ΒΛΑΣΦΗΜΟΙ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΙ
Πῶς εἶνε δυνατὸν νὰ ἀναγνωρίσωμεν ἔγκυρα Μυστήρια εἰς τοὺς Παλαιοημερολογίτας, ἐφ᾿ ὅσον οὗτοι, πρῶτον μὲν ἀπεσχίσθησαν τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μετὰ τῆς ὁποίας κοινωνοῦν ἅπασαι αἱ ἀνὰ τὴν Οἰκουμένην Ὀρθόδοξοι Τοπικαὶ Ἐκκλησίαι, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ αἱ τὸ Παλαιὸν Ἡμερολόγιον τηροῦσαι, δεύτερον δέ, ἔχουν Κληρικοὺς ἢ καθῃρημένους ὑπὸ τῆς ἡμετέρας Ἐκκλησίας ἢ χειροτονηθέντας ὑπὸ καθῃρημένων; Πῶς θὰ ἦτο νοητὸν νὰ ἀνήκῃ τις εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος καὶ ταὐτοχρόνως νὰ θεωρῇ ὡς ἀκύρους καὶ ἀνυποστάτους τὰς ὑπ᾿ αὐτῆς ἐπιβαλλομένας καθαιρέσεις Κληρικῶν, ἀποκηρυσσόντων αὐτὴν καὶ ἱδρυόντων ἄλλας " Ἐκκλησίας" ἢ προσχωρούντων εἰς αὐτάς; Τοῦτο θὰ ἦτο δεινὴ ἀντινομία, θὰ ἔπληττε δὲ καιρίως καὶ τὰς ἀρχὰς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογίας.
Εἶνε μάλιστα ἀπορίας ἄξιον πῶς οἱ Παλαιοημερολογῖται ἐξοργίζονται, ὅταν ἀκούουν ὅτι δὲν ἔχουν ἔγκυρα Μυστήρια (ἐν ὅσῳ μένουν ἀπεσχισμένοι ἀπὸ τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν), ἀφοῦ αὐτοὶ συνεχῶς καὶ ἀκαταπαύστως καὶ γεγωνυίᾳ τῇ φωνῇ κηρύττουν ὡς ἐστερημένην Χάριτος καὶ Μυστηρίων μίαν ὁλόκληρον Τοπικὴν Ἐκκλησίαν, τὴν Ἑλλαδικήν, μετὰ τῆς ὁποίας, ὡς ἐλέχθη, κοινωνοῦν ἅπασαι αἱ ἄλλαι Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι!
Οἱ Παλαιοημερολογῖται τῆς Ἑλλάδος ἔφθασαν εἰς τρομερὰς βλασφημίας· κυριολεκτικῶς ἐβλασφήμησαν εἰς Αὐτὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, δι᾿ ὅσων κατὰ καιροὺς (καὶ μέχρι σήμερον) εἶπον ἢ ἔγραψαν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Θὰ ἠδυνάμην νὰ ἀναγράψω πλῆθος περιπτώσεων, ἀρκοῦμαι ὅμως εἰς μίαν, τὴν πλέον χαρακτηριστικήν, τὴν πλέον φρικαλέαν:
Κατὰ Σεπτέμβριον τοῦ ἔτους 1971, τριμελὴς Ἐπιτροπὴ μιᾶς ἐκ τῶν ἐν Ἑλλάδι Παλαιοημερολογιτικῶν " Ἐκκλησιῶν" μετέβη εἰς Ἀμερικὴν "κατόπιν ἁρμοδίας προσκλήσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ῥωσικῆς Ἐθνικιστικῆς Ἐκκλησίας τῆς διασπορᾶς ἐν Ἀμερικῇ καὶ συνωμίλησε μετὰ τοῦ Προέδρου καὶ τῶν μελῶν τῆς ἀνωτέρω Ἱερᾶς Συνόδου ἐφ᾿ ὅλων τῶν ζητημάτων, τῶν ἀφορώντων τὸν ἱερὸν ὑπὲρ τῆς ἀκραιφνοῦς Ὀρθοδοξίας Ἀγῶνα". Ἡ ἐπιτροπὴ αὕτη, ἀποτελουμένη ἐκ δύο Παλαιοημερολογιτῶν Μητροπολιτῶν καὶ ἑνὸς Παλαιοημερολογίτου Πρωθιερέως, συνέταξεν " Ἔκθεσιν", ἡ ὁποία καὶ ἀνεγνώσθη, ἐν ἀγγλικῇ μεταφράσει, ἐνώπιον τῆς ῥηθείσης Συνόδου κατὰ τὴν συνεδρίαν αὐτῆς τῆς 15/28 τοῦ αὐτοῦ μηνός.
