, συρτὸν νὰ τὸν βγάλωμεν ἔξω, οὔτε θὰ φέρωμε τὴν ἀστυνομίαν. Ἡ ἔννοια εἶνε νὰ μὴ πηγαίνωμεν ἡμεῖς εἰς τοὺς ναοὺς τῶν ἑτεροδόξων, οὔτε νὰ καλῶμε τοὺς ἑτεροδόξους εἰς τοὺς ἰδικούς μας ναοὺς διὰ συμπροσευχήν.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Τὸ ἠρώτησα διότι εἰς τὴν Μητρόπολιν Ἀθηνῶν σήμερον ὅπου ἐκκλησιάσθην διὰ κάποιαν ἐκδήλωσιν διὰ τὰ βραβεῖα τοῦ Ὠνάση, ἦτο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τοῦ Σαλβαδὸρ μαζὺ μὲ 3-4 Ἐπισκόπους, εἰς λίαν τιμητικὴν θέσιν. Τοῦ εἶχαν βάλει μίαν πολυθρόνα ἀπέναντι ἀπὸ τὸν θρόνον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν. Αὐτὸ ἔχει σχέσιν μὲ τό...</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Βεβαίως, ἂν ἦτο μέσα εἰς τὴν Λειτουργίαν, καλὸν ἦτο, νὰ μὴ ἦτο. Τώρα εἰς τὰς ἐκδηλώσεις γενικῶς, τὰς ὁποίας κάνουμεν, ὄχι τώρα, ἀλλὰ ἀπὸ πολὺ παλαιά, μετέχουν καὶ οἱ ἑτερόδοξοι, ὄχι διὰ λατρείαν, ἀλλὰ δι᾿ αὐτὴν τὴν τιμητικὴν ἐκδήλωσιν. Συνηθίζεται ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἑλλάδος, οἱ ἀρχηγοὶ τῶν ξένων δογμάτων καὶ οἱ πρέσβεις νὰ καλῶνται εἰς τὴν δοξολογίαν τῆς πρώτης τοῦ ἔτους καὶ εἰς τὴν ἐθνικήν μας ἑορτήν, ἀπὸ τότε ποὺ καθιερώθη. Αὐτὸ δὲν ἔχει τὴν ἔννοιαν τῆς συμπροσευχῆς, ὄχι μόνον ὅσον ἀφορᾷ τοὺς ἑτεροδόξους, ἀλλὰ πολὺ περισσότερον τοὺς ἑτεροθρήσκους. Ἕνας Μωαμεθανὸς ἢ ἕνας Βουδδιστὴς πρέσβυς, τί θὰ ἔλθῃ; Νὰ προσευχηθῇ εἰς τὸν Χριστόν; Ὅπως μετὰ ὑπάγει εἰς τὴν παρέλασιν, ἔτσι ὑπάγει καὶ εἰς τὸν ναόν. Ἁπλῶς νὰ τιμήσῃ τὴν ἡμέραν ποὺ δι᾿ ἡμᾶς εἶνε εὔφημος. Ἐκεῖ δὲν ἔχει χαρακτῆρα συμπροσευχῆς. Ἔρχεται ὁ ἄνθρωπος, ἐπειδὴ ἐμεῖς ἀντὶ νὰ κάνωμεν εἰς κάποιαν αἴθουσαν αὐτὴν τὴν ἐκδήλωσιν, τὴν κάνουμεν εἰς τὸν ναόν· ἔρχεται ὡς ἐπίσημος προσκεκλημένος ἁπλῶς καὶ μόνον διὰ νὰ συμμετάσχῃ εἰς τὴν χαρὰν τοῦ ἔθνους διὰ τὴν ἑορτὴν τῆς παλιγγενεσίας. Δὲν μετέχει εἰς τὴν λατρείαν. Τὸ ἴδιον συνέβαινε καὶ συμβαίνει καὶ εἰς τὰς ἐνθρονίσεις καὶ εἰς τὰς κηδείας τῶν Ἀρχιεπισκόπων. Ὅταν ἐνθρονίζεται ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ὅταν ἀποθνήσκῃ καὶ κηδεύεται, καὶ οἱ ἀρχηγοὶ ξένων δογμάτων καὶ οἱ πρέσβεις μετέχουν ὡσὰν μίαν προσφορὰ τιμῆς εἰς τὴν ἐξόδιον Ἀκολουθίαν ἢ εἰς τὴν τελετὴν τῆς ἐνθρονίσεως καὶ ὄχι συμπροσευχόμενοι εἰς τὴν λατρείαν. Καὶ οἱ πρέσβεις οἱ ιδικοί μας εἰς μίαν ξένην χώραν θὰ ὑπάγουν εἰς μίαν ἑορτὴν τὴν ὁποίαν ἔχουν ἐκεῖνοι. Αὐτὸ δὲν εἶνε συμπροσευχή. Ἐξ ἄλλου δὲν τοὺς καλοῦμεν ἐμεῖς. Δὲν τοὺς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία· τοὺς καλεῖ τὸ Ὑπουργεῖον Ἐξωτερικῶν. Ἐπειδὴ μεταξὺ τῶν τρόπων μὲ τοὺς ὁποίους ἑορτάζει τὸ ἐπίσημον Κράτος τὴν 1ην τοῦ νέου ἔτους, ἐπὶ παραδείγματι, εἶνε καὶ κάποια ἐκδήλωσις εἰς τὴν Μητρόπολιν. Λέγει: Ἐλᾶτε καὶ ἐσεῖς ἐκεῖ.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Μά, Γέροντα, δὲν εἶνε μόνον ἐκδήλωσις τῆς πολιτείας.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Δὲν κάνουν συμπροσευχήν. Διὰ λόγους ἐθιμοτυπικούς. Δὲν τοὺς καλεῖ διὰ νὰ συμπροσευχηθοῦν.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Πέρυσι εἰς τὸν Πανάγιον Τάφον εἰς τὴν τελετὴν τοῦ Ἁγίου Φωτὸς ἦτο προσκεκλημένος ὁ Ὑπουργὸς Θρησκευμάτων τῶν Ἑβραίων. Δὲν σημαίνει ὅτι ὁ Ἑβραῖος...</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- προσηυχήθη, οὔτε τὸν καλέσαμε διὰ νὰ προσευχηθῇ. Ὄχι. Αὐτὸ εἶνε μία ἐπίσημος πρόσκλησις διὰ κάποιαν ἐκδήλωσιν α΄ ἢ β΄, τὴν ὁποίαν κάνουμε. Ἄλλο συμπροσευχὴ καὶ ἄλλο ἁπλῆ συμπαράστασις. Νὰ μὴ τὸ δώσῃ ὁ Θεός, ἀλλὰ ἂν τινὸς ἀπὸ ἐσᾶς τὸ τέκνον γνωρίσῃ μίαν παπικὴν καὶ δὲν δέχεται ἐπ᾿ οὐδενὶ λόγῳ αὐτὴ νὰ γίνῃ Ὀρθόδοξος καὶ τὸ τέκνον πάλιν δὲν δέχεται νὰ ἀποτραβηχθῇ, καὶ γίνῃ ὁ γάμος, ὁ μεικτὸς ὁ λεγόμενος, καὶ Ὀρθόδοξος καὶ Παπικός, ἐσεῖς, ἐφ᾿ ὅσον εἶνε τέκνον σας τί θὰ κάνετε; Θὰ ὑπάγετε καὶ εἰς τὸν Παπικὸν ναόν, ἀλλὰ δὲν θὰ προσευχηθῆτε. Θὰ ὑπάγετε ἁπλῶς διὰ νὰ παραστῆτε εἰς τὴν Ἀκολουθίαν ποὺ γίνεται διὰ τὴν παπικὴν κοπέλλαν. Ἐσεῖς θὰ προσευχηθῆτε εἰς τὸν γάμον τὸν Ὀρθόδοξον ποὺ θὰ γίνῃ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Γέροντα, πῶς βλέπετε τὴν συμπροσευχὴν τῆς Ἀσσίζης διὰ τὴν εἰρήνην;</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Αὐτά, παιδί μου, εἶνε λάθη, τὰ ὁποῖα κάνουν μεμονωμένοι ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχουν γίνει κατὰ καιροὺς πολλαὶ συμπροσευχαὶ ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας, φίλων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μὲ ἑτεροδόξους. Αὐτὸ εἶνε καταδικαστέον. Ἐπισήμως ἡ Ἐκκλησία δὲν τὸ κάνει. Μεμονωμένοι ἐκπρόσωποι τὸ κάνουν. Δυστυχῶς. Κάκιστα.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Γέροντα, τὸ νὰ παρευρίσκωνται εἰς τὴν ὥραν τῆς λατρείας μας ἑτερόδοξοι ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ τὴν γνωρίσουν, εἶνε κακόν;</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Ἐὰν γίνεται μὲ ἄδειαν τῆς Ἐκκλησίας, ὄχι. Ἐὰν γίνεται μὲ πρωτοβουλίαν ἑνὸς ἀτόμου, εἶνε κακόν. Δὲν πρέπει νὰ γίνεται. Ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ τὸ κάνῃ αὐτό. Ἐὰν ἑτερόδοξοι θέλουν νὰ ἰδοῦν τὸ Τυπικόν μας, διότι ἔχουν ἀρχίσει νὰ ἔχουν κάποιον ἐνδιαφέρον διὰ τὴν Ἐκκλησίαν, αὐτοί, θὰ ἔλεγε κανείς, εἶνε ἕνα εἶδος προκατηχουμένων. Δὲν ἔχομε τὸν θεσμὸν αὐτό, διὰ τοῦτο εἶπα, κατὰ κάποιον τρόπον θὰ ἠμπορούσαμε νὰ τοὺς ἀποκαλέσωμε προκατηχουμένους. Ἂν ἔχωμεν ἀνθρώπους ποὺ λέγουν: «Ἔχω ἀρχίσει ὀλίγον νὰ ἐνδιαφέρωμαι διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν. Θὰ ἤθελα νὰ ἰδῶ τὴν λατρείαν σας», αὐτὸ μπορεῖ ἡ Ἐκκλησία νὰ τὸ ἐπιτρέψῃ.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">Ὅσοι μελετᾶτε τὴν ἱστορίαν θὰ τὸ γνωρίζετε: Ὁ ἐκχριστιανισμὸς τῆς Ῥωσσίας ἄρχισεν ἀκριβῶς ἀπὸ ἕνα τοιοῦτον περιστατικόν. Οἱ πρέσβεις τοῦ Τσάρου εἶχαν μεταβεῖ εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν - εἰδωλολάτραι τότε ὅλοι οἱ Ῥῶσσοι - διὰ θέματα κρατικά. Καὶ περνῶντας ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Σοφίαν εἰσῆλθον μέσα. Ἡ Ἐκκλησία καὶ τότε εἶχε τοὺς Κανόνας ποὺ ἀπαγορεύουν τὸ νὰ συμπροσευχώμεθα μὲ ἑτεροδόξους, μὲ ἑτεροθρήσκους, πολὺ δὲ περισσότερον μὲ εἰδωλολάτρας. Ἀλλὰ δὲν εἶχεν εἰς τὴν εἴσοδον, οὔτε σήμερον ἔχομεν, οὔτε ποτὲ θὰ ἔχωμεν ἀστυνομικοὺς νὰ ζητοῦν ταὐτότητας. Εἶδαν τόσον κόσμον μέσα καὶ εἰσῆλθαν καὶ αὐτοί. Καὶ τόσον τοὺς ἐγοήτευσεν ἡ λατρεία αὐτή, ἡ Ὀρθόδοξος λατρεία, τὸ Τυπικόν μας τὸ λατρευτικόν, τόσον τοὺς κατέθελξε καὶ τοὺς ἐγοήτευσεν, ὥστε ἐνόμισαν, λέγουν οἱ ἱστορικοί, ὅτι εὑρίσκονται εἰς τὸν οὐρανόν. Καὶ ἐπῆγαν εἰς τὴν Ῥωσσίαν καὶ εἶπαν τὸ τί εἶδαν, καὶ ἀπὸ τότε ἀρχίζει ὁ ἐκχριστιανισμὸς τῶν Ῥώσσων. Ἀπὸ τὴν παρακολούθησιν τῆς λατρείας εἰς τὴν Ἁγίαν Σοφίαν ἐκ μέρους τῶν πρεσβευτῶν τοῦ Τσάρου. Ἄν, λοιπόν, ἡ Ἐκλησία δώσῃ τὴν ἄδειαν, μπορεῖ νὰ γίνῃ.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Ἐπιτρέπεται εἰς ἕνα Χριστιανὸν νὰ εἰσέλθῃ ἐντὸς βουδδιστικοῦ τεμένους;</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Ἐὰν δὲν τὸ κάνῃ μὲ συνείδησιν ὅτι τιμᾶ καὶ προσκυνᾶ τὸν Βούδδαν, ἀλλὰ ἁπλῶς θέλει - μπορεῖ νὰ εἶνε καὶ ἀρχαιολόγος - νὰ πάρῃ κάποιαν ἰδέαν τοῦ τί γίνεται ἐκεῖ, δὲν βλάπτει. Ἐὰν ἔχῃ συνείδησιν ἀσθενῆ, δὲν πρέπει νὰ τὸ κάνῃ. Ὅ,τι ἴσχυε μὲ τὰ εἰδωλόθυτα. Κατ᾿ ἀναλογίαν θὰ ἐφαρμοσθῇ ὁ ἴδιος κανών, τῶν εἰδωλοθύτων, τοῦ Παύλου.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Γέροντα, πόσον κακὸν εἶνε νὰ ὑπάγῃ κανεὶς ἀπὸ περιέργειαν εἰς μίαν Πρετεσταντικὴν σύναξιν;</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Καλά, ἂν ὑπάγῃ καὶ καθίσῃ 2-3 λεπτὰ ἁπλῶς διὰ νὰ ἰδῇ καὶ νὰ δοξολογήσῃ τὸν Θεὸν διὰ τὴν λατρείαν τὴν ἰδικήν μας, αὐτὸ δὲν εἶνε ἁμαρτία. Ἀλλὰ ὄχι νὰ συμπροσευχηθῶμε. Ποτέ.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Ἐδημοσιεύθη προσφάτως ἄποψίς τινος ὑψηλὰ ἱσταμένου εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ὅταν κάποιος εὑρίσκεται εἰς ἀνάγκην καὶ δὲν ἔχῃ κοντὰ κάποιον Ὀρθόδοξον ἱερέα, μπορεῖ νὰ κοινωνήσῃ καὶ μὲ τοὺς Παπικούς.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Αὐτὸ εἶνε λάθος. Βεβαίως καὶ πειράζει. Ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν δὲν ὑπάρχουν μυστήρια. Μία εἶνε ἡ Ἐκκλησία. Αὐτὰ εἶνε οἰκουμενιστικὰ φρονήματα.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Ἐγράφη ὅτι ὁ Προτεστάντης... συνηντήθη μὲ τὸν Πατριάρχην...</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Ἂν πρόκηται περὶ ἐπισκέψεων ἁβροφροσύνης, δὲν θὰ εἶχεν ἴσως κανεὶς ἀντίῤῥησιν. Ἐδῶ συναντιοῦνται ὁ Γκορμπατσὼφ μὲ τὸν Ῥῆγκαν καὶ ἂν συναντηθῇ καὶ ἕνας ἀρχηγὸς μιᾶς χριστιανικῆς ὁμολογίας - ὄχι ἐκκλησίας· ὁμολογίας - μὲ τὸν Πατριάρχην τὸν ἰδικόν μας καὶ ἀνταλλάξουν μίαν χειραψίαν, ἕνα ἀσπασμόν, δὲν ἐχάθη ὁ κόσμος. Ἐκεῖνο ποὺ δὲν πρέπει νὰ γίνεται εἶνε αἱ συμπροσευχαί, αἱ συλλειτουργίαι καὶ ὅ,τι ἄλλο ἀπαγορεύουν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες. Ὄχι μόνον μὲ τὸν Πάπαν, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν Σεϊχουλισλάμη, δηλαδὴ τὸν ἀρχηγὸν τῶν Μωαμεθανῶν· ἂν συναντηθῇ κάπου ὁ Πατριάρχης καὶ αὐτός, πλᾶσμα τοῦ Θεοῦ εἶνε, ὁ Θεὸς τὸν ἔπλασε καὶ ὁ Χριστὸς κατέβη καὶ δι᾿ αὐτὸν εἰς τὴν γῆν καὶ ἴσως αὔριον νὰ γίνῃ Χριστιανός, ἂς τὸν χαιρετήσῃ. Καὶ ἂν εἶνε καὶ καλὸς ἄνθρωπος καὶ εὐγενὴς καὶ φιλόφρων, ἂς ἀνταλλάξουν καὶ ἀσπασμόν. Δὲν θὰ μολυνθῇ ἀπὸ αὐτό. Ὁ Κύριος 'δέχθη τὸ φίλημα τοῦ Ἰούδα. Δὲν ἐμολύνθη ὁ Κύριος ἀπὸ τὸ φίλημα τοῦ Ἰούδα· ὁ Ἰούδας ἔγινε προδότης. Ἄλλο, λοιπόν, μία ἐπίσκεψις ἁβροφροσύνης καὶ ἄλλο ὑποχωρήσεις εἰς τὴν ἀλήθειαν τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ εἶνε ἀνεπίτρεπτοι. Ἤδη εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, διὰ τὸ ὁποῖον γνωρίζουμε πόσον ἐμμένει εἰς τὴν παράδοσιν, πηγαίνουν Παπικοὶ καὶ ἱερεῖς καὶ ἐπίσκοποι. Τοὺς δέχονται οἱ ἄνθρωποι φιλοφρόνως καὶ τοὺς χαιρετοῦν καὶ τοὺς τραπεζώνουν καὶ τοὺς κοιμίζουν. Ἀλλὰ δὲν τοὺς ἀφήνουν νὰ συμμετάσχουν εἰς τὰ μυστήρια καὶ εἰς τὴν λατρείαν. Δὲν θὰ τοὺ κλείσωμε τὴν θύραν τοῦ ἄλλου. Θεὸς φυλάξοι! Καὶ Μωαμεθανὸς νὰ ἔλθῃ καὶ Βουδδιστὴς νὰ ἔλθῃ, καὶ θὰ τὸν χαιρετήσωμε καὶ θὰ τὸν βάλωμε νὰ φάῃ καὶ θὰ τὸν βάλωμε νὰ κοιμηθῇ. Δὲν θὰ συμπροσευχηθῶμε μαζύ του. Οἱ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας δὲν λέγουν πουθενὰ νὰ μὴ βάλωμε νὰ φάῃ εἰς ἕνα ἄνθρωπον, ἂν δὲν εἶνε Ὀρθόδοξος Χριστιανός. Νὰ μὴ συμπροσευχώμεθα λέγουν. </span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Τὸ θέμα τοῦ διαλόγου ποὺ συνεχίζεται ἀκόμη...</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Αὐτὸ θὰ ἔλθῃ ἡ Δευτέρα Παρουσία καὶ θὰ συνεχίζεται ἀκόμη.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Ἀπὸ ἀπόψεως ὀρθοδόξων βλάπτει αὐτό, ἀφοῦ δὲν κάνουν ὑποχωρήσεις. Λέγουν ὅτι εἶνε εὐκαιρία νὰ εἴπωμε τὰς ἀπόψεις μας.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Ἂν δὲν κάνουν ὑποχωρήσεις, ἂς γίνεται. Ἀλλὰ ἂν κάνουν, βλάπτει. Διότι ἀμβλύνεται τὸ ὀρθόδοξον αἰσθητήριον τοῦ λαοῦ μας. Ἂν δὲν κάνουν ὑποχωρήσεις, ἂς ἀκούουν καὶ οἱ ἄλλοι τὰς ἀπόψεις μας.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Κάποιος γέρων λέγει ὅτι. ἐφ᾿ ὅσον ὑπάρχουν βιβλία ποὺ ἐξηγοῦν τὴν ὀρθόδοξον διδασκαλίαν, δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ γίνωνται διάλογοι.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Ὑπάρχουν βιβλία, ἀλλὰ καὶ κάποιος διάλογος, κάποιος συμπνευματισμὸς δὲν εἶνε ἐξ ἀρχῆς κακὸς καὶ ἀποκρουστέος. Ἂν οἱ ἰδικοί μας καταθέτουν εἰς τοὺς διαλόγους τὴν μαρτυρίαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ δὲν προβαίνουν εἰς καμμιαν ὑποχώρησιν, αὐτὸς ὁ διάλογος εἶνε ὠφέλιμος. Καὶ ὄχι μόνον ὁ διάλογος, ἀλλὰ καὶ ἕνας γενικότερος συμπνευματισμός, διότι αὐτοὶ μὲ τὸν συμπνευματισμὸν βλέπουν καὶ τὴν νοοτροπίαν, τὴν ψυχολογίαν, τὴν πνευματικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τὴν ὁποίαν δὲν μποροῦν νὰ πάρουν μόνον ἀπὸ τὰ βιβλία. Ἡ Ῥωσσία ἠσπάσθη τὸν Χριστιανισμὸν ἀπὸ ἕνα κατὰ τὸ φαινόμενον τυχαῖον περιστατικόν. Κατὰ τὸ φαινόμενον τυχαῖον· βεβαίως ἦτο οἰκονομία Θεοῦ. Ὅταν εἶχε στείλει ὁ Ῥῶσσος ἡγεμὼν Βλαδίμηρος εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν ἀπεσταλμένους διὰ νὰ διαπραγματευθοῦν κάποιο θέμα μὲ τὸν αὐτοκράτορα τοῦ Βυζαντίου, αὐτοὶ οἱ ἀπεσταλμένοι, ποὺ ἦσαν εἰδωλολάτραι, ἐπέρασαν εἰς ὥραν λειτουργίας ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Σοφίαν καὶ εἰσῆλθον ἐντός. Τόσον τοὺς ἐγοήτευσεν ἡ λατρεία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ποὺ ἐνόμισαν οτι εὑρέθησαν εἰς τὸν Θεόν, εἰς τὸν οὐρανόν. Καὶ ὅταν ἐπέστρεψαν εἰς τὴν πατρίδα τους, τὰ εἶπαν αὐτὰ εἰς τὸν Βλαδίμηρον καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ξεκίνησεν ὁ ἐκχριστιανισμὸς τῆς Ῥωσσίας. Ὄχι ἀπὸ κάποιο βιβλίον, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν παρουσίαν τῶν ἀντιπροσώπων τοῦ ἡγεμόνος τῆς Ῥωσσίας εἰς τὴν Ἁγίαν Σοφίαν ἐν ὥρᾳ λειτουργίας. Αὐτὸ τὸ περιστατικὸν ὑπῆρξεν ἡ ἀπαρχὴ τῆς προσελεύσεως τῶν Ῥώσσων εἰς τὸν Χριστιανισμόν. Καὶ σήμερον πολλοὶ εἰς τὴν Δύσιν, βλέποντας τὸν πλοῦτον καὶ τὸ μεγαλεῖον τὸ πνευματικὸν τῆς λατρείας τῆς ἰδικῆς μας, γίνονται ὀρθόδοξοι. Κάποιαν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν ἀκούγονταν ἀπὸ ἀπέναντι, ἀπὸ τοὺς Πεντηκοστιανούς, τὰ τραγουδάκια καὶ τὰ παλαμάκια τους - τότε ἐμεῖς ἀκόμη εἴχαμε τὴν περίοδον τῆς Πεντηκοστῆς - σᾶς εἶπα: παιδιά, συγκρίνετε αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, αὐτὴν τὴν λατρείαν, τὸ γιοῦπι γιοῦπι γιά, μὲ τὸ «θείῳ καλυφθεὶς ὁ βραδύγλωσσος γνόφῳ ἐῤῥητόρευσε τὸν θεόγραφον νόμον» (εἱρμὸς α΄ ᾠδῆς ἰαμβικοῦ Κανόνος τῆς Πεντηκοστῆς)· συγκρίνετε τὴν ἰδικήν μας τὴν λατρείαν μὲ αὐτὴν τὴν γελοιογραφίαν τῆς λατρείας ποὺ ἔχουν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι. Ἵνα ἔχωμε μίαν ἐπίγνωσιν τῆς εὐνοίας τοῦ Θεοῦ. Νὰ εὐγνωμονῶμε τὸν Θεὸν καὶ διότι ἐγεννήθημεν ἐντὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀπὸ γονεῖς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς. Καὶ διότι δὲν παρεσύρθημεν ἀπὸ αὐτὰ τὰ σκύβαλα, ἀπὸ αὐτὰ τὰ ξυλοκέρατα. Δὲν ἐφύγαμεν ἀπὸ τοὺς θησαυροὺς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, νὰ πηγαίνωμε νὰ ἐσθίωμε τὰ ξυλοκέρατα αὐτῶν τῶν καταστάσεων.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">Λοιπόν, ὁ πλοῦτος τῆς λατρείας μας εἶνε ἱκανὸς νὰ συγκλονίσῃ πολλοὺς ἑτεροδόξους καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσῃ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Ἄν, λοιπόν, οἱ διάλογοι, ὁ συμπνευματισμὸς αὐτὸς γίνεται χωρὶς ὑποχωρήσεις εἰς ὅσα ὁρίζουν οἱ ἱεροὶ κανόνες, δὲν βλάπτει. Ἄν, ὅμως, ἀρχίζουν αἱ συμπροσευχαὶ κ.λπ., ἐκεῖ ἀμβλύνεται τὸ ὀρθόδοξον αἰσθητήριον τοῦ λαοῦ μας καὶ γίνεται ζημία. </span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Αὐτὸ τὸ ὁποῖον ἀκοῦμε συχνά: «Εἶνε Χιλιαστής. Μὴ πᾶς εἰς τὸ μαγαζί του», πῶς τὸ κρίνετε;</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Δὲν πρέπει νὰ ὑπάγωμεν κοντά του διὰ δύο λόγους. Πρῶτον διότι ὑπάρχει κίνδυνος νὰ ἐπηρεάσῃ αὐτὸς ἐμᾶς, ἂν δὲν εἴμεθα καλῶς κατηρτισμένοι εἰς τὰ ὀρθόδοξα. Καὶ δεύτερον, μὲ τὸ νὰ τὸν κρατῶμεν εἰς ἀπόστασιν, ὑπάρχει ἐλπὶς νὰ τὸν κάνωμε νὰ συνέλθῃ.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">Ὅσοι ἔρχονταν εἰς τὸν ἀββᾶν Λώτ, τοὺς ἔστελλε νὰ συναντήσουν καὶ τὸν ἀσθενῆ γέροντα τὸν ὁποῖον εἶχε πιὸ πέρα. Νὰ τοῦ κάνουν ὀλίγην παρέα. Αὐτὸς ἦτο Ὠριγενιστὴς καὶ ἄρχισε νὰ τοὺς λέγῃ διδασκαλίας τοῦ Ὠριγένους. Ὑπάρχι κίνδυνος, λέγει, ἐπειδὴ τοὺς στέλλω καὶ τοὺς λέγει τοιαύτας διδασκαλίας, νὰ νομίσουν οἱ ἄλλοι ἀσκηταὶ ἐδῶ εἰς τὴν ἔρημον ὅτι καὶ ἐγὼ εἶμαι Ὠριγενιστής. Νὰ τὸν διώξῃ δὲν ἤθελεν, ἀλλὰ νὰ μὴ λέγῃ διδασκαλίας αἱρετικάς. «Καὶ ἂν θέλῃ διορθοῦται». Ἂν θέλῃ, λέγει, θὰ διορθωθῇ. «Εἰ δὲ μὴ θέλῃ διορθώσασθαι, ἀφ᾿ ἑαυτοῦ μέλλει παρακαλεῖν τοῦ ἀναχωρῆσαι ἐκ τοῦ τόπου». Μόνος του θὰ ζητήσῃ νὰ φύγῃ ἀπὸ τὸν τόπον, ἂν δὲν θέλῃ νὰ διορθωθῇ. «Καὶ οὐκ ἀπὸ σοῦ γίνεται ἡ ἀφορμή»· καὶ δὲν θὰ εἶσαι ἐσὺ ἡ αἰτία νὰ φύγῃ. «Ἀπελθὼν οὐν ὁ ἀββᾶς ἐποίησεν οὕτως. Καὶ ὁ γέρων ὡς ἤκουσε ταῦτα, οὐκ ἤθελε διορθώσασθαι. Ἀλλ᾿ ἔβαλε παρακαλεῖν λέγων· Διὰ τὸν Κύριον πέμψατέ με ἐντεῦθεν ὅτι οὐ δύναμαι βαστάξαι τὴν ἔρημον. Καὶ Οὔτως ἀναστὰς ἐξῆλθε προπεμπόμενος μετ᾿ ἀγάπης». Ἀγάπην τοῦ ἔδειξαν, τὸν ἐτάισαν, τὸν ἐπότισαν, τοῦ ἔδωσαν κρεβάτι νὰ ἀναπαυθῇ, διότι ἦτο ἄῤῥωστος, ἀλλὰ δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ τὸν ἀνεχθοῦν νὰ κηρύσσῃ αἱρετικὰς διδασκαλίας. Καὶ τὸν προέπεμψαν μὲ ἀγάπην, ὅταν μόνος του ἠθέλησε νὰ φύγῃ.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">Ἀκόμη καὶ ὁ ἀφορισμὸς τὸν ὁποῖον κάνει ἡ Ἐκκλησία πρὸς τοὺς αἱρετικούς, καὶ αὐτὸς εἶνε μία ὑψίστη ἐκδήλωσις ἀγάπης, ὅσον καὶ ἂν φαίνεται εἰς ἐσᾶς παράδοξον. Καὶ πρὸς τὸν αἱρετικόν, ἀλλὰ κατ᾿ ἐξοχὴν πρὸς τοὺς Ὀρθοδόξους. Θὰ ἰδῆτε πολλὰς φορὰς εἰς τὰ Πρακτικὰ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων νὰ γράφουν οἱ Πατέρες: «Ἐπιδακρύσαντες οὖν καὶ στενάξαντες ἐπὶ τῇ παντελεῖ τούτων ἀπωλείᾳ...» προβαίνομεν εἰς τὴν ἀπόφασιν. Ἐπιδακρύσαντες καὶ στενάξαντες διὰ τὴν ἀμετανοησίαν του, διὰ τὴν πώρωσίν του, προσπαθήσαμε νὰ τὸν κάνωμε νὰ φύγῃ ἀπὸ τὴν πλάνην, ἐστάθη ἀδύνατον, καὶ τώρα ἀλγοῦντες, μὲ βαρειὰν καρδίαν, μὲ ὀδύνην ψυχικὴν πολλήν, δὲν ἠμποροῦμε νὰ κάνωμε τίποτε ἄλλο, παρὰ νὰ ἀποχωρίσωμεν αὐτὸ τὸ πρόβατον ἀπὸ τὴν μάνδραν διὰ νὰ μὴ μολύνῃ καὶ τὰ ἄλλα πρόβατα. Καὶ κάνοντας αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, ἴσως τοῦ ἐπιφέρουμε κάποιον ψυχικὸν συγκλονισμόν - ἀφοῦ βλέπει ὅτι φεύγει, τὸν διώχνουμεν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν - μὲ ἀποτέλεσμα ἐνδεχομένως ἀργότερον νὰ μετανοήσῃ. Καίτοι ἡ μετάνοια τῶν αἱρεσιαρχῶν εἶνε πρᾶγμα πάρα πολὺ δύσκολον, διότι ἔχουν φθάσει εἰς τὴν ἀποκορύφωσιν τοῦ ἐγωισμοῦ αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι μὲ τὸ νὰ βάλουν ἀπὸ τὴν μίαν μεριὰν τὸν ἑαυτόν τους καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλην τὴν Ἐκκλησίαν. «Ἡ Ἐκκλησία λέγει αὐτό, ἐγὼ λέγω αὐτό»! Εἶνε πάρα πολὺ δύσκολον. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης λέγει: «Ὅσα ἁμαρτήματα τοῦ λογιστικοῦ τῆς ψυχῆς ἅπτεται μέρους - τὰ ἁμαρτήματα τῶν αἱρέσεων δηλαδή - χαλεπώτερα παρὰ τῶν Πατέρων ἐκρίθη καὶ μείζονος καὶ διαρκεστέρας καὶ ἐπιπονωτέρας τῆς ἐπιστροφῆς ἄξια» (Κανὼν Β΄). Εἶνε πολὺ εὐκολώτερον νὰ μετανοήσῃ ἕνας βαρειὰ ἁμαρτωλός, ἕνας πόρνος, ἕνας μοιχός, ἕνας φονεύς, ἕνας λαθρέμπορος... , ἀπὸ τὸ νὰ μετανοήσῃ ἕνας αἱρεσιάρχης, ὄχι αἱρετικός, ὀπαδὸς κάποιας αἱρέσεως - αὐτὸ δὲν εἶνε τόσον δύσκολον - ἀλλὰ ἕνας αἱρεσιάρχης, ἕνας ποὺ ἔφτιαξεν αἵρεσιν ἰδικήν του καὶ ἀπέκτησεν ὀπαδούς· αὐτὸς ἔφθασεν εἰς τὴν ἀποκορύφωσιν τοῦ ἀνθρωπίνου ἐγωισμοῦ καὶ εἶνε πάρα πολὺ δύσκολον νὰ μετανοήσῃ. Θὰ ἔλεγε κανεις: αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἔχει πωρωθῆ. Πάντως καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτὴν ἡ Ἐκκλησία τὸ κάνει καὶ δι᾿ αὐτό. Ἂν ὑπάρχῃ κάποια ἐλπίς, νὰ συγκλονισθῇ ἀπὸ αὐτὸ τὸ γεγονὸς καὶ νὰ ὁδηγηθῇ εἰς μετάνοιαν.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Γέροντα, ἂν ἕνας ἀρτοποιὸς ἔχῃ ἐνοικιάσει οἴκημά του εἰς Χιλιαστὰς διὰ εὐκτήριον οἶκον, κάνει νὰ ψωνίζωμεν ἀπὸ τὸν φοῦρνόν του;</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Καλὸν εἶνε ὅσους ξέρουμεν ὅτι εἶνε ἐγνωσμένοι αἱρετικοὶ ἢ τοὺς διευκολύνουν, νὰ ἔχωμε μίαν ἀπόστασιν ἀπὸ αὐτούς. Καλὸν εἶνε. Καλὸν καὶ ἐπιβεβλημένον· ὄχι ἁπλῶς καλόν.</span></p><p><span style="font-family: times; font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-family: times; font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: medium;">Ἐκ τοῦ βιβλίου:</span></p><p><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: medium;">Τρέφοντας τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ</span></p><p><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: medium;">Ἀρχιμανδρίτου Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου</span></p><p><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: medium;">Ἐπιμελείᾳ Ἀρχιμανδρίτου Ἰωάννου Κωστὼφ</span></p><p><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: medium;">Ἐκδόσεις Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς</span></p><p><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: medium;">Ἔκδοσις Β΄</span></p><p><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: medium;">Σταμάτα 2017</span></p><p><span style="color: #990000; font-family: times; font-size: medium;">Σελίδες 205-218</span></p>Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-34076850562368641072021-08-13T23:21:00.004+03:002021-08-13T23:24:10.841+03:00<p style="text-align: center;"><span style="color: #800180; font-family: times; font-size: large;"> ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ</span></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #800180; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #800180; font-family: times; font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #800180; font-family: times; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYyti52Z73U15HlvlfT0P13CmtXa2ch0M9St_SCGhsxsYGT3cHa_mdE3DxGFrUKVO7vwfL8Tuy0LjoZ4KJDDcz2y-shPEKz4aeU-G-pi72fv1oRbGq-HYuIg2RCHJOneTHTpB975g_zbfu//" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="1149" data-original-width="1400" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYyti52Z73U15HlvlfT0P13CmtXa2ch0M9St_SCGhsxsYGT3cHa_mdE3DxGFrUKVO7vwfL8Tuy0LjoZ4KJDDcz2y-shPEKz4aeU-G-pi72fv1oRbGq-HYuIg2RCHJOneTHTpB975g_zbfu//" width="366" /></a></span></div><span style="color: #800180; font-family: times; font-size: large;"><br /><br /></span><p></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #800180; font-family: times; font-size: large;"><br /></span></p><p> <span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: medium;"> </span><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">Εἶνε λάθος νὰ ζητοῦμε Γραφικὸν ἔρεισμα δι᾿ ὁτιδήποτε. Εἶνε λάθος. Ἡ Ἐκκλησία εἶνε τὸ μεῖζον· ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶνε τὸ ἔλασσον, διότι ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶνε στοιχεῖον τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία περιέχει καὶ τὴν Ἁγίαν Γραφήν. Οἱ Προτεστάνται ἐπέταξαν τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἐκράτησαν τὴ Ἁγίαν Γραφήν. Αὐτὸ εἶνε ἕνα μεγάλον λάθος. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς δίδει τὴν Ἁγίαν Γραφήν. Ἂν βγάλωμε τὴν Ἐκκλησίαν, δὲν ἔχομεν Ἁγίαν Γραφήν. Ὁ ἐγγυητὴς τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶνε ἡ Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἔδωσε τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἐδιδάχθη ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν παρεδόθησαν αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἔχει ἡ Ἁγία Γραφή. Ἂν ὑποτεθῇ ὅτι χανόταν τὸ Εὐαγγέλιον, ἂν ὁ Θεὸς δὲν οἰκονομοῦσε νὰ σωθῇ μέχρι σήμερον, καὶ ἄφηνε τὴν Ἐκκλησίαν Του νὰ ἐζοῦσε, θὰ ἐσωζώμεθα. Ἂν ἔμενε τὸ Εὐαγγέλιον καὶ δὲν ὑπῆρχεν ἡ Ἐκκλησία... Αὐτὰ βεβαίως εἶνε ὑποθέσεις, διότι ὁ Θεὸς ποτὲ δὲν θὰ ἐπέτρεπε νὰ χαθῇ τὸ ἔργον Του. Ἀλλοίμονον! Μίαν ὑπόθεσιν κάνουμεν. Ἂν εἶχαν τὸ Εὐαγγέλιον οἱ ἄνθρωποι καὶ δὲν εἶχαν τὴν Ἐκκλησίαν, δὲν θὰ ἐσῴζοντο. Πῶς θὰ ἐσῴζοντο; Μὲ τί Μυστήρια; Θὰ ἐδιάβαζαν ἕνα ὡραῖον βιβλίον, μίαν ὡραίαν διδασκαλίαν. Ἡ χάρς τοῦ Θεοῦ πῶς θὰ διδόταν εἰς αὐτούς; Ποῦ τὸ βάπτισμα; Ποῦ ἡ Θεία Εὐχαριστία, ἡ ὁποία μᾶς καθιστᾶ συσσώμους μὲ τὸν Κύριόν μας; Ποῦ θὰ ἦσαν αὐτὰ τὰ πράγματα; Καὶ ἂν χανόταν τὸ Εὐαγγέλιον, ἡ Ἐκκλησία θὰ εἶχε τὴν διδασκαλίαν τῶν Ἀποστόλων, ὅπως τὴν εἶχε τὰς πρώτας δεκαετίας, κατὰ τὰς ὁποίας δὲν εἶχεν ἀκόμη γραφῆ τὸ Εὐαγγέλιον. Πρὶν γραφῆ τὸ Εὐαγγέλιον δὲν ὑπῆρχεν Ἐκκλησία; Δὲν ὑπῆρχε διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας; Καὶ ἂν ὑποτεθῇ ὅτι δὲν ἔγραφαν τίποτε οἱ Ἀπόστολοι, αὐτὰ τὰ ὁποῖα θὰ παρέδιδαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν θὰ ἀρκοῦσαν διὰ τὴν σωτηρίαν μας. Ἡ Ἐκκλησία χωρὶς τὸ γραπτὸν κήρυγμα θὰ ἔσωζε. Τὸ γραπτὸν κήρυγμα χωρὶς τὴν Ἐκκλησίαν δὲν θὰ ἔσωζε. Δὲν ἠμποροῦμεν, λοιπόν, νὰ λέγωμεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν διὰ κάτι ποὺ τὸ ἔχει εἰς τὴν ζωήν της ἀπὸ τοὺς πρώτους αἰῶνας: «φέρε μου Γραφικὸν ἔρεισμα». Τὸ ὅτι τὸ ἔχει ἡ Ἐκκλησία αὐτὸ εἶνε Γραφικόν, μὲ τὴν ἔννοιαν ὅτι εἶνε μέσα εἰς τὸ πνεῦμα καὶ εἰς τὰς Παραδόσεις τῶν Ἀποστόλων τὰς ὁποίας παρέλαβεν ἡ Ἐκκλησία. Οἱ Προτεστάνται ἔλαβαν αὐτὸ τὸ ὁποῖον τοὺς ἔδωσεν ἡ Ἐκκλησία καὶ ἐπέταξαν τὴν Ἐκκλησίαν. Αὐτὸ εἶνε ἀντίφασις. Ποῦ γνωρίζουμεν ὅτι αὐτὰ εἶνε τὰ βιβλία τῶν Ἀποστόλων; Ποῖος μᾶς ἐγγυᾶται; Ὑπάρχουν δεκάδες βιβλίων ψευδεπιγράφων. Ἔχομεν Εὐαγγέλια ψευδεπίγραφα. Ποῖος εἶνε ὁ ἀλάθητος ἐγγυητὴς ὅτι αὐτὸ εἶνε ψευδεπίγραφον καὶ αὐτὸ εἶνε κανονικόν; Ποῖος; Ἡ Ἐκκλησία. Ἀφοῦ, λοιπόν, ἡ Ἐκκλησία ἔχει τὴν δύναμιν νὰ διακρίνῃ τὰ ψευδεπίγραφα καὶ τὰ κανονικὰ βιβλία, δὲν μπορεῖ ἡ Ἐκκλησία νὰ μᾶς εἰπῇ τί εἶνε καὶ τί δὲν εἶνε σύμφωνον μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἀποστόλων; Ἢ μὲ συγκεκριμένας διδασκαλίας τὰς ὁποίας ἄφησαν οἱ Ἀπόστολοι, δεδομένου ὅτι ἕνα ἐλάχιστον μέρος κατεγράφη εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν; Εἶνε δὲ καὶ λανθασμένη ἡ ἄποψις ὅτι εἶνε πηγὴ ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ ἡ Ἱερὰ Παράδοσις. Καὶ ἡ Ἱερὰ Παράδοσις καὶ ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶνε δύο στοιχεῖα παραδόσεως τῶν Ἀποστόλων. Πηγὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ εἶνε ἡ διδασκαλία τοῦ Κυρίου διὰ τῶν Ἀποστόλων ὅπως εἴτε κατεγράφη εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφὴν εἴτε παρεδόθη ἀπὸ αὐτοὺς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Καὶ τὰ δύο αὐτὰ εἶνε τὸ ἴδιον πρᾶγμα. Δὲν μποροῦμε, λοιπόν, νὰ ζητῶμε διὰ κάθε τι Γραφικὴν ἀπόδειξιν. Ἡ Ἐκκλησία εἶνε ἡ ἀπόδειξις. Ἐκτός, βεβαίως, διὰ κάτι ποὺ μᾶς τὸ φέρνει σήμερον κάποιος παπᾶς ἢ κάποιος Δεσπότης νὰ μᾶς τὸ βάλῃ. Ἐκεῖ θὰ τὸν ἐρωτήσωμεν: Ποῦ τὸ ηὗρες, πάτερ μου; Διὰ πράγματα τὰ ὁποῖα ἔχει ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τοὺς πρώτους αἰώνας θὰ διερωτώμεθα ἂν ἔχουν Γραφικὸν στήριγμα; Αὐτὸ εἶνε προτεσταντικὸς τρόπος τοῦ σκέπτεσθε. Δι᾿ ἡμᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους αὐτὸ εἶνε ἀπόβλητον τελείως. Ἡ Ἐκκλησία ἡ ὁποία ἔχει τὴν ἐξουσίαν νὰ καταρτίζῃ τὸν Κανόνα τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ νὰ μᾶς λέγῃ ποῖα εἶνε θεόπνευστα βιβλία καὶ ποῖα δὲν εἶνε, ἔχει πολλῷ μᾶλλον τὴν ἐξουσίαν νὰ μᾶς λέγῃ τί ἄλλο - ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὰ τὰ γραπτὰ - τῆς παρέδωσαν οἱ Ἀπόστολοι. Ἐκείνη ποὺ δύναται τὸ μεῖζον, δύναται καὶ τὸ ἔλαττον. Ἐπίσης, ἡ Ἐκκλησία ποὺ ἔχει τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ εἶνε ὁ φύλαξ αὐτῆς, εἶνε καὶ ὁ αὐθεντικὸς καὶ ὁ ἀλάθητος ἑρμηνευτὴς τῆς Ἁγίας Γραφῆς, καὶ ὄχι οἱ αἱρετικοί.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;"> Λέγουν οἱ αἱρετικοὶ ὅτι «ἐμεῖς ἔχομε μόνον τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ δὲν ἔχομε Παράδοσιν, ἐνῷ ἐσεῖς ἔχετε Παράδοσιν». Αὐτὸ εἶνε ψεῦδος. Ἔχουν καὶ παραέχουν Παράδοσιν. Μόνον ὅτι ἡ ἰδική τους Παράδοσις εἶνε ἐντάλματα ἀνθρώπων. Θὰ ἔχετε ἀκούσῃ ὅτι οἱ Προτεστάνται, ἐπὶ παραδείγματι, οἱ ὁποῖοι εἶνε καὶ πάρα πολλαὶ παραφυάδες, ὀνομάζονται ἀπὸ τὰ ὀνόματα τῶν ἀρχηγῶν τους, Ζβιγγλιανοί, Λουθηρανοί, Καλβινισταί, κ.λπ.. Καὶ ἔχουν διαφωνίας μεταξύ τους· ἔχουν διαφοράς. Ἄλλα πιστεύουν οἱ Λουθηρανοί, ἄλλα οἱ Ζβιγγλιανοί, ἄλλα οἱ Καλβινισταὶ καὶ ἄλλαι πάρα πολλαὶ παραφυάδες, γύρω εἰς τὰς διακοσίας. Λοιπόν, τί σημαίνει ἐγὼ εἶμαι Ζβιγγλιανός, ἐγὼ εἶμαι Λουθηρανός, ἐγὼ εἶμαι Καλβινιστής; Τί σημαίνει αὐτό; Ὅτι ἐγὼ ἑρμηνεύω τὴν Ἁγία Γραφὴν κατὰ τὴν παράδοσιν, κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ Καλβίνου, ὁ ἄλλος τοῦ Ζβιγγλίου... Αὐτὸ τί ἄλλο εἶνε παρὰ παράδοσις; Ὅπως ἡρμήνευσεν ὁ Καλβῖνος τὴν Γραφήν, ἔτσι τὴν ἑρμηνεύω καὶ ἐγώ. Δηλαδὴ ἀκολουθῶ τὴν Παράδοσιν τοῦ Καλβῖνου, τοῦ Ζβιγγλίου, τοῦ Λουθήρου, κ.ο.κ.. Ἡ μόνη διαφορὰ εἶνε ὅτι τῶν μὲν ἡ παράδοσις ἀρχίζει τὸν 15ον, 16ον αἰῶνα - εἶνε ἐντάλματα ἀνθρώπων -, ἐνῷ ἡ ἰδική μας Παράδοσις, ἡ Παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Ἱερὰ Παράδοσις, ἀρχίζει ἀπὸ τὴν ἐποχὴν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Αἱ Παραδόσεις των εἶνε νεώτεραι. Δὲν ἔχουν τὴν ἀρχαιότητα καὶ τὴν αὐθεντίαν τὰς ὁποίας ἔχουν αἱ ἰδικαί μας Παραδόσεις, ποὺ εἶνε Παραδόσεις τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων ποὺ διεδέχθησαν τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ ἐκράτησαν τὰς Παραδόσεις καὶ τὰς διετήρησαν μέχρι σήμερον.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Μά, Γέροντα, καὶ ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι μαχόμεθα μεταξύ μας.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Ἐκεῖνοι, παιδί μου, ἔχουν δογματικὰς διαφοράς, ἐνῷ ἐμεῖς δὲν ἔχομε διαφορὰς εἰς τὰ δόγματα. Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι τὸ ἴδιον δόγμα ἔχομεν. Τὸ ἂν ἀντιμαχώμεθα διὰ ἐπὶ μέρους θέματα, αὐτὸ εἶνε ἐντὸς τοῦ ἀνθρωπίνου στοιχείου. Καὶ εἰς τὴν ἐποχὴν τῶν Ἀποστόλων ὑπῆρξαν διαφωνίαι. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διεφώνησε μὲ τὸν Βαρνάβαν, ἀκόμη καὶ μὲ τὸν Ἀπόστολον Πέτρον. Ὄχι ἐπὶ δογματικοῦ θέματος· ἐπὶ πρακτικοῦ. Ἐπὶ πρακτικῆς ἀντιμετωπίσεως: Θὰ δεχώμεθα τοὺς ἐξ ἐθνῶν Χριστιανοὺς μὲ περιτομὴν ἢ ὄχι; Δὲν ἦτο δογματικὸν τὸ θέμα· ἦτο θέμα τακτικῆς. Εἰς τοιαῦτα θέματα διαφωνοῦμεν. Ἔχομε τὸ ἀνθρώπινον στοιχεῖον ὅλοι. Καὶ οἱ Ἅγιοι ἔχουν τὸ ἀνθρώπινον στοιχεῖον. Ἀλλὰ ἐμεῖς δὲν ἔχομε δογματικὰς διαφοράς. Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι ἔχομε τὸ ἴδιον δόγμα. Καὶ ἐσὺ μὲ τὴν γυναῖκά σου καμμίαν φορὰν διαφωνεῖτε· καὶ μὲ τὰ παιδιά σου καὶ μὲ τοὺς γονεῖς σου διαφωνεῖτε. Δὲν παύετε, ὅμως, νὰ εἶσθε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, δὲν παύετε νὰ εἶσθε σύζυγοι.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Τί λέγετε ὡς πρὸς τὸ ἀλάθητον μιᾶς Συνόδου;</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Ἐπειδὴ τὸ ἀλάθητον εἶνε τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, μία πρᾶξις Τοπικῆς Ἐκκλησίας μπορεῖ νὰ μὴ εἶνε ὀρθή, ἀλλὰ αὐτὸ θὰ τὸ δείξῃ ὁ χρόνος. Ἂν γίνῃ ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὴν σύνολον Ἐκκλησίαν ἢ ὄχι. Μπορεῖ νὰ μὴ γίνῃ δεκτή, ὁπότε παραμερίζεται.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;"> Καὶ διὰ νὰ ἐπανέλθω εἰς τὸ θέμα: Ἡ Ἐκκλησία εἶνε ὁ αὐθεντικὸς ἑρμηνεὺς ὅλων αὐτῶν τῶν πραγμάτων. Δι᾿ ἡμᾶς ἡ Ἁγία Γραφὴ δὲν εἶνε κάτι τὸ ταμποὺ καὶ ἔξω ἀπὸ αὐτὴν ὑπάρχει σκότος καὶ πλάνη. Ὄχι! Μεγάλον λάθος.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;"> Ἐξ ἄλλου μερικὰ πράγματα τὰ ὁποῖα ἔχει ἡ Ἁγία Γραφή, διατί δὲν τὰ ἔχουν οἱ Προτεστάνται σήμερον; Τὰς «ἀγάπας» διατί δὲν τὰς ἔχουν, ὅπως ἀκριβῶς τὰς εἶχαν οἱ Ἀπόστολοι (Ἰούδα 12); Ἡ Ἐκκλησία πάλιν μᾶς εἶπε τί ἀπὸ αὐτὰ τὰ πράγματα εἶνε αἰώνιον καὶ τί καιρικόν. Τὴν Κυριακὴν ἀργίαν ποῦ τὴν ηὗραν οἱ Προτεστάνται; Ποῦ; Εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφὴν δὲν ἀναφέρεται πουθενὰ ἡ Κυριακὴ ἀργία. Ἡ Παράδοσις μᾶς τὴν ἐτήρησεν. Ἤδη ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος, ὁ Φιλόσοφος καὶ Μάρτυς, μᾶς λέγει ὅτι τὴν Κυριακὴν ἐκαλοῦντο καὶ ἔκαναν τὴν κλάσιν τοῦ Ἄρτου. Μετά, ὀλίγον κατ᾿ ὀλίγον, ἄρχισε νὰ γίνεται ἀραιότερα. Ἔκαναν, βεβαίως, πολλὰς φορὰς καὶ καθημερινῶς. Ἀλλὰ κατὰ Κυριακὴν ἐκαλοῦντο ὅλοι οἱ πιστοὶ εἰς τὴν πόλιν μὲ τὸν Ἐπίσκοπον καὶ μὲ ὅλους τοὺς Ἱερεῖς τῆς περιοχῆς καὶ ἔκαναν μίαν Εὐχαριστίαν. Ποῦ εἶνε ἡ Κυριακὴ ἀργία καὶ ἡ λατρεία τῆς Κυριακῆς εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην; Τὸ εἶπα κάποτε εἰς ἕνα Προτεστάντην. Εἰς τὸ τέλος ἠναγκάσθη νὰ ὁμολογήσῃ: - Ἀπὸ ἐσᾶς τὴν ἐλάβαμεν. - Ἔτσι μπράβο. Λάβετε καὶ μερικὰ ἄλλα ἀπὸ ἡμᾶς διὰ νὰ εἶσθε ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχουν, λοιπόν, τὴν Κυριακὴν ἀργίαν, ἐνῷ ἀπὸ τὴν Καινὴν Διαθήκην δὲν βγαίνει πουθενὰ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Λέγει ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης: «ἐγενόμην ἐν τῇ νήσῳ τῇ καλουμένῃ Πάτμῳ... ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ» (Ἀποκάλυψις Α΄ 9-10). Ἀπὸ ποῦ βγαίνει, ὅμως, ὅτι ἡ Κυριακὴ εἶνε κατ᾿ ἐξοχὴν ἡμέρας τῆς λατρείας; Ἡ Ἐκκλησία τὴν καθιέρωσε. Βεβαίως στοιχῶντας εἰς τὴν διδασκαλίαν τῶν Ἀποστόλων. Εἶνε πράγματα τὰ ὁποῖα παρέδωσαν οἱ Ἀπόστολοι. Σκεφθῆτε: τόσα χρόνια ποὺ ἔζησαν οἱ Ἀπόστολοι - ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης ἔφθασεν εἰς βαθύτατον γῆρας - πόσα πράγματα εἶχαν εἰπεῖ εἰς τοὺς πιστοὺς τῆς ἐποχῆς τους; Εἰς τοὺς Ἐπισκόπους τοὺς ὁποίους οἱ ἴδιοι εἶχαν χειροτονήσει;</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;"> Ἡ Ἐκκλησία τρία πράγματα ἀντέταξεν εἰς τοὺς αἱρετικούς: τὴν Ἐπισκοπικὴν Διαδοχήν, τὸν Κανόνα τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ τὰ Σύμβολα. Αὐτὰ τὰ τρία ἀντέταξεν εἰς τοὺς αἱρετικούς. Λέγει: Τί ἔχετε ἐσεῖς νὰ μοῦ δείξετε ὅτι εἶσθε συνέχεια τῶν Ἀποστόλων; Ἐγὼ σᾶς ἀποδεικνύω τὴν Ἀποστολικὴν Διαδοχήν: Ὁ τάδε ἐχειροτονήθη ἀπὸ τὸν τάδε, ὁ τάδε ἀπὸ τὸν τάδε... ἐκεῖνος ἀπὸ τὸν Πέτρον, ἀπὸ τὸν Παῦλον, ἀπὸ τὸν Ἰωάννην, ἄρα ἔχω κατ᾿ εὐθείαν διαδοχὴν ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους. Ἔχω τὸν Κανόνα τῆς Καινῆς Διαθήκης παραδεδομένον εἰς Ἐμέ, ὄχι εἰς ἐσᾶς - εἰς τὰς Ἐκκλησίας παρέδιδαν οἱ Ἀπόστολοι τὰς Ἐπιστολάς των. Καὶ ἕχω καὶ τὰ Σύμβολα, τὰ Βαπτιστικὰ Σύμβολα, τὰ ὁποῖα ἐκδίδονται ἀπὸ τοὺς ἀποστολικοὺς χρόνους, καὶ ἐδιδάχθην τὴν ἀληθινὴν πίστιν. Αὐτὰ τὰ τρία ὅπλα εἶχεν ἡ Ἐκκλησία ἐναντίον τῶν αἱρέσεων.</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Τί ἐννοεῖτε Σύμβολα;</span></p><p><span style="color: #2b00fe; font-family: times; font-size: large;">- Τὴν ὁμολογίαν Πίστεως. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Σύμβολον Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως ὑπῆρχαν παλαιὰ μικρὰ Σύμβολα, τὰ ὁποῖα ἀπήγγελλαν οἱ βαπτιζόμενοι, καὶ τὰ ὁποῖα, ἐπειδὴ προήρχοντο ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴν ἐποχήν, εἶχαν μέσα τὴν ἀληθινὴν πίστιν τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Σήμερον, βεβαίως, ἐπειδὴ τὸ Σύμβολόν μας εἶνε αὐθεντικὸν ἀπὸ Οἰκουμενικὴν Σύνοδον - τὴν Α΄ καὶ τὴν Β΄ - δὲν χρειάζεται νὰ φτιάξωμεν ἄλλα Σύμβολα. Τώρα ὁ βαπτιζόμενος ἀπαγγέλλει αὐτό· ἂν εἶνε νήπιον τὸ ἀπαγγέλλει ὁ ἀνάδοχος. Ἀλλὰ αἱ Ἐκκλησίαι τότε εἶχαν ἰδικά των σύμβολα μὲ μικροδιαφοράς, ἀλλὰ μὲ τὴν αὐτὴν πίστιν.</span></p><p><br /></p><p><span style="color: #0c343d; font-family: trebuchet; font-size: large;">Τρέφοντας τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ</span></p><p><span style="color: #0c343d; font-family: trebuchet; font-size: large;">Ἀρχιμανδρίτου Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου</span></p><p><span style="color: #0c343d; font-family: trebuchet; font-size: large;">Ἐπιμελείᾳ Ἀρχιμανδρίτου Ἰωάννου Κωστὼφ</span></p><p><span style="color: #0c343d; font-family: trebuchet; font-size: large;">Ἐκδόσεις Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς</span></p><p><span style="color: #0c343d; font-family: trebuchet; font-size: large;">Ἔκδοσις Β΄</span></p><p><span style="color: #0c343d; font-family: trebuchet; font-size: large;">Σταμάτα 2017</span></p><p><span style="color: #0c343d; font-family: trebuchet; font-size: large;">σ. 125-130</span></p>Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-10841039212715329492020-05-02T23:17:00.001+03:002020-05-02T23:18:42.884+03:00ΦΟΝΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΩΣΥΝΗ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΔΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img alt="Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα και γένι, κείμενο που λέει "Παπαφλέσσας ή Γρηγόριος Δικαίος γεννήθηκε στην Πολοιανή Μεσσηνίας Φοίτησε στην Σχολή Δημητσάνας και 1818 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία."" aria-busy="true" class="spotlight" height="300" src="https://scontent.fjrs4-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/95426640_2160337794111498_5362102738744246272_n.jpg?_nc_cat=100&_nc_sid=8024bb&_nc_ohc=l0ubQ15eAXEAX8KZa_L&_nc_ht=scontent.fjrs4-1.fna&oh=45db719f3130f10881d4c2e790fcd71e&oe=5ED35F25" width="400" /></div>
<br />
<br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="color: #073763;"><span style="font-size: x-large;"> Ἐὰν οἱ Κληρικοὶ οἱ ἀναμειχθέντες ἐνεργῶς εἰς τοὺς ἐθνικοὺς ἀγῶνας
καὶ διαπράξαντες φόνους, ἐξηκολούθουν ἱερουργοῦντες, ἦσαν ἀνόσιοι!<br />
Οὐδεὶς φονεὺς δύναται νὰ ἱερουργῇ, ἔστω καὶ ἂν ὁ φόνος ὑπῆρξεν ἀκούσιος ἢ
ἀναγκαῖος. Πᾶς Κληρικὸς δύναται νὰ λάβῃ ὅπλα καὶ νὰ πολεμήσῃ «ὑπὲρ
βωμῶν καὶ ἑστιῶν» ὑπὸ μίαν προϋπόθεσιν: ὅτι προηγουμένως θὰ «κρεμάσῃ» τὸ
ἐπιτραχήλιον αὐτοῦ!<span class="text_exposed_show"><br /> </span></span></span></span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="color: #073763;"><span style="font-size: x-large;"><span class="text_exposed_show"> Περὶ δὲ τοῦ
Παπαφλέσσα ἂς μὴ ὁμιλῶμεν... Ὑπῆρξε μὲν γενναία καὶ φλογερὰ ὕπαρξις ,
ἀλλ᾿ ἐμαστίζετο καὶ ὑπὸ φρικτῶν παθῶν, ὧν μέγιστα ἡ ἄκρατος φιλοδοξία
καὶ ἡ ἀχαλίνωτος φιληδονία. Πολὺ πρὶν ἢ λάβῃ τὰ ὅπλα κατὰ τῶν Τούρκων
ἔπρεπε νὰ ἔχῃ «κρεμάσῃ» τὸ ἐπιτραχήλιον αὐτοῦ, ἅτε πλειστάκις δουλεύσας
εἰς ἀνόμους ἔρωτας... </span></span></span></span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="color: #073763;"><span style="font-size: x-large;"><span class="text_exposed_show"> Εἴθε τὸ αἷμα αὐτοῦ, αἷμα ἑκουσίου θυσίας, νὰ
ἀπέπλυνεν αὐτὸν ἀπὸ παντὸς ῥύπου καὶ νὰ ἀνῆλθε λελουμένος καὶ καθαρὸς
εἰς τὸ φοβερὸν Κριτήριον...</span></span></span></span><br />
<br />
<br />
<div class="text_exposed_show">
<br />
<span style="color: blue;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">Ἐν Ἀθήναις τῇ 27ῃ Μαρτίου 1974<br /> Ἐπιστολὴ πρὸς κ. Μιχαὴλ Μιχαηλίδη ἐκ Λάρνακος Κύπρου</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"> Ἐκ τοῦ βιβλίου:<br /> Ἄρθρα, Μελέται, Ἐπιστολαί, τόμος Γ΄<br /> Ἀρχιμανδρίτου Ἐπιφανίου Ἰ. Θεοδωροπούλου<br /> Ἐπιμελείᾳ Ἀρχιμανδρίτου Ἰωάννου Κωστὼφ<br /> Ἐκδόσεις Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς<br /> Ἔκδοσις Α΄ Σταμάτα 2017</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">Σελίδες 186-187</span></span></span> </div>
</div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-13132681231733180802020-03-07T21:38:00.001+02:002020-03-07T21:40:00.480+02:00ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΓΟΝΥΚΛΙΣΙΑ ΕΝ ΚΥΡΙΑΚῌ;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για γονυκλινως προσευχεσθαι" class="n3VNCb" data-noaft="1" src="https://ortodoxia.me/wp-content/uploads/2017/11/image261.jpg" style="height: 461px; margin: 0px; width: 671px;" /></div>
<br />
<br />
<br />
<span style="color: #4c1130;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Εἴδομεν προηγουμένως ὅτι κατὰ τὴν σημερινὴν ἡμέραν (τῆς Πεντηκοστῆς) ἀναφέρομεν πρὸς τὸν Θεὸν τὰς προσευχάς μας γονυκλινεῖς. Ἐπιτρέπεται τοῦτο; Ἐπιτρέπεται δηλαδὴ ἡ γονυκλισία κατὰ τὰς Κυριακὰς καὶ καθ᾿ ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς Πεντηκοστῆς (ἤτοι τοῦ χρονικοῦ διαστήματος τῶν 50 ἡμερῶν ἀπὸ τοῦ Πάσχα μέχρι τῆς σημερινῆς ἡμέρας); Ὡς πρὸς τὴν σημερινὴν τελετὴν τῆς γονυκλισίας δὲν πρέπει νὰ λησμονῶμεν ὅτι αὕτη γίνεται ἐν τῷ Ἑσπερινῷ, ἡ δὲ ἡμέρα ἐκκλησιαστικῶς τελειώνει πρὸ τοῦ Ἑσπερινοῦ (κατὰ τὴν Ἀκολουθίαν τῆς Θ΄ Ὥρας) καὶ ἀπὸ τὸν Ἑσπερινὸν ἀρχίζει ἡ ἑπομένη ἡμέρα. Συνεπῶς ἡ σημερινὴ γονυκλισία ἀνήκει εἰς τὴν αὔριον ἡμέραν, ποὺ εἶνε Δευτέρα. Ἄλλο τὸ ζήτημα ἂν ὁ Ἑσπερινὸς κατ᾿ οἰκονομίαν γίνεται τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς καὶ ὄχι τὸ ἀπόγευμα. Δὲν ὑπάρχει λοιπὸν θέμα ὡς πρὸς τὴν σημερινὴν γονυκλισίαν.<br /> </span></span></span><br />
<span style="color: #4c1130;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Γενικώτερον ὅμως πρέπει νὰ μὴ ἀφήσωμεν ἀναπάντητον τὴν ἐρώτησιν αὐτήν. </span></span></span><br />
<span style="color: #4c1130;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Οἱ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ συγκεκριμένως ὁ 20ος τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ 90ος τῆς Ἕκτης, ὁ 15ος τοῦ ἁγίου Πέτρου Ἀλεξανδρείας καὶ ὁ 91ος τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ἀπαγορεύουν νὰ προσευχώμεθα γονυκλινεῖς τόσον κατὰ τὰς Κυριακὰς ὅλου τοῦ ἔτους, ὅσον καὶ κατὰ τὸ διάστημα τῶν 50 ἡμερῶν τοῦ Πεντηκοσταρίου. Διὰ ποῖον λόγον; Προσευχόμεθα ὄρθιοι καὶ ὄχι γονατιστοὶ κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτάς, λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος εἰς τὸν Κανόνα του, «ὄχι μόνον διότι συνανέστημεν μὲ τὸν Χριστὸν καὶ ὀφείλομεν νὰ ζητῶμεν τὰ οὐράνια καὶ ἑπομένως πρέπει νὰ ὑπενθυμίζωμεν εἰς τοὺς ἑαυτούς μας, μὲ τὴν ὀρθίαν ἐν τῇ προσευχῇ στάσιν μας, τὴν χάριν (τῆς ἀνορθώσεως καὶ λυτρώσεώς μας) ποὺ μᾶς ἔδωσεν ὁ Θεὸς κατὰ τὴν ἀναστάσιμον ἡμέραν τῆς Κυριακῆς (διὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου), ἀλλὰ καὶ διότι ἡ ἡμέρα τῆς Κυριακῆς φαίνεται κάπως ὅτι εἶνε εἰκὼν τοῦ ἐλπιζομένου αἰῶνος,... ὅτι παριστᾷ τὴν μετὰ τὸν παρόντα χρόνον κατάστασιν, τὴν ἀτελεύτητον ἐκείνην ἡμέραν (τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν), τὴν μὴ ἔχουσαν ἑσπέραν, τὴν μὴ ἔχουσαν διαδοχήν, τὸν ἀδιάκοπον καὶ διαρκῆ αἰῶνα... Καὶ ὁλόκληρος δὲ ἡ περίοδος τῆς Πεντηκοστῆς (τῶν 50 ἡμερῶν) εἶνε ἐνθύμησις τῆς ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι προσδοκωμένης ἀναστάσεως... Κατὰ τὴν περίοδον αὐτὴν τὸ ὄρθιον σχῆμα τῆς προσευχῆς νὰ προτιμῶμεν μᾶς ἐδίδαξαν οἱ θεσμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε μὲ τὴν φανερὰν καὶ ἔμπρακτον αὐτὴν ὑπόμνησιν νὰ μᾶς μεταφέρουν, τρόπον τινά, τὸν νοῦν ἀπὸ τὰ παρόντα εἰς τὰ μέλλοντα. Καθ᾿ ἑκάστην δε γονυκλισίαν καὶ ἔγερσιν (ποὺ κάμνομεν τὰς ἄλλας ἡμέρας) φανερώνομεν, μὲ τὸν πρακτικὸν αὐτὸν τρόπον, ὅτι διὰ τῆς ἁμαρτίας κατεπέσαμεν εἰς τὴν γῆν καὶ διὰ τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Δημιουργοῦ μας ἐκλήθημεν πάλιν νὰ ὑψωθῶμεν εἰς τὸν οὐρανόν».<br /> Παρόμοια γράφονται καὶ ἐν τῷ ἔργῳ «Ἀποκρίσεις πρὸς Ὀρθοδόξους» (Ἐρώτησις - Ἀπόκρισις ριε΄), τὸ ὁποῖον ἀποδίδεται εἰς τὸν ἅγιον Μάρτυρα Ἰουστῖνον:<br /> «Ἐρώτησις: Ἀφοῦ τὸ νὰ προσευχώμεθα γονυπετεῖς μᾶς δίδει περισσοτέραν παῤῥησίαν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ περισσότερον ἑλκύῃ τὴν θείαν εὐσπλαγχνίαν παρὰ τὸ νὰ προσευχώμεθα ὄρθιοι, διατί οἱ προσευχόμενοι δὲν γονυπετοῦν κατὰ τὰς Κυριακὰς καὶ κατὰ τὴν χρονικὴν περίοδον ἀπὸ τὸ Πάσχα μέχρι τῆς Πεντηκοστῆς; Ἀπὸ ποῦ δὲ εἰσῆλθεν ἡ συνήθειαν αὐτὴ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν;<br /> Ἀπόκρισις: Ἐπειδὴ ἦτο ἀνάγκη καὶ τὰ δύο νὰ ἐνθυμώμεθα πάντοτε, δηλαδὴ καὶ τὴν πτῶσίν μας εἰς τὰς ἁμαρτίας καὶ τὴν Χάριν τοῦ Χριστοῦ μας, ἡ ὁποία μᾶς ἐσήκωσεν ἀπὸ τὴν πτῶσίν μας, διὰ τοῦτο ἡ γονυκλισία ποὺ κάμνομεν κατὰ τὰς ἓξ ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος εἶνε σύμβολον τῆς πτώσεώς μας εἰς τὰς ἁμαρτίας· τὸ δὲ νὰ μὴ γονυπετῶμεν κατὰ τὰς Κυριακὰς εἶνε σύμβολον τῆς Ἀναστάσεως, διὰ τῆς ὁποίας, μὲ τὴν Χάριν τοῦ Χριστοῦ, ἠλευθερώθημεν καὶ ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας καὶ ἀπὸ τὸν θάνατον, τὸν νικηθέντα καὶ νεκρωθέντα. Ἡ συνήθεια δὲ αὐτὴ ἔχει τὴν ἀρχήν της εἰς τοὺς ἀποστολικοὺς χρόνους, ὡς βεβαιοῖ ὁ μακάριος Εἰρηναῖος, ὁ Μάρτυς καὶ Ἐπίσκοπος Λουγδούνου εἰς τὸν λόγον του «περὶ τοῦ Πάσχα», εἰς τὸν ὁποῖον ἀναφέρει ὅτι κατὰ τὴν περίοδον τῆς Πεντηκοστῆς, ἡ ὁποία ἰσοδυναμεῖ μὲ τὴν ἡμέραν τῆς Κυριακῆς (ἔχει δηλαδὴ ἀναστάσιμον χαρακτῆρα), δὲν γονυπετοῦμεν διὰ τὴν αἰτίαν ποὺ προείπομεν ἀνωτέρω περὶ αὐτῆς (τῆς Κυριακῆς)».<br /> Ἐπίσης παρόμοια γράφει καὶ ἡ «Ὁμολογία τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας» τοῦ Μητροφάνους Κριτοπούλου (κεφ. κδ΄): </span></span></span><br />
<span style="color: #4c1130;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> «Περὶ τοῦ νὰ μὴ κλίνωμεν γόνυ κατὰ τὴν Κυριακὴν καὶ καθ᾿ ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς Πεντηκοστῆς. Οὔτε αὐτὴν τὴν παράδοσιν δύναταί τις νὰ ἀρνηθῇ ὅτι δὲν εἶνε ἀρχαιοτάτη. Διότι ἡ ἁγία πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἐξέδωσε περὶ αὐτῆς Κανόνα, ὁ ὁποῖος διατάσσει ὅπως δι᾿ ὀρθίας στάσεως ἀναφέρουν τὰς προσευχάς των πρὸς τὸν Θεὸν ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ τόσον κατὰ τὰς Κυριακὰς ὁλοκλήρου τοῦ ἔτους ὅσον καὶ καθ᾿ ὅλον τὸ διάστημα τῆς Πεντηκοστῆς. Εἶπεν αὐτὰ ἡ Σύνοδος ὄχι ὡς νομοθετοῦσα διὰ πρώτην φορὰν αὐτὸ τὸ πρᾶγμα - διότι ἡ συνήθεια αὕτη ἦτο ἀρχαιοτέρα τῆς Συνόδου -, ἀλλὰ διὰ νὰ τερματίσῃ διαφόρους ἀμφιβολίας ποὺ εἶχαν τότε ἐγερθῆ ὡς πρὸς τὸ θέμα αὐτὸ καὶ νὰ ὁδηγήσῃ εἰς ὁμόνοιαν τὰ πλήθη τῶν πιστῶν. Ὁ δὲ ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας ἄριστα ἐξήγησε καὶ τὴν αἰτίαν διὰ τὴν ὁποίαν προσευχόμεθα ὄρθιοι κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτάς. Εἶπε δηλαδὴ ὅτι ὁ Χριστὸς διὰ τῆς Ἀναστάσεώς Του ἐσήκωσε καὶ ἔστησεν ὀρθίαν τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, ἡ ὁποία διὰ τῆς παρακοῆς τῶν Πρωτοπλάστων εἶχε πλέον πέσει κάτω. Εἰς ἀνάμνησιν λοιπὸν αὐτῆς τῆς ἀνορθώσεως ἀναπέμπομεν, κατὰ τὰς ἀναστασίμους ἡμέρας, ἐν ὀρθίᾳ στάσει τὰς εὐχαριστίας καὶ δοξολογίας καὶ λοιπὰς προσευχάς μας πρὸς τὸν ἀνορθώσαντα τὴν φύσιν μας. Τὸ αὐτὸ πράττομεν καὶ καθ᾿ ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς Πεντηκοστῆς, ἐπειδὴ ὅλη ἡ περίοδος αὐτὴ εἶναι συνέχεια τοῦ Πάσχα καὶ λέγεται ἀναστάσιμος. Αὐτὰς τὰς παραδόσεις ὅλας τηροῦμεν ἀπ᾿ ἀρχῆς ἕως σήμερον καὶ θὰ τηρήσωμεν καὶ εἰς τὸ μέλλον μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ...»<br /> </span></span></span><br />
<span style="color: #4c1130;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Ὡς βλέπει ὅμως ὁ μετὰ προσοχῆς μελετῶν τὰ σχετικὰ κείμενα, τὸ θέμα αὐτῶν εἶνε περὶ τῆς στάσεως κατὰ τὴν προσευχήν. Ἀπαγορεύουν δηλαδὴ οἱ θεσμοὶ τῆς Ἐκκλησίας μας τὸ γονυκλινῶς προσεύχεσθαι, δὲν ἀπαγορεύουν ὅμως καὶ τὴν ἁπλῆν ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΙΝ. Οὕτως ὁ 20ος Κανὼν τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου λέγει: «Ἐπειδὴ τινές εἰσιν ἐν τῇ Κυριακῇ γόνυ κλίνοντες καὶ ἐν ταῖς τῆς Πεντηκοστῆς ἡμέραις, ὑπὲρ τοῦ πάντα ἐν πάσῃ παροικίᾳ φυλάττεσθαι, ἑστῶτας ἔδοξε τῇ ἁγίᾳ Συνόδῳ τὰς εὐχὰς ἀποδιδόναι τῷ Θεῷ». Ἐκ τῆς τελευταίας φράσεως («ἑστῶτας ἔδοξε τῇ ἁγίᾳ Συνόδῳ τὰς εὐχὰς ἀποδιδόναι τῷ Θεῷ») γίνεται κατάδηλος ἡ ἔννοια τῆς προηγηθείσης φράσεως «γόνυ κλίνοντες»· ἔκλινον γόνυ ὄχι πρὸς ἁπλῆν προσκύνησιν, ἀλλὰ πρὸς «ἀπόδοσιν τῶν εὐχῶν τῷ Θεῷ», ἤτοι πρὸς προσευχήν, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ἀπαγορεύει ἡ Σύνοδος καὶ ὁρίζει ὅπως ὄχι γονυκλινεῖς, ἀλλ᾿ ἐν ὀρθίᾳ στάσει («ἑστῶτες») ἀναφέρωμεν «τὰς εὐχὰς τῷ Θεῷ».<br /> Τὰ αὐτὰ διαλαμβάνει καὶ ὁ 90ος τῆς Ἕκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «... μετὰ τὴν ἐν τῷ Σαββάτῳ ἑσπερινὴν τῶν ἱερωμένων πρὸς τὸ Θυσιαστήριον εἴσοδον (σημ.: δηλαδὴ μετὰ τὸ «Φῶς ἱλαρόν...» τοῦ Ἑσπερινοῦ τοῦ Σαββάτου), κατὰ τὸ κρατοῦν ἔθος μηδένα γόνυ κλίνειν μέχρι τῆς ἐφεξῆς κατὰ τὴν Κυριακὴν ἑσπέρας. Καθ᾿ ἣν μετὰ τὴν ἐν τῷ λυχνικῷ εἴσοδον (σημ.: δηλαδὴ μετὰ τὸ «Φῶς ἱλαρόν...» τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Κυριακῆς), αὖθις τὰ γόνατα κάμπτοντες, οὕτω τὰς εὐχὰς τῷ Κυρίῳ προσάγομεν». Ἡ τελευταία πάλιν φράσις («τὰ γόνατα κάμπτοντες, οὕτω τὰς εὐχὰς τῷ Κυρίῳ προσάγομεν») μαρτυρεῖ σαφῶς περὶ τοῦ νοήματος τῆς ἀπαγορεύσεως «μηδένα γόνυ κλίνειν»· νὰ μὴ κλίνῃ μηδεὶς γόνυ διὰ νὰ «προσάγῃ τὰς εὐχὰς τῷ Κυρίῳ», ἤτοι διὰ νὰ προσευχηθῇ, ὄχι ἁπλῶς διὰ νὰ προσκυνήσῃ.<br /> Καὶ ὁ 91ος Κανὼν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου εὑρίσκεται ἐν ἀπολύτῳ συμφωνίᾳ πρὸς τοὺς ἀνωτέρω Κανόνας: «Καὶ ὀρθοὶ μὲν ποιοῦμεν τὰς εὐχὰς ἐν τῇ μιᾷ τοῦ Σαββάτου (δηλαδὴ τῇ Κυριακῇ)..., ἐν τῇ ἀναστασίμῳ ἡμέρᾳ τῆς δεδομένης ἡμῖν χάριτος, διὰ τῆς κατὰ τὴν προσευχὴν στάσεως, ἑαυτοὺς ὑπομιμνήσκομεν... Ἀναγκαίως οὖν τὰς ἐν αὐτῇ (τῇ Κυριακῇ) προσευχὰς ἑστῶτας ἀποπληροῦν τοὺς ἑαυτῆς τροφίμους ἡ Ἐκκλησία παιδεύει... Καὶ πᾶσα δὲ ἡ Πεντηκοστή... ἐν ἧ τὸ ὄρθιον σχῆμα τῆς προσευχῆς προτιμᾶν οἱ θεσμοὶ τῆς Ἐκκλησίας ἡμᾶς ἐξεπαίδευσαν...», κ.λπ., κ.λπ..<br /> Ὥστε ὁ λόγος περὶ προσευχῆς, ὄχι περὶ ἁπλῆς προσκυνήσεως. Ἀπαγορεύεται ἡ γονυκλινὴς στάσις κατὰ τὴν προσευχήν, δὲν ἀπαγορεύεται ὅμως ἡ προσκύνησις. Ἂν δηλαδὴ αἰφνιδίως ἐνεφανίζετο ἐνώπιόν μας ὁ Κύριος ἐν ἡμέρᾳ Κυριακῇ, εἶνε πλέον ἢ βέβαιον ὅτι δὲν θὰ ἐμένομεν ὄρθιοι· ἀντιθέτως θὰ ἐπίπτομεν, εἰς προσκύνησίν Του, πρηνεῖς πρὸ τῶν ποδῶν Του, χωρὶς οὐδαμῶς νὰ ἀσεβήσωμεν πρὸς τοὺς θεσμοὺς τῆς Ἐκκλησίας μας. Οὕτω πως καὶ ἄν, κατὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν, ἀποφύγωμεν μὲν νὰ προσευχηθῶμεν γονυπετῶς, ἀρκεσθῶμεν δὲ εἰς προσκύνησιν (εἴτε διὰ βαθείας ὑποκλίσεως εἴτε διὰ προσπτώσεως) τῶν καθαγιασθέντων Τιμίων Δώρων, δὲν παραβαίνομεν τὰς διατάξεις τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὑπάρχουν Ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἀναγινώσκουν ὄρθιοι τὴν Εὐχὴν τοῦ καθαγιασμοῦ καί, ἀφοῦ εὐλογήσουν τὰ Τίμια Δῶρα, πίπτουν εἰς τὰ γόνατα καὶ κλίνουν καὶ τὴν κεφαλὴν μέχρι τοῦ ἐδάφους διὰ νὰ προσκυνήσουν λατρευτικῶς τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου· ἀκολούθως ἐγείρονται καὶ συνεχίζουν ὄρθιοι τὴν ἀνάγνωσιν τῆς Εὐχῆς. Αὐτὸς ὁ τρόπος καὶ τοὺς θεσμοὺς τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἀθετεῖ καὶ μίαν βαθεῖαν ψυχικὴν ἀνάγκην ἱκανοποιεῖ· τὴν ἀνάγκην δηλαδὴ τῆς λατρευτικῆς προσκυνήσεως τοῦ ἐνώπιόν μας ἤδη εὑρισκομένου, ὑπὸ τὰ εἴδη τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου, Βασιλέως καὶ Σωτῆρός μας.<br /> </span></span></span><br />
<span style="color: #4c1130;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Ὅτι δὲ ἡ Ἐκκλησία μας δὲν ἀπαγορεύει ΚΑΙ τὴν προσκύνησιν, ἀλλὰ ΜΟΝΟΝ τὸ γονυκλινῶς προσεύχεσθαι, κατὰ τὰς Κυριακὰς καὶ τὴν περίοδον τῆς Πεντηκοστῆς, πείθει καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι διὰ τῶν ὕμνων της μᾶς καλεῖ εἰς προσκύνησιν τοῦ Κυρίου μας. Οὕτω π.χ. κατὰ τὴν Μικρὰν Εἴσοδον ψάλλομεν: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ...», (Προσπίπτω σημαίνει πίπτω εἰς τοὺς πόδας τινός, πίπτω κάτω, ἄρα κάμπτω τὰ γόνατα). Ἐπίσης εἰς τροπάρια ψαλλόμενα κατὰ τὰς Κυριακὰς λέγομεν: «...Σοὶ προσπίπτομεν τῷ Ἀναστάντι ἐκ τάφου...» (Κάθισμα τοῦ α΄ ἤχου), «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Ἅγιον Κύριον Ἰησοῦν, τὸν μόνον ἀναμάρτητον...» (Μετὰ τὸ ἑωθινὸν Εὐαγγέλιον), κ.λπ., κ.λπ.. Ἐπανειλημμένως δέ, κατὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν, οἱ Ἱερεῖς «ποιοῦσι μετανοίας», ἤτοι προσκυνήματα, πρὸ τῆς ἁγίας Τραπέζης καὶ τῆς ἱερᾶς Προθέσεως.<br /> </span></span></span><br />
<span style="color: #4c1130;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Θὰ εἴπῃ τις ἴσως ὅτι ἡ προσκύνησις δὲν σημαίνει πάντοτε τὴν πρόσπτωσιν· σημαίνει κάποτε καὶ τὴν βαθεῖαν ὑπόκλισιν τοῦ σώματος. Σύμφωνοι. Ἀλλὰ καὶ ἡ βαθεῖα ὑπόκλισις δὲν εἶνε ὀρθία στάσις! Εἶνε ἑπομένως καὶ ἐκ τούτου προφανὲς ὅτι ἡ ὀρθία στάσις, τὸ «ὄρθιον σχῆμα», τὸ ὁποῖον ἀπαιτεῖ ἡ Ἐκκλησία μας, ἀναφέρεται μόνον εἰς τὴν προσευχὴν καὶ ὄχι εἰς τὰς στιγμιαίας προσκυνήσεις.<br /> Ἂς μὴ λησμονῶμεν ἀκόμη ὅτι, κατὰ ῥητὴν ἐπιταγὴν τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ χειροτονούμενοι Κληρικοὶ γονυπετεῖς χειροτονοῦνται, ἔστω καὶ ἂν ἡ χειροτονία των γίνῃ κατ᾿ αὐτὴν ταύτην τὴν ἡμέραν τοῦ ἁγίου Πάσχα. Γονυπετοῦν ὅμως ὄχι διὰ νὰ προσευχηθοῦν, ἀλλὰ διὰ νὰ ὑποδεχθοῦν τὸν ἀθάνατον Βασιλέα, τὸν Παράκλητον, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ Ὁποῖον θὰ τοὺς ἐπισκιάσῃ καὶ θὰ ἀποθέσῃ εἰς τὴν πηλίνην ὕπαρξίν των τὸ οὐράνιον χάρισμα τῆς Ἱερωσύνης.<br /> Τέλος δὲ καὶ ὁ 19ος Κανὼν τοῦ ἁγίου Νικηφόρου λέγει: «Χρὴ χάριν ἀσπασμοῦ γόνυ κλίνειν ἐν Κυριακῇ καὶ ἐν ὅλῃ τῇ Πεντηκοστῇ, οὐ μὴν τὰς ἐξ ἔθους γονυκλισίας ποιεῖν». Δηλαδή: Πρέπει χάριν χαιρετισμοῦ (καὶ ἡ προσκύνησις εἶνε εἶδος χαιρετισμοῦ· χαιρετισμοῦ πρὸς ἀνωτέρους) νὰ κλίνωμεν γόνυ κατὰ τὴν Κυριακὴν καὶ καθ᾿ ὅλην τὴν περίοδον τῆς Πεντηκοστῆς, δὲν πρέπει ὅμως νὰ κάμνωμεν τὰς συνήθεις γονυκλισίας. Ἑρμηνεύων δὲ τὸν ἀνωτέρω Κανόνα ὁ ἅγιος Νικόδημος λέγει: «Αἱ μὲν συνήθεις γονυκλισίαι εἶνε ἐκεῖναι ὅπου γίνονται ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ κατὰ τὴν τεσσαρακοστήν, αἱ ὁποῖαι εἶνε ἐμποδισμέναι νὰ μὴ γίνωνται ἐν Κυριακῇ, ὡς δηλωτικαὶ τῆς εἰς τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὸ θάνατον πτώσεως. Αἱ δὲ χάριν ἀσπασμοῦ γινόμεναι, ὁποῖαι εἶνε ἐκεῖναι αἱ μετάνοιαι ὅπου βάλλουν οἱ ἀναγνῶσται εἰς τοὺς χοροὺς ἢ οἱ ἱερεῖς εἰς τὸν ἡγούμενον καὶ ἀρχιερέα φιλοῦντες τὰς χεῖρας αὐτῶν, αὗται, ὡς μὴ δηλωτικαὶ οὖσαι τοιούτου μυστηρίου, γίνονται καὶ ἐν Κυριακῇ καὶ ἐν τῇ Πεντηκοστῇ».<br /> </span></span></span><br />
<span style="color: #4c1130;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Ὥστε: Ἀπαγορεύεται μὲν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας μας τὸ νὰ προσευχώμεθα γονυκλινεῖς κατὰ τὰς Κυριακὰς καὶ τὴν περίοδον τῆς Πεντηκοστῆς ἢ νὰ κάμνωμεν τὰς συνήθεις γονυκλισίας (μετανοίας), ὄχι ὅμως καὶ τὸ νὰ κλίνωμεν βαθέως τὸ σῶμα ἢ καὶ νὰ πίπτωμεν ἐπὶ τῶν γονάτων (ἢ καὶ ἐπὶ τοῦ ἐδάφους) διὰ προσκύνησιν. Ἐπαναλαμβάνω: διὰ προσκύνησιν, ὄχι διὰ προσευχήν, ὄχι δι᾿ ἀπαγγελίαν Εὐχῶν κ.τ.τ.. Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης γράφει ὀρθότατα: «Σημείωσε δὲ ὅτι ὁ παρὼν Κανὼν (20ος τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ ὁποῖος ἀπαγορεύει τὴν γονυκλισίαν ἐν Κυριακῇ), δὲν λέγει διὰ τὰς γονυκλισίας, τὰς παρ᾿ ἡμῶν κοινότερον ὀνομαζομένας μεγάλας μετανοίας, αἵτινες καὶ προσπτώσεις κυρίως ὀνομάζονται,... ἀλλὰ διὰ τὴν γονυκλισίαν, καθ᾿ ἣν ἐπάνω εἰς τὰ γόνατα κείμενοι προσευχόμεθα, ὅ,τι λογῆς δηλαδὴ κάμνομεν κατὰ τὴν ἑσπέραν τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς». </span></span></span><br />
<span style="color: #4c1130;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">(Πηδάλιον, ἔκδοσις β΄, Ἐν Ἀθήναις 1841, σελ. 84-84).<br /> </span></span></span><br />
<span style="color: #4c1130;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Αὐτὰ λοιπὸν ὡς πρὸς τὸ θέμα τῆς γονυκλισίας κατὰ τὰς Κυριακὰς καὶ τὴν περίοδον τῆς Πεντηκοστῆς. Δὲν πρέπει νὰ γονατίζωμεν διὰ νὰ προσευχώμεθα, δυνάμεθα ὅμως (δὲν λέγω ὀφείλομεν) νὰ γονατίσωμεν ἁπλῶς καὶ μόνον διὰ νὰ προσκυνήσωμεν λατρευτικῶς μὲν τὰ Τίμια Δῶρα, τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας, τιμητικῶς δὲ τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον, τὰς ἱερὰς Εἰκόνας, κ.λπ.. </span></span></span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ἀρχιμανδρίτου Ἐπιφανίου Ἰ. Θεοδωροπούλου<br />Περίοδος Πεντηκοσταρίου, Τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Ἔτος 2<br />Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος<br />Ἔκδοσις Ϛ΄, Ἀθῆναι 2003<br />(Δεκέμβριος 1972)<br />Σελίδες 88-98</span></span></span></div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-45068664196230058102020-03-04T22:28:00.004+02:002020-03-07T21:43:13.390+02:00 ΠΤΩΣΙΣ ΕΙΔΩΛΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"> <b></b></span></span></span><img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για κωστής παλαμάς" class="n3VNCb" data-noaft="1" src="https://cdn.sansimera.gr/media/photos/main/lg/Kostis_Palamas.jpg" style="height: 257px; margin: 8.9px 0px; width: 350px;" /></div>
</div>
<br />
<br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"></span></span></span><br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"></span></span></span><br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><b> <span style="font-size: x-large;">Τίς ὁ ἀληθῶς μέγας; Ἰδοὺ ἐρώτημα δυνάμενον νὰ προκαλέσῃ πλῆθος ἀπαντήσεων. Μέγας εἶνε ὁ ἔχων ἀξιώματα καὶ ἐξουσίαν, θὰ ἀπαντήσῃ τις. Μέγας εἶνε ὁ ἔχων πλοῦτον πολύν, θὰ ἀπαντήσῃ ἕτερος. Μέγας εἶνε ὁ ἔχων γνώσεις καὶ σοφίαν, θὰ ἀπαντήσῃ τρίτος. Μέγας εἶνε ὁ ἔχων φήμην καὶ δόξαν, θὰ ἀπαντήσῃ τέταρτος. Ἐὰν δὲ ζητήσωμεν συγκεκριμένων προσώπων ὑποδείξεις, θὰ ἴδωμεν νοερῶς παρελαύνοντας ἐνώπιον ἡμῶν, πολιτικούς, στρατηγούς, μεγαλοβιομηχάνους, σοφούς, λογοτέχνας, ζωγράφους, ἠθοποιούς, χορευτάς, ἀοιδούς, ἀθλητάς...<br /> Εἶνε ὅμως ἆρά γε οὗτοι ἀληθῶς μεγάλοι; Ἀπαντῶμεν ἀδιστάκτως: Ὄχι! Οὔτε ἡ ἐξουσία, οὔτε ἡ δόξα, οὔτε ὁ πλοῦτος, οὔτε ἄλλο τι τῶν τοιούτων καθίστησι τὸν ἄνθρωπον μέγαν. Ἀλλὰ τί τότε; Μόνη ἡ ἀρετή! Πᾶς δουλεύων εἰς τὰ πάθη, πᾶς τῆς ἀρετῆς μὴ ἰσχυρῶς ἀντεχόμενος, κἂν λαῶν ἄρχῃ, κἂν στρατιὰς ἀντιπάλων φυγαδεύῃ, κἂν βιβλία σοφὰ καὶ πολύκροτα συγγράφῃ, κἂν ἀνακαλύψεις καὶ ἐφευρέσεις σπουδαίας ποιῆται, κἂν διὰ φυσικὰ ἢ ἐπίκτητα προσόντα θαυμάζηται παρὰ τοῦ πλήθους καὶ τιμῶν ἀπολαύῃ πολλῶν, εἶνε μικρός! Καὶ μόνον μικρός; Εἶνε ἄθλιος καὶ ταλαίπωρος καὶ ἄξιος δακρύων.</span></b></span></span></span><br />
<span style="color: #0b5394; font-size: x-large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: medium;"><br /> <span style="font-size: x-large;"> <b>Ἀφορμὴ τῶν ἀνωτέρω σκέψεων ὑπῆρξε μία πρόσφατος ἔκδοσις βιβλίου. «Γράμματα στὴ Ῥαχὴλ» τιτλοφορεῖται καὶ ἐκ τοῦ καλάμου τοῦ ποιητοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ προέρχεται. Τὸ βιβλίον αὐτὸ εἶνε καταλυτικόν. Διαλύει θρύλους καὶ καταῤῥίπτει εἴδωλα. Ὁποία ὀδυνηρὰ ἔκπληξις διὰ τοὺς θρυλοποιοὺς καὶ τοὺς εἰδωλολάτρας!...<br /> Ὑστερία εἶχε καταλάβει πολλούς, καὶ μάλιστα διανοουμένους, διὰ τὸν Κωστῆ Παλαμᾶν. «Ταμποὺ» εἶχεν οὗτος ἀποβῆ... Εὐεξήγητος λοιπὸν ἡ θλῖψις καὶ ἡ ὀργὴ αὐτῶν διὰ τὰ ἀποκαλυπτήρια...</b><br /> <span style="color: blue;">«Ξέραμε ὡς τώρα ἕναν Παλαμᾶ μεγαλόπνευστο, μεγαλοφυῆ, ὑψιβρεμέτη καὶ νάσου τώρα μᾶς τὸν ξεγυμνώνουν - τόσα χρόνια μετὰ θάνατον - καὶ μᾶς τὸν ἀποκαλύπτουν φεῦ!... σὰν ἕνα ξεμωραμένο γεροντάκι ποὺ μέρα καὶ νύκτα δὲν ἔκανε ἄλλο παρὰ νὰ γράφῃ παθιασμένες ἐρωτικὲς ἐπιστολὲς σὲ νεαρὰ κορίτσια, ἄξιες κακογράφου μαθητῆ τοῦ γυμνασίου ποὺ φλέγεται ἀπὸ ἐρωτικὸ παραλήρημα!», ὀλοφύρεται ὁ κ. Δημήτρης Ψαθᾶς εἰς τὰ «Νέα» τῆς 13ης Φεβρουαρίου. Καὶ συνεχίζει τόν... θρῆνον: «Διαλύθηκε ὁ θρῦλος, μὲ τὶς γεροντικὲς ἀδυναμίες τοῦ σεβάσμιου ποιητῆ (σημ.: πράγματι, πολὺ σεβάσμιος ἦτο!) ποὺ οἱ ἐκδότες θεώρησαν ὑποχρέωσή τους νὰ βγάλουν στὸ σεργιάνι σὰν προσφορὰ ἴσως στὴ μνήμη τοῦ μεγάλου. Στὴ θύμισή μου ὁ Παλαμᾶς ἔμεινε τόσο ἐντυπωσιακὸς σὰν μιὰ θεότητα... Ἔμεινα μὲ τὴν συγκλονιστικὴν ἐκείνην ἐντύπωσιν ποὺ μοῦ εἶχε κάνει ἡ προσωπικότητά του καὶ ποὺ ἦταν ἀπολύτως σύμφωνη μὲ τὴν ποίησή του: Ἕνα εἶδος θεότητας, ποὺ μοῦ προκαλοῦσε θαυμασμὸ καὶ δέος (σημ.: ὄχι, παίζομεν!) ὅσες φορὲς τὸν ἔβλεπα στὸ δρόμο νὰ τραβᾶ σκυφτός, κρυμμένος πίσω ἀπὸ τὰ φρύδια του (σημ.: κυπαρίσσια ἦσαν αὐτὰ τὰ φρύδια;) πρὸς τὸ Πανεπιστήμιο. Καὶ αὐτόν, λοιπόν, τὸν ὑπερκόσμιο (σημ.: ὅστις ὅμως ἀπεδείχθη πολὺ γήινος...) ἔρχονται τώρα νὰ τὸν ξεπουπουλήσουν οἱ ἀνατόμοι τῆς ζωῆς του, τῇ εὐγενεῖ συμπράξει, βέβαια, τῶν κυριῶν ποὺ παίρνανε τὰ φλογερὰ ἐρωτικά του γράμματα καὶ τὰ φύλαγαν γιὰ νὰ τὰ δώσουν κάποτε στὴ δημοσιότητα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ προκαλέσουν τὴ θυμηδία τοῦ κοινοῦ εἰς βάρος τοῦ ἐρωτευμένου πρεσβύτη... Λυπήθηκα τὰ μέγιστα γιὰ τὸ μεταθανάτιο διασυρμὸ ἑνὸς πανελλήνια σεβάσμιου κι᾿ ἀγαπητοῦ μεγάλου ποιητῆ, ποὺ ξεμωραμένος πιὰ - στὰ ἑβδομῆντα ἢ καὶ στὰ ὀγδόντα του - ἔγραφε σὲ μιὰ εἰκοσάχρονη φυματικὴ γυναῖκα: «Ἤθελα, ἀφοῦ δὲν μπορῶ νὰ ζήσω μὲ τὴν ὑγεία σου, νὰ ζήσω μὲ τὴν ἀῤῥώστια σου καὶ νὰ τὴν πιῶ στὸ ποτῆρι, ν᾿ ἀῤῥωστήσω κι᾿ ἐγὼ μαζί σου... Σ᾿ ἀγαπῶ!... Ἢ καλύτερα: Σ᾿ ἀγαΠΑΩ!... Πεθαίνω γιὰ σένα ...». Σ᾿ ἑφτὰ γυναῖκες ἔγραφε συγχρόνως (σημ.: μὴ βασκαθῇ!) ὁ σεβάσμιος γέροντας (σημ.: πρὸ παντός, σεβάσμιος!...) καὶ τώρα μιὰ-μιά, ῥαμολιρισμένες κι᾿ οἱ ἴδιες, τὶς παραδίδουν ἀδίστακτα στὴ δημοσιότητα γιὰ νὰ συμβάλουν τάχα στὴν ἔρευνα τῆς προσωπικότητας τοῦ ποιητῆ, ἀλλὰ στὴν οὐσία - σίγουρα - γιὰ νὰ κολακέψουν τὸ γεροντικὸ ναρκισσισμό τους. Μαγγούρα ποὺ θ᾿ ἄρπαζε ὁ ταλαίπωρος, ἂν ζοῦσε, γιὰ νὰ κυνηγήσῃ τὰ ἰνδάλματά του! (Σημ.: Ἀλλ᾿ ἂν ἤρπαζον καὶ ἐκεῖναι; Ἑπτὰ γάρ!...). Ἀλλὰ ἀφοῦ δὲν ζῇ ὁ ἴδιος, δὲν βρίσκονται, τουλάχιστο, ἄνθρωποι στὸν τόπο μας, ποὺ ἀγάπησαν ἀληθινὰ τὸν ποιητή, ὥστε νὰ προστατέψουν τὴν μνήμη του ἀπὸ τέτοια ἀποκαλυπτήρια; Εῑναι γνωστὸ ὅτι κάποια ποιήτρια ποὺ βρισκόταν σ᾿ ἐπαφὴ μαζί του κατέχει... τριακόσια γράμματα (σημ.: ὁποία συγγραφικὴ γονιμότης!...) γεροντικοῦ ἐρωτικοῦ παραληρήματος... Προτείνω νὰ γίνῃ ἕνας Σύλλογος Προστασίας τῆς μνήμης τοῦ Παλαμᾶ (σημ.: λαμπρὰ ἰδέα!) γιὰ νὰ σταματήσῃ αὐτὸς ὁ μεταθανάτιος διασυρμός».</span></span><br /> </span></span></span><br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: x-large;"> <b>Παρόμοια ἔγραψαν καί τινες ἄλλοι. Ἀλλ᾿ ὦ καλοί μου ἄνθρωποι, ὑμεῖς δὲν μυρικάζετε ἀνὰ πᾶσαν στιγμὴν τὴν ῥῆσιν τοῦ... μεγάλου πάλιν Γκαῖτε: «Φῶς! Περισσότερον Φῶς!»; Διατί νῦν θέλετε σκότος καὶ ἀξιοῖτε παραπετάσματα; Ὁμολογεῖτε λοιπὸν ὅτι αἱ θεότητες ὑμῶν μόνον ἐν τῷ ζόφῳ ἔχουσιν ἐλπίδα ἐπιβιώσεως; Κήρινα εἶνε τὰ εἴδωλα ὑμῶν, ὥστε νὰ τήκωνται ἐκ τῶν ἀκτίνων τοῦ ἡλίου; Ἀσπάλακας λοιπὸν καὶ νυκτερίδας ἐλατρεύσατε;<br /> Ὤ! Πόσον ἀληθὴς εἶνε ἡ αἰώνιος καὶ ἀθάνατος καὶ θεόλεκτος ἐκείνη φωνή: «Πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς...».<br /> Κόσμε ταλαίπωρε! Πόσον εἶσαι ἀντινομικός, πόσον ἀσυνεπής, πόσον ἀπαίσιος, πόσον παράλογος, πόσον διεστραμμένος!... Ὅτε, πρὸ ἐτῶν, ὁ σατανόπληκτος Καζαντζάκης ἐνεφάνιζεν, ἀντλῶν οὐχὶ ἐκ τῆς πραγματικότητος, ἀλλ᾿ ἀποκλειστικῶς ἐκ τῆς βορβορώδους αὐτοῦ φαντασίας, αὐτὸν τὸν Κύριον Ἰησοῦν ὡς ἐρωτόληπτον, σύμπας ὁ χορὸς τῶν νεοειδωλολατρῶν ἔπλεκεν οὐρανομήκη ἐγκώμια εἰς τὸν «φουμιστὸν» συγγραφέα. Σήμερον ὅμως, ὁπότε ἄλλοι ἐμφανίζουσι, βάσει τῆς βοώσης πραγματικότητος, ὡς τοιοῦτον τὸν Παλαμᾶν, ὁ χορὸς τῶν νεοειδωλολατρῶν θρηνεῖ καὶ ὀδύρεται καὶ καταρᾶται τοὺς ἐνόχους!... Ὅταν λοιπὸν γράφῃς ὅτι ὁ Ἄμεμπτος Βασιλεὺς τῶν Ἀγγέλων εἶχε περιπαθεῖς καὶ χυδαίους ἔρωτας, εἶσαι μέγας συγγραφεύς, ἄξιος τοῦ Ἔθνους σου, ἱκανὸς νὰ εἰσέλθῃς εἰς τὰ μαθητικὰ Ἀναγνωσματάρια πρὸς καθοδήγησιν τῶν νέων. Ὅταν ὅμως γράφῃς περὶ τῶν ἐρώτων τοῦ γέροντος Παλαμᾶ, ἢ μᾶλλον ἁπλῶς δημοσιεύεις τὰ ὅσα περὶ τούτων ἐκεῖνος ἰδιοχείρως ἔγραψεν, εἶσαι ἄξιος στιγματισμοῦ δημοσίου!... Ὅτε ἡ Ἐκκλησία ἐτόλμησεν ἀτόνως πως νὰ ἐκφράσῃ διαμαρτυρίαν διὰ τὸν διασυρμὸν τοῦ Λυτρωτοῦ καὶ Σωτῆρος, μύρια στόματα ὑλάκτησαν κατ᾿ αὐτῆς. Ὁ Παλαμᾶς ὅμως πρέπει νὰ προφυλαχθῇ ἀπὸ παντὸς διασυρμοῦ (τόσον δικαίου, ἄλλωστε!), ἱδρυομένων πρὸς τοῦτο καὶ εἰδικῶν Συλλόγων!...<br /> Κόσμε ταλαίπωρε, παράλογε, ἀντιφατικέ!...</b></span></span></span></span><br />
<br />
<br />
<br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: x-large;"><span style="color: #20124d;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="color: purple;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="color: #0b5394; font-size: small;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="color: purple;"><span style="font-size: xx-small;">«ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ», φύλλον Φεβρουαρίου 1961<br />Ἄρθρα, Μελέται, Ἐπιστολαί, τόμος Α΄<br />Ἀρχιμανδρίτου Ἐπιφανίου Ἰ. Θεοδωροπούλου<br />Ἐπιμελείᾳ Ι. Κ. Γ. Θεολόγου<br />Ἔκδοσις Β΄, ἐν Ἀθήναις 1986<br />Σελίδες 429-431</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><b> </b></span><br /> </span></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
</div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-43458432567321197832020-02-06T17:39:00.001+02:002020-02-06T17:43:48.516+02:00ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΕ ΘΡΗΣΚΕΙΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSOQNNZDQRAnT17SHvPYCI7amUFzCDFN19lopYwbUMdCcIOc3KRAPEjFXQ8RWaTwd0sjee2dF1Rakf0sYEecmA013q_EWxszd1NtZwH4LurQX8sTt2qNz3Wf5Uh_gYZBYGdJ0LmDijj4es/s1600/5%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSOQNNZDQRAnT17SHvPYCI7amUFzCDFN19lopYwbUMdCcIOc3KRAPEjFXQ8RWaTwd0sjee2dF1Rakf0sYEecmA013q_EWxszd1NtZwH4LurQX8sTt2qNz3Wf5Uh_gYZBYGdJ0LmDijj4es/s320/5%25CE%25B1.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span></span></span><br />
<br />
<br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Σχέδιον Ἐγκυκλίου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος περὶ Τεκτονισμοῦ</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> Πρὸς τὸν εὐσεβῆ Ἑλληνικὸν Λαόν.<br /> Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μελετήσασα καὶ πάλιν ἐνδελεχῶς τὸ θέμα τοῦ Τεκτονισμοῦ ἢ Μασωνίας, οὐ μόνον ἔκρινεν ὅτι δὲν δύναται νὰ ἀναθεωρήσῃ τὴν παλαιοτέραν, ἐν ἔτει 1933, καταδίκην αὐτοῦ ὑπὸ τῆς τότε Ἱεραρχίας, ἀλλ᾿ ἐθεώρησεν ἑαυτὴν ὑποχρεωμένην, ὅπως διακηρύττουσα καὶ αὖθις μετὰ κατηγορηματικότητος τὸν θρησκευτικὸν χαρακτῆρα τοῦ Τεκτονισμοῦ, καλέσῃ τοὺς Τέκτονας, ἐπὶ ποινῇ ἀποκοπῆς αὐτῶν ἀπὸ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἵνα διακόψωσι πάντα δεσμὸν πρὸς αὐτόν.<br /> </span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Καταδικάζει λοιπὸν ἡ Ἱεραρχία τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὁμοφώνως τὸν Τεκτονισμὸν ἢ Μασωνισμὸν ὡς θρησκευτικὸν σύστημα ἄντικρυς ἀντίθετον πρὸς τὸν Χριστιανισμὸν καὶ διακηρύσσει ὅτι εἶνε ἀπολύτως ἀδύνατος ὁ συμβιβασμὸς τῶν ἰδιοτήτων τοῦ Χριστιανοῦ καὶ τοῦ Τέκτονος. Ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ γνωρίζῃ ὅτι, γινόμενος Τέκτων, μεταπηδᾷ εἰς ἑτέραν Θρησκείαν καὶ λατρεύει «Θεῷ ἀλλοτρίῳ», προσβάλλει δὲ καιρίως τὴν Χριστιανικὴν Πίστιν καὶ βλασφημεῖ εἰς αὐτὸ τοῦτο τὸ Θεανδρικὸν Πρόσωπον τοῦ Μοναδικοῦ Σωτῆρος καὶ Λυτρωτοῦ, τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.<br />Αὐτὰς τὰς δύο θέσεις, ὅτι ὁ Τεκτονισμὸς εἶνε Θρησκεία, καθὼς καὶ ὅτι προσβάλλει τὴν Χριστιανικὴν Πίστιν καὶ βλασφημεῖ εἰς τὸ Πρόσωπον τοῦ Κυρίου, θὰ καταδείξωμεν κατωτέρω.</span></span></span><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για μασωνια" class="n3VNCb" data-noaft="1" height="320" src="https://www.iefimerida.gr/sites/default/files/styles/horizontal_rectangle_mob/public/archive-files/tektoniki-stoa708_0.jpg?itok=tymzlo25" style="margin: 0px;" width="640" /> </span></span></span></div>
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br />Α΄<br />Ὁ θρησκευτικὸς χαρακτὴρ τοῦ Τεκτονισμοῦ</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> Τὰ στοιχεῖα τὰ συγκροτοῦντα τὸν θρησκευτικὸν χαρακτῆρα τοῦ Τεκτονισμοῦ εἶνε τὰ ἑξῆς:</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> α΄) Πίστις εἰς συγκεκριμένον Ὑπέρτατον Ὄν, ὅπερ καλεῖται «Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος». </span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Χρησιμοποιεῖται δηλαδὴ εἰδικὴ ὁρολογία διὰ τὸν «Θεὸν» τῆς Μασωνίας, προφανῶς ἵνα διακριθῇ οὗτος ἀπὸ τοῦ «θεοῦ» πάσης ἄλλης Θρησκείας, ὅλως δ᾿ ἰδιαιτέρως ἀπὸ τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως, τοῦ μόνου ἀληθινοῦ. Ὅτι δὲ δὲν πρόκειται περὶ τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνουμένου Θεοῦ, ἀλλὰ περὶ «Θεοῦ ἀλλοτρίου», μαρτυρεῖ καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι αὐτὸν ἀποδέχονται καὶ εἰς αὐτὸν προσεύχονται ἐν τῇ Στοᾷ ὄχι μόνον οἱ ἐκ τῶν Μασώνων Χριστιανοί, ἀλλὰ καὶ οἱ ἐξ αὐτῶν Μωαμεθανοὶ καὶ Βουδδισταί. Οὕτω καταντῶσιν οἱ Χριστιανοὶ Τέκτονες νὰ πιστεύωσιν εἰς δύο «θεούς»: Εἰς τὸν Τριαδικὸν Θεὸν τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὡς Χριστιανοί, καὶ εἰς τὸν «Μέγαν Ἀρχιτέκτονα» τῆς Μασωνίας, ὡς Τέκτονες!...<br /> β΄) Εὐλαβὴς καὶ ἐκτενὴς λατρεία ἐν τῇ Στοᾷ τοῦ εἰρημένου «θεοῦ» τῆς Μασωνίας. </span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Ἰδοὺ δείγματά τινα εὐλαβεστάτων προσευχῶν πρὸς τὸν «Μ.Α.Τ.Σ.» («Μέγαν Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος»): «Μεγάλε Ἀρχιτέκτον τοῦ Σύμπαντος, εἰς Σὲ τὸν δημιουργήσαντα τὸ Σύμπαν,... ταπεινῶς προσφέρομεν σήμερον νέον δεῖγμα σεβασμοῦ, ἀφοσιοῦντες ἀπὸ τοῦδε εἰς τὴν λατρείαν τῆς ἀληθείας τέκνον ἀγαπητόν... Ἡ ἁγνότης... ἐπεκταθήτω ἐφ᾿ ἡμῶν καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς ἐλθόντας ἐνταῦθα ὅπως δοξάσωσι τοὺς νόμους Σου... Εὐλόγησον τὰ προϊόντα ταῦτα τῆς γῆς... Μεγάλε Ἀρχιτέκτον τοῦ Σύμπαντος, δέξαι εὐμενῶς τὰς εὐχὰς ἡμῶν καὶ ἔμπνευσον ἡμᾶς» (Τελετὴ Υἱοθεσίας Λυκιδέως. Βλ. Τυπικὰ τῶν Τεκτονικῶν Λειτουργιῶν καὶ Τελετῶν, σελ. 24-25. Τοῦ λοιποῦ τὸ βιβλίον τοῦτο θὰ ἀναφέρηται διὰ τῶν ἀρχικῶν, ἤτοι Τ.Τ.Λ.Τ.). - «Μεγάλε Ἀρχιτέκτον τοῦ Σύμπαντος... προσερχόμενοι νῦν ταπεινῶς ὅπως Σοὶ ἐπιδείξωμεν νέον δεῖγμα ἀγάπης, παρουσιάζομεν εἰς τὴν λατρείαν τῆς ἀληθείας συζύγους, οὓς ἐκτιμῶμεν καὶ ἀγαπῶμεν. Κατάπεμψον, ἱκετεύομεν, μίαν τῶν ἀκτίνων τῆς ἀπείρου Σου διανοίας... Μεγάλε Ἀρχιτέκτον τοῦ Σύμπαντος, δέξαι εὐμενῶς τὰς εὐχὰς ἡμῶν καὶ ἔμπνευσον ἡμᾶς» (Τελετὴ Συζυγικῆς Ἀναγνωρίσεως ἢ Τεκτονικοῦ Γάμου. Αὐτόθι, σελ. 45-46). - «Μεγάλε Ἀρχιτέκτον τοῦ Σύμπαντος... τὸ πᾶν ζῇ καὶ ἀναπνέει ἐν Σοὶ καὶ διὰ Σοῦ... Εἴθε οἱ ἀδελφοὶ ἡμῶν νὰ ζήσωσιν ἀείποτε μετὰ Σοῦ, ὅπως ἔζησαν καὶ μεθ᾿ ἡμῶν. Εἴθε ὁ θάνατος αὐτῶν νὰ διδάξῃ ἡμᾶς ὅτι θὰ ἀποθάνωμεν καὶ νὰ μᾶς προετοιμάσῃ ὅπως ἀπολαύσωμεν μετ᾿ αὐτῶν εἰς τοὺς πατρικούς Σου κόλπους τῆς ἀληθοῦς αἰωνιότητος... Σοὶ πρέπει αἶνος, ὦ Πάτερ τῶν ἀνθρώπων...» (Τλετὴ Τεκτονικοῦ Μνημοσύνου. Αὐτόθι, σελ. 66-67, 72-73). «Μεγάλε Ἀρχιτέκτον τοῦ Σύμπαντος, Σὺ ὁ δοτὴρ παντὸς ἀγαθοῦ, εὐλόγησον καὶ ἁγίασον τὰ ὄψα ταῦτα» (Τεκτονικὰ Συμπόσια. Αὐτόθι σελ. 9).<br /> Ἀναμφιβόλως, ἡ ἐν τῇ Στοᾷ εὐλαβεστάτη λατρεία αὕτη τοῦ «Μ.Α.Τ.Σ.» οὐδὲν ἔχει νὰ «ζηλεύσῃ» ἐκ τῆς ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ λατρείας τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Χρησιμοποιεῖ ἀκόμη ἡ Μασωνία καὶ θυμίαμα, ὅπερ ἀπ᾿ ἀρχαιοτάτων χρόνων ἐξελήφθη ὡς προσφορὰ λατρείας εἰς τὸν Θεόν. Εἶνε γνωστὸν ὅτι οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ ἐθανατοῦντο διὰ μόνην τὴν ἄρνησιν αὐτῶν ὅπως ῥίψωσι θυμίαμα πρὸ τῶν εἰδωλικῶν βωμῶν. Ὅσοι, καμπτόμενοι ὑπὸ τῶν βασανιστηρίων, ἔῤῥιπτον θυμίαμα, ἠλευθεροῦντο πάραυτα, τῆς πράξεως αὐτῶν ταύτης θεωρουμένης ὡς ἀποδοχῆς καὶ λατρείας τῶν ψευδῶν θεῶν τῆς εἰδωλολατρικῆς Ῥώμης.<br />Θυμίαμα χρησιμοποιεῖ ἡ Μασωνία τόσον κατὰ τὴν Τελετὴν τῆς «Υἱοθεσίας Λυκιδέως» καὶ τὴν Τελετὴν τῆς «Συζυγικῆς Ἀναγνωρίσεως», ὅσον καὶ κατὰ τὰ «Τεκτονικὰ Μνημόσυνα» (Τ.Τ.Λ.Τ. σελ. 24, 54, 70).</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> γ΄) Ἀπόλυτος ἀφοσίωσις εἰς τὸν «Μ.Α.Τ.Σ.» καὶ ἀπόλυτος ἐξάρτησις ἐξ αὐτοῦ. </span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Ὡς ὀρθῶς παρετηρήθη, εἰς οὐδεμίαν Θρησκείαν ὑπάρχει τόσον ἀσφυκτικὴ θεοκρατία ὅσον εἰς τὴν Μασωνίαν. Πᾶν ἐπίσημον Τεκτονικὸν βιβλίον φέρει ἐμφανέστατα ἐπὶ τοῦ ἐξωφύλλου τὰ ἀρχικὰ τῆς φράσεως «Εἰς δόξαν τοῦ Μεγάλου Ἀρχιτέκτονος τοῦ Σύμπαντος». Κατὰ τὸν «Γενικὸν Κανονισμὸν τῆς Γαληνοτάτης Μεγάλης Ἀνατολῆς», ἄρθρον 171, «Πᾶν ἔγγραφον ἐξερχόμενον τῆς Στοᾶς δέον νὰ φέρῃ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν τίτλον «Εἰς δόξαν τοῦ Μεγάλου Ἀρχιτέκτονος τοῦ Σύμπαντος»!<br />Αἱ ἐργασίαι τῶν Μασώνων εἶνε «καθιερωμέναι πρὸς δόξαν Σοῦ», ἀνακράζει ἐν προσευχῇ πρὸς τὸν «Μ.Α.Τ.Σ.» ὁ Σεβάσμιος κατὰ τὴν Τελετὴν τῶν «Ἐγκαινίων Τεκτονικοῦ Ναοῦ» (Τ.Τ.Λ.Τ., σελ. 83).<br /> Ὁ Μασῶνος εἶνε κυριολεκτικῶς «Ναὸς» λατρείας· λατρείας ὄχι βεβαίως τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τοῦ «Μ.Α.Τ.Σ.»: «Ἡ καρδία τοῦ μεμυημένου εἶνε τὸ ἱερὸν τῆς πρὸς τὸν Μέγαν Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος λατρείας του. Τί τὸν ἐνδιαφέρουν λοιπὸν οἱ ἐξωτερικοὶ τύποι, καθορισθέντες ὑπὸ τῶν ἀνθρωπίνων Νόμων, ὅταν φέρῃ τὴν λατρείαν αὐτοῦ ἐν ἑαυτῷ καὶ τὸ πνεῦμα αὐτοῦ δύναται νὰ ἐξυψωθῇ διὰ τῆς σκέψεως καὶ διὰ τῆς μελέτης μέχρι τῆς ἀπείρου ἀληθείας;» (Τυπικὸν Ἀρείου Πάγου τοῦ 30ου Βαθμοῦ, σελ. 20). Πάντες δ᾿ οἱ Τέκτονες διακηρύττουσι γεγωνυῖᾳ τῇ φωνῇ: «Τιμῶμεν καὶ δοξάζομεν τὸν Μέγαν Ἀρχιτέκτονα τῶν Κόσμων καὶ εὐχαριστοῦμεν Αὐτὸν διὰ τὰς πρὸς ἡμᾶς εὐεργασίας Αὐτοῦ» (Τ.Τ.Λ.Τ., σελ. 32). Ἂν ταῦτα δὲν συνιστῶσι σχέσιν Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου (δηλαδὴ Θρησκείαν), τότε τί συνιστᾷ τὴν τοιαύτη σχέσιν; Τί ἄλλο πράττει πᾶσα Θρησκεία ἀπὸ τοῦ νὰ τιμᾷ, νὰ δοξάζῃ καὶ νὰ εὐχαριστῇ τὸν ἑαυτῆς θεόν;</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> δ΄) Ἐπίδειξις εἰδικῆς καὶ ἀποκλειστικῆς εὐνοίας τοῦ «Μ.Α.Τ.Σ.» πρὸς τοὺς Τέκτονας. </span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Ὁ «θεὸς» τῆς Μασωνίας δὲν εἶνε ἀδρανής. Δὲν δέχεται παθητικῶς τὴν λατρείαν καὶ τὴν εἰς αὐτὸν ἀφοσίωσιν τῶν Τεκτόνων. Ἀνταμείβει πλουσίως αὐτούς, χορηγῶν εἰς αὐτοὺς εἰδικὰς δωρεάς. Οἱ Μασῶνοι ἔχουσιν ὅλως ἰδιαιτέρως ἀπαιτήσεις παρὰ τοῦ «Μ.Α.Τ.Σ.». Καὶ πάνυ δικαίως! Θεὸς αὐτῶν εἶνε, φυσικὸν εἶνε νὰ φροντίζῃ ἰδιαιτέρως δι᾿ αὐτούς. Οὕτω διακηρύττουσιν ὅτι ἔλαβον τὴν εἰδικὴν χάριν τῆς κατανοήσεως τοῦ Νόμου τῆς προόδου καὶ τῆς ἀγάπης. Καὶ ἐπὶ λέξει: «Μεγάλε Ἀρχιτέκτον τοῦ Σύμπαντος... εἰς Σὲ τὸν δημιουργήσαντα τὸν ἄνθρωπον καὶ ἐγγράψαντα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ... τὸν Νόμον τῆς προόδου καὶ τῆς ἀγάπης, ἵνα χρησιμεύσῃ αὐτῷ ὡς ὁδηγὸς εἰς τὴν ὁδὸν τῆς εὐτυχίας, πρὸς ἣν Σὺ ηὐδόκησας νὰ ἀτενίσῃ, πρὸς Σὲ ἡμεῖς οἱ Τέκτονες, εἰς οὓς ἐδόθη ἡ χάρις νὰ κατανοήσωσι τὸν ἔξοχον τοῦτον Νόμον...» (αὐτόθι, σελ. 24). Φρονοῦσιν ἀκόμη οἱ Τέκτονες ὅτι, εἰδικῶς φωτιζόμενοι ὑπὸ τοῦ Μ.Α.Τ.Σ., ἀποβαίνουσιν οἱ ἐκφρασταὶ τοῦ θελήματος αὐτοῦ: «... Κατάπεμψον ἐφ᾿ ἡμᾶς ἀκτῖνα τῆς ἀπείρου Σου διανοίας, ἵνα αἱ ὁδηγίαι καὶ εὐχαὶ ἡμῶν ἐκφράσωσι τὸ ὕψιστον θέλημά Σου...» (αὐτόθι, σελ. 24). Καὶ πάλιν: «Κατάπεμψον, ἱκετεύομεν, μέχρις ἡμῶν μίαν τῶν ἀκτίνων τῆς ἀπείρου Σου διανοίας ὅπως τὰ παραγγέλματα καὶ αἱ εὐχαὶ ἡμῶν ὦσιν ἡ ἔκφρασις τῆς ὑψίστης θελήσεώς Σου!» (αὐτόθι, σελ. 46). Δηλαδὴ ἡ Μασωνία προβάλλει καὶ ἀξιώσεις θεοπνευστίας!...<br />Ἀκόμη ἐν τῇ Μασωνίᾳ ὑπάρχει «Φῶς», «δι᾿ οὗ δύναταί τις νὰ διακρίνῃ τὸ ἀληθὲς ἐκ τοῦ ψευδοῦς, τὴν ἀλήθειαν ἐκ τῆς πλάνης, τὸ φῶς δὲ τοῦτο διαλύει τὰ σκότη τῶν προλήψεων, καταδεικνύει ματαίους τοὺς προτέρους φόβους καὶ ἀντικαθιστᾷ τὰς ἐσφαλμένας ψευδεῖς ἢ ἀνοήτους δοξασίας, διὰ γνώσεων ὀρθῶν, ἀλαθήτων καὶ εὐλήπτων εἰς τὴν διάνοιαν καὶ τὴν συνείδησιν, διὰ γνώσεων βασιζομένων ἐπὶ τῆς φύσεως καὶ μεταβαλλουσῶν τὸν ἀνθρώπινον εἰς θεῖον» (αὐτόθι, σελ. 52-53), καθὼς καὶ «ΙΕΡΟΝ ΠΥΡ», ὅπερ ἔχει τὴν δύναμιν «νὰ θερμάνῃ καὶ νὰ ἐξαγνίσῃ τὰς ψυχάς»! (Αὐτόθι, σελ. 82).<br /> Τέλος οἱ Τέκτονες, ἀπερχόμενοι ἐκ τοῦ κόσμου, πορεύονται «εἰς τοὺς πατρικοὺς κόλπους» τοῦ Μ.Α.Τ.Σ. καὶ ἐκεῖ «ἀπολαύουσι τῆς ἀληθοῦς αἰωνιότητος»! (Αὐτόθι, σελ. 67).</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> ε΄) Μετάδοσις θείας εὐλογίας παρὰ τοῦ «Μ.Α.Τ.Σ.» δι᾿ ὑλικῶν στοιχείων. </span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Ὅπως δηλαδὴ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἔχομεν μετάδοσιν θείας Χάριτος δι᾿ αἰσθητῶν στοιχείων (π.χ. ὕδωρ Βαπτίσματος), οὕτω καὶ ἐν τῇ Μασωνίᾳ ἔχομεν μετάδοσιν θείων χαρισμάτων μέσῳ αἰσθητῶν στοιχείων. Κατὰ τὴν τελετὴν τῆς «υἱοθεσίας Λυκιδέως» ὁ Σεβάσμιος τῆς Μασωνίας, «ἐκτείνων τὰς χεῖρας ἐπὶ τοῦ βωμοῦ», ἔνθα εἶνε τοποθετημένα ἄρτος, ὕδωρ, οἶνος καὶ μέλι, δέεται πρὸς τὸν «Μ.Α.Τ.Σ.»: «... Εὐλόγησον ἐπίσης τὰ προϊόντα ταῦτα τῆς γῆς, ἅτινα ἡ ἀγαθότης Σου δωρεῖται ἡμῖν. Δὸς αὐτοις τὴν ἰσχὺν νὰ ἐγχαράξωσιν εἰς τὴν καρδίαν τοῦ Λυκιδέως ἀνεξίτηλον ἀνάμνησιν διαφωτίζουσαν αὐτὸν ἐν ὡριμωτέρᾳ ἡλικίᾳ καὶ καθιστῶσαν αὐτὸν πιστὸς ἐσαεὶ πρὸς τοὺς ὅρους τῆς υἱοθεσίας αὐτοῦ»! (Αὐτόθι, σελ. 24-25). Προσφέρων δ᾿ ἀκολούθως ὁ Σεβάσμιος τὸν οὕτως «εὐλογηθέντα» οἶνον εἰς τὸν Λυκιδέα, λέγει: «Ὁ οἶνος οὗτος, σύμβολον δυνάμεως, ἂς δωρήσῃ εἰς τὴν ψυχήν σου τὸ θάῤῥος ὅπως ἀνθίσταται εἰς τὰς ἀποπλανήσεις καὶ ἐγκαρτερῇ εἰς τὰς δυστυχίας καὶ ἄς σοι ἐμπνεύσῃ τὸν διακαῆ καὶ ἔμμονον ζῆλον τοῦ ἀγαθοῦ καὶ τὴν σοφίαν τοῦ Μεγάλου Διδασκάλου ἡμῶν Σολομῶντος»! (Αὐτόθι, σελ. 36).<br /> Κατὰ τὴν μύησιν τοῦ Α΄ Βαθμοῦ τῆς Μασωνίας ὁ πρῶτος Ἐπόπτης λέγει περὶ τοῦ μυουμένου: «Ἂς διέλθῃ, ἀλλ᾿ ἂς καθαρθῇ διὰ τοῦ ὕδατος» (Τυπικὸν Α΄ Συμβολικοῦ Βαθμοῦ, σελ. 42).<br />Ἐν τῇ μυήσει τοῦ 28ου Βαθμοῦ ὁ προεξάρχων τῆς Τελετῆς ἀρχιμασῶνος, «τείνων πρὸς τοὺς νεοφύτους βότρυν σταφυλῶν, ἐκ τῶν ὁποίων τρώγει καὶ αὐτὸς ὁ ἴδιος ῥάγας τινάς, λέγει: Λάβετε, φάγετε. Ὁ βότρυς οὗτος συμβολίζει τὸν καρπὸν τοῦ δένδρου τῆς ζωῆς, ὅστις θὰ ἔχῃ ὡς ἀποτέλεσμα νὰ σᾶς καταστήσῃ ὡς ἡμεῖς...»! (Τυπικὸν 28ου Βαθμοῦ, σελ. 39).<br /> </span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Ϛ΄) Χρησιμοποίησις καθαρῶς θρησκευτικῆς ὁρολογίας, ὡς π.χ. ἅγιος, ἐξάγνισις, κάθαρσις, ἀναγέννησις, ἀπολύτρωσις, ἱερότης, οὐράνιος πατρίς, οὐράνιον φῶς, πνευματικὴ τροφή, καρπὸς δένδρου ζωῆς, κ.τ.τ..</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> ζ΄) Διεκδικεῖ ἔργον Θρησκείας, ὡς π.χ. εἶνε ἡ ἀποκατάστασις τοῦ ἀνθρώπου «εἰς τὸ ἀρχαῖον κάλλος», ὅθεν οὗτος ἐξέπεσεν, ἡ σωτηρία τῆς κοινωνίας ἐκ τοῦ κακοῦ, ἡ μετάδοσις τῆς ἀληθείας, κ.τ.λ., κ.τ.λ.. Ἰδοὺ δείγματά τινα τοιούτων ἀξιώσεων καὶ διεκδικήσεων: «Ἐλέχθη ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἦτο ἔκφυλος, ὅτι ἡ δίοδός του εἰς τὴν γηΐνην ζωὴν ἦτο σειρὰ ἀθλιοτήτων, πόνων καὶ δακρύων καὶ ὅτι εἶχε χάσει τὰ πνευματικὰ δῶρα. Ὁ Τεκτονισμὸς ἱδρύθη ἵνα ἀποκαταστήσῃ αὐτόν. Τοῦτο εἶνε τὸ μέγα ἔργον, εἰς ὅπερ θὰ κληθῆτε νὰ λάβητε μέρος... Ὑπάρχει τι σπουδαιότερον καὶ σεμνότερον τούτου;» (Τυπικὸν Ἀρείου Πάγου τοῦ 30ου Βαθμοῦ, σελ. 21). Καὶ αὖθις: «Διαπνεόμενοι ὑπὸ τοῦ πόθου ὅπως σώσωμεν τὴν ἀνθρωπίνην κοινωνίαν ἐκ τῶν κακῶν τὰ ὁποῖα κατατρέχουσιν αὐτήν, ὠρκίσθημεν νὰ νικήσωμεν ἢ νὰ ἀποθάνωμεν» (Τυπικὰ τῶν Βαθμῶν 5-9, σελ. 46). Καὶ πάλιν: «Ἂς ἐπανέλθωμεν λοιπὸν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων διὰ νὰ προσπαθήσωμεν νὰ τοῖς μεταδώσωμεν τὴν ἀγάπην πρὸς τὸ καθῆκον καὶ τὴν γνῶσιν τῆς ἀληθείας» (Τυπικὸν τοῦ 28ου Βαθμοῦ, σελ. 46-47). Ἀλλὰ «τὴν γνῶσιν τῆς ἀληθείας» μόνον θρησκεία καὶ μάλιστα Θρησκεία ἐξ ἀποκαλύψεως δύναται νὰ μεταδώσῃ! Τέλος ἐν τῇ ἐπισήμῳ «Ἀπαντήσει τῶν Τεκτονικῶν Ἀρχῶν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος», μετὰ τὴν ἐν ἔτει 1933 καταδίκην τῆς Μασωνίας, διεκηρύσσετο: «Ὁ Τεκτονισμὸς εἶνε ἠθικὴ Ἑταιρεία, τουτέστι παγκόσμιος σύνδεσμος ἀνθρώπων, ὅστις ἐπιδιώκει τὴν ἠθικὴν καὶ κοινωνικὴν βελτίωσιν τῆς ἀνθρωπότητος. Πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦτον, ἐπειδὴ γνωρίζει καλῶς ὁποία εἶνε ἡ διὰ τὸν ἠθικὸν καταρτισμὸν τοῦ ἀνθρώπου σημασία τῆς ἰδέας τοῦ Θεοῦ, τῆς ἰδέας τῆς ἀθανασίας καὶ τῆς ἰδέας τῆς ἠθικῆς ἐλευθερίας, ἀπαιτεῖ παρὰ τῶν μελῶν της ἀποδοχὴν τῶν τριῶν τούτων αἰωνίων ἰδεῶν...» (Βλ. βιβλίον τοῦ «Τεκτονικοῦ ἱδρύματος» ὑπὸ τὸν τίτλον «Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ ὁ Τεκτονισμός», σελ. 18). Τὸ ὡς ἄνω διαγραφόμενον πλαίσιον εἶνε ὑπεραρκετὸν ἵνα περιλάβῃ μίαν Θρησκείαν...</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> η΄) Ἡ καταγωγὴ τοῦ Τεκτονισμοῦ. Αὐτὸς οὗτος ὁ Τεκτονισμὸς μαρτυρεῖ ὅτι δὲν προῆλθεν ἐκ πηγῶν ἀσχέτων πρὸς τὴν Θρησκείαν, ἀλλ᾿ ἐκ πηγῶν ἀκραιφνῶς θρησκευτικῶν καὶ ὅτι διετήρησε τὰ στοιχεῖα ἅτινα παρέλαβεν ἐκ τῆς ἀρχικῆς ἐκκινήσεως αὐτοῦ. Ἰδοὺ τρεῖς ἐπισημόταται καὶ σαφέσταται ὁμολογίαι: «Ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμὸς ἔχει διττὴν καταγωγήν,... καὶ δεύτερον ἔκ τινων φιλοσοφικῶν ἢ Μυστικῶν Θρησκευτικῶν Σωματείων, ἅτινα, παρ᾿ ὅλους τοὺς διωγμοὺς τῆς Ἐκκλησίας, διετήρησαν κατὰ τοὺς μέσους χρόνους καὶ κατὰ τὴν Ἀναγέννησιν τὰς παραδόσεις αἱρέσεών τινων τῆς Ἀνατολῆς» (Μεγάλα Συντάγματα, σελ. 5). - «Πρὸς στιγμὴν ἠδύνατό τις νὰ πιστεύσῃ ὅτι τὰ Μυστήρια τοῦ Μίθρα θὰ ἔδιδον εἰς τὴν Δύσιν τὴν Θρησκείαν, τὴν ὁποίαν ἀνέμενεν. Ἀλλ᾿ ἐτέθησαν κατὰ μέρος καὶ ἐνικήθησαν ὑπὸ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Αἱ διδασκαλίαι ὅμως αὐτῶν ἐπέζησαν εἴς τινας αἱρέσεις, ἀναμεμειγμένας μὲ ἰδέας τῶν μανιχαίων, τῶν γνωστικῶν καὶ τῶν καββαλιστῶν. Διὰ τοῦ ἀγωγοῦ δὲ τούτου εἰσήχθησαν καὶ εἰς τὸν Τεκτονισμόν. Οἱ δὲ Ἱππόται τοῦ Ἡλίου (δηλαδὴ οἱ Μασῶνοι τοῦ 28ου Βαθμοῦ) εἶνε οἱ φύλακες παντὸς ὅ,τι ἀληθὲς καὶ ὀρθὸν αἱ παραδόσεις αὗται ἐμπεριέχουν» (Τυπικὸν τοῦ 28ου Βαθμοῦ τοῦ Ἱππότου τοῦ Ἡλίου, σελ. 14). - Τέλος ἡ γνωστὴ θρησκευτικὴ αἵρεσις, ὁ Γνωστικισμός, καθ᾿ οὗ ἐπὶ μακρὸν ἐπάλαισε σκληρῶς ἡ ἀρχαία Ἐκκλησία, ἀνακηρύσσεται ὡς «ψυχὴ καὶ μυελὸς τοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ»! (Τυπικὸν Ἀρείου Πάγου τοῦ 30ου Βαθμοῦ, σελ. 41).</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> θ΄) Διαχωρισμὸς βαθὺς καὶ οὐσιώδης μεταξὺ τῶν μελῶν τοῦ Τεκτονισμοῦ καὶ τῶν μὴ ἀνηκόντων εἰς αὐτόν. Παρόμοιον διαχωρισμὸν ματαίως θὰ ἀνεζήτει τις μεταξὺ ὀπαδῶν καὶ μὴ ὀπαδῶν μιᾶς οἱασδήποτε ἠθικῆς ἢ φιλοσοφικῆς Ἑταιρείας ἢ ἑνὸς προοδευτικοῦ καὶ φιλανθρωπικοῦ Σωματείου. Οἱ Τέκτονες εἶνε, ἐν τῷ παγκοσμίῳ χώρῳ, οἱ ἐκλεκτοί, οἱ ἐξέχοντες, οἱ πεφωτισμένοι, οἱ κεχωρισμένοι, οἱ ἔχοντες ἰδιαζούσας ἰδιότητας καὶ ἰδιάζουσαν ἀποστολήν, οἱ ἐν ἠθικῇ ἀσφαλείᾳ διάγοντες, ἐνῶ πάντες οἱ λοιποί, κἂν εἶνε Χριστιανοί, κἂν μὴ εἶνε, κἂν ἔχωσιν ἀνέλθει εἰς ὕψη ἀνθρωπίνης ἐπιστήμης καὶ σοφίας, κἂν μὴ ἔχωσιν, εἶνε οἱ κοινοί, οἱ ἁπλοῖ, οἱ ἀφώτιστοι, οἱ ἐπισφαλεῖς, οἱ βέβηλοι!<br /> «Οἱ Ἐλευθεροτέκτονες, ἰσχυροποιοῦντες μεταξύ των αἰσθήματα εἰλικρινῶς ἀδελφικά, ἀποβλέπουν πρὸς ἀλλήλους ὡς πρὸς ἀδελφοὺς καὶ ἐργάζονται ἐν τῷ Τεκτονισμῷ ὡς Ἕνωσις ἀδελφῶν» (Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ ὁ Τεκτονισμός, σελ. 11). Ἐν τῷ 2ῳ ἄρθρῳ τοῦ «Γενικοῦ Κανονισμοῦ τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου» ἀναφέρεται: «Τὸ Τάγμα τῶν Ἐλευθέρων Τεκτόνων εἶνε ἑνιαῖον, ἀποτελεῖ μίαν οἰκογένειαν, καὶ σύγκειται ἐκ τῶν ἀπανταχοῦ γῆς διεσπαρμένων Τεκτόνων, διακρίνεται δὲ εἰς Τεκτονικὰς Ἐθνότητας, ἀῤῥήκτως ἀλλήλαις συνδεομένας, τὰς αὐτὰς πρεσβευούσας ἀρχὰς καὶ ὁμοιοτρόπως ἐνεργούσας». Πᾶς μὴ ὢν Τέκτων, εἶνε «πλανώμενος εἰς τὸν βέβηλον κόσμον, ἐν ᾧ τὰ συγκρουόμενα περὶ αὐτὸν πάθη ἀπειλοῦσι νὰ τὸν σύρωσιν εἰς τὴν ἄβυσσον τοῦ κακοῦ, ἔνθα τόσοι ἄλλοι ἀμύητοι ἀπωλέσθησαν» (Τ.Τ.Λ.Τ., σελ. 26), ἐνῶ ἀντιθέτως «ὁ θόρυβος τοῦ βεβήλου κόσμου καὶ ὁ σάλος τῶν ψευδῶν ἐπιθυμιῶν... δὲν δύνανται νὰ ὑπερπηδῶσι τὴν οὐδὸν τοῦ ἐνδιαιτήματος τῆς Σοφίας», ὅ ἐστιν ἡ Τεκτονικὴ Στοά! (Αὐτόθι, σελ. 29). Ὡς προείπομεν δέ, οἱ Τέκτονες ἔχουσιν ἐν Μασωνίᾳ μοναδικόν τι «φῶς», «δι᾿ οὗ δύναταί τις νὰ διακρίνῃ τὸ ἀληθὲς ἐκ τοῦ ψευδοῦς, τὴν ἀλήθειαν ἐκ τῆς πλάνης, τὸ φῶς δὲ τοῦτο... ἀντικαθιστᾷ τὰς ἐσφαλμένας ψευδεῖς ἢ ἀνοήτους δοξασίας, διὰ γνώσεων ὀρθῶν, ἀλαθήτων,... καὶ μεταβαλλουσῶν τὸ ἀνθρώπινον εἰς θεῖον» (Τ.Τ.Λ.Τ., σελ. 52-53), καθὼς καὶ ἴδιόν τι «ἱερὸν πῦρ», «θερμαῖνον καὶ ἐξαγνίζον τὰς ψυχάς»! (Αὐτόθι, σελ. 82). Αἱ ψυχαὶ δὲ τῶν κεκοιμημένων Τεκτόνων «εἰσέρχονται εἰς τὴν μεγάλην οὐράνιον Στοάν, ὅπου λάμπει πάντοτε τὸ φῶς τὸ ἀνέσπερον»! (Αὐτόθι, σελ. 75). Πρὶν δὲ ἢ γένηταί τις Τέκτων οὐδέποτε ὀνομάζεται ὑπὸ τῶν Μασώνων «Ἀδελφός». Μόνον μετὰ τὴν μύησιν αὐτοῦ καλεῖται πλέον ἀδελφός. Ἐν τῷ «Τυπικῷ τοῦ Α΄ Συμβολικοῦ Βαθμοῦ» ὁ ὑπὸ μύησιν τελῶν ὀνομάζεται ὑπὸ τοῦ Σεβασμίου συνεχῶς «Κύριος», ουδ᾿ ἅπαξ δὲ «Ἀδελφός». Μεταβάλλονται ὅμως ἄρδην τὰ πράγματα ἅμα τῷ πέρατι τῆς μυήσεως καὶ τῇ ἀνακηρύξει αὐτοῦ ὡς Τέκτονος: «Πρόσελθε, Ἀδελφέ μου», λέγει πλέον ὁ Σεβάσμιος, «διότι τοῦ λοιποῦ ἡμεῖς οὕτω θὰ σὲ ἀποκαλῶμεν. Πρόσελθε, ὅπως σοὶ δώσω τὸν πρῶτον ἀδελφικὸν ἀσπασμὸν ἐν ὀνόματι πάντων τῶν ἀδελφῶν»! (Σελ. 52). Σημειωτέον ὅτι ὁ ἐν λόγῳ προσφιλὴς καὶ ἐκλεκτὸς «Ἀδελφὸς» τῶν Χριστιανῶν Μασώνων δυνατὸν νὰ εἶνε Χριστιανός, δυνατὸν ὅμως νὰ εἶνε καὶ Μουσουλμᾶνος, ἢ Ἰουδαῖος ἢ Βουδδιστής, ἐνῶ ὁ μὴ Μασῶνος Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς θεωρεῖται ὑπ᾿ αὐτῶν ὡς «βέβηλος»! Ἡ «ἐν Τεκτονισμῷ» ἀδελφότης ὑπέρκειται οὕτω καὶ ὑπερέχει τῆς «ἐν Χριστῷ» ἀδελφότητος ἢ μᾶλλον ἡ πρώτη ἐκμηδενίζει τὴν δευτέραν!...<br /> Πᾶς δὲ μὴ ὢν Μασῶνος, ἔστω καὶ ἂν εἶνε σπουδαῖος Χριστιανὸς καὶ μέγας ἐπιστήμων, θεωρεῖται ὑπὸ τῶν Μασώνων ὡς ὅμοιος πρὸς «τὸν ἐν ἀγνοίᾳ τῶν πάντων διατελούντα»! (Τυπικὸν τοῦ Α΄ Συμβολικοῦ Βαθμοῦ, σελ. 62).<br /> Ἐν τῇ Τελετῇ τῆς «Υἱοθεσίας Λικιδέως» ὁ Σεβάσμιος λέγει πρὸς τὸν Λικιδέα, ἐνῶ ἀφαιρεῖ ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸν πέπλον δι᾿ οὗ ὁ Λικιδεὺς εἶνε κεκαλυμμένος: «Ἀφαιρεθήτω ἐνώπιον τοῦ φωτοβόλου Ἀστέρος τοῦ Τεκτονισμοῦ ὁ ὑλικὸς πέπλος διὰ τοῦ ὁποίου ὁ βέβηλος κόσμος σὲ περιβάλλει»! (Αὐτόθι, σελ. 27). Ὀλίγον δὲ προηγουμένως ὁ Ῥήτωρ τῆς στοᾶς ἀπεφαίνετο περὶ τοῦ Λυκιδέως: «Μυήσωμεν αὐτὸ εἰς τὸν πνευματικὸν βίον, ὁ καλύπτων τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ πέπλος ἂς ἀφαιρεθῇ καὶ ἂς διδαχθῇ τὸ στόμα αὐτοῦ γλυκεῖς μόνον λόγους νὰ προφέρῃ. Ἐξαγνισθήτω ἡ καρδία του»! (Αὐτόθι, σελ. 27). Οἱ «ἀνάδοχοι» τέλος τοῦ παιδίου (Λικιδέως) παρακαλοῦσι τὸν Σεβάσμιον: «Φίλοι τοῦ τέκνου τούτου, υἱοῦ Ἀδελφοῦ ἡμῶν, ζητοῦμεν δι᾿ αὐτὸ φῶς, προστασίαν καὶ ἐξάγνισιν διὰ τῆς υἱοθεσίας»! (Αὐτόθι, σελ. 28).<br />Κατὰ τὴν Μασωνίαν πᾶς ἄλλος γάμος, ἄρα καὶ ὁ ἐν Χριστῷ τοιοῦτος, μικρὰν ἀξίαν καὶ σημασίαν ἔχει. Μόνον ὁ «ἐν ἁρμονίᾳ πρὸς τὰς Τεκτονικὰς ἀρχὰς» γάμος «δύναται νὰ μεταβάλλῃ τὸν κόσμον καὶ νὰ καθίσταται ἕνωσις διαρκὴς καὶ ἀδιάλυτος» (Αὐτόθι, σελ. 52). Κατὰ τὰ «Ἐγκαίνια Τεκτονικοῦ Ναοῦ» ὁ Σεβάσμιος, «κατερχόμενος τοῦ θρόνου του, ἀτενίζων τὸν φωτοβόλον Ἀστέρα», δέεται καὶ ἱκετεύει: «Μυστηριῶδες καὶ θεῖον φῶς, πῦρ ἱερόν, ψυχὴ τοῦ Σύμπαντος, αἰωνία ἀρχὴ τῶν κόσμων καὶ τῶν ὄντων, σεπτὸν σύμβολον τοῦ Ὑπερτάτου καὶ Μεγάλου Ἀρχιτέκτονος, φώτισον τὰς διανοίας ἡμῶν καὶ διάχυσον εἰς τὰς ψυχὰς ἡμῶν τὸ ζωογόνον πῦρ τοῦ Τεκτονισμοῦ» (Αὐτόθι, σελ. 81). Μετ᾿ ὀλίγον δὲ ὁ Σεβάσμιος «ἀνάπτει τὸ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τρίφωτον καὶ λέγει: Εἴθε τὰ μυστηριώδη ταῦτα φῶτα νὰ φωτίσωσι τοὺς βεβήλους, οἵτινες θὰ εἰσέλθωσιν ἐντὸς τοῦ Ναοῦ τούτου καὶ νὰ καταστήσωσιν αὐτοὺς ἱκανοὺς ὅπως κατανοήσωσι τὸ μεγαλεῖον καὶ τὴν ἱερότητα τῶν ἡμετέρων ἐργασιῶν» (Αὐτόθι, σελ. 82). Κατὰ τὴν μύησιν τοῦ Α΄ Βαθμοῦ ὁ Σεβάσμιος λέγει: «Εἴθε δὲ οἱ Ἀδελφοὶ πάντες, ἐπανερχόμενοι εἰς τὸν ἔξω κόσμον, νὰ γνωρίζωνται ἐκ τῶν λόγων, τῶν ἠθῶν καὶ τῶν πράξεων αὐτῶν, ὅτι εἰσὶν ἀληθῆ τέκνα τοῦ Φωτός»! (Τυπικὸν Α΄ Συμβολικοῦ Βαθμοῦ, σελ. 56). Κατὰ τὴν μύησιν τοῦ 28ου Βαθμοῦ κρούεται «ἡ θύρα τοῦ Ναοῦ», εἰς ἐρώτησιν δέ, «τίς ὁ κρούων», δίδεται ἡ ἀπάντησις: «Ὁ Τελετάρχης συνοδεύει τέκνα τοῦ ἐρέβους ζητοῦντα νὰ φωτισθῶσι»! (Τυπικὸν 28ου Βαθμοῦ, σελ. 9). Κατὰ τὴν μύησιν τοῦ 30ου Βαθμοῦ, ἤτοι τοῦ «Ἱππότου Καδώς», ὁ «Μέγας Διδάσκαλος» τῆς Μασωνίας κατηχεῖ τὸν μυούμενον περὶ τῶν ἀρετῶν «ὧν ἡ ἄσκησις εἶνε ἀναγκαία ὅπως καταστῇ ἄξιος τοῦ τίτλου Καδώς, τοὐτέστι τοῦ Ἁγίου, τοῦ ἐξηγνισμένου»! (Τυπικὸν Ἀρείου Πάγου τοῦ 30ου Βαθμοῦ, σελ. 18). Τέλος κατὰ τὴν «Υἱοθεσίαν Λικιδέως» ὁ Σεβάσμιος λέγει πρὸς τοῦ «ἀναδόχους» τοῦ Λικιδέως: «Ἀδελφοὶ ἀνάδοχοι, Σεῖς μὲν γνωρίζετε τὰ τὸν βέβηλον κόσμον συγκλονίζοντα κακά... Ὑπόσχεσθε νὰ ἀκολουθῆτε αὐτὸν ἀγρύπνως ἐν τῷ βεβήλῳ κόσμῳ, καὶ νὰ ἐντυπώνητε ἀπὸ τῆς παιδικῆς αὐτοῦ ἡλικίας εἰς τὸν νοῦν του τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἀρετὰς τοῦ ἡμετέρου Τάγματος;...» (Τ.Τ.Λ.Τ., σελ. 34).</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> ι΄) Πεποίθησις ὅτι συντελεῖται ἀναγέννησις ἐν τῷ Τεκτονισμῷ. </span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Ὁ «μυούμενος» δὲν καθίσταται μέλος ἑνὸς ἁπλοῦ φιλανθρωπικοῦ Σωματείου, μιᾶς κοινῆς ἠθικῆς Ἑταιρείας, ὁσονδήποτε ἀξιολόγου, ἀλλὰ μεταπηδᾷ εἰς ἄλλην ζωήν, γίνεται ἄλλος ἄνθρωπος, μεταβάλλεται, ἀναγεννᾶται, δηλαδὴ γεννᾶται ἐκ νέου.<br /> Ὁ Α΄ Βαθμὸς τῆς Μασωνίας θεωρεῖται ὑπ᾿ αὐτῆς ὡς ἀντιστοιχῶν πρὸς «τὰ πρῶτα βήματα τοῦ ἀνθρώπου», πρὸς τὴν ἡλικίαν τοῦ «βρέφους» (Τυπικὸν τοῦ Β΄ Συμβολικοῦ Βαθμοῦ, σελ. 4, 13). Ἔχομεν λοιπὸν γέννησιν κατὰ τὴν μύησιν τοῦ Α΄ Βαθμοῦ, ὡς ἄλλωστε ῥητῶς λέγεται τοῦτο καὶ ἐν ἄρθρῳ 134 τοῦ «Γενικοῦ Κανονισμοῦ τῆς Γαληνοτάτης Μεγάλης Ἀνατολῆς», ὅπερ διακελεύεται ὅτι ἡ μύησις Β΄ καὶ Γ΄ Βαθμοῦ γίνεται ὑποχρεωτικῶς δι᾿ ἕκαστον Τέκτονα μόνον «ἐν τῇ Στοᾷ ἐν ᾗ ἐγεννήθη» οὗτος, ἤτοι ἔλαβε τὴν μύησιν τοῦ Α΄ Βαθμοῦ. Τὸ ἄρθρον 135 τοῦ αὐτοῦ Κανονισμοῦ ὁμιλεῖ πε]ρι «παραιτήσεως ἐκ τῆς μητρὸς Στοᾶς» καὶ «υἱοθεσίας» ὑφ᾿ ἑτέρας Στοᾶς, ἐν ᾗ περιπτώσει ὁ Τέκτων ἀλλάξῃ τόπον κατοικίας. Κατὰ τὴν μύησιν τοῦ 28ου Βαθμοῦ ὁ μυούμενος θεωρεῖται ὡς «ἀποβαλῶν τὰς ἀτελείας τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, διὰ νὰ ἀναγεννηθῇ εἰς μίαν νέαν ζωὴν τοῦ τελείου Τέκτονος»! (Τυπικὸν 28ου Βαθμοῦ, σελ. 22).<br /> Χαρακτηριστικὸν δ᾿ εἶνε ὅτι ἡ μύησις τῆς Μασωνίας, οἱονεὶ ὡς μετέχουσα θείου τινὸς στοιχείου, ἐγκολάπτει (ὅπως π.χ. τὸ Μυστήριον τοῦ Βαπτίσματος τῆς Ἐκκλησίας) ἀνεξάλειπτον σφραγῖδα ἐν τῇ ψυχῇ ἑκάστου Τέκτονος, ἥτις σφραγὶς καὶ διατηρεῖται ἐσαεί, ἔστω καὶ ἂν ὁ Τέκτων ἀποχωρήσῃ ἐκ τῆς Μασωνίας. Τὸ «Σύνταγμα τῆς Γαληνοτάτης Μεγάλης Ἀνατολῆς» ἐν ἄρθρῳ 14ῳ δὲν διστάζει νὰ διακηρύξῃ ὅτι οἱ Τέκτονες, ἀκόμη καὶ οἱ ἀποπεμπόμενοι ἐκ τοῦ Τεκτονισμοῦ, «διατηροῦσι πάντοτε τὸν Τεκτονικὸν χαρακτῆρα ἀνεξίτηλον»!...</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για μασωνια" class="n3VNCb" data-noaft="1" height="306" src="https://katohika.gr/wp-content/uploads/2018/09/masonia.jpg" style="margin: 0px;" title="" width="640" /> </span></span></span></div>
<br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Β΄<br />Ὁ ἀντιχριστιανικὸς χαρακτὴρ τοῦ Τεκτονισμοῦ</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> Ἀπεδείχθη διὰ τῶν ἀνωτέρω ἡλίου φαεινότερον ὅτι ὁ Τεκτονισμὸς ἔχει θρησκευτικὸν χαρακτῆρα, ὅτι εἶνε Θρησκεία! Τοῦτο καὶ μόνον εἶνε πλέον ἢ ἱκανὸν ὅπως ἀποκλείσῃ διὰ τείχους σινικοῦ τὴν εἰς αὐτὸν προσχώρησιν παντὸς μέλους τῆς ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Οὐδεὶς Χριστιανὸς δύναται νὰ ἀνήκῃ εἰς δύο Θρησκείας. Οὐχ ἧττον ὅμως δὲν θεωροῦμεν ἄσκοπον ὅπως ἐνδεικτικῶς ἐπισημάνωμεν στοιχεῖα τινὰ ἀποτελοῦντα ἄμεσον καὶ εὐθείαν προσβολὴν ὑπὸ τῆς Μασωνίας τοῦ Θεανδρικοῦ Προσώπου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ σωτηριώδους καὶ λυτρωτικοῦ Αὐτοῦ Ἔργου, τοῦ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καὶ διὰ τῆς Ἐκκλησίας ἐπιτελουμένου.</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> α΄) Καθῆκον ἐν πρώτοις παντὸς πιστοῦ, καθῆκον ἱερώτατον καὶ ἐπιτακτικώτατον, εἶνε ἡ ἐν παντὶ καιρῷ καὶ τόπῳ, ἡ ἄνευ ὅρων καὶ ὁρίων, ὁμολογία τοῦ Ἰησοῦ ὡς Θεανθρώπου Λυτρωτοῦ καὶ Σωτῆρος. «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν Ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων», εἶπεν ὁ Κύριος, «ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός Μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθαῖον Ι΄ 32). Ἔρχεται ὅμως ἡ Μασωνία καὶ λέγει πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς μέλη αὐτῆς: Ἀπαγορεύεται ἐντὸς τῶν κόλπων μου ἡ ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ! «Ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμός... ἀποκλείει πᾶσαν ἐν ταῖς Στοαῖς συζήτησιν ἐπὶ θρησκευτικῶν... ζητημάτων» (Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ ὁ Τεκτονισμός, σελ. 11). Πῶς εἶνε λοιπὸν δυνατὸν νὰ μετέχῃ ὁ πιστὸς εἰς τὴν Μασωνίαν, καὶ ἂν αὕτη δὲν ἦτο Θρησκεία, ὑπὸ τοιαύτας προϋποθέσεις καὶ ὑπὸ τοιούτους ὅρους; Ὁ πράγματι πιστὸς οὐδένα ὅρον καὶ οὐδὲν ὅριον δέχεται διὰ τὴν ὑπ᾿ αὐτοῦ ὁμολογίαν τοῦ Χριστοῦ. Ἐν ἐναντίᾳ περιπτώσει καταντᾷ ἀρνητής!</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> β΄) Ὁ Χριστιανὸς πιστεύει ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς εἶνε ἄρτιος καὶ τέλειος καὶ ἀνεπίδεκτος προσθηκῶν καὶ συμπληρώσεων. Ἡ Μασωνία ὅμως προσφέρει «Τέχνην τὴν ὁποίαν οἱ Τέκτονες χρησιμοποιοῦν πρὸς βελτίωσίν των, πνευματικὴν καὶ ἠθικήν, ἐπιπροσθέτως βεβαίως πρὸς τὴν ὑπὸ τῆς Θρησκείας ἑνὸς ἑκάστου ὁριζομένην» (Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ ὁ Τεκτονισμός, σελ. 69). Ἀλλὰ καὶ μόνη ἡ σκέψις ὅτι εἶνε δυνατὸν νὰ μὴ εἶνε ἀπολύτως ἐπαρκῆ πρὸς πνευματικὴν καὶ ἠθικὴν βελτίωσιν καὶ τελείωσιν τοῦ ἀνθρώπου τὰ ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ θεανθρωπίνου αὐτοῦ Καθιδρύματος, παρεχόμενα, ἀποτελεῖ βλασφημίαν. Ἡ δ᾿ ἀναζήτησις, εἴτε εἰς τὴν Μασωνίαν εἴτε ἀλλαχοῦ, «ἐπιπροσθέτου τέχνης» συνιστᾷ ἔγκλημα ἀρνήσεως τοῦ Χριστοῦ!<br />Σκοπὸς τοῦ Τεκτονισμοῦ, καθ᾿ ἃ οὗτος διακηρύσσει, εἶνε «ἡ ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ βελτίωσις τῶν μελῶν του διὰ τῆς αὐτογνωσίας, τῆς ἐρεύνης τῆς ἀληθείας, τῆς ἀλληλεγγύης καὶ τῆς ἐφαρμογῆς τῶν ἀρχῶν τῆς Τεκτονικῆς Ἠθικῆς» (Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ ὁ Τεκτονισμός, σελ. 11). Ἀλλ᾿ ὁ σκοπὸς οὗτος («ἡ ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ βελτίωσις τῶν μελῶν του») συμπίπτει πρὸς τὸν σκοπὸν τῆς Ἐκκλησίας, ἥτις αὐτὸ ἀκριβῶς ἐπιδιώκει: τὴν διὰ τῆς Χάριτος τοῦ Λυτρωτοῦ πνευματικὴν καὶ ἠθικὴν ἀναγέννησιν τῶν μελῶν αὐτῆς. Πῶς δύναται λοιπὸν ὁ πιστὸς νὰ ζητῇ τὴν πνευματικὴν αὐτοῦ βελτίωσιν καὶ ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας; Δὲν καταγγέλλει οὕτως εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸν Ἀρχηγὸν Αὐτῆς Ἰησοῦν Χριστὸν ἀνεπάρκειαν πραγματώσεως τῶν τεθέντων σκοπῶν; Ἀλλὰ τοῦτο ἀποτελεῖ βλασφημίαν! Πλὴν τούτου, πῶς εἶνε δυνατὸν νὰ ἐπιτευχθῇ ὁ σκοπὸς οὗτος ἐν τῇ Μασωνίᾳ «διὰ τῆς ἐρεύνης τῆς ἀληθείας», ὡς λέγει αὕτη, ἀφοῦ ἐκ προοιμίου ἡ Μασωνία ἀποκλείῃ ἐν ἑαυτῇ, ὅπως εἴδομεν προηγουμένως, «πᾶσαν συζήτησιν ἐπὶ θρησκευτικῶν ζητημάτων», ἄρα πᾶσαν συζήτησιν περὶ τοῦ Ἰησοῦ, τῆς μοναδικῆς ἐν οὐρανῷ καὶ γῇ Αὐτοαληθείας; Ὁ ἀποκλεισμὸς τοῦ Ἰησοῦ ἀπὸ τῶν Τεκτονικῶν Στοῶν συναποκλείει αὐτομάτως πᾶσαν δυνατότητα «ἐρεύνης τῆς ἀληθείας» ἐν τῷ Τεκτονισμῷ, δεδομένου ὅτι διὰ πάντα πιστὸν μόνος ὁ Ἰησοῦς καὶ οὐδεὶς ἄλλος εἶνε ἡ «ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ» (Ἰωάννου ΙΔ΄ 6). Ἡ σκέψις, ὅτι εἶνε δυνατὸν νὰ εὕρωμε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἐκτὸς τοῦ Ἰησοῦ, στοιχειοθετεῖ ἔγκλημα ἐσχάτης προδοσίας Αὐτοῦ.</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> γ΄) Ὁ Χριστιανὸς πιστεύει καὶ διακηρύσσει ὅτι ἡ τελείωσις τοῦ ἀνθρώπου ἄνευ τῆς Χάριτος τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ εἶνε ὅλως ἀδύνατος. «Χωρὶς Ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν», εἶπεν ὁ Κύριος (κατὰ Ἰωάννην ΙΕ΄ 5). Ἐν τῇ Μασωνίᾳ καίτοι οὐδ᾿ ἴχνος Χριστοῦ καὶ Χάριτος Αὐτοῦ ὑπάρχει, ἐν τούτοις πολὺς λόγος γίνεται περὶ «ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς βελτιώσεως», περὶ «τελείας ζωῆς», περὶ «ὑπερτάτης τελειότητος», κ.τ.τ.. Ἡ συμμετοχὴ ἑπομένως τοῦ Χριστιανοῦ εἰς τὴν Μασωνίαν ἀποτελεῖ αὐτομάτως διάψευσιν τοῦ Κυρίου, ἄρα ἄρνησιν Αὐτοῦ.</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> δ΄) Ὁ Χριστιανὸς πιστεύει ὅτι, βαπτισθείς, ἐκαθαρίσθη, ἐξηγνίσθη, ἡγιάσθη, ἐλυτρώθη, ἀπέβη τέκνον τοῦ φωτὸς καὶ τῆς ἀληθείας. Εἰσερχόμενος ὅμως εἰς τὴν Μασωνίαν γίνεται δεκτός, ὡς «βέβηλος», ὡς «ἀκάθαρτος», χρήχων τῶν «καθαρμῶν» καὶ «ἐξαγνισμῶν» τῆς Μασωνίας, ὡς τέκνον τοῦ σκότους, δεόμενος, πρὸς διάκρισιν «ἀληθοῦς καὶ ψευδοῦς», «ἀληθείας καὶ πλάνης», τοῦ Τεκτονικοῦ «φωτὸς» καὶ τῶν «ὀρθῶν καὶ ἀλαθήτων γνώσεων» τῆς Μασωνίας, δι᾿ ὧν «μεταβάλλεται τὸ ἀνθρώπινον εἰς θεῖον», ὡς «πλανώμενος εἰς τὸν βέβηλον κόσμον», ὡς «ἀπειλούμενος νὰ συρθῇ εἰς τὴν ἄβυσσον τοῦ κακοῦ» καὶ ἔχων ἀνάγκην «φωτισμοῦ» καὶ «ὁδηγίας» παρὰ τῆς Μασωνίας, ὡς «τυφλὸς» ἀναζητῶν «τὸ φῶς», ὡς «ἀμύητος» ἔχων ἀνάγκην νὰ «μυηθῇ εἰς τὸν πνευματικὸν βίον», κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ.. Ταῦτα πάντα, ἅτινα ἐσχολιάσαμεν καὶ ἐν τοῖς προηγουμένοις, συνιστῶσι παντελῆ ἀναίρεσιν τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως, τελείαν ἐξουδένωσιν τῶν ἀποτελεσμάτων αὐτῆς καὶ γενικῶς ἀνατροπὴν τῆς Ἐκκλησίας καὶ κατεξευτελισμὸν τοῦ σωτηρίου ἔργου αὐτῆς.<br />Ἂν τὰ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας στερῶνται φωτὸς καὶ ἀληθείας καὶ ἐξαγνισμοῦ καὶ πνευματικοῦ βίου καὶ ὀρθῶν γνώσεων κ.τ.τ. καὶ εὑρίσκωσιν αὐτὰ ἀλλαχοῦ, τότε ἡ Ἐκκλησία εἶνε οὐ μόνον περιττὸς καὶ ἄχρηστος Ὀργανισμός, ἀλλὰ καὶ (τὸ ὀλιγώτερον!) ἄξιος πάσης περιφρονήσεως ὡς ἐξαπατῶν τὰ μέλη αὐτοῦ!</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> ε΄) Θεμελιῶδες Δόγμα τοῦ Χριστιανισμοῦ εἶνε ὅτι ἡ «καταλλαγὴ» ἀνθρώπου καὶ Θεοῦ, ἡ «προσαγωγὴ πρὸς τὸν Πατέρα» πάντων ἡμῶν, ἐπετεύχθη διὰ τῆς θυσίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Δὲν λυτρούμεθα, δὲν σῳζόμεθα, δὲν θεούμεθα, δὲν εἰσαγόμεθα εἰς τὴν εἰρήνην καὶ τὴν χαρὰν τοῦ Παραδείσου, εἰμὴ μόνον ὑπὸ Χριστοῦ, διὰ Χριστοῦ καὶ ἐν Χριστῷ. Ὁ Τεκτονισμὸς ὅμως κηρύττει τὴν αὐτολύτρωσιν, τὴν αὐτοδικαίωσιν, τὴν αὐτοσωτηρίαν! Ἡ «ἀθάνατος ψυχὴ» τῶν κεκοιμημένων Τεκτόνων «γίνεται ἀξία» ὅπως μετὰ θάνατον «ἀπολαύσῃ τῆς εἰρήνης καὶ τῆς χαρᾶς», οὐχὶ δυνάμει τῆς λυτρωτικῆς Θυσίας τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ δυνάμει «τῶν ἐνδελεχῶν αὐτῆς σπουδῶν πρὸς ἀναζήτησιν τοῦ φωτὸς καὶ τῆς ἀληθείας»!!! (Τεκτονικὸν Μνημόσυνον, Τ.Τ.Λ.Τ., σελ. 72-73). Ἀλλ᾿ ἄν τις εἰσέρχηται εἰς τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ τὴν ἐν αὐτῇ εἰρήνην καὶ χαρὰν δι᾿ ... «ἐνδελεχῶν σπουδῶν πρὸς ἀναζήτησιν τοῦ φωτὸς καὶ τῆς ἀληθείας», τότε τίς ἡ ἀξία καὶ ποῖος ὁ σκοπὸς καὶ ποῖον τὸ νόημα τῆς Θυσίας τοῦ Χριστοῦ; Αὕτη ἀθετεῖται καὶ ἐξουδενοῦται ἀπολύτως. Ποῖον δὲ εἶνε τὸ «φῶς» αὐτὸ καὶ ποία ἡ «ἀλήθεια» αὐτή, ὧν ἡ ἀναζήτησις καὶ μάλιστα «δι᾿ ἐνδελεχῶν σπουδῶν», καθιστᾷ τινα ἄξιον ὅπως ἀπολαύσῃ τῆς μετὰ θάνατον «εἰρήνης καὶ χαρᾶς»; Εἶνε ὁ Χριστός; Βεβαίως ὄχι, διότι, ὡς εἴπομεν, ἡ Μασωνία ἔχει ἐξορίσει παντελῶς ἐξ αὐτῆς τὸν Χριστόν. Ἄλλωστε ὁ Χριστὸς εἶνε ζῶν καὶ ὁλόκληρος ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καὶ δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ ἀναζητηθῇ ὁπουδήποτε ἀλλαχοῦ. Ποῖον λοιπὸν εἶνε τὸ «φῶς» αὐτὸ καὶ ἡ «ἀλήθεια» αὐτή; Προφανῶς καὶ αὐτονοήτως ὁ Τεκτονισμός!</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> Ϛ΄) Ἐν σελίδι 67 τοῦ «Τυπικοῦ τοῦ Α΄ Συμβολικοῦ Βαθμοῦ» ἀναγράφεται ὅτι «ὁ Τέκτων ὀφείλει νὰ ἐργάζηται διαρκῶς πρὸς ἀνακάλυψιν τῆς ἀληθείας». Ἡ ἀλήθεια ὅμως δὲν ἀνακαλύπτεται, ἀλλ᾿ ἀποκαλύπτεται! Ἀπεκαλύφθη δὲ ἐν τῷ Προσώπῳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Τεκτονισμὸς ἀρνούμενος τοῦτο, καλεῖ τὰ μέλη αὐτοῦ (μεταξὺ δὲ τούτων εἶνε φεῦ! καὶ Χριστιανοί!...) νὰ «ἐργάζωνται πρὸς ἀνακάλυψιν τῆς ἀληθείας»! Ἀλλ᾿ οὕτως ἀποβαίνουσιν, οἱ Χριστιανοὶ Μασῶνοι, ἀρνηταὶ τοῦ Χριστοῦ!</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> ζ΄) Ἐν σελ. 61 τοῦ ὡς ἄνω βιβλίου λέγεται ὅτι ἔχει μὲν πᾶσα Ἠθικὴ ὡς βάσιν τὴν πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπην, ὅπως καὶ ἡ «Τεκτονικὴ Ἠθική», ἀλλ᾿ ἡ ὑπεροχὴ τοῦ Τεκτονισμοῦ ἔγκειται εἰς τὸ ὅτι οὗτος «εἶνε ἡ καταλληλοτέρα πρὸς διδασκαλίαν αὐτῆς μέθοδος». Ὑπερτερεῖ λοιπὸν ὁ Τεκτονισμὸς ἐν τῇ ἠθικῷ πεδίῳ καὶ αὐτοῦ τοῦ Χριστιανισμοῦ!...</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> η΄) Ἐν σελ. 16 τοῦ «Τυπικοῦ τοῦ 28ου Βαθμοῦ» ὁ προεξάρχων τῆς Τελετῆς τῆς μυήσεως ἀρχιμασῶνος λέγει: «Ἀδελφὲ τῆς Ἀληθείας, σὺ ὅστις παριστᾷς ἐνταῦθα τὴν φωνὴν τῆς συνειδήσεως, τὸ ἐσωτερικὸν φῶς, τὸ ὁποῖον φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, ἐμπιστεύομαι τὸν νεόφυτον εἰς τὴν φύλαξίν σου». Τὸ Εὐαγγέλιον διακηρύσσει ὅτι ὁ Χριστὸς, καὶ μόνον Αὐτός, εἶνε «τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον (κατὰ Ἰωάννην Α΄ 9). Ἡ Μασωνία, διαψεύδουσα τὸ Εὐαγγέλιον, ἀποφαίνεται ὅτι τὸ «ΦΩΣ» αὐτὸ δὲν εἶνε ἄνωθεν, δὲν εἶνε ὁ Χριστός, καὶ δὲν εὑρίσκεται ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἀλλ᾿ εἶνε «ἔσωθεν» («ἐσωτερικὸν φῶς») καὶ εὑρίσκεται ἐν ἑαυτῇ (τῇ Μασωνίᾳ)!...</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> θ΄) Ἐν σελ. 25 τοῦ «Τυπικοῦ Ἀρείου Πάγου τοῦ 30ου Βαθμοῦ» ὁ Μέγας Διδάσκαλος φθέγγεται ταῦτα τὰ βλάσφημα καὶ καταλυτικὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὅστις οὕτως ἐξισοῦται πρὸς οἱανδήποτε φιλοσοφίαν ἢ ἀνθρωπίνης ἐμπνεύσεως Θρησκείαν: «Ἕτερον πόρισμα τῆς διδασκαλίας ἡμῶν εἶνε ὅτι πάντα τὰ μεταφυσικὰ συστήματα τείνουσι νὰ φθάσωσι πρὸς τὴν ἀπόλυτον πραγματικότητα, ΟΥΔΕΝ ἐν τούτοις δύναται νὰ εἴπῃ ὅτι κατέχει τὴν τελικὴν καὶ πλήρη ἀλήθειαν»!!!</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> ι΄) Τέλος ἐν σελ. 9 τοῦ «Τυπικοῦ τοῦ 18ου Βαθμοῦ» γράφονται τὰ ἑξῆς φρικτὰ περὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅστις ἐκλαμβάνεται βλασφήμως ἐν ἠθικῇ («ἀλληγορικῇ») ἐννοίᾳ ὡς «Υἱὸς τοῦ Θεοῦ», ὅπως πᾶς ἄνθρωπος, καὶ οὐχὶ ἐν πραγματικῇ καὶ φυσικῇ ἐννοίᾳ: «Ἐν τῷ τύπῳ τῆς προσευχῆς, «Πάτερ ἡμῶν» εἶπε, καὶ οὐχὶ «Πάτερ μου», διδάξας διὰ τούτου τὴν πίστιν ὅτι ὁ Θεὸς εἶνε κοινὸς πατὴρ ἁπάντων τῶν ἀνθρώπων καὶ ὑπὸ τὴν ἀλληγορίαν ταύτην καλεῖται Υἱὸς τοῦ Θεοῦ»!!! Καὶ ἂν οὐδὲν ἄλλο στοιχεῖον εἶχεν ἡ Ἐκκλησία, ἤρκει μόνη ἡ ὡς ἄνω ἐπίσημος Μασωνικὴ δήλωσις ἵνα ὁδηγήσῃ αὐτὴν εἰς ἀποκήρυξιν καὶ καταδίκην τῆς Μασωνίας.</span></span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVOPi5KQ1XvwK6IGal44W3BA2fLY4Bo7fAc1FIEQGNZ-uE3kwfviAr1c3s4GgPUMB9SFSGNeo7NrncCoUt3lE6ZeRid1GPPRqMj-bM-PJmcFbrn4_b3AZj4tpT-le55Xf7-9jDohx-lJ-b/s1600/143.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="907" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVOPi5KQ1XvwK6IGal44W3BA2fLY4Bo7fAc1FIEQGNZ-uE3kwfviAr1c3s4GgPUMB9SFSGNeo7NrncCoUt3lE6ZeRid1GPPRqMj-bM-PJmcFbrn4_b3AZj4tpT-le55Xf7-9jDohx-lJ-b/s320/143.jpg" width="254" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /> Ταῦτα πάντα φέρουσα εἰς γνῶσιν τοῦ εὐσεβοῦς Πληρώματος ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καλεῖ ὅσους ἐνεπλάκησαν ἐξ ἀγνοίας καὶ καλῆς πίστεως εἰς τὰ δίκτυα τοῦ ἀντιχρίστου Τεκτονισμοῦ, ὅπως ὡς οἷόν τε τάχιστα ἀπομακρυνθῶσιν ἐξ αὐτοῦ καὶ ἐν μετανοίᾳ προσπέσωσιν εἰς τοὺς Πόδας τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὅσοι τυχὸν παρακούσωσι τῆς φωνῆς τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ προκρίνωσι τὴν ὑπακοὴν εἰς τὴν φωνὴν τῆς «Μητρὸς Στοᾶς», ἂς γνωρίζωσιν ὅτι θὰ ἀποκοπῶσι πλέον ἀπὸ τοῦ Σώματος Αὐτῆς. Οὐ μόνον τῶν ἱερῶν τῆς Ἐκκλησίας Μυστηρίων θὰ στερηθῶσιν, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν τῶν ἐξοδίων εὐχῶν, καθὼς καὶ τῶν ὑπὲρ αὐτῶν ἱερῶν Μνημοσύνων.<br />Εὐχόμενοι ὅπως μὴ εὑρεθῶμεν εἰς τὴν ἀδήριτον αὐτὴν ἀνάγκην, ἀλλὰ προληφθῶμεν ὑπὸ τῆς ἀνανήψεως καὶ μετανοίας τῶν Τεκτόνων, ἐπικαλούμεθα ἐπὶ πάντας τὸν φωτισμόν, τὴν εὐλογίαν καὶ τὸ ἄπειρον ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ ἑνὸς καὶ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ, Ὧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.</span></span></span></div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-33812896715705518042019-08-06T19:37:00.002+03:002019-09-12T00:26:25.298+03:00Ὅσοι ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ Θεός δέν τιμωρεῖ, οὐσιαστικῶς βλασφημοῦν, ἔστω καί ἄν δέν τό ἀντιλαμβάνωνται<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> </span><img alt="ÎÏοÏÎλεÏμα εικÏÎ½Î±Ï Î³Î¹Î± καÏαÏÏÏοÏη ÏοδομÏν" height="225" src="https://www.youmagazine.gr/wp-content/uploads/2018/11/499202db076235810b.jpg" style="text-align: left;" width="400" /></div>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ἴσως ἡ πλέον παρεξηγημένη λέξις, ποὺ κυκλοφορεῖ εἰς τὰ κείμενα ποὺ ἀναφέρουν θέματα περὶ τοῦ Θεοῦ, εἶνε ἡ «τιμωρία»!</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Αὐτὸ συμβαίνει διὰ πολλοὺς λόγους, μερικοὶ ἐκ τῶν ὁποίων οἱ ἑξῆς:</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">α΄) Ἡ ἄγνοια τῆς ἑτυμολογίας τῆς θαυμασίας αὐτῆς ἑλληνικῆς λέξεως,</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">β΄) Ἡ ταὔτισις τῆς λέξεως αὐτῆς μὲ τὴν λέξιν «ἐκδίκησις», ἡ ὁποία περιέχει τὸ στοιχεῖον τῆς κακίας, τῆς ἐμπαθείας, τῆς ἐλλείψεως ἀγάπης, τῆς ἀπουσίας συγχωρήσεως,</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">γ΄) Ἡ ἄγνοιά μας διὰ τὸ πῶς ἐνεργεῖ ὁ Θεός, καὶ ἡ ταύτισις τοῦ τρόπου ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν ἰδικόν μας τρόπον, τὸν ἀνθρώπινον καὶ ἐμπαθή.</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ἂς ἴδωμε λοιπὸν τὴν ἑτυμολογίαν τῆς λέξεως «τιμωρία»:</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Τιμωρία = τιμὴ + ὤρα </span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">(ὤρα, μὲ ψιλήν, ποὺ σημαίνει φροντίς, ἐξ ἧς καὶ θυρωρός, ὀλιγωρία, ἀκταιωρός, κ.λπ.).</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Δηλαδή, ἡ τιμωρία εἶνε ἡ φροντὶς διὰ τὴν τιμήν, διὰ τὴν ἀξιοπρέπειαν!</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Τὸ πλέον γνωστὸν παράδειγμα τιμωρίας τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους καὶ ταὐτοχρόνως τὸ πλέον σκανδαλῶδες εἶνε ἡ περίπτωσις τῆς καταστροφῆς τῆς Πενταπόλεως [Σόδομα, Γομόῤῥα, Ἀδαμά, Σεβωΐμ (ἢ Σεβωεὶμ) καὶ Σηγὼρ (ἢ Βαλὰκ)]. Βάσει τῆς ἑτυμολογίας τῆς λέξεως «τιμωρία», ποία μεγαλυτέρα φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ θὰ ἠμποροῦσε νὰ ὑπάρξῃ διὰ τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους, ἀπὸ τὸ νὰ τοὺς ἀφαιρέσῃ τὴν ζωήν, οὕτως ὥστε νὰ μὴ ἀτιμάζουν πλέον τὰ σώματά τους μὲ τὴν αἰσχρὰν πρᾶξιν τῆς ἀρσενοκοιτίας, ἐκμηδενίζοντας τὴν ἀξιοπρέπειαν τῆς ἀνθρωπίνης τους φύσεως; Ἂν δὲ σκανδαλίζῃ ὁ τρόπος τῆς τιμωρίας, ἡ ὁποία ἔλαβε χώραν μὲ βροχὴν πυρὸς καὶ θείου (θειαφιοῦ), μᾶλλον αὐτὸ ἔγινε διὰ χάριν ὅλων τῶν μεταγενεστέρων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι θὰ ἀντιλαμβάνοντο τὴν βδελυρότητα τῆς ἁμαρτίας ἐκείνης ἀπὸ τὸν παραφύσιν καὶ σκληρὸν τρόπον τῆς τιμωρίας. Διότι διὰ τοὺς ἰδίους τοὺς τιμωρημένους, πόσην σημασίαν θὰ εἶχεν ὁ τρόπος τῆς θανατώσεώς τους, ἀφοῦ ὁ ἀποχωρισμὸς τῆς ψυχῆς ἐκ τοῦ σώματος εἶνε οὕτως ἢ ἄλλως ὀδυνηρός;</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Συνεπῶς, ἂς μὴ μᾶς σκανδαλίζῃ ἡ λέξις "τιμωρία" ποὺ χρησιμοποιεῖται ἀπὸ τὸν Θεὸν ὅταν ὁ ἄνθρωπος παρεκκλίνῃ ἀπὸ τὴν ὁδὸν τῆς σωτηρίας. Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶνε πολὺ πλουσία, ὄχι μόνον εἰς ὄγκον λέξεων ἀλλὰ καὶ νοημάτων. Ἁπλῶς ἡμεῖς τὴν ἀγνοοῦμε καὶ παρεξηγοῦμεν ὁρισμένα πράγματα. Εὐτυχῶς ποὺ ὁ Θεὸς φροντίζει διὰ τὴν τιμὴν καὶ τὴν ἀξιοπρέπειάν μας, καὶ δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει εἰς τὸ ἔλεος τοῦ μισοκάλου.</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Οἱ δὲ ἄνθρωποι ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ Θεὸς δὲν τιμωρεῖ, οὐσιαστικῶς βλασφημοῦν τὸν Θεόν, ἔστω καὶ ἐξ ἀγνοίας τους, ἀφοῦ λέγοντας αὐτὸ εἶνε ὡσὰν νὰ λέγουν ὅτι ὁ Θεὸς δὲν φροντίζει διὰ τὴν τιμὴν καὶ τὴν ἀξιοπρέπειαν τῶν ἀνθρώπων καὶ γενικῶς δὲν προνοεῖ διὰ τοὺς ἀνθρώπους! Λοιπόν, ὁ Θεὸς προνοεῖ διὰ τοὺς ἀνθρώπους μὲ ἀπείρους τρόπους, εἷς ἐκ τῶν ὁποίων καὶ ἡ τιμωρία.</span><br />
<br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ἀκολουθοῦν δύο ὁμιλίαι περὶ τιμωρίας τοῦ Θεοῦ. </span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Ἡ πρώτη ἐκ τοῦ μακαριστοῦ πατρὸς Ἀθανασίου Μυτιληναίου καὶ ἡ δευτέρα ἐκ τοῦ μακαριστοῦ Νικολάου Σωτηροπούλου: </span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/Qmq7xIGo15Y/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/Qmq7xIGo15Y?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/79DeTdR-RVY/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/79DeTdR-RVY?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-64844348447515685672019-07-19T09:25:00.000+03:002019-07-19T10:00:30.640+03:00Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ (1ον Μέρος)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img alt="ÎÏοÏÎλεÏμα εικÏÎ½Î±Ï Î³Î¹Î± οÏθοδοξοι και καθολικοι" height="167" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguyrexhA87933Y_dfN3hTYOifZN2X-JUxySntbUlGdKgTtQXw8Ep19q_R9gHoYCDM_XofF3YShhVozGW_IkrD7hPUF0nnYR-2XGU5r8CJRBwvSZkZOL1VhDK5CcM8CVwKDyTFqQ3Cqrl3x/s400/a3.JPG" width="400" /></div>
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Φίλος Ἱεράρχης μεθ᾿ οὗ συνεζητοῦμεν πρό τινῶν μηνῶν, λάβρως ἐπετίθετο καθ᾿ ἡμῶν τῶν περὶ τοὺς «Τρεῖς Ἱεράρχας» διὰ τὸν ἔλεγχον ὃν ἀσκοῦμεν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. </span><br />
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">- «Ὄχι, φίλε μου», διετείνετο, «δὲν ἐπιτρέπεται ὁ ἔλεγχος. Δὲν ἔχετε οὐδὲν ἀπολύτως δικαίωμα νὰ ἐλέγχετε».</span><br />
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">- «Σεβασμιώτατε», ἀντιπαρετηρήσαμεν, «τὸ θέμα εἶνε μέγα. Διὰ τοῦτο ἀρκούμεθα εἰς μίαν καὶ μόνον ἐρώτησιν: Ἡ ἐνσάρκωσις τοῦ Χριστιανικοῦ Ἰδεώδους εἶνε οἱ ἀθάνατοι Πατέρες. Αὐτοὺς ἂς λάβωμεν ὡς μέτρον καὶ ὡς κριτήριον. Λοιπὸν ἐρωτῶ ὑμᾶς: Ἤλεγχον, δριμύτατα μάλιστα, οἱ Πατέρες τοὺς παρεκτρεπομένους κληρικούς; Ναὶ ἢ οὐ;» </span><br />
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">- «Ἤλεγχον ἀναμφισβητήτως. Ἀλλὰ ποῖοι ἤλεγχον; Ἤλεγχεν ὁ Ἀθανάσιος, ἀλλ᾿ ἦτο ὁ Ἀθανάσιος. Ἤλεγχεν ὁ Βασίλειος, ἀλλ᾿ ἦτο ὁ Βασίλειος. Ἤλεγχεν ὁ Γρηγόριος, ἀλλ᾿ ἦτο ὁ Γρηγόριος. Ἤλεγχεν ὁ Χρυσόστομος, ἀλλ᾿ ἦτο ὁ Χρυσόστομος. Σεῖς ποῖοι εἶσθε;» </span><br />
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">- «Ἐπιτρέψατε μίαν ἀκόμη ἐρώτησιν, Σεβασμιώτατε», εἴπομεν: «Τί εἶνε μείζον, τί εἶνε ἐκπληκτικώτερον, τί φρικωδέστερον; τὸ νὰ δεχθῇ τις τὴν χάριν τῆς Ἀρχιερωσύνης καὶ νὰ λάβῃ ἐξουσίας, αἵτινες δὲν ἐδόθησαν οὔτε εἰς τοὺς ἀγγέλους, ἢ νὰ ἐλέγξῃ ἕνα κληρικόν;» </span><br />
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">- «Ἀναμφισβητήτως τὸ πρῶτον». </span><br />
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">- «Αἲ </span><span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">λοιπόν, Σεβασμιώτατε, σεῖς χωρὶς νὰ εἶσθε Ἀθανάσιος, χωρὶς νὰ εἶσθε Βασίλειος, χωρὶς νὰ εἶσθε Γρηγόριος, χωρὶς νὰ εἶσθε Χρυσόστομος, ἐτολμήσατε νὰ γίνητε Ἀρχιερεύς, ὡς ἦσαν ἐκεῖνοι. Καὶ ἡμεῖς χωρὶς νὰ εἴμεθα Ἀθανάσιοι, Βασίλειοι, Γρηγόριοι, Χρυσόστομοι, τολμῶμεν νὰ ἀσκήσωμεν ἔλεγχον ὡς ἤσκουν καὶ ἐκεῖνοι. Ὑμεῖς ἠκολουθήσατε τοὺς Πατέρας καὶ ἐμιμήθητε αὐτοὺς εἰς τὸ μεῖζον, ἡμεῖς δὲν δυνάμεθα ν᾿ ἀκολουθήσωμεν καὶ νὰ μιμηθῶμεν αὐτοὺς εἰς τὸ ἔλαττον;». </span><br />
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Καὶ ἡ συζήτησις ἔλαβε πέρας. </span><br />
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Αὐτὴ εἶνε ἡ κατάστασις, ἀδελφοί. Ἐκεῖνοι χωρὶς νὰ εἶνε Ἀθανάσιοι καὶ Χρυσόστομοι, δέχονται ἠρέμῳ συνειδήσει (καὶ μόνον δέχονται ἢ παντὶ σθένει ἐπιδιώκουσι;) τὴν ὑπάτην Ἀρχιερωσύνην, ἣν οἱ κολοσσοὶ ἐκεῖνοι τῆς σοφίας καὶ ἁγιότητος παντοιοτρόπως ἐζήτουν ν᾿ ἀποφύγωσι. Καὶ ἡμεῖς οὐδαμῶς κατηγοροῦμεν αὐτοὺς διὰ τοῦτο. Ἐάν τις ὅμως ἐξ ἡμῶν τῶν μικρῶν καὶ ταπεινῶν, τολμήσῃ νὰ ὑψώσῃ τὸν δάκτυλον πρός τινα διεύθυνσιν καὶ ν᾿ ἀπευθύνῃ ἓν «οὐκ ἔξεστί σοι», τότε ὅλοι εἶνε ἕτοιμοι νὰ ῥίψωσι καθ᾿ ἡμῶν τὸν λίθον τῆς καταδίκης καὶ νὰ κραυγάσωσι στεντορείᾳ τῇ φωνῇ: «Ποῖοι εἶσθε σεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐλέγχετε; Δὲν εἶσθε οὔτε Ἀθανάσιοι, οὔτε Βασίλειοι, οὔτε Γρηγόριοι, οὔτε Χρυσόστομοι. Κλείσατε λοιπὸν τὰ στόματά σας...». Ὢ τῆς ὑποκρισίας τοῦ 20ου αἰῶνος!...</span><br />
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> </span><br />
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Τοιοῦτοι ὅμως τύποι δὲν εἶνε νεοφανεῖς. Ὑπῆρχον πάντοτε. Μία ἐπιστολὴ τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, εἶνε ἄκρως διαφωτιστικὴ ἐπὶ τούτου, ἀλλὰ καὶ ἀποστομωτική. Ἂς μελετήσῃ αὐτὴν καὶ ὁ ἀρθρογράφος τῆς ἀγαπητῆς Ἁγιορειτικῆς Βιβλιοθήκης.</span><br />
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Ἰδοὺ ἡ ἐπιστολή:</span><br />
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">«Στεφάνῳ ἀσηκρῆτις»</span><br />
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">«Ἐν τῇ χθὲς ἡμέρᾳ, ἐπειδὴ τῆς εὐκλεοῦς σου παρουσίας ἐν μεθέξει γεγόναμεν, μετά τινας ἄλλας ὁμιλίας, δι᾿ ἃς καὶ ὁ τρόπος τῆς ἐνταῦθά σου ἀφίξεως, εἰς λόγον πως ἐληλύθαμεν Γραφικῶν ζητημάτων· καὶ ἐν ἀμφιβολίᾳ πολλῇ </span><span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">συσχεθέντες, ἀπιθάνως πρὸς ταῦτα διέστημεν ἀπ᾿ ἀλλήλων· καὶ ἡμεῖς μέν, ὦ δέσποτα, ἰδιωτίζοντες, οὐ πάντως κατὰ τὴν παροῦσάν σου σοφίαν ὑπαντήσωμεν. Ἵνα δὲ μὴ τῇ ἐφησυχάσει τῶν ὀφειλομένων λαληθῆναι κρῖμα ἑαυτοῖς ἀπενέγκοιμεν (ἐλεγμῷ γάρ, φησίν, ἐλέγξεις τὸν πλησίον σου καὶ οὐ λήψῃ δι᾿ αὐτὸν ἁμαρτίαν), ἄλλως τε ὅτι καὶ σοφὸν ἐλέγχοντες μᾶλλον ἀγαπηθησόμεθα, ἀναγκαῖον ᾠήθημεν προσφωνῆσαί σοι τὰ ἐπιβάλλοντα. Ὁ κύριός μου, ἵνα συντόμως ἐρῶ, τὰς πολλὰς πεύσεις καὶ ἀντιῤῥήσεις ἐπιστέλλων, ἔφησθα, ὡς οὐ χρὴ τὸν προεστῶτα ποιμενάρχην, ἄτερ πίστεως, ἐπὶ ταῖς ἄλλαις ἐντολαῖς τοῦ Κυρίου, κατὰ ἀγνοίας ἢ ἐθελοντὶ πράττοντά τι τῶν ἀπηγορευμένων, πρός τινος ὑπομιμνήσκεσθαι, ἡμῶν λεγόντων, ὅτι καὶ μάλα· ἀλλ᾿ ὑπὸ τῶν προεχόντων ἐν γνώσει καὶ συνέσει πρὸς τοὺς ἄλλους. Καὶ πρὸς τοῦτο ὁπόθεν καὶ οὐ παραστησόμεθά σοι τὸ τοῦ λόγου ἄτοπον; Πρῶτον μὲν ἀπὸ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Τί γὰρ σοί δοκεῖ τὸ τοῦ Δανιήλ; ἆρα τοὺς πρεσβυτέρους, καίπερ ὢν οὐ τοῦ ἐννόμου καιροῦ τῆς εἰς τὸ λέγειν καὶ παῤῥησιάζεσθαι ἡλικίας, παρανομοῦντας πρὸς τὴν τῆς θείας Σωσάννης καταδίκην, ἐπῃνέθη οὐ μόνον ὑπομιμνήσκων, ἀλλὰ καὶ κατακρίνων· ναὶ ἢ οὐ; Εἶτα οὐ δέχῃ τὸν Ἰωὰβ ἐν τῇ ἀπαριθμήσει τοῦ λαοῦ, ὄντος τοῦ δράματος εἰς παροργισμὸν Θεοῦ, ἀντιβολοῦντα, ἐκλιπαροῦντα, ἀναπείθειν πειρώμενον τὸν θεῖον Δαυΐδ, μὴ τοῦτο δρᾶν; οἶσθα γὰρ τὴν ἱστορίαν. Ἐμὲ δὲ δυσωπεῖ καὶ Ἰοθὸρ ὑπομιμνήσκων τὸν μέγαν Μωυσῆν καὶ παρεγγυώμενος μὴ οὕτω διεξάγειν τὸν λαὸν καὶ οἱονεὶ στοιχειῶν καὶ πρὸς τὴν οἰκείαν </span><br />
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">βουλὴν μεταῤῥυθμίζων. Καὶ τίς ὤν; Ἀλλογενής, εἰ καὶ κηδεστής. Καὶ τίνιν φῶν; Τῷ πάντα κατὰ ἀποκάλυψιν Θεοῦ διαπραττομένῳ. Καὶ ταῦτα μὲν ὀλίγον· ἵνα μὴ μακρηγορήσωμεν. Λεκτέον δὲ ἐπὶ τὴν Νέαν. Αἰδεσθῶμεν, εἰ βούλει, πανεύφημε, καὶ τὸ τοῦ τῆς Οἰκουμένης διαπρυσίου κήρυκος ὑπαγόρευμα, τό, «Ἐὰν τῷ ἐσχάτῳ ἀποκαλυφθῇ, ὁ πρῶτος σιγάτω». Οὐχ, ὡς ἀντιτείνει ἡ φιλότης σου, τοῦτο περὶ μόνης τῆς πίστεως. Καὶ οἷον δή με παρέλαθε μικροῦ δεῖν, ὁ μέγας κήρυξ τῆς ἀληθείας Ἰωάννης ἐλέγχει τὸν Ἡρώδην. Ἐρωτῶ, ἀπόκριναί μοι. Ἀλλ᾿ ἀγχίθυρος ὁ πρὸς ἐμὲ οἶδ᾿ ὅτι γέλως· τὸ ὅτι ἐν μέτρῳ τοῦ προφήτου ἰσοστατεῖ ἑαυτόν. Ἀλλ᾿ οὐχ οὕτως, ὦ βέλτιστε. «Ταῦτα δέ», φησίν, «ἐγράφη πρὸς νουθεσίαν ἡμετέρων». Καὶ αὖθις ὁ Παῦλος· «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ». Πῶς δὲ καὶ οἷον τε ὀρθοδοξεῖν τὸν λοξοεργοῦντα, τοῦ θείου Ἰακώβου ἐνισταμένου, ἐκ τῶν ἔργων δείκνυσθαι τὴν πίστιν· καὶ τοὺς περὶ τὸ ἓν σφαλλομένους, μηδὲ τὸ θάτερον ἔχειν; Τοσούτων οὖν καὶ τηλικούτων ὄντων μαρτύρων, οὐκ οἴομαι ἀντιφάσκειν τὴν εὐγένειάν σου... » </span><br />
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">(Ἑλληνικὴ Πατρολογία Migne 99, 924).</span><br />
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Καὶ μία μικρὰ περίληψις τῆς ἐπιστολῆς, χάριν τῶν ἁπλουστέρων ἀναγνωστῶν: Ὁ Ἅγιος Πατὴρ προσπαθεῖ ν᾿ ἀποδείξῃ ὅτι ὁ ἔλεγχος τῶν κληρικῶν εἶνε ἐπιτετραμμένος. Πρὸς τοῦτο ἀναφέρει ἐκ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὡς ἐπιχειρήματα τὸ παράδειγμα τοῦ Δανιήλ, ἐλέγξαντος τοὺς παρανομοῦντας πρεσβυτέρους τοῦ λαοῦ, τὸν Ἰωάβ, </span><span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">ἐλέγξαντα τὸν μέγαν Δαυΐδ καὶ τὸν Ἰοθόρ, ἐλέγξαντα τὸν θειότατον Μωυσῆν. Ἐπίσης ἀναφέρει ἐκ τῆς Καινῆς Διαθήκης τὸν διαπρύσιον κήρυκα τῆς ἀληθείας καὶ ἐλεγκτὴν τῆς παρανομίας Ἰωάννην τὸν Βαπτιστήν. Ἀντικρούων δὲ τὴν αἰώνιον ἔνστασιν, ὅτι αὐτὸς δὲν ἔχει τὸ ἀνάστημα αὐτῶν, ὥστε νὰ πράττῃ τὰ ἐκείνων, ἐπάγεται: Αὐτά, ἅτινα ἐγράφησαν, ἐγράφησαν ἵνα ἡμεῖς συμμορφούμεθα πρὸς αὐτά. Ὁ δὲ Παῦλος καλεῖ ἡμᾶς νὰ μιμώμεθα αὐτόν. Συνεπῶς δυνάμεθα (ἢ μᾶλλον ὑποχρεούμεθα) νὰ μιμώμεθα τοὺς Πατέρας ἐν τῷ ἐλέγχειν τοὺς παρανομοῦντας.</span><br />
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. Ἀλλ᾿ ὑπάρχουσι σήμερον πολλοὶ ἔχοντες ὦτα;</span><br />
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ἄρθρα - Μελέται - Ἐπιστολαί, τόμος Β΄, </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ἀρχιμανδρίτου Ἐπιφανίου Ι. Θεοδωροπούλου,</span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ἐπιμελείᾳ Ἀρχιμανδρίτου Ἰωάννου Κωστώφ, </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ἐκδόσεις Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ἔκδοσις Β΄, Σταμάτα 2017</span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Σελίδες 94-97</span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ἱερὰ Παράταξις «Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός»</span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Τρεῖς Ἱεράρχαι 1/1/1954</span><span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> </span><br />
<br /></div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-52683596914699452542019-03-17T21:22:00.001+02:002019-03-17T21:23:16.974+02:00ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΗΣΤΕΙΑΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<img alt="ΣÏεÏική εικÏνα" src="https://www.impantokratoros.gr/dat/0E59A0BF/[el]image1.gif?635027675165781250" /></div>
<br />
<br />
<span style="color: #990000; font-size: large;">Μερικοὶ ἔχουν παρεξηγήσει τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου περὶ ἀποφυγῆς ἐπιδείξεως τῆς νηστείας καὶ ὅταν εὑρεθοῦν μαζὶ μὲ ἄλλους, οἱ ὁποῖοι δὲν τηροῦν τὰς νηστείας, καταλύουν καὶ αὐτοί, ἐνῷ εἰς τὴν οἰκία των νηστεύουν.</span><br />
<span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-size: large;">«Ἔφαγα κρέας», λέγουν, «παρ᾿ ὅτι ἦτο Παρασκευή, διὰ νὰ μὴ τοὺς σκανδαλίσω»!!!</span><br />
<span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-size: large;"> Πρέπει βεβαίως νὰ προσέχωμεν πολὺ νὰ μὴ σκανδαλίσωμεν τοὺς συνανθρώπους μας, ἀλλ᾿ ὁ σκανδαλισμὸς αὐτός, τὸν ὁποῖον πρέπει νὰ ἀποφεύγωμεν, εἶνε ὁ σκανδαλισμὸς ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν παράβασιν τῶν Νόμων τοῦ Θεοῦ ἢ τῶν ἐντολῶν τῆς Ἐκκλησίας. Σκανδαλισμὸς ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν τήρησιν τῶν Νόμων τοῦ Θεοῦ ἢ τῶν ἐντολῶν τῆς Ἐκκλησίας (ἂν πράγματι ὑπάρχει καὶ τοιοῦτος «σκανδαλισμός»), πρέπει νὰ μᾶς ἀφήνῃ τελείως ἀδιαφόρους! Ἂν ὑπάρχουν (καὶ βεβαίως ὑπάρχουν) ἄνθρωποι ποὺ σκανδαλίζονται διότι βλασφημοῦμεν, ἢ αἰσχρολογοῦμεν, ἢ ψευδόμεθα, ἢ καταλύομεν τὰς νηστείας κ.λπ. κ.λπ., τότε ἡ ἐνοχή μας εἶνε διπλῆ: Εἴμεθα ἔνοχοι καὶ διὰ τὴν ἁμαρτίαν ποὺ διαπράττομεν καὶ διὰ τὸν ἐξ αὐτῆς σκανδαλισμὸν τῶν ἀδελφῶν μας. Ἀλλ᾿ ἂν ὑπάρχουν (ἂν ὑπάρχουν...) ἄνθρωποι πού... σκανδαλίζονται (!), διότι ἡμεῖς προσευχόμεθα, ἐξομολογούμεθα, μεταλαμβάνομεν τῶν θείων Μυστηρίων, τηροῦμεν τὰς νηστείας κ.λπ., ἂς σκανδαλίζωνται καὶ ἂς λέγουν ὅ,τι θέλουν! Πρέπει νὰ ἐννοήσωμεν καλῶς ὅτι ἄλλο πρᾶγμα εἶνε ἡ ἐπίδειξις καὶ ἄλλο πρᾶγμα εἶνε ἡ ὁμολογία. Ὁ Χριστιανὸς ποὺ θὰ εὑρεθῇ μαζὶ μὲ ἄλλους ἐνώπιον τραπέζης εἰς τὴν ὁποίαν ὑπάρχουν φαγητὰ πασχαλινά, ἐνῷ εἶνε ἡμέρα νηστείας, ὀφείλει ἤρεμα καὶ ταπεινά, χωρὶς φαρισαϊκοὺς κομπασμοὺς καὶ καυχησιολογίας, νὰ ἀρνηθῇ νὰ φάγῃ ἀπὸ τὰ φαγητὰ αὐτά. Τοῦτο δὲν εἶνε ἐπίδειξις, εἶνε στοιχειώδης συνέπεια πρὸς τὰς ἀρχάς του, εἶνε ὁμολογία τῆς ἰδιότητός του ὡς πειθαρχικοῦ τέκνου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Μὲ τὴν στάσιν του δὲ αὐτὴν θὰ διδάξῃ καὶ τοὺς ἄλλους ὅτι δὲν πράττουν καλῶς παραβαίνοντες τοὺς θεσμοὺς τῆς Ἐκκλησίας. Ἐνῷ ἐὰν φάγῃ καὶ αὐτός, θὰ διδάξῃ ἐμπράκτως καὶ τοὺς ἄλλους ὅτι ἠμποροῦν νὰ ἀδιαφοροῦν διὰ τὰς ἐντολὰς τῆς Ἐκκλησίας. «Ἀφοῦ αὐτὸς - θὰ σκεφθοῦν οἱ ἄλλοι -, ποὺ ἐκκλησιάζεται τακτικῶς καὶ ἐξομολογεῖται καὶ κοινωνεῖ, τρώγῃ, αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ νηστεία δὲν εἶνε τίποτε. Καλῶς λοιπὸν πράττομεν καὶ ἡμεῖς ποὺ δὲν νηστεύομεν»...</span><br />
<span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span>
<br />
<span style="color: #783f04;">Ἀρχιμανδρίτου Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου</span><br />
<span style="color: #783f04;">Περίοδος Τριῳδίου, Τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Ἔτος 1</span><br />
<span style="color: #783f04;">Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος</span><br />
<span style="color: #783f04;">Ἔκδοσις Θ΄, Ἀθήνα Μάρτιος 2012</span><br />
<span style="color: #783f04;">Σελίδες 34-36</span></div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-70756076877310593942019-03-04T19:46:00.004+02:002023-07-10T17:25:56.291+03:00ΜΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΛΧΗΜΕΙΑ («Ἑλληνοχριστιανικός Πολιτισμός»)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9mEoTYqHOn5BUEScV3SAKD8ty3VT5n9JkCLemPUe9mWVpVTZTEGB7bn8eDVJwPJwhmvy1aEHnjM6X9A1fbBKLUSazu2G0IoxRufZWZY-6ndcz_yPMddE-zJNZDm_lnGrywx9um_ceURBUwQMiZiWCpeJLeiUxlikodW08Q4EBupuZ1oCLRnnfC7TJLe7_/s800/249.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="556" data-original-width="800" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9mEoTYqHOn5BUEScV3SAKD8ty3VT5n9JkCLemPUe9mWVpVTZTEGB7bn8eDVJwPJwhmvy1aEHnjM6X9A1fbBKLUSazu2G0IoxRufZWZY-6ndcz_yPMddE-zJNZDm_lnGrywx9um_ceURBUwQMiZiWCpeJLeiUxlikodW08Q4EBupuZ1oCLRnnfC7TJLe7_/s320/249.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><br /> </div>
<br />
<br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Πᾶσα ἐποχὴ ἔχει τὰς ἐφευρέσεις καὶ ἀνακαλύψεις αὐτῆς, εἴτε μικρὰς εἴτε μεγάλας, εἴτε σημαντικὰς εἴτε ἀσημάντους. Ἡ σημερινὴ ἐποχὴ ἰδίᾳ θὰ ἠδύνατο δικαίως νὰ χαρακτηρισθῇ ὡς ἐποχὴ τῶν ἐφευρέσεων καὶ ἀνακαλύψεων. Ἀναμφιβόλως δ᾿ ἡ πλέον καταπληκτικὴ καὶ κυριολεκτικῶς ἀλλόκοτος ἀνακάλυψις τῆς ἐποχῆς ἡμῶν εἶνε ὁ περίφημος «Ἑλληνοχριστιανικὸς Πολιτισμός»! </span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Τυγχάνει βεβαίως δύσκολον νὰ καθορισθῇ ὁ ἐφευρέτης τοῦ ὅρου τούτου, (ἀναμφισβητήτου ὄντος, ὅτι ὁ ὅρος προϋπῆρχε τοῦ Συντάγματος τοῦ 1952 καὶ ἁπλῶς ἐχρησιμοποιήθη ὑπ᾿ αὐτοῦ,) ἀλλὰ τοῦτο δὲν ἔχει σημασίαν.</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Τί εἶνε λοιπὸν αὐτὸς ὁ «Ἑλληνοχριστιανικὸς Πολιτισμός»; Εἶνε, ὡς καὶ ὁ ὅρος δηλοῖ, ὁ Πολιτισμὸς ἐκεῖνος, ὅστις προῆλθεν ἐκ συγκράσεως στοιχείων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἐὰν θέλωμεν νὰ κυριολεκτῶμεν καὶ νὰ μὴ παρατάσσωμεν πομπώσεις λόγους ἀνευ οὐσιαστικοῦ περιεχομένου, ὀφείλομεν, λέγοντες «Ἑλληνοχριστιανικὸν Πολιτισμόν», νὰ ἐννοῶμεν τοῦτο: Ὅτι τόσον ὁ Ἑλληνισμὸς ὅσον καὶ ὁ Χριστιανισμός, λαμβανόμενοι αὐτοτελῶς καὶ κεχωρισμένως, ἦσαν ἐλλιπεῖς καὶ οὐχὶ αὐτάρκεις καὶ ἄρτιοι. Ἦτο λοιπὸν ἀνάγκη νὰ δανεισθῇ ὁ εἷς ἐκ τοῦ ἑτέρου τά, ὧν ἐστερεῖτο αὐτός, στοιχεῖα, ἵνα οὕτω συμπληρούμενος καὶ τελειοποιούμενος, δημιουργήσῃ ἕνα Πολιτισμὸν ἰδεώδη (ἐφ᾿ ὅσον θὰ ἐστερεῖτο τῶν ἐλλείψεων καὶ τῶν ἀτελειῶν, ἂς εἶχον ὁ τε Ἑλληνισμὸς καὶ ὁ Χριστιανισμὸς ἐν αὐτοτελεῖ θεωρήσει), ὅστις θὰ ἐκαλεῖτο «Ἑλληνοχριστιανικός», ὡς μετέχων ἀμφοτέρων. Αὐτὸ νομίζομεν ὅτι εἶνε, δηλαδὴ ὀφείλει νὰ εἶνε τὸ πραγματικὸν νόημα τοῦ ὅρου. Ἐρωτῶμεν ὅμως τοὺς ὑποστηρικτὰς τοῦ «Ἑλληνοχριστιανικοῦ Πολιτισμοῦ», ὧν οἱ πλεῖστοι Θεολόγοι: Πιστεύουσιν ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς ἦτο ἀτελὴς καὶ ἀνεπαρκὴς καὶ ἔχρῃζε συμπληρώσεων καὶ τελειοποιήσεων παρὰ τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ ἐν γένει πνεύματος; Εἰς ποῖα δὲ σημεῖα συνεπληρώθη; Ποῖα οὐσιαστικὰ στοιχεῖα τοῦ Ἑλληνισμοῦ προσελάβετο;</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Δὲν δεχόμεθα, λέγουσιν οἱ εἰρημένοι ὑποστηρικταί, τὸν Χριστιανισμὸν ἀτελῆ καὶ ἐλλιπῆ, ἀλλὰ τὸν Ἑλληνισμόν. Οὐχὶ ὁ Ἑλληνισμὸς τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀλλ᾿ ὁ Χριστιανισμὸς τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀποτελεῖ «ἀνάπτυγμα καὶ συμπλήρωμα». Ἂς συμφωνήσωμεν, καίτοι φρονοῦμεν ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς ἀποτελεῖ, κατὰ τὰ 95% σχεδόν, ἄρνησιν καὶ καταδίκην τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Εἶνε ὅμως καταφανέστατον, ὅτι ἀπείρως πλεῖον ἀποτελεῖ τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ συμπλήρωμα ὁ Χριστιανισμός. Διατί λοιπὸν νὰ ὁμιλῶμεν περὶ «Ἑλληνοχριστιανισμοῦ» καὶ οὐχὶ περὶ «Ἰουδαιοχριστιανισμοῦ»; ... Ἀναμφιβόλως εἶνε ἄστοχα ταῦτα. Ὁ Χριστιανισμὸς δὲν ἔχει ἀνάγκην συνθέσεων οὔτε ὑπ᾿ αὐτὴν οὔτε ὑπ᾿ ἐκείνην τὴν ἔννοιαν. Εἶνε καὶ πρέπει νὰ παραμείνῃ αὐτοτελὴς καὶ αὐτάρκης. Τὰ πάντα συμπληροῖ, ὑπ᾿ οὐδενὸς συμπληρούμενος. Οἱ ὅροι «Ἑλληνισμὸς» καὶ «Ἑλληνικὸς Πολιτισμὸς» ἂς μένωσι πρὸς δήλωσιν παντὸς ὅ,τι ἀνήκει εἰς τὴν ἐθνικὴν ἡμῶν ἰδιότητα, (ὅπως διὰ τοὺς Ῥωμαίους ὁ «Ῥωμαϊκὸς Πολιτισμός», διὰ τοὺς Γάλλους ὁ «Γαλλικὸς Πολιτισμός», κττ.), οἱ δὲ ὅροι «Χριστιανισμὸς» καὶ «Χριστιανικὸς Πολιτισμὸς» ἂς χρησιμοποιῶνται ἄνευ μείξεων καὶ συνθέσεων...</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ἀλλά, μεταξὺ Χριστιανισμοῦ καὶ Ἑλληνισμοῦ, λέγουσιν, ὑπάρχουσι κοινὰ σημεῖα. Ἐὰν ὅμως δὲν πρόκηται περὶ ἀμοιβαίων ἐλλείψεων καὶ συμπληρώσεων, ἀλλ᾿ ἁπλῶς περὶ κοινῶν σημείων, τότε πρὸς τί ἡ σύμμειξις ἣν ἀδηρίτως καὶ ἀνοικτιρμόνως ἀπαιτεῖ ὁ ὅρος «Ἑλληνοχριστιανικός»; Διατί ἆρά γε δὲν ἀρκεῖ ὁ ὅρος «Χριστιανικὸς Πολιτισμός», ἐφ᾿ ὅσον ὁ Χριστιανισμὸς ἔχει μὲν ἐν ἑαυτῷ καὶ ἐξ ἑαυτοῦ πάντα τὰ ὑγιᾶ καὶ καλὰ στοιχεῖα τοῦ Ἑλληνισμοῦ (ἐλάχιστα ὄντα), ἔχει δ᾿ ἅμα καὶ ἄπειρα ἄλλα, θειότατα καὶ ἐξαισιώτατα, ἅτινα οὐδὲ διενοήθη κἂν ὁ Ἑλληνισμός; Ἐν τῷ ὑλικῷ βεβαίως χώρῳ, ἔνθα κυριαρχεῖ ἡ ποσότης, εἶνε σκόπιμος ἡ μεῖξις ὁμοίων στοιχείων, πρὸς αὔξησιν τοῦ ποσοῦ. Ἐν τῷ πνευματικῷ ὅμως πεδίῳ, τῷ πεδίῳ τῶν ἰδεῶν, ἔνθα κυριαρχεῖ ἡ ποιότης, ἡ μεῖξις μὲν διαφόρων (οὐχὶ ὅμως καὶ ἀντιθέτων ἀλλήλλοις,) στοιχείων, εἶνε σκόπιμος, ὡς ἐπιφέρουσα αὔξησιν τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ποιοτήτων, ἤτοι εὐρύνουσα τὸ ἰδεολογικὸν περιεχόμενον ἑνὸς συστήματος· ἡ μεῖξις ὅμως ὁμοίων στοιχείων (ἰδεῶν) εἶνε οὐ μόνον ἄχρηστος ἀλλὰ καὶ ἄσκοπος, ἀλλὰ τοῦτ᾿ αὐτὸ ἀκατανόητος. Πρὸς τί λοιπὸν αἱ «Ἑλληνοχριστιανικαὶ» ἀλχημικαὶ συνθέσεις; Ἐκτὸς δὲ τούτου, κοινὰ σημεῖα δύναταί τις νὰ εὕρῃ οὐ μόνον μεταξὺ Χριστιανισμοῦ καὶ Ἑλληνισμοῦ, ἀλλὰ καὶ μεταξὺ Χριστιανισμοῦ καὶ παντὸς λαοῦ. Θὰ ἔχωμεν λοιπὸν ποικιλίαν «... χριστιανικῶν» συνθέσεων; Θὰ κατασκευάσωμεν τόσους ὅρους (ἔχοντας ὡς α΄ συνθετικὸν τὸ ὄνομα τοῦ λαοῦ καὶ ὡς β΄ τὴν λέξιν χριστιανικός,) ὅσοι καὶ λαοί; Ἀλλὰ καὶ ἓν ἕτερον: τὰ κοινὰ σημεῖα μεταξὺ Ἑλληνισμοῦ καὶ </span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Χριστιανισμοῦ, ἅτινα ὑποδεικνύονται ὑπὸ τῶν εἰρημένων, μετροῦνται εἰς τῆς μιᾶς χειρὸς τοὺς δακτύλους. Ἐὰν ὅμως ἀποπειραθῶμεν νὰ μετρήσωμεν διὰ τῶν δακτύλων τὰ κοινὰ σημεῖα μεταξὺ Ἰουδαϊσμοῦ καὶ Χριστιανισμοῦ, ἀσφαλῶς θὰ ἀναζητήσωμεν ἑκατόγχειρά τινα τῆς ἀρχαίας Μυθολογίας... Διατί λοιπὸν ἡ κοινότης ἐλαχίστων σημείων ἐπιβάλλει «Ἑλληνοχριστιανικὸν Πολιτισμὸν» καὶ ἡ κοινότης ἀναριθμήτων σημείων δὲν ἐπιβάλλει «Ἰουδαϊοχριστιανικὸν Πολιτισμόν»; Διατί λησμονοῦμεν, ὅτι ἡ Παλαιὰ Διαθήκη κεῖται ὡς βάσις καὶ θεμέλιον τῆς </span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">νέας θρησκείας καὶ ὡς ἰσόκυρος πρὸς τὴν Καινὴν πηγὴν τοῦ Χριστιανισμοῦ; Διατί δὲν ἐννοοῦμεν, ὅτι ὁ Θεός, ᾧ σήμερον λατρεύομεν, δὲν εἶνε ὁ θεὸς (οἱ θεοὶ δηλαδή,) τοῦ Ὁμήρου καὶ τοῦ Ἡσιόδου, τοῦ Πλάτωνος καὶ τοὺ Ἀριστοτέλους, ἀλλὰ ὁ Θεὸς τοῦ «Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ καὶ τοῦ σπέρματος αὐτῶν τοῦ δικαίου»; Διατί δὲν βλέπομεν ὅτι ὁ θεοκίνητος Παῦλος, γράφων πρὸς τοὺς πιστεύσαντας ἐθνικούς, δὲν ἀποκαλεῖ πατέρας αὐτῶν τοὺς ἀρχαίους φιλοσόφους, ἀλλὰ τὸν Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ (Ῥωμαίους Δ΄ 1, 12 καὶ Θ΄ 10); Εἶνε ὀρθὸν νὰ ὁδηγῇ ἡμᾶς εἰς τοιαῦτα ὀλισθήματα ὁ ἄκρατος ἐθνικὸς ζῆλος;</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ἀλλ᾿ ὁ Ἑλληνισμός, συνεχίζουσιν οἱ εἰρημένοι, «προπαρεσκεύασε τὸ ἔδαφος τῆς ἐπικρατήσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ διὰ τούτου καὶ ἐκείνου καὶ ἐκείνου τοῦ τρόπου». Σύμφωνοι! Καὶ ἡ Ρωμαϊκὴ κυριαρχία ὅμως, καταλύσασα τοὺς πολιτικοὺς φραγμούς, οἵτινες διῄρουν τὰ ἔθνη, καὶ ἑνώσασα τοὺς πάντας ὑπὸ ἕνα μονάρχην, συνετέλεσεν (ἀνθρωπίνως ὁμιλοῦμεν,) οὐ μικρὸν εἰς τὸν θρίαμβον τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὡς ὁμολογεῖ καὶ αὐτὸς ὁ Κωνσταντῖνος Παπαῤῥηγόπουλος (Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ἔκδοσις Ϛ΄, τόμος β΄, μέρος β΄, σελ. 86). Πρέπει λοιπὸν καὶ ἡ Ῥώμη νὰ ἀξιώσῃ ἀμοιβὰς καὶ νὰ ἀπαιτήσῃ συμμετοχὴν εἰς τὴν νέαν θρησκείαν οὐχὶ ὡς ὀπαδός, ἀλλ᾿ ὡς συνέταιρος; Ἂς κατασκευάσωμεν τότε καί... «Ῥωμαιοχριστιανικὸν Πολιτισμόν»!... </span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ἀλλὰ πρὸς τί νὰ μακρηγορῶμεν; Τίς ἄλλος προπαρεσκεύασε τὸ ἔδαφος ὅσον ὁ Ἰουδαϊσμός; Τί ἄλλο γέγονε «παιδαγωγὸς εἰς Χριστὸν» (Γαλάτας Γ΄ 24) εἰς ὃν βαθμὸν ὁ Νόμος τοῦ Ἰσραήλ; Τίνι ἐδόθησαν «ἡ υἱοθεσία καὶ ἡ δόξα καὶ αἱ διαθῆκαι καὶ ἡ νομοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶ αἱ ἐπαγγελίαι» (Ῥωμαίους Θ΄ 4); Πόθεν δὲ «ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα»; (Ῥωμαίους Θ΄ 5). Οὐχὶ ἐξ Ἰουδαίων; Καὶ πόθεν ἡ σωτηρία ἀνέτειλεν; Ἐκ τῶν Σαμαρειτῶν, ἐκ τῶν Ῥωμαίων, ἐκ τῶν Ἑλλήνων; Ἀλλὰ πάντες </span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">γνωρίζομεν, ὅτι «ἡ σωτηρία ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐστιν» (κατὰ Ἰωάννην Δ΄ 22). Ποῖον ἑπομένως πνεῦμα εἶνε συγγενέστερον πρὸς τὸν Χριστιανισμόν, ἂν μὴ τὸ τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ; Διατί λοιπὸν βλέπομεν ἀνυπάρκτους «Ἑλληνοχριστιανικὰς» συνθέσεις καὶ συγγενείας καὶ κλείομεν τοὺς ὀφθαλμοὺς πρὸ τῆς μεγίστης συγγενείας Ἰουδαϊσμοῦ καὶ Χριστιανισμοῦ;...</span><br />
<br />
<span face=""arial" , "helvetica" , sans-serif" style="color: #351c75;">Δὲν εὑρέθη συνέχεια. </span> <br />
<br />
<br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="color: #4c1130;">Ἄρθρα - Μελέται - Ἐπιστολαί, τόμος Β΄, </span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="color: #4c1130;">Ἀρχιμανδρίτου Ἐπιφανίου Ι. Θεοδωροπούλου,</span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="color: #4c1130;">ἐπιμελείᾳ Ἀρχιμανδρίτου Ἰωάννου Κωστώφ, </span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="color: #4c1130;">Ἐκδόσεις Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, </span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="color: #4c1130;">Ἔκδοσις Β΄, Σταμάτα 2017, </span><br />
<span face=""trebuchet ms" , sans-serif" style="color: #4c1130;">σελίδες 154-158</span></div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-2325684324039377662018-12-04T21:32:00.001+02:002023-06-06T22:47:07.231+03:00ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΧΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΟΠΛΟΥ ΤΗΣ ΕΙΡΩΝΕΙΑΣ;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqQkmJ8kP8I4fK7h1W86RGR9uRkOmxZtIr7UF2C8msGqgnoDXq5mXli03DUwn98Wdi2ijpKuDDFQ9NTFN__uHAvIE-lye3kTqLZ4GevFY7MKRLZtb7i_Hc3f8Tnp-NlU9e0vLFgWFscDib/s1600/71%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="373" data-original-width="399" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqQkmJ8kP8I4fK7h1W86RGR9uRkOmxZtIr7UF2C8msGqgnoDXq5mXli03DUwn98Wdi2ijpKuDDFQ9NTFN__uHAvIE-lye3kTqLZ4GevFY7MKRLZtb7i_Hc3f8Tnp-NlU9e0vLFgWFscDib/s320/71%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Ὅταν τις εὑρίσκηται πρὸ ἀπαντήσεων ἀληθῶς ἐκφρόνων, πρὸ παραλογισμῶν καταπλησσόντων, </span><span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">πρὸ ἐπιχειρημάτων γελοιοτάτων, προβαλλομένων ὅμως μετ᾿ ἀξιώσεων... ὀγκολίθων ἀληθείας, </span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">περιπίπτει πραγματικῶς εἰς ἀμηχανίαν ὡς πρὸς τὸ τί νὰ ἀπαντήσῃ. Καὶ εἰς τὸ ἰσχυρότερον τῶν ἐπιχειρημάτων δύναται νὰ δοθῇ ἀπάντησίς τις ἔστω καὶ ἀσθενής· ἀλλ᾿ εἰς τὸ καταφανέστατα γελοῖον καὶ πάντα παραλογισμὸν ὑπερβαίνον ἐπιχείρημα, ποία ἀπάντησις σοβαρὰ εἶνε δυνατὸν νὰ δοθῇ; Εἰς τὰς περιπτώσεις ταύτας προκύπτει ἡ ἀνάγκη τῆς χρήσεως τοῦ ὅπλου τῆς εἰρωνείας. Ἡ εἰρωνεία εἶνε τὸ μόνον ὅπλον ὅπερ ὁ παραλογιζόμενος εἶνε δυνατὸν νὰ ὑπολογίσῃ. Εἶνε ἡ μόνη γλῶσσα ἣν δύναται νὰ κατανοήσῃ. Ὁ μόνος ἦχος ὃν δύναται νὰ ἀκούσῃ.</span><br />
<br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ἀλλ᾿ ἐπιτρέπεται ἠθικῶς ἡ εἰρωνεία; Αὐτὸ μὲ ἐρωτᾷ καλός τις φίλος, ἐξ ἀφορμῆς ἀναγνώσεως κειμένου μου μὴ ἀπηλλαγμένου, κατ᾿ ἀδήριτον ἀνάγκην, εἰρωνειῶν.</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Φρονῶ ταπεινῶς, ὅτι ὅταν ἡ εἰρωνεία δὲν ἀποῤῥέῃ ἐκ μίσους, ἀλλ᾿ ἐξ ἀγάπης καὶ σκοπεῖ τὴν διὰ πικρῶν ἔστω νυγμῶν ἀνάνηψιν τοῦ παραλογιζομένου, δὲν εἶνε ἀπηγορευμένη ἠθικῶς.</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Δὲν θὰ καταφύγω δέ, πρὸς στηριγμὸν τῆς γνώμης μου, εἰς τοὺς Πατέρας, οἵτινες κεῖνται δι᾿ ἡμᾶς </span><span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">ἐν παντὶ ἐξαίσια πρότυπα καὶ ἀλάνθαστοι ὁδηγοί. Δὲν θὰ παραπέμψω ἰδίᾳ οὔτε εἰς τὸν Ἑρμείαν, </span><span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">τὸν φιλόσοφον καὶ μάρτυρα, ὅστις διὰ χαριεστάτων εἰρωνειῶν γελοιοποεῖ τὴν θύραθεν σοφίαν, </span><span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">οὔτε εἰς τὸν ἀριστοτέχνην τῆς εἰρωνείας Γρηγόριον τὸν Ναζιανζηνόν. Θὰ ἀρκεσθῶ εἰς μόνην τὴν </span><span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Ἁγίαν Γραφήν. Ἴδωμεν λοιπόν:</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> 1) Ἐν πρώτοις τὸ χωρίον Γένεσις Γ΄ 22, ἔνθα λέγει ὁ Θεὸς «Ἰδοὺ Ἀδὰμ γέγονεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν!»</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">τί ἄλλο εἶνε εἰμὴ μία πλήρης θλίψεως εἰρωνεία;</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> 2) Ἐν Γενέσει ΙΑ΄ 6 λέγει ὁ Θεός, ἑτοιμαζόμενος ἵνα διασκορπίσῃ διὰ συγχύσεως γλωσσῶν τοὺς </span><span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">οἰκοδόμους τοῦ Πύργου: «καὶ νῦν οὐκ ἐκλείψει ἀπ᾿ αὐτῶν πάντα, ὅσα ἂν ἐπιθῶνται ποιεῖν». </span><span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Καὶ εὐθὺς διασκορπίζει αὐτοὺς καὶ ματαιοῖ ὁλοσχερῶς τὰ ἔργα καὶ τὰ σχέδια αὐτῶν. </span><span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Δὲν ἔχομεν λοιπὸν καὶ ἐνταῦθα εἰρωνείαν;</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> 3) Σαφεστάτην ὅμως εἰρωνείαν τοῦ Κυρίου ἔχομεν ἐν Δευτερονομίῳ ΛΒ΄ 37 κ. ἑ.: «ποῦ εἰσιν οἱ </span><span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">θεοὶ αὐτῶν, ἐφ᾿ οἷς ἐπεποίθησαν ἐπ᾿ αὐτοῖς; ὧν τὸ στέαρ τῶν θυσιῶν αὐτῶν ἠσθίετε καὶ ἐπίνετε τὸν οἶνον τῶν σπονδῶν αὐτῶν; ἀναστήτωσαν (τὰ εἴδωλα δηλαδὴ) καὶ βοηθησάτωσαν ὑμῖν καὶ </span><span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">γενηθήτωσαν ὑμῖν σκεπασταί».</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> 4) Τὰ ὅμοια καὶ ἐν Κριταῖς Ι΄ 14: «πορεύεσθε καὶ βοήσατε πρὸς τοὺς θεούς, οὓς ἐξελέξασθε ἑαυτοῖς, καὶ αὐτοὶ σωσάτωσαν ὑμᾶς ἐν καιρῷ θλίψεως ὑμῶν».</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> 5) Θαυμαστὸς εἶνε ἐν τῇ εἰρωνείᾳ αὐτοῦ καὶ ὁ πυρίπνους Ἠλιού: «ἐπικαλεῖσθε ἐν φωνῇ μεγάλῃ» λέγει πρὸς τοὺς ἱερεῖς τοῦ Βάαλ, «ὅτι θεός ἐστιν, ὅτι ἀδολεσχία (ἀπασχόλησις) αὐτῷ ἐστι, καὶ ἅμα </span><span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">μήποτε χρηματίζει αὐτὸς (ἀφοδεύει), ἢ μήποτε καθεύδει αὐτός, καὶ ἐξαναστήσεται (θὰ ἐξυπνήσῃ)» </span><span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">(Γ΄ Βασιλειῶν ΙΗ΄ 27).</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> 6) Καὶ ὁ Προφήτης Μιχαίας εἰρωνεύεται ὀλίγον τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν. Ἐρωτώμενος ἐν ἀρχῇ ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐὰν πρέπῃ νὰ ἐξέλθῃ εἰς πόλεμον, ἀπαντᾷ εἰρωνικῶς: «ἀνάβαινε, καὶ εὐοδώσει Κύριος εἰς χεῖρας τοῦ βασιλέως» (Γ΄ Βασιλειῶν ΚΒ΄ 15). Καὶ πράττει τοῦτο, διότι ὁ βασιλεὺς ἤθελε «σώνει καὶ καλὰ» νὰ πολεμήσῃ. Ὅταν ὅμως ἐξορκίζηται ὑπὸ τοῦ βασιλέως νὰ ὁμιλήσῃ ἀληθῶς καὶ ἄνευ εἰρωνειῶν, ἀπαντᾷ ὅτι δὲν πρέπει νὰ ὑπάγῃ ὁ βασιλεὺς εἰς πόλεμον, διὸ καὶ φυλακίζεται κατ᾿ ἐντολὴν τοῦ βασιλέως.</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> 7) Νομίζω δ᾿ ὅτι καὶ τὸ χωρίον Β΄ Κορινθίους ΙΒ΄ 13 περιέχει λεπτήν τινα εἰρωνείαν: «τί γάρ ἐστιν ὃ ἠττήθητε ὑπὲρ τὰς λοιπὰς ἐκκλησίας, εἰμὴ ὅτι αὐτὸς ἐγὼ οὐ κατενάρκησα ὑμῶν (δὲν σᾶς ἐπιβάρυνα); χαρίσασθέ μοι τὴν ἀδικίαν ταύτην!». Ἡ τελευταία φράσις εἶνε ἀναμφιβόλως εἰρωνική...</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/329EVSSq8p8" width="320" youtube-src-id="329EVSSq8p8"></iframe></div><br /> </span><br />
<br />
<br />
<br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[Ἀθῆναι τῇ 27-11-1950]</span><br />
<br />
<span style="color: purple; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Ἄρθρα - Μελέται - Ἐπιστολαί», τόμος Β΄,</span><br />
<span style="color: purple; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ἀρχιμανδρίτου Ἐπιφανίου Ι. Θεοδωροπούλου,</span><br />
<span style="color: purple; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ἐπιμελείᾳ Ἀρχιμανδρίτου Ἰωάννου Κωστώφ, </span><br />
<span style="color: purple; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ἐκδόσεις Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, </span><br />
<span style="color: purple; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ἔκδοσις Β΄, Σταμάτα 2017, σελίδες (σ. 9-11)</span><br />
<span style="color: purple; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span><span style="color: #274e13;">
Σχόλιον ἰδικόν μου:</span><br />
<span style="color: #274e13;">Ἕνα ἀκόμη Ἁγιογραφικὸν χωρίον, ὅπου διαφαίνεται νομίζω ἡ εἰρωνεία καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸν Κύριον, εἶνε τὸ ἑξῆς: «Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς (ὁ Χριστός)· καλῶς ἀθετεῖτε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ ἵνα τὴν παράδοσιν ὑμῶν τηρήσητε.» (κατὰ Μᾶρκον Ζ΄ 9)!</span></div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-2514928497207378242018-09-19T16:51:00.000+03:002018-09-19T16:52:16.233+03:00Ὁ Οἰκουμενικός Θρόνος ἔχει ἀξίαν μόνον ἐάν κρατῇ τήν Πίστιν!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiXRXhMiIAtSfdG5wykjWCAUZ8Q7hyphenhyphenUMGJnH4_KmE_k9xsN7OVqhPzG3EfE3FXEb3DkY2ggLcjBNUojWDkxeWoL1H7Zy2G7MFXWW2ufXjJpRm0XFT6xVpqiw8h6td2KDoldKyLlmowZC5u/s1600/152.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1272" height="241" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiXRXhMiIAtSfdG5wykjWCAUZ8Q7hyphenhyphenUMGJnH4_KmE_k9xsN7OVqhPzG3EfE3FXEb3DkY2ggLcjBNUojWDkxeWoL1H7Zy2G7MFXWW2ufXjJpRm0XFT6xVpqiw8h6td2KDoldKyLlmowZC5u/s400/152.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #741b47; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #741b47; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #741b47; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #741b47; font-size: large;"> Παναγιώτατε, μυριάκις προτιμότερον νὰ ἐκριζωθῇ ὁ ἱστορικὸς τῆς Κωνσταντινουπόλεως Θρόνος καὶ νὰ μεταφυτευθῇ εἴς τινα ἔρημον νησίδα τοῦ Πελάγους, ἀκόμη δὲ καὶ νὰ καταποντισθῇ εἰς τὰ βάθη τοῦ Βοσπόρου, ἢ νὰ ἐπιχειρηθῇ ἔστω καὶ ἡ ἐλαχίστη παρέκκλισις ἀπὸ τῆς χρυσῆς τῶν Πατέρων γραμμῆς, ὁμοφώνως βοώντων: «Οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τὰ τῆς Πίστεως». </span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #741b47; font-size: large;"> Αἱ ἑπτὰ λυχνίαι τῆς Ἀποκαλύψεως, διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, ἐσβέσθησαν πρὸ πολλοῦ. Ἑπτὰ Ἐκκλησίαι ἀποστολικαί, Ἐκκλησίαι σχοῦσαι τὴν ὑψίστην τιμὴν νὰ λάβωσιν, εἰδικῶς αὗται, Γράμματα ἐξ Οὐρανοῦ μέσῳ τοῦ θεοπνεύστου τῆς Πάτμου Ὁραματιστοῦ, ἐξέλιπον ἐκ τῆς ἐπιφανείας τῆς γῆς καὶ ἐκεῖ, ἔνθα ἄλλοτε ἐτελεῖτο ἡ φρικωδεστάτη Θυσία καὶ ὁ Τριαδικὸς ἀνεμέλπετο Ὕμνος, σήμερον ἴσως κρώζουν νυκτικόρακες ἢ «ὀρχοῦνται ὀνοκένταυροι». Καὶ ὅμως ἡ Νύμφη τοῦ Κυρίου δὲν ἀπέθανεν. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δὲν ἐξηφανίσθη. Συνεχίζει, τετραυματισμένη καὶ καθῃμαγμένη ὡς ὁ Ἱδρυτὴς αὐτῆς, ἀλλ᾿ ἀείζωος καὶ ἀκατάβλητος, τὴν διὰ μέσου τῶν αἰώνων πορείαν αὐτῆς, φωτίζουσα, θάλπουσα, ζωογονοῦσα, σῴζουσα. </span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #741b47; font-size: large;"> Δὲν θὰ ἀποθάνῃ λοιπὸν αὕτη καὶ ἂν μετακινηθῇ ἢ καὶ ἀποθάνῃ ὁ Οἰκουμενικὸς Θρόνος. Οὐδεὶς Ὀρθόδοξος εὔχεται τὴν μετακίνησιν ἢ τὸν θάνατον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Μὴ γένοιτο! Ἀλλὰ καὶ οὐδεὶς θὰ θυσιάσῃ χάριν αὐτοῦ ἰῶτα ἓν ἢ μίαν κεραίαν ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἀγωνίσασθε ὑπὲρ αὐτοῦ πάσῃ δυνάμει. Ὄχι ἁπλῶς ἔχετε δικαίωμα, ἀλλ᾿ ὀφείλετε νὰ στηρίξητε αὐτόν, τὸ καθ᾿ Ὑμᾶς. Θυσιάσατε χάριν αὐτοῦ ὁτιδήποτε: χρήματα, κτήματα, τιμάς, δόξας, πολύτιμα κειμήλια, Διακόνους, Πρεσβυτέρους, Ἐπισκόπους· ἀκόμη καὶ τὸν Πατριάρχην Ἀθηναγόραν! Ἓν μόνον κρατήσατε, ἓν φυλάξατε, ἑνὸς φείσασθε, ἓν μὴ θυσιάσητε: τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν! Ὁ Οἰκουμενικὸς Θρόνος ἔχει ἀξίαν καὶ χρησιμότητα μόνον καὶ μόνον ὅταν ἐκπέμπῃ ἀπανταχοῦ τῆς γῆς τὸ γλυκὺ καὶ ἀνέσπερον τῆς Ὀρθοδοξίας Φῶς. Οἱ Φάροι εἶνε χρήσιμοι ἐὰν καὶ ἐφ᾿ ὅσον φωτίζωσι τοὺς ναυτιλλομένους, ἵνα ἀποφεύγωσι τοὺς σκοπέλους. Ὅταν τὸ φῶς αὐτῶν σβεσθῇ, τότε δὲν εἶνε μόνον ἄχρηστοι, ἀλλὰ καὶ ἐπιβλαβεῖς, διότι μεταβάλλονται καὶ αὐτοὶ εἰς σκοπέλους...</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #741b47; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #741b47;">Ἀρχιμανδρίτης Ἐπιφάνιος Ἰ. Θεοδωρόπουλος,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #741b47;">"Τὰ Δύο Ἄκρα - Οἰκουμενισμὸς & Ζηλωτισμός",</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #741b47;">Ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος, </span><span style="color: #741b47;">Ἔκδοσις Γ΄ , 2008, </span><span style="color: #741b47;">σ. 17-18</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #741b47;">"Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι", φύλλον Δεκεμβρίου 1965</span></div>
</div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-63809982551264100892018-06-02T21:32:00.001+03:002019-03-17T21:23:38.573+02:00Ἡ Νηστεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue; font-size: large;"> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinBK_uKvQx8P5med7JulscQNEmGDEp4ou0xHhD-4jBAlWGKETG7fh_PJNF75HGmSrTyFmoGX2OLcFrO89qbi7BdpQaQsVMGTX3KlS4fd-mElZLFv4Zm-CBHBzcS19vfSJ9SmNCknY-O8sQ/s1600/139.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="390" data-original-width="570" height="272" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinBK_uKvQx8P5med7JulscQNEmGDEp4ou0xHhD-4jBAlWGKETG7fh_PJNF75HGmSrTyFmoGX2OLcFrO89qbi7BdpQaQsVMGTX3KlS4fd-mElZLFv4Zm-CBHBzcS19vfSJ9SmNCknY-O8sQ/s400/139.png" width="400" /></a></span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"> Νεαρὸς θεολόγος ἠρώτησεν ἡμᾶς περὶ τῆς γενομένης διὰ τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου, συντμήσεως τῆς νηστείας τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Συγκεκριμμένως τὸ ἐρώτημα ἦτο: </span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;">« Ἐπετρέπετο ὁ ἐπελθών, διὰ τῆς διορθώσεως τοῦ Ἡμερολογίου, περιορισμὸς τῆς νηστείας τῶν ἁγίων Ἀποστόλων; Καὶ ὁ περιορισμὸς οὗτος, ὁ ὁποῖος ἐνίοτε φθάνει μέχρι καταργήσεως τῆς νηστείας, μήπως ἀποτελεῖ δικαιολογίαν διὰ τὴν στάσιν τῶν Παλαιοημερολογιτῶν;». </span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;">Ἐπειδὴ ἡ δοθεῖσα ἀπάντησις ἔχει γενικώτερον ἐνδιαφέρον, κρίνομεν σκόπιμον νὰ καταχωρίσωμεν αὐτὴν εἰς τὰς στήλας τοῦ " Ὀρθοδόξου Τύπου" ἐπὶ τῇ ἐλπίδι ὅτι θὰ ὠφελήσῃ καλοπροαιρέτους ψυχάς. </span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;">Λοιπόν:</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"> Εἶνε ἀληθὲς ὅτι ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ διορθωμένου Ἰουλιανοῦ, καὶ ὄχι τοῦ Γρηγοριανοῦ, ὡς ἰσχυρίζονταί τινες ἀμαθεῖς ἢ κακόπιστοι, Ἡμερολογίου εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μας περιώρισε κατὰ δέκα τρεῖς ἡμέρας τὴν νηστείαν τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ἐνίοτε δέ, ὅταν τὸ Πάσχα εἶνε ὄψιμον, τὴν ἐξαφανίζει τελείως. Τοῦτο ὅμως πολὺ ἀπέχει ἀπὸ τοῦ νὰ δικαιολογῇ τὴν ἀνταρσίαν τῶν Παλαιοημερολογιτῶν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας. Ἐὰν ἤθελον νὰ κρατήσουν τὸ Παλαιὸν Ἡμερολόγιον, διατηροῦντες ἐν ταὐτῷ καὶ τὴν κανονικὴν κοινωνίαν μετὰ τῆς Ἐκκλησίας, οὐδεὶς ὁ ἀντιλέγων. Αὐτό, ἄλλωστε, ἔπραξε τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ποῖος τὸ κατέκρινε; Ὁ περιορισμὸς τῆς νηστείας τῶν ἁγίων Ἀποστόλων (ἡ ὁποία, σημειωτέον, ὑπὸ οὐδεμιᾶς Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐνομοθετήθη, ἀλλ᾿ ἁπλῶς καθιερώθη παλαιόθεν ἐν τῇ πράξει, ὡς τοιαύτη δὲ εἶνε σεβαστὴ ἀναμφιβόλως,) δὲν ἐγένετο ὑπὸ τοῦ α΄ ἢ β΄ ἀτόμου, λαϊκοῦ ἢ Κληρικοῦ, ἀλλ᾿ ἐγένετο ἐπισήμως ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας διὰ τῆς ἀποδοχῆς τῆς διορθώσεως τοῦ Ἡμερολογίου. Αἱ ἄλλαι δὲ Ἐκκλησίαι, αἱ ἐμμείνασαι ἐν τῷ Παλαιῷ Ἡμερολογίῳ, δὲν διέκοψαν τὴν μετὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἢ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως κοινωνίαν παρὰ τὴν (κακῶς γενομένην, ὡς ἔχομεν πλειστάκις γράψει,) ἀλλαγὴν τοῦ Ἡμερολογίου καὶ τὸν ἐκ ταύτης προελθόντα περιορισμὸν τῆς νηστείας τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ἀλλὰ συνέχισαν τὰς μετ᾿ αὐτῆς κανονικὰς σχέσεις. Κατόπιν τῶν ὡς ἄνω, ποῖος ἔχει δικαίωμα νὰ διαῤῥηγνύῃ τοὺς μετὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κανονικοὺς δεσμούς, χωρὶς νὰ καθίσταται ΥΠΕΡ-Ἐκκλησία; Ἀλλ᾿ ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος καθίσταται ΥΠΕΡ-Ἐκκλησία, τίθεται ἁπλῶς ἐκτὸς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ γίνεται σχισματικὸς ἢ αἱρετικός.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"> Ἀπορῶ μάλιστα πῶς οἱ Παλαιοημερολογῖται, μὲ τὴν νοοτροπίαν τὴν ὁποίαν ἔχουν, δέν... ἀναθεματίζουν καὶ ὅλους τοὺς Πατριάρχας, ὅλους τοὺς Ἐπισκόπους, ὅλους τοὺς Κληρικούς, ὅλας τὰς Συνόδους, ὅλας τὰς Ἐκκλησίας, ὅλους τοὺς Ἁγίους, ὅλους τοὺς πιστούς, ἀπὸ τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος μέχρι σήμερον. Θὰ ἐρωτηθῶμεν: Διατί;</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"> Διότι, ἁπλούστατα, μέχρι τότε, δηλαδὴ μέχρι τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος, ἡ νηστεία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων δὲν διήρκει ὅσον σήμερον, ἀλλ᾿ ἦτο πολὺ μεγαλυτέρα.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"> Ἐξηγοῦμαι ἀναλυτικώτερον: Ἡ νηστεία αὕτη ἀρχικῶς ἦτο διαρκείας μιᾶς ἑβδομάδος. «Τῇ γὰρ ἑβδομάδι μετὰ τὴν ἁγίαν Πεντηκοστὴν ὁ λαὸς νηστεύσας ἐξῆλθε περὶ τὸ κοιμητήριον εὔξασθαι» [Μεγάλου Ἀθανασίου, "Περὶ τῶν διαβαλλόντων τὴν ἐν τῷ διωγμῷ φυγὴν αὐτοῦ", παρ. 6. (Β.Ε.Π.Ε.Σ., 31, 36)]. </span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">Καὶ αἱ " Ἀποστολικαὶ Διαταγαὶ" ὁρίζουν (Ε, ΧΧ, 14): «Μετὰ οὖν τὸ ἑορτάσαι ὑμᾶς τὴν Πεντηκοστὴν ἑορτάσατε μίαν ἑβδομάδα καὶ μετ᾿ ἐκείνην νηστεύσατε μίαν ἑβδομάδα» (Β.Ε.Π.Ε.Σ., 2, 93). Ἀσχέτως τοῦ χρόνου ἐνάρξεως τῆς νηστείας, ἀφοῦ τὸ πρῶτον κείμενον ἐννοεῖ αὐτὴν γινομένην κατ᾿ αὐτὴν ταύτην τὴν ἑβδομάδα τῆς Πεντηκοστῆς, δηλαδὴ ἀρχομένην ἀπὸ τῆς ἐπαύριον τῆς Πεντηκοστῆς (*), ἐνῷ τὸ δεύτερον κείμενον ἐννοεῖ αὐτὴν γινομένην μίαν ἑβδομάδα βραδύτερον, τὸ βέβαιον εἶνε ὅτι τότε ἡ μετὰ τὴν Πεντηκοστὴν νηστεία ἦτο διαρκείας μιᾶς καὶ μόνον ἑβδομάδος. Τότε δὲν εἶχεν ἀκόμη θεσπισθῆ ἡ ἑορτὴ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων τῇ 29ῃ Ἰουνίου. Παρὰ ταῦτα ἡ νηστεία αὕτη συνεδέετο πρὸς τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους, διότι οὗτοι μετὰ τὴν Πεντηκοστὴν ἐξαπεστάλησαν εἰς τὸ κήρυγμα.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: purple; font-size: large;">[(*) Τὸ προηγούμενον αὐτὸ παρέχει, νομίζομεν, ποιάν τινα λύσιν εἰς τὴν περίπτωσιν καθ᾿ ἥν, λόγῳ λίαν ὀψίμου Πάσχα, δὲν μεσολαβεῖ χρονικόν τι διάστημα μεταξὺ Κυριακῆς ἁγίων Πάντων καὶ ἑορτῆς ἁγίων Ἀποστόλων. Ἐν τῇ περιπτώσει ταύτῃ ἂς τηρῆται μικρά τις νηστεία ἐν αὐτῇ τῇ ἑβδομάδι τῆς Πεντηκοστῆς (καίτοι αὕτη εἶνε καταλύσιμος), κατὰ τὸ ὑπόδειγμα τῶν πιστῶν τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου.]</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"> Κατὰ τοὺς μετέπειτα ὅμως αἰῶνας ἡ νηστεία αὕτη κατέστη λίαν ἐκτεταμένη. Ἤρχιζεν ἀπὸ τῆς ἑπομένης τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Πάντων καὶ ἐπερατοῦτο τῇ 14ῃ Αὐγούστου! Περιελάμβανε δηλαδὴ καὶ ὁλόκληρον τὸν μῆνα Ἰούλιον, πρᾶγμα ὅπερ σημαίνει ὅτι ἦτο ἡ μακροτέρα νηστεία τοῦ ἔτους, ὑπερβαίνουσα κατὰ πολὺ εἰς μῆκος καὶ αὐτὴν τὴν Μεγάλην Τεσσαρακοστήν. Ἐνῷ δηλαδὴ ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ὁμοῦ μετὰ τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, φθάνει τὰς 48 ἡμέρας, ἡ νηστεία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ἐν περιπτώσει μὲν ὀψίμου Πάσχα, ἔφθανε τὰς 55 ἡμέρας, ἐν περιπτώσει δὲ πρωΐμου Πάσχα, ἔφθανε τὰς 89 ἡμέρας! Ἐπ᾿ αὐτοῦ ἔχομεν σαφεστάτην μαρτυρίαν τοῦ κατὰ τὸν Ζ΄ αἰῶνα ἀκμάσαντος ἁγίου Ἀναστασίου τοῦ Σιναΐτου: « Ἡ δὲ μετὰ τὴν Πεντηκοστὴν νηστεία, αὕτη ἐστὶν ἡ ἐν ταῖς Διατάξεσι τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ῥηθεῖσα. Φασὶ γὰρ ἐν ταύταις, ὅτι μετὰ τὴν Πεντηκοστὴν ἑορτάσατε ἑβδομάδα μίαν καὶ μετ᾿ ἐκείνην νηστεύσατε... Ἐνηστεύετο τοιγαροῦν ἡ τοιαύτη νηστεία (σημ.: κατὰ τοὺς πρὸ τοῦ ἁγίου Ἀναστασίου χρόνους) μέχρι τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου· ὑπὸ δὲ τῶν ἁγίων Πατέρων δι᾿ οἰκονομίαν ἐξεκόπη, τὸ μὲν διὰ τὸ παρεμπίπτειν ταῖς ἐθνικαῖς νηστείαις... τὸ δέ, ὡς ἔμοιγε καταφαίνεται, καὶ διὰ τὴν ὀλιγωρίαν καὶ τὸ ἀπρόθυμον τῶν ἀνθρώπων· ἐτυπώθη δὲ ἄχρι τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Ἀποστόλων νηστεύειν, εἶθ᾿ οὕτως ἐπιλύειν· εἶτα ἀπ᾿ ἀρχῆς Αὐγούστου νηστεύειν, ἄχρι τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, καὶ πάλιν διαλύειν...». Ὁλόκληρος δηλαδὴ μήν, ὁ Ἰούλιος, ἀφῃρέθη! ( Ἀναστασίου τοῦ Σιναΐτου, "Περὶ τῶν ἁγίων Τεσσαρακοστῶν", Γ. Ῥάλλη-Μ. Ποτλῆ "Σύνταγμα τῶν θείων καὶ ἱερῶν Κανόνων", τόμ. δ΄, σελ. 583-584).</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"> Τί "κάθηνται" οἱ ἀγαπητοὶ Παλαιοημερολογῖται, οἱ μὴ ἀνεχόμενοι οὐδεμίαν μεταβολὴν εἰς ἀρχαῖα ἔθιμα καὶ παραδόσεις; Ἐὰν εἶνε συνεπεῖς πρὸς ἑαυτούς, ὀφείλουν, πρῶτον, νὰ ἐπαναφέρουν τὴν νηστείαν αὐτὴν εἰς τὴν πρὸ τοῦ Ζ΄ αἰῶνος θέσιν της, ὥστε νὰ καλύπτῃ καὶ ὁλόκληρον τὸν Ἰούλιον· καὶ δεύτερον, ὀφείλουν νὰ ἀποκηρύξουν ὅλας τὰς Ἐκκλησίας, ἀπὸ τοῦ Ζ΄ αἰῶνος ἕως σήμερον, ἐφ᾿ ὅσον αὗται ἐτόλμησαν νὰ περικόψουν ἀρχαιοπαράδοτον νηστείαν. Δὲν θὰ ἐξαιρέσουν, ἐννοεῖται, τῆς ἀποκηρύξεως καὶ τὸν ἅγιον Ἀναστάσιον, ὁ ὁποῖος ὁμιλεῖ μετὰ συμπαθείας καὶ ὄχι μετὰ βδελυγμίας περὶ τῶν τολμησάντων τό... ἀνοσιούργημα τῆς περικοπῆς, τοὺς ὁποίους μάλιστα ὀνομάζει - ἄκουσον! ἄκουσον! - καὶ "ἁγίους Πατέρας"! Ἂν εἶνέ ποτε δυνατὸν "ἅγιοι Πατέρες" νὰ περικόπτουν νηστείας!... Ἀναμένομεν! Μεταξὺ τῶν ἀποκηρυχθησομένων θὰ εἶνε βεβαίως καὶ ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὁ ὁποῖος: α΄) Δὲν κατήργησε τὴν πρὸ αὐτοῦ γενομένην σύντμησιν τῆς ῥηθείσης νηστείας. Καὶ β΄) Ἐπὶ πλέον ὥριζεν ὅτι κατὰ τὰς ἑορτὰς καὶ τὰ Σάββατα καὶ τὰς Κυριακὰς τόσον τῆς νηστείας αὐτῆς, ὅσον καὶ τῆς τοιαύτης τῶν Χριστουγέννων, πλὴν τῆς καταλύσεως ἰχθύος, ἐπιτρέπεται καὶ κατάλυσις τυροῦ καὶ ὠῶν!... Ἰδοὺ οἱ λόγοι αὐτοῦ: «Εἰς δὲ τὴν Τεσσαρακοστὴν τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ἰχθύας καὶ τυρὸν καὶ ὠὸν οὐκ ἐσθίομεν, πλὴν τῶν ἡμερῶν ἐν αἷς ὥραν οὐ ψάλλομεν... ἐν δὲ ταῖς ἀργησίμοις ἐν αἷς ἠνιξάμεθα τυρὸν ἐσθίειν καὶ τὰ λοιπά, τῇ στ΄τρώγοντες, τῇ γ΄πίνομεν, καὶ ὀψὲ β΄. Οὗτος τύπος καὶ τῇ Τεσσαρακοστῇ τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Φιλίππου...» (Ε.Π. Migne 99, 1713-1716) (*).</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: purple; font-size: large;">(*) [Ὁ αὐτὸς ἅγιος Πατήρ, ὁμιλῶν καὶ περὶ τῆς νηστείας τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἐδίδασκεν ὅτι ἐπιτρέπεται κατάλυσις ἰχθύος οὐ μόνον κατὰ τὴν Κυριακὴν τῶν Βαΐων, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ πρὸ αὐτῆς Σάββατον τοῦ Λαζάρου! "Ἰχθύας δὲ οὐδαμῶς ἐσθίομεν τὴν ἁγίαν αὐτὴν νηστείαν (τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς), πλὴν ἡμέρᾳ τοῦ Σαββάτου καὶ τῇ Κυριακῇ τῶν Βαΐων, εἰς δόξαν τοῦ κατελθόντος ἐκ τῆς νηστείας καὶ συνεσθιασθέντος ἐπὶ τῇ τοῦ Λαζάρου ἐγέρσει"! (Ε.Π. Migne, 99, 1700)].</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"> Δὲν εἶνε λοιπὸν καὶ αὐτὸς ἄξιος... ἀποκηρύξεως;! Πολλῷ μᾶλλον εἶνε ἄξιος ἀποκηρύξεως ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας Θεόδωρος Βαλσαμὼν (ΙΒ΄ αἰών), ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον ἀποδέχεται τὴν παλαιοτέραν σύντμησιν, ἀλλὰ ὁμολογεῖ, ὅτι εἰς τὴν ἐποχήν του ἡ σύντμησις εἶχε τόσον προχωρήσει, ὥστε εἶχεν ἀφήσει ἀθίκτους μόνον ἑπτὰ ἡμέρας, τοὐλάχιστον διὰ τοὺς λαϊκούς. «... Ἡμεῖς δὲ σκοπήσαντες τὰ περὶ τούτου, ἀπολογούμεθα, ὅτι ἐξ ἀνάγκης προηγοῦνται νηστεῖαι πρὸ τῶν τεσσάρων τούτων ἑορτῶν, ἤγουν πρὸ τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ ἡμῶν καὶ τῆς Κοιμήσεως τῆς ἁγίας Θεοτόκου, πλὴν ἑπταήμεροι. Μία γὰρ τεσσαρακονθήμερος νηστεία ἐστίν, ἡ τοῦ ἁγίου καὶ μεγάλου Πάσχα. Εἰ δέ τις καὶ πλέον τῶν ἑπτὰ ἡμερῶν κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καὶ κατὰ τὴν ἑορτὴν τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ νηστεύει ἢ ἑκοντὶ (= ἐξ ἰδίας θελήσεως) ἢ ἀπὸ κτητορικοῦ (= μοναστηριακοῦ) τυπικοῦ συνωθούμενος, οὐ καταισχυνθήσεται» (Γ. Ῥάλλη - Μ. Ποτλῆ, μν. ἔργον, τομ. δ΄ σελ. 488).</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"> Ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ θὰ εἴπω ὀλίγα καὶ περὶ μιᾶς ἄλλης νηστείας, ἡ ὁποία σὺν τῇ παρόδῳ τοῦ χρόνου κατηργήθη παντελῶς ἐν τῇ πράξει χωρὶς νὰ προκαλέσῃ ὄχι ἀνταρσίας καὶ σχίσματα, ἀλλ᾿ οὔτε κἂν θόρυβον ἢ ἀντιδράσεις. Ἐννοῶ τὴν πρὸ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ νηστείαν, ἡ ὁποία ἦτο πολυήμερος. Μόνον οἱ λαϊκοὶ εἶχον νηστείαν μιᾶς ἡμέρας, ἤτοι τὴν ἰδίαν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς τοῦ Σταυροῦ. Οἱ Μοναχοὶ ὅμως εἶχον καὶ πρὸ τῆς ἑορτῆς νηστείαν διαρκείας 4-14 ἡμερῶν! Ἰδοὺ τί μαρτυρεῖ σχετικῶς ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης: "Οἱ μὲν οὖν μονάζοντες, εἰς δόξαν καὶ ἔπαινον τοῦ σταυρικοῦ ξύλου, δέκα καὶ τέσσαρας ἡμέρας διαφυλάττουσιν, ἄλλοι δώδεκα, ἄλλοι τέσσαρας· ὁ δὲ σύμπας λαὸς τοῦ Χριστοῦ, ἁγνοὶ πάντες διατηροῦν αὐτὴν τὴν ἡμέραν τῆς ὑψώσεως, ἤτοι τὴν δεκάτην τετάρτην τοῦ Σεπτεμβρίου μηνός" (Ε. Π. Migne 99, 1696). Ποῦ εἶνε σήμερον ἡ πολυήμερος νηστεία αὕτη πρὸ τῆς ἑορτῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ; Εἰς ποίας ἱερὰς Μονὰς τηρεῖται; Ποῖοι Μοναχοὶ τὴν γνωρίζουν κἄν; Οὐδαμοῦ τηρεῖται καὶ οὐδεὶς τὴν γνωρίζει! Ἐξέλιπεν ὀλίγον κατ᾿ ὀλίγον χωρὶς νὰ ἀφήσῃ ἴχνη...</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"> Διὰ τῶν ἀνωτέρω πολὺ ἀπέχω ἀπὸ τοῦ νὰ συνηγορῶ ὑπὲρ τῆς καταργήσεως ἢ τοῦ περιορισμοῦ τῶν νηστειῶν, ἔστω καὶ ἂν αὗται δὲν ἔχουν νομοθετηθῆ ὑπὸ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὅπως ἡ νηστεία τῆς Τετάρτης καὶ τῆς Παρασκευῆς καὶ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Πιστεύω ὅτι τὰ πράγματα πρέπει νὰ ἀφεθοῦν ὡς ἔχουν καὶ οἱ Ἐξομολόγοι, ἐν τῇ διακριτικῇ αὐτῶν ἐξουσίᾳ, ἂς οἰκονομοῦν τοὺς πιστοὺς ἀναλόγως πρὸς τὴν δύναμιν ἑκάστου. Ἂς λείψουν αἱ ἀλλαγαὶ καὶ αἱ μεταῤῥυθμίσεις. Ἂς μὴ προκαλῶνται ἀμφισβητήσεις καὶ συγχύσεις. Ἂς πρυτανεύσῃ ἡ ποιμαντικὴ σύνεσις. Ἂς μὴ ταράττωνται αἱ συνειδήσεις τῶν ἁπλουστέρων.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;">Οἱ Ποιμένες ἡμῶν, ἂς μὴ λησμονοῦν τὸ ἀποστολικὸν ῥῆμα: «Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα οἰκοδομεῖ» (Α΄ Κορινθίους ι΄ 23).</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"> Δὲν συνηγορῶ λοιπὸν ὑπὲρ οὐδεμιᾶς μεταβολῆς τοῦ καθεστῶτος τῶν νηστειῶν. Ἁπλῶς θέλω νὰ ἐπισημάνω διὰ τῶν ὡς ἄνω ὅτι ἡμεῖς οἱ πιστοὶ δὲν δυνάμεθα διὰ τοιαῦτα θέματα νὰ δημιουργῶμεν ἐπαναστάσεις κατὰ τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ σχίσματα καὶ κατατμήσεις.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="color: purple;">Ἀρχιμανδρίτης Ἐπιφάνιος Ἰ. Θεοδωρόπουλος,</span><br />
<span style="color: purple;"><br /></span>
<span style="color: purple;">"Τὰ Δύο Ἄκρα - Οἰκουμενισμὸς & Ζηλωτισμός",</span><br />
<span style="color: purple;">Ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος,</span><br />
<span style="color: purple;">Ἔκδοσις Γ΄ , 2008, σ. 280-285, </span><br />
<span style="color: purple;">"ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ", φύλλον 22-11-1985</span></div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-16423964379795693312018-04-19T18:53:00.001+03:002018-05-07T10:55:44.897+03:00ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΣΗΜΙΑΣ ΕΝ ΤΩ ΟΥΡΑΝΩ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf-tgqtlAa2modxbJO5zcdsLLFKg7tHsfWa8xD0IpKH6ZWAYQeSNOjfo3SfkLo2MLb-OalZqKsxWAIk0Rx9O5UJqGYQ57IpPysHhdY7Inu5wLbvbTV0p22dSPk-xnOR2bd5zJhtLM6dHB5/s1600/01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="264" data-original-width="191" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf-tgqtlAa2modxbJO5zcdsLLFKg7tHsfWa8xD0IpKH6ZWAYQeSNOjfo3SfkLo2MLb-OalZqKsxWAIk0Rx9O5UJqGYQ57IpPysHhdY7Inu5wLbvbTV0p22dSPk-xnOR2bd5zJhtLM6dHB5/s320/01.jpg" width="230" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Πρὸ τῆς στρατιωτικῆς συγκρούσεώς του μὲ τὸν Μαξέντιον, ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἤθελε νὰ προσευχηθῇ, ἤθελε νὰ ζητήσῃ βοήθειαν, ἀλλὰ καθὼς διηγεῖται ὁ Εὐσέβιος, δὲν ἤξερεν εἰς ποῖον Θεὸν νὰ ἀπευθυνθῇ </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[Α΄ Λόγος, P.G. 20.941 - Ι.27]</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">.</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Τότε ἔφερε νοερῶς εἰς τὴν σκέψιν του ὅλους αὐτοὺς ποὺ μαζί τους συνδιοικοῦσε τὴν αὐτοκρατορίαν. Ὅλοι τους, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν πατέρα του, ἐπίστευαν εἰς πολλοὺς θεοὺς καὶ ὅλοι τους, ὁ Σεβῆρος, ὁ Μαξιμιανός, ὁ Γαλέριος, εἶχαν τραγικὸν τέλος. Ἄρχισε λοιπὸν νὰ προσεύχεται εἰς τὸν Θεόν, ὑψώνοντας τὸ δεξιόν του χέρι καὶ ἱκετεύοντάς τον νὰ τοῦ ἀποκαλυφθῇ </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">["Φῆναι αὐτῷ ἑαυτὸν ὅστις εἴη", Εὐσέβιος, Α΄ Λόγος, P.G. 20.941 - Ι.27]</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">.</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Ἐνῷ προσευχόταν, διαγράφεται εἰς τὸν οὐράνιον θόλον μία πρωτόγνωρος θεοσημία.</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">(Τὸ ὄραμα ἀπεικονίζεται εἰς μίαν μικρογραφίαν τοῦ 9ου αἰῶνος εἰς τὴν Ἐθνικὴν Βιβλιοθήκην τοῦ Παρισίου καὶ εἰς τοιχογραφίαν τοῦ Pierro della Francesca εἰς τὸν Ναὸν τοῦ "Ἁγίου" Φραγκίσκου τοῦ Arezzo τοῦ 15ου αἰῶνος).</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ὁ Εὐσέβιος μάλιστα θέλοντας νὰ προλάβῃ κάθε ἀμφισβήτησιν τῆς ἀξιοπιστίας του, διαβεβαιώνει πὼς τὸ περιστατικὸν αὐτὸ τοῦ τὸ ἐξομολογήθη μεθ᾿ ὅρκου ὁ ἴδιος ὁ Κωνσταντῖνος, ὅταν πολλὰ χρόνια ἀργότερον εἶχαν γνωρισθῇ οἱ δύο καὶ πὼς ἂν τὸ ἄκουγεν ἀπὸ τρίτους, δὲν θὰ τὸ ἐπίστευεν οὔτε ὁ ἴδιος </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[Εὐσέβιος, Α΄ Λόγος, P.G. 20.944 - Ι.28]</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">.</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ἰδοὺ πῶς περιγράφει τὸ γεγονός:</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">"Κατὰ τὸ ἀπομεσήμερον λοιπὸν καὶ ἐνῷ ὁ ἥλιος ἤρχισε νὰ γέρνῃ πρὸς τὴν δύσιν, ὁ Κωνσταντῖνος βλέπει ἰδίοις ὄμμασι ἄνωθεν τοῦ ἡλίου τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ νὰ λάμπῃ καὶ δίπλα του τὰς λέξεις "τούτῳ νίκα" (Λατινιστὶ "in hoc Signo Vinces). Ἔμπροσθεν τοιούτου θεάματος ἔμεινεν ἔκθαμβος τόσον ὁ ἴδιος ὅσον καὶ ὁλόκληρον τὸ στράτευμα. Καὶ καθὼς ἐπροσπαθοῦσε νὰ ἀντιληφθῇ τί εἶχε συμβῆ, ἐπέρασεν ἡ ὥρα καὶ ἐνύκτωσεν. Τότε λοιπὸν ἐμφανίζεται εἰς τὸν ὕπνον του ὁ Κύριος μὲ τὸ σύμβολον τοῦ Σταυροῦ καὶ τὸν προτρέπει νὰ φτιάξῃ ἕνα λάβαρον μὲ τὴν ἀπομίμησίν του καὶ νὰ τὸ χρησιμοποιῇ ὡς φυλακτήριον εἰς τοὺς πολέμους".</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> [" Ἀμφὶ μεσημβρινὰς ἡλίου ὥρας, ἤδη τῆς ἡμέρας ἀποκλινούσης, αὐτοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν ἔφη ἐν τῷ οὐρανῷ ὑπερκείμενον τοῦ ἡλίου σταυροῦ τρόπαιον ἐκ φωτὸς συνιστάμενον, γραφήν τε ἐπ᾿ αὐτῷ συνηφθῆναι λέγουσαν, τούτῳ νίκα. Θάμβος δ᾿ ἐπὶ τῷ θεάματι κρατῆσαι αὐτόν τε καὶ τὸ στρατιωτικὸν ἅπαν...",</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Εὐσέβιος, Α΄ Λόγος, P.G. 20.941 - Ι.29</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">].</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOj7ffv9bc30yIUFwUptk4ZhsoVPIaxCvgqqQA3oGNj3M_ps6Z6-C6vvGHH7y54q5RegGolMW_RuB67Ip0t0IZuEvX6huza0wkbin_UAv-3RxBWfjQGZqfoFB9Lb6OoftTeUWhuzam-NjI/s1600/image009.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="244" data-original-width="372" height="261" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOj7ffv9bc30yIUFwUptk4ZhsoVPIaxCvgqqQA3oGNj3M_ps6Z6-C6vvGHH7y54q5RegGolMW_RuB67Ip0t0IZuEvX6huza0wkbin_UAv-3RxBWfjQGZqfoFB9Lb6OoftTeUWhuzam-NjI/s400/image009.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Εἰς τοὺς μεταγενεστέρους ἐκκλησιαστικοὺς ἱστοριογράφους καὶ χρονικογράφους δὲν ὑπῆρξε καμμία ἀπολύτως ἀμφιβολία ὡς πρὸς τὴν ἀλήθειαν τοῦ συμβάντος. Οὕτω λοιπόν, ὁ Σωκράτης περιγράφει:</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> "Κατὰ μεσημβρίαν καὶ ἐνῷ ἡ ἡμέρα ἤρχισε νὰ φεύγῃ, εἶδεν εἰς τὸν οὐρανὸν μίαν φωτεινὴν στήλην καὶ δίπλα της τὴν ἐπιγραφὴν τούτῳ νίκα. Ἦτο τόσον μεγάλη ἡ ἔκπληξις τοῦ βασιλέως, ὥστε δὲν ἐπίστευεν εἰς αὐτὸ ποὺ ἔβλεπεν καὶ ἐρωτοῦσε τοὺς παρευρισκομένους ἂν ἔβλεπαν καὶ αὐτοὶ τὸ ἴδιον" </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, P.G. 67.36 - I.2]</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">.</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ὁ Σωζομενὸς μὲ τὴν σειρὰν του παραθέτει πὼς " Ὁ ἴδιος ὁ Εὐσέβιος εἶπεν ὅτι ἤκουσε τὸν βασιλέα νὰ ὁρκίζεται πὼς κατὰ τὸ ἀπομεσήμερον καὶ ἐνῷ ὁ ἥλιος ἤρχισε νὰ γέρνῃ, βλέπει εἰς τὸν οὐρανόν, αὐτὸς καὶ οἱ στρατιῶται αὐτοῦ, τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ καὶ τὴν ἐπιγραφὴν τούτῳ νίκα" </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, P.G. 67.865 - I.3].</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Ὁ Γελάσιος πάλιν, γράφει πὼς " Ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ὁπλίζει τὸν Κωνσταντῖνον δείχνοντάς του τὸ φωτεινὸν σχῆμα τοῦ Σταυροῦ καὶ τὰς λέξεις τούτῳ νίκα. Καὶ αὐτὸ διὰ τοὺς ἀπίστους εἶνε μῦθος καὶ φαντασία, διὰ τὴν ἰδικήν μας πίστιν ὅμως ἀποτελεῖ χάριν". </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, P.G. 85.1204 - Ι.4].</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Τὸ θαυμαστὸν γεγονὸς τῆς θεοσημίας μεταφέρεται σχεδὸν ὁμοφώνως καὶ εἰς τὴν χρονογραφικὴν φιλολογίαν τῆς βυζαντινῆς ἐποχῆς. Οὕτω λοιπόν, ὁ Θεοφάνης γράφει πὼς "Καὶ ἐνῷ ὁ Κωνσταντῖνος εὑρισκόταν εἰς κατάστασιν μεγάλης ἀγωνίας, ἐμφανίζεται εἰς αὐτὸν τὴν ἕκτην ὥραν τῆς ἡμέρας τὸ φωτεινὸν σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ δίπλα του ἡ ἐπιγραφὴ ἐν τούτῳ νίκα </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[Χρονογραφία, P.G. 108.81]</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">.</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ὁ Ἰωάννης Ζωναρᾶς περιγράφει πὼς "Καθὼς ὁ Κωνσταντῖνος εἶχε τὴν προσωπικήν του ἀγωνίαν, ἐφάνη εἰς τὸν οὐρανὸν εἰς τὸ μέσον τῆς ἡμέρας ὁ σταυρικὸς τύπος καὶ ἡ ἐπιγραφὴ ἐν τούτῳ νίκα" </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[Ἐπιτομή, P.G. 134.1100 - XIII.1]</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">.</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ὁ Γεώργιος Κεδρηνὸς παραθέτει πὼς "Κατὰ τὴν ἕκτην ὥραν ἐμφανίζεται ὁ Τίμιος Σταυρὸς κατασκευασμένος ἀπὸ φῶς ἔχοντας ἐπιγραφὴν ἀπὸ ἀστέρια ἐν τούτῳ νίκα."</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[Σύνοψις, P.G. 121.517].</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ὁ Ἐφραίμιος πάλιν γράφει πὼς " Ἐφάνη ὁ τύπος τοῦ σταυροῦ εἰς τὸ μέσον τῆς ἡμέρας καὶ γράμματα ἀπὸ ἄστρα ποὺ ἔλεγαν ἐν τούτῳ νίκα."</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> [Χρονικόν, P.G. 143.26]</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">.</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Κατὰ τὸν Μιχαὴλ Γλυκᾶ, ὁ Κωνσταντῖνος "εἶδεν εἰς τὸν οὐρανὸν τὸν Τίμιον Σταυρὸν." </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[Χρονογραφία P.G. 158 - IV]</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Πολὺ ἀργότερον ὁ Νικηφόρος Κάλλιστος θὰ γράψῃ πὼς "Κατὰ τὴν μεσημβρίαν καὶ ἐνῷ ἄρχισε νὰ γέρνῃ ὁ ἥλιος πρὸς τὴν δύσιν, γίνεται ἕνα θαῦμα. Ἐμφανίζεται μία πυρίνη στήλη εἰς σχῆμα σταυροῦ καὶ ῥωμαϊκὰ γράμματα ποὺ ἐγράφησαν μὲ ἀστέρια, ἐν τούτῳ νίκα."</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, P.G. 146 XXVIII.28].</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Τέλος, ὁ Ἰωάννης Μαλάλας φαίνεται νὰ μὴ ἔχῃ ἀκριβῆ πληροφόρησιν, ἀφοῦ γράφει πὼς "καθὼς ὁ ὕπνος κατέλαβε τὸν Κωνσταντῖνον καὶ ἐνῷ κοιμόταν, εἶδε σταυρὸν εἰς τὸν ὁποῖον ὑπῆρχεν ἡ ἐπιγραφὴ ἐν τούτῳ νίκα."</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> [Λόγος χρόνων Μ. Κωνσταντίνου, P.G. 97 - ΧΙΙΙ]. </span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Εἰς τὴν περιγραφὴν ποὺ κάνει ὁ Εὐσέβιος ὑπάρχει μία φαινομενικὴ ἀντίφασις, σχετικῶς μὲ τὸν ἀκριβῆ χρόνον τῆς θεοσημίας. Καὶ αὐτὸ διότι, ἐνῷ ἀρχικῶς χρησιμοποιεῖ τὰς κρισίμους λέξεις "ἀμφὶ μεσημβρινὰς ἡλίου ὥρας" εἰς τὴν συνέχειαν προσδιορίζει τὸν χρόνον μὲ τὴν φράσιν "ἤδη τῆς ἡμέρας ἀποκλινούσης". Ἀπὸ τὸν συνδυασμὸν ὅμως αὐτῶν τῶν δύο χρονικῶν προσδιορισμῶν καὶ μὲ τὴν ἐπισήμανσιν πὼς τὸ γεγονὸς ἐσυνέβη εἰς τὰ τέλη Ὀκτωβρίου, θὰ πρέπῃ νὰ θεωρήσωμεν ἀσφαλὲς πὼς ἡ ὥρα ποὺ ἐξεδηλώθη ἡ θεοσημία ἦτο περίπου ἡ 5η ἀπογευματινή. </span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Εἶδε πράγματι τὸ ὅραμα ὁ Μ. Κωνσταντῖνος; Ὄχι, ἀπαντοῦν μερικοί. Ἡ ἀμφισβήτησις ποὺ ὑπάρχει καὶ ποὺ ἂς σημειωθῇ καλλιεργήθη ἀπὸ τοὺς ἐπικριτὰς τοῦ Μ. Κωνσταντίνου, τροφοδοτήθη ἀπὸ μίαν φαινομενικὴν δυσαρμονίαν ποὺ ὑπάρχει εἰς τὰς ἱστορικὰς πηγάς. Συγκεκριμένως, οὔτε ὁ Λακτάντιος οὔτε ὁ Εὐσέβιος, ὅταν κατέγραψαν τὴν σύγκρουσιν τοῦ Μαξεντίου καὶ τοῦ Μ. Κωνσταντίνου, ἀνεφέρθησαν εἰς τὸ ὅραμα τοῦ δευτέρου. Οὕτω, ὁ μὲν Λακτάντιος εἰς τὸ ἔργον του "περὶ τοῦ θανάτου τῶν διωκτῶν" ἁπλῶς ἀναφέρει ὅτι πρὸ τῆς μάχης ὁ Μ. Κωνσταντῖνος "εἶδεν ἕνα ὄνειρον ποὺ τὸν προέτρεπε νὰ διατάξῃ τὴν χάραξιν τοῦ οὐρανίου σημείου εἰς τὰς ἁσπίδας τῶν στρατιωτῶν του", ἐνῷ ὁ Εὐσέβιος εἰς τὴν "Ἐκκλησιαστικὴν Ἱστορίαν" του (9ον βιβλίον κυρίως), ποὺ ἐγράφη εἰς τὰ τέλη τοῦ 312 μ.Χ., γράφει ἁπλῶς ὅτι ὁ Μ. Κωνσταντῖνος ἐπεκαλέσθη ὡς σύμμαχον τὸν οὐράνιον Θεόν. Διὰ πρώτην φορὰν ὁ Εὐσέβιος ἀναφέρεται εἰς τὸ ὅραμα, εἰς τὸ ἔργον του "Εἰς τὸν βίον βασιλέως Κωνσταντίνου" (Λόγος Α΄), τὸ ὁποῖον ἔχει γραφῆ μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Μ. Κωνσταντίνου καὶ εἰς χρονικὴν ἀπόστασιν 25 ἐτῶν τοὐλάχιστον ἀπὸ τὸ πρῶτον ἔργον.</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Μία ἀντικειμενικὴ ἔρευνα τῶν πηγῶν μᾶς ὁδηγεῖ εἰς τὸ εὔλογον συμπέρασμα ὅτι οὔτε ὁ Λακτάντιος οὔτε ὁ Εὐσέβιος, ὅταν κατέγραφαν τὰ γεγονότα, ἐγνώριζαν ὁτιδήποτε περὶ τοῦ ὁράματος. Ἀπ᾿ ὅτι φαίνεται, ὁ Μ. Κωνσταντῖνος δὲν ἠθέλησε νὰ δημοσιοποιήσῃ τὴν πρωτόγνωρον ἐμπειρίαν του. Αὐτὸ ἀποφασίζει νὰ τὸ κάνῃ μετὰ ἀπὸ πολλὰ ἔτη, ὅταν πλέον συνδέεται φιλικῶς μὲ τὸν Εὐσέβιον. Τοῦ ἀνοίγει τὴν καρδίαν του καὶ μὲ διαβεβαίωσιν ὅρκου τοῦ ἐξιστορεῖ τὰς στιγμὰς τῆς θεοσημίας. Ἄλλωστε αὐτὸ βεβαιώνει καὶ ὁ ἴδιος ὁ Εὐσέβιος, ὁ ὁποῖος μάλιστα συμπληρώνει πὼς ἡ ἀλλαγὴ εἰς τὴν συμπεριφορὰν τοῦ Μ. Κωνσταντίνου ἦτο καὶ ἡ πιστοποίησις τῆς εἰλικρινείας του.</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ἐν σχέσει μὲ αὐτὸ τὸ θέμα ὅμως ὁ J. J. Norwich </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[Σύντομος Ἱστορία τοῦ Βυζαντίου, Ἀθήνα 1999, σ. 55]</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> εἰσάγει ἕνα εὔλογον προβληματισμὸν εἰς τὴν βιβλιογραφίαν. Πῶς εἶνε δυνατὸν ὁλόκληρος στρατὸς τοῦ Μ. Κωνσταντίνου νὰ παρηκολούθησε τὴν θεοσημίαν καὶ τελικῶς τὸ γεγονὸς νὰ μὴ τὸ ἐπληροφορήθη οὔτε ὁ Εὐσέβιος οὔτε καὶ ὁ Λακτάντιος; Τὸ βέβαιον εἶνε πὼς μάρτυρες τῆς θεοσημίας ἦσαν ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Μ. Κωνσταντῖνον καὶ οἱ λιγοστοὶ ἀξιωματοῦχοι ποὺ ἐκείνην τὴν ὥραν εὑρίσκονται εἰς τὴν σκηνήν του. Ἡ ἀναφορὰ εἰς ὁλόκληρον τὸ στράτευμα συνιστᾶ προφανῆ συγγραφικὴν ὑπερβολὴν τοῦ Εὐσεβίου. Ἄλλωστε ὁ ἱστορικὸς αὐτὸς μᾶς βεβαιώνει ὅτι, ὅταν τὸ ξημέρωμα ἐσηκώθη ὁ Μ. Κωνσταντῖνος, ἀπεκάλυψεν εἰς τοὺς φίλους του τὸ μυστικὸν τοῦ ὀνείρου ποὺ εἶχεν ἰδῆ τὴν νύκτα </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">["Τοῖς φίλοις ἐξηγόρευσεν τὸ ἀπόῤῥητον", Α΄ Λόγος, P.G. 20.944 - Ι.29].</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ἂν ἐπιχειρούσαμε νὰ ταξινομήσωμε τὰς διαφόρους ἐπικρίσεις ποὺ ἔχουν διατυπωθεῖ ἐν σχέσει μὲ τὸ ὅραμα ποὺ εἶδεν ὁ Μ. Κωνσταντῖνος, θὰ διεκρίναμεν μεταξὺ αὐτῶν πού:</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">1ον. Θέλουν τὸ ὅραμα ὡς ἔντεχνον καὶ σκόπιμον ἐφεύρημά του,</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">2ον. Θέλουν τὸ ὅραμα ὡς εὑρηματικὴν ἐπινόησιν τοῦ Εὐσεβίου </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[Henri Gregoire, La conversion de Constantin, Bruxelles, 1931]</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">,</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">3ον. Τὸ ὑποβιβάζουν εἰς φυσικὸν φαινόμενον </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[Arnold Jones, La conversion de Constantin, Bruxelles, 1931, σ. 97]</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> καὶ</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">4ον. Τὸ ἀποδίδουν εἰς διάθεσιν αὐτοπροβολῆς τοῦ αὐτοκράτορος </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[J. J. Norwich, La conversion de Constantin, Bruxelles, 1931, σ. 55].</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ἀρχίζοντας ἀπὸ τὴν πρώτην ἄποψιν, θὰ παρατηρούσαμεν ὅτι, ἂν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος "κατεσκεύαζε" τὸ ὅραμα διὰ λόγους πολιτικῆς σκοπιμότητος, τότε θὰ ἐφρόντιζε νὰ δημοσιοποιήσῃ ἀμέσως τὴν ὑποτιθεμένην ἐμπειρίαν του. Ἐδῶ ὅμως ἐσυνέβη ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετον. Ὄχι μόνον δὲν τὸ ἐξεμυστηρεύθη ἀμέσως, ἀλλ᾿ ἀντιθέτως ἐκράτησεν στάσιν παρατεταμένης σιωπῆς καὶ τὸ ἀπεκάλυψεν εἰς τὸν Εὐσέβιον εἰκοσιπέντε ἔτη ἀργότερον. Ὁ δὲ Εὐσέβιος ἐφύλαξε τὸ μυστικὸν τοῦ Μ. Κωνσταντίνου καὶ τὸ ἐδημοσιοποίησε μόνον ἀφοῦ εἶχε πλέον ἀποβιώση. Ἂν πρόθεσις τοῦ Εὐσεβίου ἦτο νὰ μεγεθύνῃ τὴν μεταθανάτιον αἴγλην τοῦ αὐτοκράτορος μὲ τὴν ἀναφορὰν εἰς ἕνα θαῦμα, τότε διατί δὲν ἀνεφέρθη καὶ εἰς ἄλλα;</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Βεβαίως, ἔχομε πάντοτε ὑπ᾿ ὄψιν μας τὴν ἄποψιν τοῦ καθηγητοῦ Βλασίου Φειδᾶ </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[La conversion de Constantin, Bruxelles, 1931, σ. 325]</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">, ὅτι ἡ ἐμμονὴ τοῦ Εὐσεβίου εἰς τὴν ἀποδοχὴν τῆς θεοσημίας, δικαιολογεῖται ἀπὸ τὴν σπουδήν του νὰ θεμελιώσῃ εἰς τὴν θεοσημίαν τὴν πολιτικήν του θεολογίαν. Καὶ αὐτό, διότι οὕτω ὁ Μ. Κωνσταντῖνος δέχεται θείαν κλῆσιν, γίνεται ὁ ἐκλεκτὸς τοῦ Θεοῦ, "σκεῦος ἐκλογῆς", πρὶν ἀκόμη βαπτισθῇ καὶ λειτουργεῖ ὡς ἐπίγειος εἰκὼν τοῦ Θεοῦ. Εἶνε ὅμως ἀρκετὴ ἡ λογικὴ αὐτὴ ὑπόθεσις, ὥστε νὰ ὁδηγηθῶμεν εἰς τὴν ἀπόῤῥιψιν τοῦ ὁράματος ὡς πραγματικοῦ γεγονότος; Καὶ ἂν ὁ Εὐσέβιος εἶχε λόγους νὰ βάλῃ εἰς τὸ ἔργον του ἕνα παραμυθένιον ὅραμα, ὁ Λακτάντιος δὲν εἶχεν ἀπολύτως κανένα λόγον νὰ δημιουργήσῃ ἕνα παραμυθένιον ὄνειρον. Καὶ ἂν προσχωρούσαμεν εἰς τὴν ἄποψιν τοῦ Γ. Κορδάτου καὶ ἀποῤῥίπταμεν εἰς φανταστικὰς τόσον τὰς ἱστορήσεις ποὺ μᾶς παρέχει ὁ Εὐσέβιος ὅσον καὶ αὐτὰς ποὺ μᾶς παραδίδει ὁ Λακτάντιος, ποῖον ἆρά γε εἶνε τὸ συγκλονιστικὸν γεγονὸς ποὺ ἐσυνέβη εἰς τὴν προσωπικὴν ζωὴν τοῦ Μ. Κωνσταντίνου καὶ ποὺ ἐπηρέασε τόσον ἐντόνως τὴν θρησκευτικήν του συνείδησιν; Διότι ἐκεῖνο ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ ἀγνοήσωμεν εἶνε ὅτι ἐκείνην τὴν ἡμέραν κάτι συνταρακτικὸν διεδραματίσθη εἰς τὴν συνείδησίν του.</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ἐξ ἴσου ἀβάσιμος ὅμως εἶνε καὶ ἡ ἄποψις ποὺ ἀποδίδει τὴν θεοσημίαν εἰς φυσικὰ αἴτια. Εἰδικότερον ὑπάρχει ἡ ἐκτίμησις ὅτι αὐτὸ ποὺ εἶδεν ὁ Μ. Κωνσταντῖνος δὲν ἦτο τίποτε περισσότερον ἀπὸ τὸ φαινόμενον "ἅλως". Ἕνα φαινόμενον τοπικὸν καὶ παροδικόν, ἀνάλογον μὲ τὸ οὐράνιον τόξον. Ὑποστηρίζεται ὅτι τὸ φαινόμενον αὐτὸ δημιουργεῖται ὅταν αἱ ἡλιακαὶ ἀκτῖνες πέφτουν ὄχι ἐπάνω εἰς σταγόνας βροχῆς, ἀλλὰ ἐπάνω εἰς παγοκρυστάλλους. Συμφώνως μὲ τοὺς ὑποστηρικτὰς τῆς θεωρίας αὐτῆς, συνήθως σχηματίζεται ἡ μορφὴ φωτεινοῦ δακτυλίου, ποὺ εἰς τὸ ἐσωτερικόν του ἔχει ἕνα φωτεινὸν σταυρόν. Ἡ ἐκδοχὴ αὐτὴ ὅμως ἔχει ἕνα σοβαρότατον μειονέκτημα. Δὲν δίδει καμμίαν ἀπολύτως ἐξήγησιν διὰ τὴν ἐπιγραφὴν "τούτῳ νίκα".</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ἀνάλογα προβλήματα ἑρμηνευτικῆς προσεγγίσεως παρουσιάζει καὶ ἡ ἄποψις ποὺ θέλει τὸν Μ. Κωνσταντῖνον νὰ τελῇ εἰς κατάστασιν αὐθυποβολῆς καὶ νὰ βλέπῃ ἕνα θαῦμα, "ἐπειδὴ εἰς τὴν ἐποχήν του ἡ ὕπαρξις τῶν θαυμάτων καὶ τῶν οὐρανίων μηνυμάτων ἦτο κάτι γενικῶς ἀποδεκτόν. Ἀφοῦ ἠμποροῦσε νὰ ἰδῇ ἕνα ὅραμα καὶ ἀφοῦ ὑπὸ τὰς περιστάσεις θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχῃ ιδεῖ ἕνα ὅραμα, τότε εἶδε ἕνα ὅραμα" </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[J. J. Norwich, La conversion de Constantin, Bruxelles, 1931, σ. 56]</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">. Πρὸ τῆς περιγραφῆς τῆς θεοσημίας, ὁ Εὐσέβιος σκιαγραφῶντας τὴν δραματικὴν κατάστασιν τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τοῦ Μ. Κωνσταντίνου, ἔγραφεν ὅτι ἤθελε νὰ προσευχηθῇ, ἤθελε νὰ ζητήσῃ βοήθειαν, ἤθελε κάπου νὰ ἀκουμπήσῃ τὰς ἐλπίδας του, ἀλλὰ δὲν ἤξερεν εἰς ποῖον Θεὸν νὰ ἀπευθυνθῇ. Ἦτο πράγματι τραγικόν. Μία ἀδέσποτος ψυχή, μία ἀδιαμόρφωτος θρησκευτικὴ συνείδησις, μία καρδία ποὺ κάποτε εἶχεν ἀκούση διὰ τοὺς θεοὺς τῆς Ῥώμης, διὰ τὸν θεὸν-ἥλιον, διὰ τὸν Θεὸν-Χριστόν, αἰσθανόταν τὴν ἀνάγκην νὰ γονατίσῃ, νὰ προσευχηθῇ, νὰ ἐκλιπαρήσῃ, νὰ δακρύσῃ καὶ δὲν εὕρισκεν ἀποδέκτην. Ποίου Θεοῦ τὴν πόρταν νὰ κτυπήσῃ; "Τὸ σκότος τῆς ἀγνοίας ἦτο ἁπλωμένον εἰς τὴν ψυχήν του. Ἐπάλευε καὶ δὲν ἠμποροῦσε νὰ ξεπεράσῃ τὸ ὅριον τοῦ σκότους. Ἐπίστευεν εἰς ἐκεῖνο ποὺ δὲν ἠμποροῦσε νὰ ἀντιληφθῇ"</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> [Λόγος Γέροντος Αἰμιλιανοῦ Σιμωνοπετρίτου]</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">. Μία τοιαύτη ἀβέβαιος συνείδησις δὲν αὐθυποβάλλεται ποτέ. Μία τοιαύτη ἀβέβαιος συνείδησις δὲν αὐθυποβάλλεται ποτέ. Ἄγεται καὶ φέρεται, πλανᾶται καὶ παλινδρομεῖ, προσπαθεῖ νὰ ὀρθοποδήσῃ, διαμορφώνει εὐολίσθους πνευματικὰς ῥοπάς, ὅμως δὲν αὐθυποβάλλεται. Διατί; Διότι ἁπλούστατα δὲν ἔχουν ἀναπτυχθεῖ ἀκόμη οἱ μηχανισμοὶ ἐσωτερικῆς πειθοῦς ποὺ διεγείρουν τὸ "ἐγὼ" καὶ τὸ ὁδηγοῦν εἰς τὴν ἀποδοχὴν τοῦ μὴ ὑπαρκτοῦ. Δὲ ἔχει ἄποψιν δι᾿ αὐτὸ ποὺ εἶδεν, ἀλλ᾿ ἀντιθέτως ζητεῖ νὰ μάθῃ τί εἶνε αὐτὸ ποὺ εἶδεν. Οὕτω λοιπόν, καλεὶ κοντά του Κληρικοὺς καὶ τοὺς ἐρωτᾶ ποῖο εἶνε τὸ νόημα τοῦ ὁράματος καὶ βεβαίως θέλει νὰ μάθῃ ὅσον τὸ δυνατὸν περισσότερα διὰ τὸν Χριστὸν </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[" Ἠρώτα, τίς τε ὁ τῆς ὀφθείσης ὄψεως λόγος", Εὐσέβιος, Α΄ Λόγος, P.G. 20.948 - Ι.32]</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">. Ἔκτοτε, κατὰ τὴν διαβεβαίωσιν τοῦ Εὐσεβίου, ἐκράτησε κοντά του μονίμους πνευματικοὺς συμβούλους καὶ ἄρχισε νὰ μελετᾷ τὰ ἱερὰ κείμενα. </span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ὅμως ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος δὲν ἀρκεῖται μόνον εἰς αὐτά. Ἔχοντας ἐπηρεασθεῖ βαθύτατα ἀπὸ τὰ γεγονότα τῆς ἡμέρας ἐκείνης, καλεῖ χρυσοχόους καὶ τοὺς παραγγέλλει νὰ κατασκευάσουν σταυροειδῆ σημαίαν ἀπὸ χρυσὸν καὶ πολυτίμους λίθους. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ, ὑπῆρχε στεφάνι ἀπὸ πολυτίμους λίθους καὶ ἐντὸς αὐτοῦ ἡ ἀπεικόνισις τοῦ χριστιανικοῦ μονογράμματος</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> [Εὐσέβιος, Α΄ Λόγος, P.G. 20.945 - I.31]</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">. Αὐτὴ ἡ σημαία, ἡ ὀνομασθεῖσα "Λάβαρον", ἐχρησιμοποιήθη ὡς ἀμυντήριον ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ, ἐνῷ ἀργότερον τὸ χριστιανικὸν μονόγραμμα τοποθετήθη καὶ εἰς τὰς περικεφαλαίας τῶν στρατιωτῶν. </span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ἡ μάχη τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἐναντίον τοῦ Μαξεντίου ἐδόθη τῇ 28ῃ Ὀκτωβρίου τοῦ 312 μ.Χ..</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος εἰσέρχεται εἰς τὴν Ῥώμην θριαμβευτικῶς. Δὲν ἀποκλείεται μάλιστα νὰ ἦτο ἡ πρώτη του ἐπίσκεψις εἰς τὴν πόλιν αὐτήν. Οἱ Ῥωμαῖοι τῶν ἐπευφημοῦν ὡς ἀπελευθερωτήν. Ἴσως ὅμως μερικοὶ νὰ ἀπογοητεύωνται ὅταν τὸν βλέπουν νὰ ἀρνῆται τὴν προσφορὰν θυσίας εἰς τοὺς θεοὺς τῆς Ῥώμης. Ἀποτελοῦσε μακροχρόνιον παράδοσιν εἰς τὴν Ῥώμην, ὁ νικητὴς αὐτοκράτωρ νὰ εὐχαριστῇ μὲ θυσίαν τοὺς θεούς. Εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ὅμως, ἡ παράδοσις αὐτὴ καταλύεται ὁριστικῶς</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> [Κωνσταντῖνος Παπαῤῥηγόπουλος, Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους, Ἀθῆναι 1932, σ. 309]</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">. </span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Μετὰ τὴν κατασκευὴν τῆς σημαίας μὲ τὸ χριστιανικὸν ἔμβλημα, ἡ ἄρνησις θυσίας εἰς τοὺς θεοὺς ἀποτελεῖ τὴν δευτέραν σαφῆ δημοσίαν ἐκδήλωσιν τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τοῦ Μ. Κωνσταντίνου. Ἡ ἀποστροφή του πρὸς τὴν εἰδωλολατρείαν εἶνε φανερά. Αὐτὸ προβληματίζει σοβαρῶς τοὺς συγκλητικούς. Ἀποτελοῦσεν ἐπίσης ῥωμαϊκὴν παράδοσιν ἡ κατασκευὴ ἁψίδος θριάμβου κάτωθεν τῆς ὁποίας εἰσερχόταν ὁ νικητὴς αὐτοκράτωρ. Εἰς τὴν ἁψίδα ὑπῆρχε πάντοτε εὐχαριστήριος ἐπιγραφὴ πρὸς τοὺς θεούς, ἡ εὔνοια τῶν ὁποίων ἦτο μὲ τὸ μέρος τοῦ νικητοῦ. Πῶς ὅμως οἱ συγκλητικοὶ θὰ ἠμποροῦσαν νὰ κάνουν εἰς τὸ κείμενον ἀναφορὰν εἰς θεοὺς πρὸς τοὺς ὁποίους ὁ Μ. Κωνσταντῖνος ἤδη ἔδειξε τὴν ἀπαρέσκειάν του; Ἐν τέλει, τὸ κείμενον ποὺ συνετάχθη καὶ ἀσφαλῶς ἐτέθη ὑπ᾿ ὄψιν του, ἀντικαθιστοῦσε τὸν πληθυντικὸν ὅρον "θεοὶ" μὲ τὸν ἐνικὸν "θεότης" (ἐχρησιμοποιήθη ὁ λατινικὸς ὅρος "Divinitas"). Τὸ κείμενον αὐτὸ ἐγράφη εἰς τὴν ἁψίδα ποὺ κατεσκευάσθη τὸ 315 μ.Χ. καὶ διατηρεῖται μέχρι καὶ σήμερον, δίπλα εἰς τὸ Κολοσσαῖον.</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> Ὅμως, παρὰ τὰς λεπτὰς ἰσοῤῥοπίας ποὺ ὄφειλε νὰ κρατῇ ὁ Μ. Κωνσταντῖνος ἀπέναντι τῶν εἰδωλολατρῶν, αὐτὸς δὲν ἐδίστασε νὰ φανῇ ἀκόμη πιὸ ἀποκαλυπτικός. Εἰς κεντρικὸν σημεῖον τῆς πόλεως ἔστησεν ἀνδριάντα ποὺ ἐκρατοῦσεν ἕνα δόρυ εἰς σχῆμα σταυροῦ, μὲ τὴν ἐπιγραφὴν "Τούτῳ τῷ σωτηριώδει σημείῳ, τῷ ἀληθεῖ ἐλέγχῳ τῆς ἀνδρείας, τὴν πόλιν ὑμῶν ζυγοῦ τυραννικοῦ διασωθεῖσαν ἠλευθέρωσα" </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">[Εὐσέβιος, Α΄ Λόγος, P.G. 20.953 - Ι.40, Κάλλιστος, P.G. 145.1276 - VII.30]</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">. Ἐπίσης, μὲ βασιλικὸν θέσπισμα ἀπέδωσε τὰς περιουσίας εἰς ὅσους τὰς ἐστερήθησαν ἀπὸ τὸν Μαξέντιον, ἀνεκάλεσε τοὺς ἐξορίστους, ἠλευθέρωσε τοὺς φυλακισμένους χριστιανούς, ἀπένειμε τιμὰς εἰς τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ἄνδρας ποὺ εἶχαν διωχθῆ, ἐνῷ δὲν ἐδίσταζε νὰ βοηθᾷ τοὺς πτωχοὺς καὶ νὰ καλῇ εἰς τὸ τραπέζι του "ταπεινοὺς ἀνθρώπους", διότι ἐπίστευεν ὅτι εἰς τὸ πρόσωπόν τους δὲν ἔβλεπε τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὸν Θεόν </span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">["Εὐτελεῖς τῇ τοῦ σχήματος περιβολῇ", Εὐσέβιος, Α΄ Λόγος, P.G. 20.956 - Ι.41 - Ι.43]</span><span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">.</span><br />
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"> Ὅσον καὶ ἂν θέλουν οἱ ἐπικριταὶ τοῦ Μ. Κωνσταντίνου νὰ ὑποβαθμίσουν τὸ γεγονὸς τῆς θεοσημίας, εἶνε βέβαιον ὅτι αὐτὸ ἀπετέλεσε σταθμὸν εἰς τὴν ζωήν του. Δὲν ἐξηγεῖται ἀλλοιῶς ἡ ἀπροκάλυπτος καὶ διαρκὴς ἐκδήλωσίς του ὑπὲρ τοῦ χριστιανισμοῦ, μία ἐκδήλωσις ποὺ τοὐλάχιστον εἰς αὐτὸ τὸ στάδιον τῆς ζωῆς του δὲν ἠμποροῦσε νὰ ὑποκρύπτῃ καμμίαν ἀπολύτως πολιτικὴν σκοπιμότητα. Δὲν ὑπάρχει καμμία ἀμφιβολία πὼς ὁ Μ. Κωνσταντῖνος, εἰς αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν περίοδον τοῦ δημοσίου βίου του, ηὗρεν αὐτὸ ποὺ ἐζητοῦσεν. Ἐγνώριζε πλέον εἰς ποῖον Θεὸν ἠμποροῦσε νὰ προσευχηθῇ </span>[Αἰκατερίνα Χριστοφιλοπούλου, Βυζαντινὴ Ἱστορία, σ. 136, Ἀθήνα 1992]<span style="font-size: large;">. Ἀκόμη καὶ ὁ Arnold Jones, ποὺ ἐξηγεῖ τὸ ὅραμα μὲ μετεωρολογικοὺς κανόνας, γράφει ὅτι "Τὸ τυχαῖον αὐτὸ περιστατικὸν ὁδήγησε τελικῶς τὸν Κωνσταντῖνον εἰς τὴν εἰλικρινὴ ἀποδοχὴν τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ εἶχεν ὡς ἀποτέλεσμα τὸν ἐκχριστιανισμὸν τῆς ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας καὶ τὴν δημιουργίαν τοῦ χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ τῆς Εὐρώπης. </span></span><span style="font-size: large;"> </span></span><br />
<br />
<span style="color: #783f04;">Μέγας Κωνσταντῖνος ὁ Ἰσαπόστολος</span><br />
<span style="color: #783f04;">Δημητρίου Ἀποστολίδου</span><br />
<span style="color: #783f04;">Ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου</span><br />
<span style="color: #783f04;">Ἔκδοσις Β΄ ἀναθεωρημένη, Καβάλα Ἰανουάριος 2012</span><br />
<span style="color: #783f04;">σελίδες 56-65</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggcvr5ffHqPWZvJPLj7uKZHzLHzCsbPXzik397NLySHv7b5gIz1aEXdZsMoq4vADVL85mqdvmRkGnzVtWit5isIlDd5QH6biXqSoyaIn-SRNZDI6AAZgVi3kNfyQvjSxZlDmIt9jCyqAoi/s1600/31.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="886" data-original-width="620" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggcvr5ffHqPWZvJPLj7uKZHzLHzCsbPXzik397NLySHv7b5gIz1aEXdZsMoq4vADVL85mqdvmRkGnzVtWit5isIlDd5QH6biXqSoyaIn-SRNZDI6AAZgVi3kNfyQvjSxZlDmIt9jCyqAoi/s200/31.jpg" width="139" /></a></div>
<br /></div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-30667129320737938352018-03-17T17:04:00.001+02:002018-03-17T17:04:33.663+02:00ΠΡΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΙΝΕ ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3pxmSEkYk7CKD2z1J4TknaU6MUfSV3pZjgLj50ehdstKNgwHKJ_0oWAR_wmmHSh9s9fH-NjHQ9nhm79h8KfDo3qd96420ThWgF4RvT93iSOzK8Ct_4TL7gzlaizwgl4Wy7_nKGgHIGOb2/s1600/127.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="322" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3pxmSEkYk7CKD2z1J4TknaU6MUfSV3pZjgLj50ehdstKNgwHKJ_0oWAR_wmmHSh9s9fH-NjHQ9nhm79h8KfDo3qd96420ThWgF4RvT93iSOzK8Ct_4TL7gzlaizwgl4Wy7_nKGgHIGOb2/s320/127.jpg" width="228" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-size: large;"> Εἶνε δὲ πολλῆς προσοχῆς ἄξιον καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁσάκις Ἐπίσκοποι ἢ Πατριάρχαι, κηρύσσοντες αἱρετικὰ φρονήματα, ἐκλήθησαν ὑπὸ τῶν ἁγίων Συνόδων ἵνα δικασθοῦν, ἐκλήθησαν μετὰ πάσης ἐκκλησιαστικῆς τάξεως, ὡς ἐν ἐνεργείᾳ Ἐπίσκοποι ἢ Πατριάρχαι! Καθαιρούμενοι δέ, καθῃροῦντο ἀπὸ τῆς "Χάριτος τῆς Ἀρχιερωσύνης", ἀπὸ τοῦ "Πατριαρχικοῦ ἢ Ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος", "ἀπεγυμνοῦντο τῆς Χάριτος τῆς Ἀρχιερωσύνης" κ.τ.τ.. Μέχρι τῆς τελευταίας στιγμῆς δηλαδὴ ἡ Ἐκκλησία ἔβλεπεν αὐτοὺς ὡς ἐν ἐνεργείᾳ Ἀρχιερεῖς! Μόνον μετὰ τὴν ὑπ᾿ αὐτῆς καταδίκην ἔβλεπε πλέον αὐτοὺς ὡς ἐστερημένους τῆς Χάριτος, ὡς γεγυμνωμένους τῆς Ἀρχιερωσύνης.</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-size: large;"> " Ὁ Νεστόριος ἦτο ἐντὸς Ἐκκλησίας ὅλον τὸ διάστημα πρὸ τοῦ ἀναθεματισμοῦ του;" ἐρωτᾷ θριαμβολογῶν ὁ κ. Κ..</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">Ναί, κύριε, ἦτο! Δηλαδὴ ἦτο ἐν ἐνεργείᾳ Ἀρχιερεὺς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἂν δὲν ἦτο διὰ σέ, ἦτο διὰ τὸν Ἅγιον Κύριλλον, ἦτο διὰ τὴν Σύνοδον τῆς Ἀλεξανδρινῆς Ἐκκλησίας, ἦτο δι᾿ αὐτὴν τὴν Γ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδον! Ἀνέγνως ποτὲ τὰς τρεῖς περιφήμους ἐπιστολὰς τοῦ θείου Κυρίλλου πρὸς τὸν Νεστόριον, σταλείσας μετὰ τὴν ὑπ᾿ αὐτοῦ κήρυξιν τῆς αἱρέσεως; Εἶδες πῶς προσφωνεῖ τὸν ἤδη αἱρετικὸν Νεστόριον;</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-size: large;">- Ἐπιστολὴ πρώτη:</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"Τῷ εὐλαβεστάτῳ καὶ θεοφιλεστάτῳ Ἐπισκόπῳ συλλειτουργῷ Νεστορίῳ Κύριλλος Ἐπίσκοπος ἐν Κυρίῳ χαίρειν".</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">- Ἐπιστολὴ δευτέρα:</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"Τῷ εὐλαβεστάτῳ καὶ θεοφιλεστάτῳ συλλειτουργῷ Νεστορίῳ Κύριλλος ἐν Κυρίῳ χαίρειν".</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">- Ἐπιστολὴ τρίτη:</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">"Τῷ εὐλαβεστάτῳ καὶ θεοσεβεστάτῳ συλλειτουργᾷ Νεστορίῳ Κύριλλος καὶ ἡ συνελθοῦσα Σύνοδος ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ἐκ τῆς Αἰγυπτιακῆς διοικήσεως, ἐν Κυρίῳ χαίρειν".</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;">Τί περισσότερον θέλεις;</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-size: large;"> Ἡ δὲ ὑπὸ τὴν προεδρίαν τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου συνελθοῦσα ἐν Ἐφέσῳ Γ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἐκάλεσε δι᾿ Ἐπιτροπῆς ἐξ Ἐπισκόπων (τιμῶσα οὕτω τὸ Ἐπισκοπικὸν ἀξίωμα τοῦ Νεστορίου) τὸν αἱρεσιάρχην, ὅπως παρουσιασθῇ ἐνώπιον αὐτῆς καὶ δικασθῇ. Οὗτος ἠρνήθη νὰ προσέλθῃ. Ἡ Σύνοδος, κρίνασα τὴν διδασκαλίαν αὐτοῦ ὡς αἱρετικήν, κατεδίκασεν αὐτὸν ἐρήμην. </span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;"> «... Δακρύσαντες πολλάκις (λέγουσιν οἱ Πατέρες τῆς Συνόδου ἐν τῇ καταδικαστικῇ αὐτῶν ἀποφάσει), ἐπὶ ταύτην τὴν σκυθρωπὴν κατ᾿ αὐτοῦ ἐχωρήσαμεν ἀπόφασιν: Ὁ βλασφημηθεὶς τοίνυν παρ᾿ αὐτοῦ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ὥρισε διὰ τῆς παρούσης Ἁγιωτάτης Συνόδου ἀλλότριον εἶναι τὸν αὐτὸν Νεστόριον τοῦ τε Ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος καὶ παντὸς συλλόγου ἱερατικοῦ».</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;"> Ἀκούεις, κ. Κ.; Ἦτο λοιπὸν ἢ δὲν ἦτο ἐν ἐνεργείᾳ Ἀρχιερεὺς ὁ Νεστόριος μέχρι τῆς καταδίκης αὐτοῦ ὑπὸ τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου;</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-size: large;"> Ὁ κ. Κ. δογματίζει, ὅτι ὁ δημοσίᾳ κηρύσσων αἵρεσιν Ἐπίσκοπος καθίσταται, διὰ μόνης τῆς πράξεως αὐτοῦ ταύτης, ἀλλότριος τῆς Ἀρχιερωσύνης καὶ οὐδεμίαν Χάριν παρέχει.</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;"> Ἡ ἀλαθήτως ἀποφηναμένη Γ΄ Οἰκουμενικῆ Σύνοδος ὅμως διασαλπίζει ὅτι οὐχὶ δι᾿ ἄλλου τινός, ἀλλὰ διὰ τῆς Συνοδικῆς καταδίκης, καὶ μόνον δι᾿ αὐτῆς, ὁ Νεστόριος ἀπέβη "ἀλλότριος τοῦ Ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος"! Ὁμοίως καὶ ὁ ἀλάθητος Ὅρος τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου βεβαιοῖ καὶ διαγγέλλει, ὅτι οὐκ ἄλλη τις πρᾶξις, ἀλλ᾿ ἀπόφασις τῆς ἐν Ἐφέσῳ Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἔῤῥιψε τὸν Νεστόριον ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας: "... Καθὰ καὶ ἡ ἐν Ἐφέσῳ τὸ πρότερον ἐδογμάτισε Σύνοδος, καὶ τὸν ἀσεβῆ Νεστόριον καὶ τοὺς ἀμφ᾿ αὐτόν, ὡς προσωπικὴν δυάδα εἰσάγοντας, τῆς Ἐκκλησίας ἐξώθησε".</span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;"> Ταῦτα φθέγγονται αἱ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι. Τί ζητεῖ λοιπὸν ὁ κ. Κ.; Νὰ ἀνακηρύξωμεν αὐτὸν ὑπέρτερον καὶ αὐθεντικώτερον τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων;</span><br />
<br />
<br />
<span style="color: #660000;">Ἀρχιμανδρίτης Ἐπιφάνιος Ἰ. Θεοδωρόπουλος,</span><br />
<span style="color: #660000;">"Τὰ Δύο Ἄκρα - Οἰκουμενισμὸς & Ζηλωτισμός",</span><br />
<span style="color: #660000;">Ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος,</span><br />
<span style="color: #660000;">Ἔκδοσις Γ΄ , 2008, σ. 171-173</span><br />
<span style="color: #660000;">("Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ", φύλλον 594-595, 15-7-1970)</span></div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-68865479757570378952018-03-15T17:40:00.000+02:002018-03-15T17:47:55.406+02:00 ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟΜΑΤΟΣ ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWcflOdVYS4cFhsH8lZ_dRP7RcSDad6Q5NZQdQ8ONRPoBKVT3SMqh8Snn41zeeeg0Fvv1iFX0PsozxggTIgCJ1i7VJ-8lh3_zpgiGF7XpfZMKpyLshH8hXkYvYC7xEJP5DDddDzMlNLSwj/s1600/71%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="571" height="269" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWcflOdVYS4cFhsH8lZ_dRP7RcSDad6Q5NZQdQ8ONRPoBKVT3SMqh8Snn41zeeeg0Fvv1iFX0PsozxggTIgCJ1i7VJ-8lh3_zpgiGF7XpfZMKpyLshH8hXkYvYC7xEJP5DDddDzMlNLSwj/s320/71%25CE%25B9.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<br />
<span style="color: #660000; font-size: large;">Θὰ ἐρωτηθῶ ἴσως:</span><br />
<span style="color: #660000; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-size: large;"> Ἀλλὰ διὰ τὸν Θεὸν εἶνε Ὀρθόδοξος Πατριάρχης ὁ Ἀθηναγόρας; Δεσμεύεται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν ἀποφάσεων τῶν ἀνθρώπων; Ἀναμένει ἀπόφασιν Συνόδου διὰ τὸν Ἀθηναγόραν, ἵνα θεωρήσῃ αὐτὸν ἐκπεσόντα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως;</span><br />
<span style="color: #660000; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-size: large;"> Ἀγαπητέ μοι π. Νικόδημε, ἀναμφιβόλως ὁ Θεὸς δὲν δεσμεύεται ἐκ τῶν ἀποφάσεων τῶν ἀνθρώπων. Πολλάκις οἱ ἄνθρωποι κατεδίκασαν ἀθῴους καὶ ἠθῴωσαν ἐνόχους. (Δὲν ἐννοῶ μόνον ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ). Οὐδεμία ἀντίῤῥησις ὅτι ὁ Θεὸς θὰ ἔχῃ διαγράψει ἐκ τῶν βιβλίων αὐτοῦ πρόσωπα τὰ ὁποῖα οἱ ἄνθρωποι οὐδέποτε κατεδίκασαν καὶ δὲν θὰ ἔχῃ διαγράψει πρόσωπα, τὰ ὁποῖα ἄνθρωποι κατεδίκασαν. Ἀλλ᾿ ἡμεῖς, φίλτατε, δὲν εἴμεθα Χερουβεὶμ ἢ Σεραφείμ, ὥστε νὰ ἔχωμε τὴν δυνατότητα νὰ ἀναδιφῶμεν τὰ Ἀρχεῖα τοῦ Οὐρανοῦ καὶ νὰ βλέπωμεν ποῖοι ἄνθρωποι εἶνε ἐγγεγραμμένοι καὶ ποῖοι διαγεγραμμένοι, ἤ, εἰδικώτερον, ποῖοι Κληρικοὶ ἀναγνωρίζονται καὶ ποῖοι ἀποδοκιμάζονται ὑπὸ τοῦ Θεοῦ.</span><br />
<span style="color: #660000; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-size: large;"> Τίς ἐξ ἡμῶν θὰ ἠδύνατο νὰ εἴπῃ μετ᾿ ἀπολύτου βεβαιότητος καὶ ἀσφαλείας ὅτι οὕτως ἢ οὕτως ἀπεφάσισεν ὁ Θεὸς περὶ τοῦ α΄ ἢ τοῦ β΄ Ἱερέως ἢ Ἐπισκόπου; "Τίς ἔγνω νοῦν Κυρίου; Ἢ τίς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο;" (Ῥωμαίους ΙΑ΄ 34). Ἀκόμη καὶ προκειμένου περὶ αἱρέσεως τίς ἀγνοεῖ ὅτι καὶ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν εἶχον πέση εἰς αἱρέσεις ἐξ ἁπλότητος, ἀλλ᾿ ἐπειδὴ εἶχον ἀγαθὴν προαίρεσιν, ὡδηγήθησαν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς ἀνάνηψιν; Ποία ἔσται ἡ εὐθύνη ἡμῶν, ἂν ὑποκαταστήσωμεν ἡμεῖς τὴν κρίσιν τῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδὴ νομίζομεν ὅτι γνωρίζομεν τὴν κρίσιν τοῦ Θεοῦ; Δὲν εἶνε ἀπείρως προτιμότερον, ὡς ταπεινότερον καὶ ἀσφαλέστερον, τὸ νὰ ἑπώμεθα ταῖς ἀποφάσεσι τῆς Ἐκκλησίας; Ἀδελφέ μου, εἶνε ἐσχάτη πλάνη ἡ γνώμη ὅτι ἡμεῖς εἴμεθα ἀσφαλεῖς γνῶσται τῆς ψήφου τοῦ Θεοῦ. Οὐαί, χιλιάκις οὐαί, τῇ Ἐκκλησίᾳ, ὅταν τὰ ἄτομα, καὶ μάλιστα οἱ λαϊκοί, κηρύττωσιν ἐπαναστάσεις τοῦ εἴδους αὐτοῦ: "Αὐτὸς εἶνε καθῃρημένος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. Ποίαν σημασίαν ἔχει ἂν δὲν καθῃρέθη ὑπὸ Συνόδου; Φύγωμεν ἀπ᾿ αὐτοῦ!... Ἐκεῖνος ἔχει ἀκεραίαν καὶ ἐνεργὸν τὴν Ἱερωσύνην; Ποίαν σημασίαν ἔχει ἂν καθῃρέθη ὑπὸ Συνόδου; Ὁ Θεὸς δὲν δεσμεύεται ἐξ ἀνθρωπίνων ἀποφάσεων. Προσέλθωμεν λοιπὸν εἰς αὐτόν!".</span><br />
<span style="color: #660000; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-size: large;"> Εἰς τὰ πλάσματα ταῦτα, τὰ ἀναμφιβόλως καλοπροαίρετα, ἀλλὰ δεινῶς πλανώμενα ὑπὸ τοῦ ἐπαρθέντος καὶ ἰσοθεΐαν φαντασθέντος Ἑωσφόρου, ἁρμόζουν οἱ λόγοι τοῦ θείου Γρηγορίου, τοὺς ὁποίους ἐπανέλαβεν ὁ ΞΔ΄ Κανὼν τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου: "Τί σεαυτὸν ποιεῖς ποιμένα, πρόβατον ὤν; Τί γίνῃ κεφαλή, ποὺς τυγχάνων; Τί στρατηγεῖν ἐπιχειρεῖς τεταγμένος ἐν στρατιώταις;". Καὶ ὅμως λαϊκοί τινες ἐχειροτόνησαν ἑαυτοὺς οὐχὶ ἁπλῶς Ποιμένας, ἀλλ᾿ Οἰκουμενικὰς Συνόδους!</span><br />
<span style="color: #660000; font-size: large;">Ὁ Θεὸς ἂς φανῇ ἴλεως πᾶσιν ἡμῖν!</span><br />
<br />
<br />
<span style="color: blue;">Ἀρχιμανδρίτης Ἐπιφάνιος Ἰ. Θεοδωρόπουλος,</span><br />
<span style="color: blue;">"Τὰ Δύο Ἄκρα - Οἰκουμενισμὸς & Ζηλωτισμός",</span><br />
<span style="color: blue;">Ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος,</span><br />
<span style="color: blue;">Ἔκδοσις Γ΄ , 2008,</span><br />
<span style="color: blue;">σ. 92-93</span><br />
<span style="color: blue;">Ἀπόσπασμα ἐκ τῆς ἐπιστολιμαίας διατριβῆς του,</span><br />
<span style="color: blue;">ἐν Ἀθήναις τῇ 19ῃ Ἰουνίου 1969</span></div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-16313095051276781262018-02-25T20:13:00.002+02:002018-02-25T20:19:19.587+02:00Η ΠΡΩΤΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinyngUeECsWw3F0cPiblCsOqZ-Zl9wEm_Z7_-qiREbyio9QzHjZFVZBcQdAbbckeFkB5FXsa7HalTdXl2V-3GgSediTgmuxRou6lxfPN_6uacPwYy48eXBTQt01qzIwv_c5wjTf9JonOcy/s1600/015.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="900" height="177" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinyngUeECsWw3F0cPiblCsOqZ-Zl9wEm_Z7_-qiREbyio9QzHjZFVZBcQdAbbckeFkB5FXsa7HalTdXl2V-3GgSediTgmuxRou6lxfPN_6uacPwYy48eXBTQt01qzIwv_c5wjTf9JonOcy/s320/015.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<span style="font-size: large;"> <span style="color: #741b47;"> Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος δὲν περιορίζει τὸ ἐνδιαφέρον του μόνον διὰ τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Ῥώμης. Λίαν συντόμως πληροφορεῖται διὰ τὴν πενιχρὰν οἰκονομικὴν κατάστασιν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀφρικῆς. Ἀπὸ τὸν Δεκέμβριον τοῦ 312 μ.Χ. ἕως τὸν Ἰανουάριον τοῦ 313 μ.Χ. στέλνει τρεῖς ἐπιστολάς. Ἡ πρώτη ἔχει ὡς ἀποδέκτην τὸν Ἐπίσκοπον τῆς Καρθαγένης Καικιλιανὸν καὶ αἱ ἄλλαι δύο τὸν ἀνθύπατον (Proconsul) τῆς Ἀφρικῆς Ἀνυλῖνον.</span></span><br />
<span style="color: #741b47;"><br /></span>
<span style="color: #741b47;"> <span style="font-size: large;"> Εἰς τὴν ἐπιστολήν του πρὸς τὸν Ἐπίσκοπον Καρθαγένης Καικιλιανὸν γράφει μεταξὺ ἄλλων: </span></span><br />
<span style="color: #741b47; font-size: large;">« Ἐπειδὴ ἐθεώρησα καλὸν δι᾿ ἁπάσας τὰς ἐπαρχίας τῆς Ἀφρικῆς, Νουμιδίας καὶ Μαυριτανίας, νὰ χορηγηθῇ κάποιο οἰκονομικὸν βοήθημα εἰς ὁρισμένους λειτουργοὺς τῆς ἁγιωτάτης καθολικῆς θρησκείας, ἔδωσα ἐπιστολὰς εἰς τὸν Οὖρσον, τὸν περίφημον οἰκονομικὸν ἐλεγκτὴν τῆς Ἀφρικῆς (ἐπρόκειτο περὶ τοῦ rationalis τῆς Ἀφρικῆς), καὶ τοῦ ἐδήλωσα νὰ σοῦ παραδώσῃ τρεῖς χιλιάδας φόλλεις (ἀργυροχάλκινον νόμισμα τῆς ἐποχῆς τοῦ Διοκλητιανοῦ). Ἐσὺ ὅταν λάβῃς τὰ χρήματα, φρόντισε νὰ διανεμηθοῦν εἰς ὅσους περιλαμβάνονται εἰς τὸν κατάλογον ποὺ σοῦ ἔστειλα μὲ τὸν Ὅσιον (τὸν Ἐπίσκοπον Κορδούης τῆς Ἱσπανίας). Ἐὰν διαπιστώσῃς ὅτι κάτι λείπει νὰ ἀπευθυνθῇς εἰς τὸν Ἡρακλείδα, τὸν ἐπίτροπον τῶν κτημάτων μας. Ἄλλως τε τοῦ ἔχω δώσει ἐντολὴν νὰ σοῦ μετρήσῃ ἄνευ δισταγμοῦ ὅσα χρήματα τοῦ ζητήσῃς... Ἡ Χάρις τοῦ μεγάλου Θεοῦ νὰ σὲ προστατεύῃ» [" Ἡ θειότης τοῦ μεγάλου Θεοῦ σὲ διαφυλάξαι ἐπὶ πολλοῖς ἔτεσιν", Εὐσέβιος, P.G. 20.892 - X.6].</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: #741b47;"><br /></span>
<span style="color: #741b47;"> Ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ εἰσαγάγει κάτι ἐντελῶς καινούριον εἰς τὰς σχέσεις Κράτους καὶ Ἐκκλησίας, ἀφοῦ διὰ πρώτην φορὰν τὸ Κράτος χρηματοδοτεῖ ἀπὸ τὸ Δημόσιον Ταμεῖον τὸ ἔργον τῆς διακονίας τῆς Ἐκκλησίας.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #741b47; font-size: large;"> Ἡ πρώτη ἐπιστολὴ τὴν ὁποίαν στέλλει εἰς τὸν Ἀνυλῖνον, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν διατακτικόν της χαρακτῆρα, ἀποτελεῖ εἰς τὴν κυριολεξίαν ἕνα κείμενον ἀρχῶν δημοσίου βίου. </span><br />
<span style="color: #741b47; font-size: large;">Γράφει μεταξὺ ἄλλων: </span><br />
<span style="color: #741b47; font-size: large;">«Τοιουτοτρόπως ἀντιλαμβανόμεθα ἡμεῖς τὴν φιλαγαθότητα, ὥστε νὰ θέλωμεν ὄχι μόνον νὰ μὴ βλάπτωμεν αὐτὰ ποὺ εὑρίσκονται εἰς τὴν κατοχήν ἄλλου, ἀλλὰ καὶ νὰ τὰ ἐπιστρέφωμεν εἰς τοὺς κατόχους τους. Διὰ τοῦτο, ὅταν λάβῃς τὴν ἐπιστολήν αὐτήν, νὰ ἐνεργήσῃς ὥστε ὅσα κτήματα ἀνήκουν εἰς τὴν Καθολικὴν Ἐκκλησίαν τῶν χριστιανῶν καὶ τώρα κατέχονται ἀπὸ συμπολίτας ἢ τρίτους, νὰ ἐπιστραφοῦν ἀμέσως εἰς τὴν Ἐκκλησίαν... Φρόντισε λοιπὸν ὅλα αὐτὰ νὰ γίνουν συντόμως, ὥστε νὰ μάθωμεν ὅτι ἔχεις πειθαρχήσει μὲ κάθε ἐπιμέλειαν εἰς τὴν ἐντολήν μας». </span><br />
<span style="color: #741b47; font-size: large;"> Ἐντύπωσιν μάλιστα προκαλεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι, ἐνῷ ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἀπευθύνεται εἰς ἕνα ἱεραρχικῶς κατώτερόν του, τοῦ ἀπευθύνει τὸν λόγον εἰς ὕφος ἰδιαιτέρως οἰκεῖον καὶ εὐγενικόν. Εἰσαγωγικῶς τὸν προσφωνεῖ μὲ τὸ "Χαῖρε Ἀνυλῖνε, τιμιώτατε ἡμῖν" καὶ ὡς τελικὸν χαιρετισμὸν χρησιμοποιεῖ τὴν φράσιν " Ὑγίαινε, Ἀνυλῖνε, τιμιώτατε καὶ ποθεινότατε" [Εὐσέβιος P.G. 20.880 - Χ.5].</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: #741b47;"><br /></span>
<span style="color: #741b47;"> Εἰς ἀνάλογον ὕφος εἶνε καὶ ἡ ἑπομένη ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Ἀνθύπατον Ἀνυλῖνον, μὲ τὴν ὁποίαν τοῦ ζητᾶ νὰ καταβάλῃ ἀμοιβὴν εἰς τοὺς Κληρικοὺς καὶ ἐπὶ πλέον νὰ τοὺς ἀπαλλάξῃ ἀπὸ κάθε δημοσίαν ὑπηρεσίαν, οὕτως ὥστε ἀπερίσπαστοι νὰ ἐξαντλοῦν τὴν δραστηριότητά τους εἰς τὰ πνευματικά τους καθήκοντα. Εἰς τὴν ἐπιστολήν του δὲν περιορίζεται εἰς μίαν ἁπλὴν παροχὴν τῆς διαταγῆς [ἡ διαταγὴ ἐξεδόθη εἰς τὰ πλαίσια τοῦ Νόμου τῆς 31.10.313], ἀλλὰ ἐξηγεῖ καὶ τοὺς λόγους ποὺ τὸν ὁδήγησαν εἰς τὴν συγκεκριμένην ἀπόφασιν: </span></span><br />
<span style="color: #741b47; font-size: large;">« Ἐπειδὴ ἀπὸ πολλὰ σημεῖα γίνεται φανερὸν ὅτι ἡ περιφρόνησις τῆς θρησκείας, εἰς τὴν ὁποίαν περιέχεται ὁ ὕψιστος σεβασμὸς πρὸς τὴν ἁγιωτάτην ἐπουράνιον δύναμιν, ἔχει προκαλέσει μεγάλους κινδύνους εἰς τὰς δημοσίας ὑποθέσεις, ἐνῷ ἀντιθέτως ἡ ἀποδοχὴ καὶ φύλαξίς της ἔχει λειτουργήσει εὐεργετικῶς, τόσον πρὸς τὸ κράτος ὅσον καὶ πρὸς τὰς ἀνθρωπίνους σχέσεις» [Εὐσέβιος, P.G. 20.893 - X.7].</span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin4Keft1ImBhR4qKXm0gcWYMUUcATCjGkdzWeVYxBwFx10pLEz4dS38y-nVGgZijBIE7q8mAaHw_AXPeKLiEjCUOmIpHIfWarwCLWxw9s0tKXTdR5CQqYeBlLux0ebbGHSCkFodOwF5XW0/s1600/126.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="610" data-original-width="450" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin4Keft1ImBhR4qKXm0gcWYMUUcATCjGkdzWeVYxBwFx10pLEz4dS38y-nVGgZijBIE7q8mAaHw_AXPeKLiEjCUOmIpHIfWarwCLWxw9s0tKXTdR5CQqYeBlLux0ebbGHSCkFodOwF5XW0/s320/126.jpg" width="236" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<span style="color: #741b47; font-size: large;">Μὲ τὰς ἐπιστολάς του αὐτὰς ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος δὲν ἀρκεῖται εἰς τὴν ἁπλὴν δημοσιοποίησιν τοῦ θρησκευτικοῦ του φρονήματος, ἀλλὰ προάγει τὸν θεσμικὸν ῥόλον τῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδὴ ἀκριβῶς πιστεύει ὅτι ἡ καθολικὴ ἐπικράτησις τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀποτελεῖ προϋπόθεσιν τόσον τῆς δημοσίας ὅσον καὶ τῆς ἰδιωτικῆς εὐημερίας.</span><br />
<span style="color: #741b47;"><br /></span>
<span style="color: #741b47;"><br /></span>
<span style="color: purple;">Ἐκ τοῦ βιβλίου:</span><br />
<span style="color: purple;">Μέγας Κωνσταντῖνος ὁ Ἰσαπόστολος</span><br />
<span style="color: purple;">Δημητρίου Ἀποστολίδου</span><br />
<span style="color: purple;">Ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου</span><br />
<span style="color: purple;">Ἔκδοσις Β΄ ἀναθεωρημένη, Καβάλα Ἰανουάριος 2012</span><br />
<span style="color: purple;">(Ἔκδοσις Α΄ Μάρτιος 2005)</span><br />
<span style="color: purple;">Σελίδες 67-69</span><br />
<span style="color: purple;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBrdFA6gdfQSFKL5DCyA3MOebew9y69jXkNdiqazNLvQRgbrmtRLu0rJu7um3Vdgp34gG7tmgw3yJkWfqBV83-yc_OU34QBHkOecerC7ypZ5GrT4eThjyAATOrnWj8Q_VbIgSng09sEK8a/s1600/31.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="886" data-original-width="620" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBrdFA6gdfQSFKL5DCyA3MOebew9y69jXkNdiqazNLvQRgbrmtRLu0rJu7um3Vdgp34gG7tmgw3yJkWfqBV83-yc_OU34QBHkOecerC7ypZ5GrT4eThjyAATOrnWj8Q_VbIgSng09sEK8a/s200/31.jpg" width="139" /></a></div>
<span style="color: purple;"><br /></span></div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-34587748337535278622018-02-09T10:00:00.001+02:002018-02-09T17:04:35.444+02:00ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΕΚ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH9c2kEP-X_glc2vtEeqg2C7FpcirIHSKX6NPfS4vxXb2vjB8GoTShdUGcXVX5YRHN5yuEMIsxz9skWxfxm8JRCukgOAUycN4wH95qSCOmGf3MlTbN5U2ZYZ7JWPHdFmJ6DS-lvw9BNvNK/s1600/125.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="765" data-original-width="510" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH9c2kEP-X_glc2vtEeqg2C7FpcirIHSKX6NPfS4vxXb2vjB8GoTShdUGcXVX5YRHN5yuEMIsxz9skWxfxm8JRCukgOAUycN4wH95qSCOmGf3MlTbN5U2ZYZ7JWPHdFmJ6DS-lvw9BNvNK/s400/125.jpg" width="266" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;">ΠΡΩΤΟΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΝ</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;">ΑΚΡΙΒΕΙΑ & ΝΗΣΤΕΙΑ</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<span style="color: blue;"> Ὁ Μακαριστὸς Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἐορδαίας Αὐγουστῖνος, κατὰ κόσμον Καντιώτης διηκόνησεν ὡς Πρωτοσύγκελλος εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας, ὅταν ἦτο Διάκονος.</span><br />
<span style="color: blue;">Ὁ ἐκ Θέρμου Αἰτωλίας ἀείμνηστος Πρεσβύτερος Δημήτριος Στέργιος μᾶς διηγήθη πολλὰς φορὰς τὸ ἑξῆς:</span><br />
<span style="color: blue;"> Ὁ Διάκονος Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἦλθεν ἕνα Σάββατον εἰς τὸ Θέρμον. Τὴν ἑπομένην ἡμέραν, τὴν Κυριακήν, ἔλαβε μέρος ὡς Διάκονος εἰς τὴν θείαν Λειτουργίαν, ἡ ὁποία ἐτελέσθη εἰς τὸν ἐνοριακὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Θέρμου, ὁ ὁποῖος εἶνε ἀφιερωμένος εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου, ὑπὸ τὸν ἡλικιωμένον ἐφημέριον αὐτοῦ. Μετὰ τὸ πέρας τῆς θείας Λειτουργίας, μὲ ὁδηγὸν καὶ συνοδοιπόρον τὸν ἐκ Μάνδρας Θέρμου π. Δημήτριον Στέργιον, ἔκανε μίαν τριήμερον ὁδοιπορίαν εἰς τὰ χωριὰ τῆς ὀρεινῆς Αἰτωλίας. Ἀργὰ τὸ ἀπόγευμα τῆς ἰδίας ἡμέρας ἔφθασαν εἰς τὸ χωριὸν Μελίγκοβα. Ἡ δασκάλα τοῦ χωριοῦ προθυμοποιήθη νὰ τοὺς φιλοξενήσῃ εἰς τὴν οἰκίαν της. Ὅμως ὁ Διάκονος Αὐγουστῖνος ἀπεκρίθη·</span><br />
<span style="color: blue;"> - Ἠμεῖς εἴμεθα καλόγεροι. Ἕνα τσάι θέλουμε μόνον καὶ θὰ διανυκτερεύσωμεν εἰς τὸ σχολεῖον.</span><br />
<span style="color: blue;">Πράγματι αὐτὸ ἔγινε, καίτοι ὁδοιποροῦντες ὅλην τὴν ἡμέραν, πίνοντες μόνον ἕνα καφὲ μετὰ τὴν Λειτουργίαν.</span><br />
<span style="color: blue;"><br /></span>
<span style="color: blue;"> Τὴν ἑπομένην ἡμέραν, τὴν Δευτέραν, μετὰ ἀπὸ ἕνα καφὲ ποὺ ἤπιαν, συνέχισαν τὴν ὁδοιπορίαν μέχρι ἀργὰ τὸ ἀπόγευμα, μέχρι ποὺ ἔφθασαν εἰς τὸ χωρίον Δρυμών. Ἐκεῖ ἦτο ἐφημέριος τότε ὁ ἀείμνηστος Πρεσβύτερος Ἰωάννης Χασάπης, πολύτεκνος ὢν μὲ πέντε θυγατέρας. Εἰς τὸν Δρυμῶνα ἐπανελήφθη τὸ ἴδιον σκηνικόν. Ὁ π. Ἰωάννης προθυμοποιήθη νὰ τοὺς φιλοξενήσῃ εἰς τὴν οἰκίαν του καὶ νὰ τοὺς παραθέσῃ δεῖπνον ἕνα κόκκοραν ποὺ θὰ ἐμαγείρευεν ἡ Πρεσβυτέρα του. Εἰς τὴν πρόσκλησιν τοῦ Ἱερέως ὁ ἀκόλουθος διάλογος διημείφθη· </span><br />
<span style="color: blue;"> - Ἠμεῖς εἴμεθα καλόγεροι καὶ ὅπως θὰ γνωρίζῃς νηστεύομεν τὴν Δευτέραν. Εὐχαρίστως ὅμως νὰ πίωμεν ἕνα τσάι.</span><br />
<span style="color: blue;"> - Ὅπως θέλει ὁ ὁρισμός σου, ἅγιε Πρωτοσύγκελλε. Ἐλᾶτε εἰς τὸ φτωχικόν μας νὰ σᾶς φτιάξῃ ἡ Πρεσβυτέρα τσάι καὶ νὰ ξαπλώσετε.</span><br />
<span style="color: blue;"> - Σὲ εὐχαριστοῦμεν, πάτερ Ἰωάννη, διὰ τὴν πρόσκλησιν, ἀλλὰ δὲν θὰ ἔλθωμεν εἰς τὴν οἰκίαν σου διότι ἔχεις μεγάλην οἰκογένειαν καὶ δὲν θέλομε νὰ σᾶς φέρωμεν ἀναστάτωσιν.</span><br />
<span style="color: blue;"><br /></span>
<span style="color: #0b5394;">[Αὐτὰ εἶπεν ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος εἰς τὸν πατέρα Ἰωάννην. Ὁ δὲ πατὴρ Δημήτριος Στέργιος εἶπεν εἰς ἡμᾶς τὰ ἑξῆς: Ὁ π. Αὐγουστῖνος δὲν ἀπεδέχθη τὴν πρόσκλησιν τοῦ π. Ἰωάννου, ὄχι διὰ νὰ μὴ φέρῃ ἀναστάτωσιν εἰς τὴν ἱερατικὴν οἰκογένειαν, ἀλλὰ διότι ὁ π. Ἰωάννης εἶχε πέντε θυγατέρας, μερικαὶ ἐξ αὐτῶν εἰς ἡλικίαν γάμου. Ὁ π. Αὐγουστῖνος, παιδιά μου, "τὰ φύλαγε τὰ σκουριασμένα", "πρόσεχε τίς κακοτοπιές", δηλαδὴ ἦτο πολὺ προσεκτικὸς ἀποφεύγοντας τὰς παγίδας τοῦ διαβόλου.]</span><br />
<span style="color: blue;"><br /></span>
<span style="color: blue;"> Κατόπιν τούτου, ἤπιαν ἕνα τσάι καὶ ἐκοιμήθησαν εἰς τὸν γυναικωνίτην τοῦ ἐνοριακοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Δρυμῶνος.</span><br />
<span style="color: blue;"> Τὴν ἑπομένην ἡμέραν, τὴν Τρίτην, ὅταν ἤρχισε νὰ γλυκοχαράζῃ, ὁ π. Δημήτριος (ὁ συνοδοιπόρος τοῦ π. Αὐγουστίνου) ἐξύπνησε καὶ κατηυθύνθη πρὸς τὴν ἔξοδον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.</span><br />
<span style="color: blue;"> - Ποῦ ὑπάγεις; Τὸν ἠρώτησεν ὁ Πρωτοσύγκελλος.</span><br />
<span style="color: blue;"> - Ὑπάγω εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ π. Ἰωάννου νὰ ἴδω ἐὰν ἔμεινε φαγητόν, διότι πεινῶ!</span><br />
<span style="color: blue;"> - Ὕπαγε καὶ ὅταν ἐπιστρέψῃς φέρε μου, σὲ παρακαλῶ, ἕνα τσάι.</span><br />
<span style="color: blue;">Ὅταν ἔφθασεν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ π. Ἰωάννου, ὁ π. Δημήτριος ηὗρε τὸν ἀπονήρευτον π. Ἰωάννην ἔξυπνον, ὅστις μεταξὺ ἄλλων τοῦ εἶπεν·</span><br />
<span style="color: blue;"> - Εὐλογημένε, δὲν ἐκοιμήθην ὅλην τὴν νύκτα! Διατί δὲν ἤλθατε νὰ κοιμηθῆτε εἰς τὸ πτωχικόν μου;</span><br />
<span style="color: blue;"> - Γέροντά μου, πῶς νὰ ἔλθουν δύο νέοι Κληρικοὶ νὰ διανυκτερεύσουν εἰς τὴν οἰκίαν σου, ὅταν ἐσὺ ἔχῃς θυγατέρας εἰς ἡλικίαν γάμου;</span><br />
<span style="color: blue;"> Ὁ π. Αὐγουστῖνος, ἀγαπητὲ ἀναγνῶστα, ἐγεύθη στερεᾶς τροφῆς τὴν Τρίτην τὸ βράδυ, ἀφοῦ ἐπέστρεψεν ὁδοιπορικῶς εἰς τὸ Θέρμον!</span><br />
<span style="color: blue;"><br /></span>
<span style="color: blue;"> Ἡμέραν τινα ἦλθεν διὰ προσκυνηματικοὺς λόγους εἰς τὸ Θέρμον, εἷς Πρεσβύτερος ἐξ Ἀθηνῶν. Ἐπεσκέφθη καὶ προσεκύνησε τὸν τόπον τῆς γεννήσεως τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ καὶ τὸν προσκυνηματικὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου εἰς τὸ Μέγα Δένδρον. Κατόπιν ἦλθε καὶ εἰς τὸν ἐνοριακὸν Ναόν μας.</span><br />
<span style="color: blue;"> </span><br />
<span style="color: blue;"> Κατὰ παραχώρησιν Θεοῦ παρὸν ἦτο καὶ ὁ π. Δημήτριος Στέργιος. Ἡ συζήτησις ποὺ ἄρχισεν, ἔφθασε καὶ εἰς τὸν Ἐπίσκοπον Αὐγουστῖνον. Ὁ μὲν π. Δημήτριος διηγήθη καὶ πάλιν τὸ ἀνωτέρω γεγονός, ὁ δὲ ξένος Κληρικὸς μᾶς ἐξιστόρησε τὰ ἑπόμενα δύο. Τὸ μὲν πρῶτον, τὸ ὁποῖον διεδραματίσθη εἰς τὸ Αἴγιον, τοῦ τὸ διηγήθη ὁ αὐτόπτης καὶ αὐτήκοος Πρεσβύτερος τὸν ὁποῖον θὰ μνημονεύσω κατωτέρω, τὸ δὲ δεύτερον, τὸ ὁποῖον διεδραματίσθη εἰς τὴν Λάρισαν, τὸ ἐβίωσεν ὁ ἴδιος, ἀφοῦ ἦτο παρὸν εἰς τὴν αἴθουσαν τοῦ στρατοδικείου.</span><br />
<span style="color: blue;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;">ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΝ</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;">ΙΕΡΟΚΑΤΑΚΡΙΣΙΣ</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<span style="color: blue;"> Κάποτε ὁ π. Αὐγουστῖνος ὡς Διάκονος, προσεκλήθη εἰς τὴν ἐπαρχίαν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας, τὴν ὁποίαν καὶ ἐπεσκέφθη. Κατέλυσεν εἰς τὸ Αἴγιον καὶ τὴν ἑπομένην ἡμέραν μαζὺ μὲ ἕνα Πρεσβύτερον ἐπῆγαν εἰς κάποιο χωρίον διὰ νὰ τελέσουν τὴν θείαν Λειτουργίαν. Διὰ τὴν μεταβίβασίν τους ἐχρησιμοποίησαν τὸ λεωφορεῖον τοῦ τοπικοῦ ΚΤΕΛ, εἰς τὸ ὁποῖον ἐπέβαιναν καὶ ἄλλοι ἄνθρωποι.</span><br />
<span style="color: blue;"> Ὅταν ἦλθεν ἡ ὥρα νὰ ἀναχωρήσουν τὸ λεωφορεῖον, παρὰ τὰς προσπαθείας τοῦ ὁδηγοῦ, δὲν ξεκινοῦσεν. Οἱ ἐπιβάται τοῦ λεωφορείου ἤρχισαν νὰ σιγοψιθυρίζουν λέγοντας ὅτι τὸ λεωφορεῖον δὲν ξεκινᾶ ἐξ αἰτίας τῶν Κληρικῶν.</span><br />
<span style="color: blue;"> Τὸ ἤκουσεν ὁ π. Αὐγουστῖνος καὶ προέτεινεν εἰς τὸν Πρεσβύτερον νὰ κατέβουν ἀπὸ τὸ λεωφορεῖον. Κατόπιν τούτου, εἶπεν εἰς τὸν ὁδηγὸν νὰ ξεκινήσῃ τὸ λεωφορεῖον. Παρὰ τὰς προσπαθείας του τὸ λεωφορεῖον ἦτο ἀδύνατον νὰ ξεκινήσῃ.</span><br />
<span style="color: blue;"> Τότε, ὁ π. Αὐγουστῖνος ἐπρότεινε νὰ γίνῃ τὸ ἀντίστροφον, δηλαδὴ νὰ μείνουν ἐκεῖνοι οἱ δύο Κληρικοὶ ἐντὸς τοῦ λεωφορείου καὶ νὰ κατέβουν οἱ λαϊκοί. Τούτου γενομένου καὶ μὲ τὰς προσευχὰς βεβαίως τῶν δύο Κληρικῶν, ἡ μηχανὴ τοῦ λεωφορείου ξεκίνησεν ἀμέσως!</span><br />
<span style="color: blue;"> Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ ὀφθαλμοφανὲς θαυμαστὸν γεγονός, καθ᾿ ὁδὸν ηὗρεν εὐκαιρίαν ὁ π. Αὐγουστῖνος νὰ ὁμιλήσῃ εἰς τοὺς ἐπιβάτας τοῦ λεωφορείου περὶ μετανοίας καὶ πνευματικῆς ζωῆς.</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;">ΤΡΙΤΟΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΝ</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;">ΑΘΩΟΣ Ο ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<span style="color: blue;"> Ὅταν ὁ π. Αὐγουστῖνος ἐχειροτονήθη Πρεσβύτερος ὑπηρέτησεν ὡς στρατιωτικὸς ἱερεὺς εἰς τὸν Ἑλληνικὸν Στρατόν. Ἡ Ἑλλὰς τότε εἶχε βασιλέα τὸν Παῦλον καὶ βασίλισσαν τὴν Φρειδερίκην. </span><br />
<span style="color: blue;"> Κάποτε ἡ βασίλισσα Φρειδερίκη ἔκανε κάτι μὴ ὀρθόδοξον καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος ἔπαυσε νὰ τὴν μνημονεύῃ. Ἕνεκα τούτου τὸν ὁδήγησαν εἰς τὸ Στρατοδικεῖον τῆς Λαρίσης διὰ νὰ δικασθῇ.</span><br />
<span style="color: blue;"> Ὅταν τοῦ ἐδόθη ὁ λόγος, ὁ π. Αὐγουστῖνος ἐζήτησεν ἀπὸ τοὺς στρατοδίκας δέκα ὥρας διὰ νὰ ἀπολογηθῇ. Οἱ στρατοδίκαι ἐδέχθησαν τὸ αἴτημά του, ἀλλ᾿ ἐν τέλει δὲν ἐχρειάσθη εἰμὴ μόνον δέκα λεπτὰ τῆς ὥρας. Καὶ ὁ λόγος ἦτο ὁ ἑξῆς:</span><br />
<span style="color: blue;"> Ὁ π. Αὐγουστῖνος ἤρχισε τὴν ἀπολογίαν του ἀπευθυνόμενος εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, ἤτοι εἰς τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ποὺ κρεμόταν ἐπάνω καὶ ὄπισθεν τῶν Δικαστῶν. Τότε ἡ εἰκὼν ἔφυγεν ἀπὸ τὴν θέσιν της! Δὲν ἔπεσε κάτω, δὲν ἔφυγε τὸ καρφὶ ἀπὸ τὸ ὁποῖον ἦτο κρεμασμένη, ἀλλὰ ἔφυγεν ἀπὸ τὴν θέσιν της, ἐπέρασεν ἐπάνω ἀπὸ τὰς κεφαλὰς τῶν Δικαστῶν καὶ ἐστάθη ὄρθια ἐπάνω εἰς τὰ ἕδρανα τοῦ δικαστηρίου!</span><br />
<span style="color: blue;"> Κατόπιν τούτου ὁ Πρόεδρος τοῦ στρατοδικείου ἀνεφώνησεν:</span><br />
<span style="color: blue;"> - Ἀθῷος ὁ κατηγορούμενος! Λύεται ἡ συνεδρίασις.</span><br />
<span style="color: blue;"><br /></span>
<span style="color: blue;"><br /></span>
<span style="color: blue;">Νὰ ἔχωμε τὴν εὐχήν του.</span><br />
<span style="color: blue;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Κωνσταντῖνος Ἱερομόναχος</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">(κατὰ κόσμον Τριανταφύλλου)</span></div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-18599072447820211922018-02-07T09:18:00.001+02:002018-02-07T09:18:16.250+02:00Η ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΡΕΝΩΝ ΜΑΝΙΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: blue; font-size: large;">Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKRTWj7TVBUtjveJmQPlLEd24HEWTQlXQc9ptdh36YBTCWbpY55lrhMd58vlb73Vj7a8S-PE5CwDKK-NC66U6L_8CwxFCpQ6cn3M79uMCnUA7kfMS-rUwLLsxtlFsKIeua4K2sintm-_zo/s1600/83.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="408" data-original-width="302" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKRTWj7TVBUtjveJmQPlLEd24HEWTQlXQc9ptdh36YBTCWbpY55lrhMd58vlb73Vj7a8S-PE5CwDKK-NC66U6L_8CwxFCpQ6cn3M79uMCnUA7kfMS-rUwLLsxtlFsKIeua4K2sintm-_zo/s320/83.jpg" width="236" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></div>
<h4 style="background-color: white; color: #555555; font-family: 'lucida grande', helvetica, arial, sans-serif; font-size: 16.8px; margin: 30px 0px 15px; padding: 0px; text-align: center;">
</h4>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: large;"> </span></div>
</div>
<h4 style="background-color: white; margin: 30px 0px 15px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="color: #555555; font-family: "lucida grande", helvetica, arial, sans-serif; font-size: 16.8px;"> </span><span style="color: blue;"><span style="font-family: lucida grande, helvetica, arial, sans-serif; font-size: 16.8px;">«</span><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Πάντα μὲν οὖν ἄτιμα τὰ πάθη, μάλιστα δὲ ἡ κατὰ τῶν ἀρρένων μανία… Τοιαύτη γὰρ ἦν ἡ μῖξις τῶν ἀνδρῶν τῆς γῆς Σοδόμων, τὸ τοιοῦτον σῶμα ἀχρηστότερον ἀποφαίνουσα. Τί γὰρ ἀνδρὸς πεπορνευμένου μυσαρώτερον; τί δὲ ἐναγέστερον;<span style="margin: 0px; padding: 0px;"> Ὢ τῆς μανίας! ὢ τῆς παραπληξίας!</span> πόθεν εἰσεκώμασεν ἡ ἐπιθυμία αὕτη, τὰ τῶν πολεμίων διατιθεῖσα τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, μᾶλλον δὲ καὶ ἐκείνων χαλεπωτέρα, ὅσῳ καὶ ψυχὴ σώματος ἀμείνων; Ὦ καὶ ἀλόγων ὑμεῖς ἀνοητότεροι, καὶ κυνῶν ἀναιδέστεροι! Οὐδαμοῦ γὰρ τοιαύτη μῖξις παρ’ ἐκείνοις, ἀλλ’ ἐπιγινώσκει τοὺς ἰδίους ὅρους ἡ φύσις· ὑμεῖς δὲ καὶ τῶν ἀλόγων ἀτιμότερον τὸ γένος εἰργάσασθε τὸ ὑμέτερον καθυβρίζοντες</span><span style="font-family: lucida grande, helvetica, arial, sans-serif; font-size: 16.8px;">».</span></span></h4>
<div>
<span style="color: #3d85c6;">(<span style="background-color: white; font-size: 16.8px; text-align: center;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Δ´ Ὁμιλία εἰς τὴν πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολήν, PG 60, 416, 420</span></span>)</span></div>
<h4 style="background-color: white; font-size: 16.8px; margin: 30px 0px 15px; padding: 0px 0px 0px 30px; text-align: justify;">
<span style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #990000; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοσις:</span></em></span></h4>
<h4 style="background-color: white; font-size: 16.8px; margin: 30px 0px 15px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"> «Ὅλα ἀναμφιβόλως τὰ πάθη εἶναι ἀτιμωτικά, κατεξοχὴν ὅμως ἡ ἀρρενομανία… Τέτοια ἀκριβῶς ἦταν ἡ σεξουαλικὴ ἀνάμειξη τῶν ἀνδρῶν τῆς γῆς τῶν Σοδόμων. Ἀνάμειξη ποὺ καθιστοῦσε τὸ σῶμα τους τελείως ἄχρηστο. Διότι τί εἶναι πιὸ ἀηδιαστικὸ καὶ τί πιὸ μολυσμένο ἀπὸ τὸν ἄνδρα ποὺ ἔχει παραδοθεῖ στὴν πορνεία; Ὦ, τί τρέλα! Τί παραφροσύνη! Ἀπὸ ποῦ εἰσέβαλε ἡ ἐπιθυμία αὐτὴ ποὺ προξένησε στὴν ἀνθρώπινη φύση αὐτὰ ποὺ θὰ τῆς ἔκαναν οἱ ἐχθροί; Ἢ μᾶλλον χειρότερη κι ἀπ’ τοὺς ἐχθρούς, καὶ τόσο ὅσο ἀνώτερη εἶναι ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸ σῶμα; Ὦ ἄνθρωποι, ἐσεῖς ποὺ γίνατε πιὸ ἀνόητοι ἀπὸ τὰ ζῶα καὶ πιὸ ξεδιάντροποι ἀπὸ τὰ σκυλιά! Διότι τέτοια ὁμόφυλη σαρκικὴ μείξη δὲν συναντιέται πουθενὰ σ’ αὐτά, ἀλλὰ ἡ φύση γνωρίζει καλὰ τοὺς νόμους της. Ἐσεῖς ὅμως μὲ τὸ νὰ ἐξευτελίζετε τὸ φύλο σας τὸ καταστήσατε ἀθλιότερο ἀπὸ τὰ ζῶα.»</span></h4>
</div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-75601270217696368052018-01-26T19:41:00.001+02:002018-01-26T19:41:46.794+02:00ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟΝ ΚΑΙ ΔΙΩΡΘΩΜΕΝΟΝ ΙΟΥΛΙΑΝΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTnQDYzDYN4clAACVMa3TibVmnSD-GORC4v-KqREJP8iSw4NHR6u52RzdFowmLqVc7A9xqLItZoAsShjBjrhGMcoKXZUvD9cyGi12kn-2OqgQRdle9BdChUpTEZyfKOInjQDQf2g53_hn-/s1600/1582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="765" data-original-width="960" height="255" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTnQDYzDYN4clAACVMa3TibVmnSD-GORC4v-KqREJP8iSw4NHR6u52RzdFowmLqVc7A9xqLItZoAsShjBjrhGMcoKXZUvD9cyGi12kn-2OqgQRdle9BdChUpTEZyfKOInjQDQf2g53_hn-/s320/1582.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> <b> </b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="color: #990000; font-size: large;">Ὑπάρχει Συνοδικὴ καταδίκη τοῦ διωρθωμένου Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου ποὺ χρησιμοποιεῖ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος;</span></b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="color: #990000; font-size: large;"> Ἐν τῇ πραγματικότητι δὲν ὑπάρχουν Συνοδικαὶ ἀποφάσεις κατὰ τοῦ διωρθωμένου Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου, τὸ ὁποῖον ἀπεδέχθη ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Αἱ ὑπάρχουσαι Συνοδικαὶ ἀποφάσεις καταδικάζουν τὸ Γρηγοριανὸν Ἡμερολόγιον, ὅπερ ἠγνόησε τὴν περὶ Πάσχα ἀπόφασιν τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ ἔθιξε καιρίως τὸ Πασχάλιον. Τὸ διωρθωμένον Ἰουλιανὸν ὅμως ἀφῆκε παντελῶς ἄθικτον τὸ Πασχάλιον.</span></b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQYqpYzp8yKLOcFqiU-aSF9rasE4iRhcTQfM9vGOgnTqbku-NlHXqDfYrFKXU3Sf3BDe1jgwXINQhaDdZ5iD0vQa1JPKsghrPuxn3bom6N5WvG1S8WDR-C7K9rNmwUjzUj9cCSbo3FM1ct/s1600/122.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="382" data-original-width="400" height="305" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQYqpYzp8yKLOcFqiU-aSF9rasE4iRhcTQfM9vGOgnTqbku-NlHXqDfYrFKXU3Sf3BDe1jgwXINQhaDdZ5iD0vQa1JPKsghrPuxn3bom6N5WvG1S8WDR-C7K9rNmwUjzUj9cCSbo3FM1ct/s320/122.png" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><b> Πλὴν δὲ αὐτῆς τῆς οὐσιωδεστάτης διαφορὰς μεταξὺ τῶν δύο Ἡμερολογίων, Γρηγοριανοῦ καὶ διωρθωμένου Ἰουλιανοῦ, ὑπάρχει καὶ ἑτέρα διαφορά, καθαρῶς χρονολογική: </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><b>Τὸ διωρθωμένον Ἰουλιανὸν Ἡμερολόγιον ἔχει ἀνὰ 4 αἰῶνας 100 δίσεκτα ἔτη (ὁπότε ὁ Φεβρουάριος ἔχει 29 ἡμέρας), ἐνῷ τὸ Γρηγοριανὸν ἔχει μόνον 97 δίσεκτα ἔτη. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι μετὰ πάροδον 1,600 ἐτῶν ἀπὸ σήμερον, ἡμεῖς θὰ ἔχωμεν πάλιν διαφορὰν 13 ἡμερῶν ἀπὸ τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου. </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><b> Ἄλλο λοιπὸν τὸ Γρηγοριανὸν Ἡμερολόγιον, καθ᾿ οὗ ὑπάρχουν ἀποφάσεις Συνοδικαί, καὶ ἄλλο τὸ διωρθωμένον Ἰουλιανόν, ὅπερ εἰσήγαγεν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ ὅπερ οὐδαμῶς ἔθιξε τὸ Πασχάλιον.</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="color: #274e13;">Ἀρχιμανδρίτης Ἐπιφάνιος Ἰ. Θεοδωρόπουλος,</span><br />
<span style="color: #274e13;">"Τὰ Δύο Ἄκρα - Οἰκουμενισμὸς & Ζηλωτισμός",</span><br />
<span style="color: #274e13;">Ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος,</span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #274e13;">Ἔκδοσις Γ΄ , 2008, ὑποσημείωσις σ. 62-63</span></div>
</div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-37585133836937856842017-12-18T09:31:00.000+02:002020-07-01T10:28:08.328+03:00Ὑπάρχουν ἐξωγήινοι εἰς τό διάστημα;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhndV9r5OlivcUOcaFIPuhjAxqzDzSqmiVWLFv_iAoAU5rKtpjr8HsxtRZ-OuwtJ17hAxl0XVDONyAR53lvPeMkZxSwdRoMfMoY84COTr_lm-_L8HvjY_O2VVM6fB_J_kFMubC6l9UJ82TR/s1600/11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="431" data-original-width="630" height="218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhndV9r5OlivcUOcaFIPuhjAxqzDzSqmiVWLFv_iAoAU5rKtpjr8HsxtRZ-OuwtJ17hAxl0XVDONyAR53lvPeMkZxSwdRoMfMoY84COTr_lm-_L8HvjY_O2VVM6fB_J_kFMubC6l9UJ82TR/s320/11.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> </span></div>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span><span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Πολλοὶ διερωτῶνται: Ἂν διαπιστωθῇ ὕπαρξις λογικῶν ὄντων καὶ εἰς ἄλλους πλανήτας, δὲν θὰ ὑποστῇ κλονισμὸν ἡ Χριστιανικὴ Πίστις;</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Ἀλλ᾿ ἡ Χριστιανικὴ Πίστις δὲν εἶνε ἀνθρωπίνη ἀνακάλυψις· εἶνε θεϊκὴ ἀποκάλυψις καὶ ὡς τοιαύτη εἶνε ἡ ΑΛΗΘΕΙΑ καὶ εἰς τὴν Γῆν καὶ εἰς τὸν Οὐρανόν. Ποία λοιπὸν ἀνακάλυψις, ποία ἐφεύρεσις, ποῖον ἐπίτευγμα εἶνε δυνατὸν νὰ βλάψῃ τὴν ἐξ ἀποκαλύψεως Ἀλήθειαν; Ἂν ὑπάρχωσι λογικὰ ὄντα εἰς ἄλλους πλανήτας (ὑποθετικῶς βεβαίως ὁμιλοῦμεν, διότι οὐδεμίαν ἐπιστημονικὴν ἔνδειξιν περὶ τούτου ἔχομεν), τότε ἓν ἐκ τῶν τριῶν θὰ συμβαίνῃ:</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> α΄) Οἱ "ἄνθρωποι" ἐκεῖνοι θὰ ζῶσιν εἰς προπτωτικὴν κατάστασιν. Δηλαδὴ θὰ ζῶσιν ὡς ἔζων ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα ἐν τῷ Παραδείσῳ πρὸ τῆς παρακοῆς.</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> β΄) Οἱ "ἄνθρωποι" ἐκεῖνοι θὰ εὑρίσκωνται εἰς τὴν αὐτὴν καὶ ἡμεῖς κατάστασιν, ὁ δὲ Θεὸς θὰ ᾠκονόμησεν ὡς Αὐτὸς οἶδε τὴν σωτηρίαν αὐτῶν.</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> γ΄) Ἡ Θυσία τοῦ Κυρίου ἐπὶ Γῆς θὰ ἰσχύῃ καὶ δι᾿ αὐτούς.</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Τίς οἶδεν ἂν ἡ μετάβασις ἡμῶν εἰς ἄλλους κόσμους δὲν ἐξυπηρετῇ τὰ πάνσοφα Σχέδια τῆς Θείας Προνοίας; Μετέβημεν εἰς ἄλλας ἠπείρους, ὡς ἡ Ἀμερική, καὶ ἐκηρύξαμεν ἐκεῖ τὸ Εὐαγγέλιον. Τί διαφέρει ἂν τὸ αὐτὸ συμβῇ καὶ εἰς ἀνθρώπους, οὐχὶ ἄλλων ἠπείρων, ἀλλ᾿ ἄλλων πλανητῶν; Ὑποθέσεις βεβαίως, πάντα ταῦτα, ἀλλ᾿ εἴπομεν ὅτι ὑποθετικῶς ὁμιλοῦμεν.</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Ἐὰν πάντως ἀπεδεικνύετο ἡ ὕπαρξις λογικῶν ὄντων εἰς ἄλλους κόσμους, τότε ἡ φράσις τοῦ Ἀποστόλου Παύλου περὶ "τινὸς κτίσεως ἑτέρας" (Ῥωμαίους Η΄ 39) *, ἡ μέχρι σήμερον θεωρουμένη ὡς ἁπλὴ ὑπόθεσις, θὰ ἐλάμβανεν ἐνάργειαν προφητικοῦ λόγου. </span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">* Ὑποσημείωσις ἱστολογίου: </span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Ὑπάρχει καὶ ἕτερον Ἁγιογραφικὸν χωρίον, τὸ ὁποῖον μπορεῖ νὰ ἐκληφθῇ ὡς προφητικὸς λόγος περὶ τῶν ἐξωγηίνων, ἐὰν ποτὲ ἀνακαλυφθοῦν:</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης.» </span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">(κατὰ Ἰωάννην Ι΄ 16)</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: #274e13; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ἐπιφανίου Ἰ. Θεοδωροπούλου Ἀρχιμανδρίτου</span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ἄρθρα - Μελέται - Ἐπιστολαί, τόμος Α΄</span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ἔκδοσις Β΄, ἐν Ἀθήναις 1986</span><span style="color: #274e13; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<span style="color: #274e13; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">σελὶς 299</span><br />
<span style="color: #660000; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-5988345186026946352017-12-17T20:00:00.000+02:002017-12-17T20:02:39.480+02:00Ἡ Ἀξιοπιστία τῆς Ἁγίας Γραφῆς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw-a6ipBKIy8DvfOxgzhIQ4RQQHpTaETeCnwjIywoUYidufhnOShctG6QwfSL1TbKxLd6LgrZsJh5vwyzRZWsBbY3Lv03DrL544658amTpHkDkFGGxz8rOyRcZjYvme6InXjvz9MTg6AfS/s1600/70.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="472" data-original-width="324" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw-a6ipBKIy8DvfOxgzhIQ4RQQHpTaETeCnwjIywoUYidufhnOShctG6QwfSL1TbKxLd6LgrZsJh5vwyzRZWsBbY3Lv03DrL544658amTpHkDkFGGxz8rOyRcZjYvme6InXjvz9MTg6AfS/s320/70.jpg" width="219" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> </span></div>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Εἰς τὴν ἐπιστήμην τῆς ἀρχαιολογίας, ὑπάρχει μία ἐπιστημονικὴ ἐξέτασις ποὺ δείχνει τὸν βαθμὸν ἀξιοπιστίας μίας ἱστορικῆς πηγῆς. Ὀνομάζεται "βιβλιογραφικὸς ἔλεγχος". Συμφώνως μὲ αὐτό, ἐξετάζονται δύο πράγματα:</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> 1ον) Ὁ ἀριθμὸς τῶν χειρογράφων κωδίκων ποὺ ἔχουν σωθῆ (ὅσον περισσότεροι καὶ ἀπὸ διαφορετικὰ μέρη εἶνε, τόσον πιὸ δύσκολον εἶνε νὰ ἔχουν ἀλλοιωθῆ) καὶ </span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> 2ον) Ἡ ἀρχαιότης τῶν σωζομένων χειρογράφων κωδίκων (ὅσον πλησιέστερον τῆς ἐποχῆς ποὺ ἐγράφησαν εἶνε, τόσον πιὸ ἀπίθανον εἶνε νὰ ἠλλοιώθησαν ἐκ τῆς ἀντιγραφῆς).</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> 1ον) Ὁ ἀριθμὸς τῶν χειρογράφων κωδίκων:</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> -- Ἁγία Γραφή: 2,500 κώδικες (περιέχουν ὁλόκληρον τὴν Ἁγίαν Γραφήν, Παλαιὰν καὶ Καινὴν Διαθήκην), ἐνῷ 25,000 κώδικες, περιέχουν μεγάλα κομμάτια τῆς Ἁγίας Γραφῆς, κυρίως ἀπὸ τὴν Καινὴν Διαθήκην.</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> -- Ἀντίγραφα ἄλλων συγγραμμάτων:</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Ὁμήρου (Ἰλιάς): 643</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Ὀρατίου: 500</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Πλινίου: 200</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Σοφοκλέους: 100</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Αἰσχύλου: 50</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Ἰουλίου Καίσαρος (Γαλατικοὶ Πόλεμοι): 10</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Θουκιδίδου Ἱστορία: 8</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Ἀριστοτέλους (Ποιητική): 5</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> 2ον) Ἡ ἀρχαιότης τῶν χειρογράφων κωδίκων:</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> -- Ἁγία Γραφή: </span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Τὸ πρωτότυπον ἐγράφη τὸ 40-98 μ.Χ. (ἀναλόγως τοῦ βιβλίου), ἐνῷ οἱ ἀρχαιότεροι σωζόμενοι κώδικες (οἱ κυριώτεροι ἐκ τῶν ὁποίων εἶνε ὁ Σιναϊτικός, ὁ Ἀλεξανδρινὸς καὶ ὁ Βατικανός) τὸ 125 μ.Χ. Δηλαδὴ 90 ἔτη περίπου ἀργότερον.</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> -- Ὁμήρου Ἰλιάς:</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Τὸ πρωτότυπον ἐγράφη τὸ 750 π.Χ. περίπου, ἐνῷ οἱ ἀρχαιότεροι σωζόμενοι κώδικες τὸ 400 π.Χ. (ἀλλοῦ ηὗρα ὅτι οἱ ἀρχαιότεροι εἶνε μετὰ τὸ 1200 μ.Χ.). Δηλαδὴ 350 ἔτη ἀργότερον (ἢ 1950 ἔτη ἀργότερον, κατ᾿ ἄλλους!).</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> -- Ἰουλίου Καίσαρος Γαλατικὸς Πόλεμος:</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Τὸ πρωτότυπον ἐγράφη τὸ 50 μ.Χ., ἐνῷ οἱ ἀρχαιότεροι σωζόμενοι κώδικες μετὰ τὸ 1000 μ.Χ. Δηλαδὴ 950 ἔτη ἀργότερον.</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> -- Θουκιδίδου Ἱστορία:</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Περιέχει τὴν ἐξιστόρησιν τῶν γεγονότων τῆς περιόδου 460 - 400 π.Χ. Δὲν σώζεται τὸ πρωτότυπον. Οἱ ἀρχαιότεροι σωζόμενοι κώδικες εἶνε μετὰ τὸ 900 μ.Χ. Δηλαδὴ 1300 ἔτη ἀργότερον.</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> -- Ἀριστοτέλους Ποιητική:</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Ἐγράφη τὸ 343 π.Χ. Ὁ ἀρχαιότερος σωζόμενος κώδιξ εἶνε τοῦ 1100 μ.Χ. Δηλαδὴ 1400 ἔτη ἀργότερον.</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Βάσει λοιπόν, τῆς ἐπιστημονικῆς μεθόδου ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ ἀρχαιολόγοι, διὰ νὰ διαπιστώσουν τὴν ἀξιοπιστίαν τῶν συγγραμμάτων ποὺ εὑρίσκουν, ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶνε τὸ ἀξιοπιστότερον βιβλίον ὅλων τῶν ὑπολοίπων καὶ μάλιστα μὲ διαφοράν!</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> Ἂν ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ποὺ ἀμφισβητοῦν τὴν ἀξιοπιστίαν τῆς Ἁγίας Γραφῆς θὰ ἔπρεπεν, ἂν ἦσαν συνεπεῖς, νὰ ἀμφισβητοῦν πολὺ περισσότερον τὴν Ἰλιάδα τοῦ Ὁμήρου, τὴν Ἱστορίαν τοῦ Θουκιδίδου καὶ τὰ ὑπόλοιπα!</span><br />
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPZxGQB87QvXbTgPL4u4RACvMDTIQJBqDfb8iWqlKl9zW6KZdLqdXmER4-M38k8Ey60zjtR1d-VyB2ahEjbeLJScF15ADvbkr1LPSLUd8j3W3aE3V42CI8Ws8SfKzwD-FL-nRFQURS201U/s1600/%25E1%25BC%2589%25CE%25B3%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%2593%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="885" height="173" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPZxGQB87QvXbTgPL4u4RACvMDTIQJBqDfb8iWqlKl9zW6KZdLqdXmER4-M38k8Ey60zjtR1d-VyB2ahEjbeLJScF15ADvbkr1LPSLUd8j3W3aE3V42CI8Ws8SfKzwD-FL-nRFQURS201U/s320/%25E1%25BC%2589%25CE%25B3%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%2593%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE.png" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<br /></div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3733364634013413526.post-60657166629910995442017-12-10T23:16:00.001+02:002017-12-11T08:10:38.643+02:00ΔΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΕ ΕΓΚΥΡΑ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC0JebO_6cBaKsXEp2NAK3nkAiR3Fz23-ecSgbv7mRJAGMb7achnrWiHYIxbbYoQCOKcElK-8O3c1neagYPfKq84dClBc0QPPZ8k6o1z-jA-aOh3qoX800E3SK5j_gAYtPdmP_ydKpQ_s0/s1600/%25CE%2598%25CE%2595%25CE%2599%25CE%2591-%25CE%259A%25CE%259F%25CE%2599%25CE%259D%25CE%25A9%25CE%259D%25CE%2599%25CE%25911.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="642" data-original-width="749" height="274" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC0JebO_6cBaKsXEp2NAK3nkAiR3Fz23-ecSgbv7mRJAGMb7achnrWiHYIxbbYoQCOKcElK-8O3c1neagYPfKq84dClBc0QPPZ8k6o1z-jA-aOh3qoX800E3SK5j_gAYtPdmP_ydKpQ_s0/s320/%25CE%2598%25CE%2595%25CE%2599%25CE%2591-%25CE%259A%25CE%259F%25CE%2599%25CE%259D%25CE%25A9%25CE%259D%25CE%2599%25CE%25911.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br />
<span style="color: #cc0000;">ΒΛΑΣΦΗΜΟΙ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΙ</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000;"> Πῶς εἶνε δυνατὸν νὰ ἀναγνωρίσωμεν ἔγκυρα Μυστήρια εἰς τοὺς Παλαιοημερολογίτας, ἐφ᾿ ὅσον οὗτοι, πρῶτον μὲν ἀπεσχίσθησαν τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μετὰ τῆς ὁποίας κοινωνοῦν ἅπασαι αἱ ἀνὰ τὴν Οἰκουμένην Ὀρθόδοξοι Τοπικαὶ Ἐκκλησίαι, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ αἱ τὸ Παλαιὸν Ἡμερολόγιον τηροῦσαι, δεύτερον δέ, ἔχουν Κληρικοὺς ἢ καθῃρημένους ὑπὸ τῆς ἡμετέρας Ἐκκλησίας ἢ χειροτονηθέντας ὑπὸ καθῃρημένων; Πῶς θὰ ἦτο νοητὸν νὰ ἀνήκῃ τις εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος καὶ ταὐτοχρόνως νὰ θεωρῇ ὡς ἀκύρους καὶ ἀνυποστάτους τὰς ὑπ᾿ αὐτῆς ἐπιβαλλομένας καθαιρέσεις Κληρικῶν, ἀποκηρυσσόντων αὐτὴν καὶ ἱδρυόντων ἄλλας " Ἐκκλησίας" ἢ προσχωρούντων εἰς αὐτάς; Τοῦτο θὰ ἦτο δεινὴ ἀντινομία, θὰ ἔπληττε δὲ καιρίως καὶ τὰς ἀρχὰς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογίας.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000;"> Εἶνε μάλιστα ἀπορίας ἄξιον πῶς οἱ Παλαιοημερολογῖται ἐξοργίζονται, ὅταν ἀκούουν ὅτι δὲν ἔχουν ἔγκυρα Μυστήρια (ἐν ὅσῳ μένουν ἀπεσχισμένοι ἀπὸ τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν), ἀφοῦ αὐτοὶ συνεχῶς καὶ ἀκαταπαύστως καὶ γεγωνυίᾳ τῇ φωνῇ κηρύττουν ὡς ἐστερημένην Χάριτος καὶ Μυστηρίων μίαν ὁλόκληρον Τοπικὴν Ἐκκλησίαν, τὴν Ἑλλαδικήν, μετὰ τῆς ὁποίας, ὡς ἐλέχθη, κοινωνοῦν ἅπασαι αἱ ἄλλαι Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι! </span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000;"> Οἱ Παλαιοημερολογῖται τῆς Ἑλλάδος ἔφθασαν εἰς τρομερὰς βλασφημίας· κυριολεκτικῶς ἐβλασφήμησαν εἰς Αὐτὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, δι᾿ ὅσων κατὰ καιροὺς (καὶ μέχρι σήμερον) εἶπον ἢ ἔγραψαν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Θὰ ἠδυνάμην νὰ ἀναγράψω πλῆθος περιπτώσεων, ἀρκοῦμαι ὅμως εἰς μίαν, τὴν πλέον χαρακτηριστικήν, τὴν πλέον φρικαλέαν:</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000;"> Κατὰ Σεπτέμβριον τοῦ ἔτους 1971, τριμελὴς Ἐπιτροπὴ μιᾶς ἐκ τῶν ἐν Ἑλλάδι Παλαιοημερολογιτικῶν " Ἐκκλησιῶν" μετέβη εἰς Ἀμερικὴν "κατόπιν ἁρμοδίας προσκλήσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ῥωσικῆς Ἐθνικιστικῆς Ἐκκλησίας τῆς διασπορᾶς ἐν Ἀμερικῇ καὶ συνωμίλησε μετὰ τοῦ Προέδρου καὶ τῶν μελῶν τῆς ἀνωτέρω Ἱερᾶς Συνόδου ἐφ᾿ ὅλων τῶν ζητημάτων, τῶν ἀφορώντων τὸν ἱερὸν ὑπὲρ τῆς ἀκραιφνοῦς Ὀρθοδοξίας Ἀγῶνα". Ἡ ἐπιτροπὴ αὕτη, ἀποτελουμένη ἐκ δύο Παλαιοημερολογιτῶν Μητροπολιτῶν καὶ ἑνὸς Παλαιοημερολογίτου Πρωθιερέως, συνέταξεν " Ἔκθεσιν", ἡ ὁποία καὶ ἀνεγνώσθη, ἐν ἀγγλικῇ μεταφράσει, ἐνώπιον τῆς ῥηθείσης Συνόδου κατὰ τὴν συνεδρίαν αὐτῆς τῆς 15/28 τοῦ αὐτοῦ μηνός.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000;"> Ἡ ἀνεκδιήγητος αὕτη " Ἔκθεσις", ἀφοῦ ἐχαρακτήριζεν ὡς "σφαγιασμόν", ὡς " ἔγκλημα", ὡς "ἀνοσιούργημα", ὡς "βεβήλωσιν", ὡς "Θεοκατάρατον πρᾶξιν" τὴν μεταβολὴν τοῦ Ἡμερολογίου (σημειωτέον ὅτι πάντα ταῦτα ἔπιπτον καὶ ἐπὶ τῶν κεφαλῶν τῶν ἀκούοντων, διότι, ὡς γνωστόν, ἡ Σύνοδος τῶν Ῥώσων τῆς διασπορᾶς εἶχε μακροτάτην καὶ ἁρμονικωτάτην κοινωνίαν, μέχρι καὶ συλλειτουργιῶν, μετὰ Νεοημερολογιτῶν), ἔλεγε καὶ τὰ ἑξῆς ἀκόμη: " Ἀπὸ τοῦ χρόνου ἐκείνου (τῆς μεταβολῆς τοῦ Ἡμερολογίου) ἡ Ἐκκλησία κατέστη καθαρῶς, ἀπροσχηματίστως καὶ ἀναφανδὸν Σχισματικὴ καὶ τὰ Μυστήριά της, τούτου ἕνεκεν, στεροῦνται τῆς Θείας Χάριτος. Ὁ Κύριος ἀντανεῖλεν ἀπ᾿ Αὐτῆς τὸ Πνεῦμα Αὐτοῦ τὸ Ἅγιον, τὴν κατέστησε γυμνήν, τῆς ἀφήρεσε τὴν πνοὴν αὐτοῦ καὶ τὴν παρέδωκεν, ἐστερημένην τῆς Θεοδότου Δυνάμεως, εἰς τὴν αἰωνίαν κατάραν, εἰς τὴν ἀπώλειαν, εἰς τὴν κόλασιν, εἰς τὴν λίμνην τὴν καιομένην, εἰς τὸ φοβερὸν καὶ τρομερὸν Κριτήριον τοῦ Μαρὰν - Ἀθᾶ"!!! (Περιοδικὸν "Κήρυξ Ἐκκλησίας Ὀρθοδόξων", φύλλον Ὀκτωβρίου 1971, σελ. 5. Βλ. καὶ φύλλον Νοεμβρίου, σελ. 3).</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000;"> Ἀναφέρεται μάλιστα ὅτι ἡ " Ἔκθεσις" αὕτη "ἑνεποίησε βαθεῖαν ἰσχυρὰν αἴσθησιν καὶ ἐντύπωσιν εἰς τὴν Ἱερὰν ταύτην Σύνοδον καὶ ἐγένετο ὑπ᾿ αὐτῆς ὁμοφώνως ἀποδεκτή"! (Βλ. τὴν ὡς ἄνω δευτέραν παραπομπήν).</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000;"> Τοῦτο βεβαίως φαίνεται ἀπίστευτον. Ἀλλ᾿ ἂν ὄντως ὁ Πρόεδρος τῆς ἐν λόγῳ Συνόδου Μητροπολίτης Φιλάρετος καὶ οἱ περὶ αὐτὸν Ἀρχιερεῖς ὄχι ἀπεδέχθησαν τὰς ὡς ἄνω θέσεις, ἀλλ᾿ ἁπλῶς καὶ μόνον ἤκουσαν ἀδιαμαρτυρήτως καὶ ἄνευ διαῤῥήξεως τῶν ἑαυτῶν ἱματίων ταύτας, εἶνε ἀντάξιοι τῶν συντακτῶν τῆς " Ἐκθέσεως"... </span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<span style="color: #38761d;">Ἀρχιμανδρίτης Ἐπιφάνιος Ἰ. Θεοδωρόπουλος,</span><br />
<span style="color: #38761d;">"Τὰ Δύο Ἄκρα - Οἰκουμενισμὸς & Ζηλωτισμός",</span><br />
<span style="color: #38761d;">Ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος,</span><br />
<span style="color: #38761d;">Ἔκδοσις Γ΄ , 2008, σ. 237-239,</span><br />
<span style="color: #38761d;">"ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ", φύλλον 16.5.1980</span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
</div>
Incompatible Orthodoxyhttp://www.blogger.com/profile/06790154333092981646noreply@blogger.com0