Ἡ ἀνεκδιήγητος αὕτη " Ἔκθεσις", ἀφοῦ ἐχαρακτήριζεν ὡς "σφαγιασμόν", ὡς " ἔγκλημα", ὡς "ἀνοσιούργημα", ὡς "βεβήλωσιν", ὡς "Θεοκατάρατον πρᾶξιν" τὴν μεταβολὴν τοῦ Ἡμερολογίου (σημειωτέον ὅτι πάντα ταῦτα ἔπιπτον καὶ ἐπὶ τῶν κεφαλῶν τῶν ἀκούοντων, διότι, ὡς γνωστόν, ἡ Σύνοδος τῶν Ῥώσων τῆς διασπορᾶς εἶχε μακροτάτην καὶ ἁρμονικωτάτην κοινωνίαν, μέχρι καὶ συλλειτουργιῶν, μετὰ Νεοημερολογιτῶν), ἔλεγε καὶ τὰ ἑξῆς ἀκόμη: " Ἀπὸ τοῦ χρόνου ἐκείνου (τῆς μεταβολῆς τοῦ Ἡμερολογίου) ἡ Ἐκκλησία κατέστη καθαρῶς, ἀπροσχηματίστως καὶ ἀναφανδὸν Σχισματικὴ καὶ τὰ Μυστήριά της, τούτου ἕνεκεν, στεροῦνται τῆς Θείας Χάριτος. Ὁ Κύριος ἀντανεῖλεν ἀπ᾿ Αὐτῆς τὸ Πνεῦμα Αὐτοῦ τὸ Ἅγιον, τὴν κατέστησε γυμνήν, τῆς ἀφήρεσε τὴν πνοὴν αὐτοῦ καὶ τὴν παρέδωκεν, ἐστερημένην τῆς Θεοδότου Δυνάμεως, εἰς τὴν αἰωνίαν κατάραν, εἰς τὴν ἀπώλειαν, εἰς τὴν κόλασιν, εἰς τὴν λίμνην τὴν καιομένην, εἰς τὸ φοβερὸν καὶ τρομερὸν Κριτήριον τοῦ Μαρὰν - Ἀθᾶ"!!! (Περιοδικὸν "Κήρυξ Ἐκκλησίας Ὀρθοδόξων", φύλλον Ὀκτωβρίου 1971, σελ. 5. Βλ. καὶ φύλλον Νοεμβρίου, σελ. 3).
Ἀναφέρεται μάλιστα ὅτι ἡ " Ἔκθεσις" αὕτη "ἑνεποίησε βαθεῖαν ἰσχυρὰν αἴσθησιν καὶ ἐντύπωσιν εἰς τὴν Ἱερὰν ταύτην Σύνοδον καὶ ἐγένετο ὑπ᾿ αὐτῆς ὁμοφώνως ἀποδεκτή"! (Βλ. τὴν ὡς ἄνω δευτέραν παραπομπήν).
Τοῦτο βεβαίως φαίνεται ἀπίστευτον. Ἀλλ᾿ ἂν ὄντως ὁ Πρόεδρος τῆς ἐν λόγῳ Συνόδου Μητροπολίτης Φιλάρετος καὶ οἱ περὶ αὐτὸν Ἀρχιερεῖς ὄχι ἀπεδέχθησαν τὰς ὡς ἄνω θέσεις, ἀλλ᾿ ἁπλῶς καὶ μόνον ἤκουσαν ἀδιαμαρτυρήτως καὶ ἄνευ διαῤῥήξεως τῶν ἑαυτῶν ἱματίων ταύτας, εἶνε ἀντάξιοι τῶν συντακτῶν τῆς " Ἐκθέσεως"...
"Τὰ Δύο Ἄκρα - Οἰκουμενισμὸς & Ζηλωτισμός",
Ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος,
Ἔκδοσις Γ΄ , 2008, σ. 237-239,
"ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ", φύλλον 16.5.1980
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου