Τό Θαῦμα τῆς Πίστεως

    Παντρευτήκαμε τον Δεκέμβριο του 1991.

  Χωρίς υπερβολές και αγωνίες περιμέναμε ο Κύριος να μας ευλογήσει κι εμάς με ένα (τουλάχιστον) παιδάκι. Τα χρόνια πέρναγαν εξετάσεις έγιναν, όλα καλά, αλλά παιδάκι πουθενά.

   Αμυδρά, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πιθανή υιοθεσία, παρά τις συστάσεις των φίλων γιατρών να δοκιμάσουμε τουλάχιστον μια απλή μέθοδο (σπερματέγχυση). Για εξωσωματική ούτε λόγος, καθώς και οι δύο πιστεύαμε ότι αν ο Κύριος δεν θέλει να μας δώσει (φυσικά) παιδιά, δεν θα το «βιάζαμε»…

     Τον Σεπτέμβριο του ’97 έμεινα για πρώτη φορά έγκυος και μια μόνο εβδομάδα μετά την χαρμόσυνη είδηση απέβαλα. Φυσικά καταρρακωθήκαμε, αν και οι γιατροί (εννοείτε) βρήκαν αισιόδοξο το γεγονός μιας συλλήψεως!

      Όντως, ήδη Φεβρουάριο του ’98 ήρθε μια υπέροχη εγκυμοσύνη. Το αγοράκι μας μεγάλωνε φυσιολογικά, όλα ήταν εξαιρετικά, ώσπου έφτασε ο (πανεύκολος) τοκετός τον Οκτώβριο. Μόλις 3 ωρών νεογέννητο διαγνώστηκε με συγγενή καρδιοπάθεια, μεταφέρθηκε στο Ωνάσειο, όπου και κατέληξε μετά από 3 εβδομάδες… περιττόν να περιγράψω τις εβδομάδες αυτές και τα συναισθήματα κατά την διάρκειά τους, αλλά κι αυτά που επακολούθησαν…

    Το καλοκαίρι του ’99 κι ενώ το βαρύ πένθος πλημμύριζαν προσευχές, ο Κύριος έφερε στον δρόμο μας μια μοναχή, την (τότε) αδελφή Θεοπρώτη, σήμερα μεγαλόσχημη μοναχή Δοσιθέα. Εκείνη σκεπάζοντάς μας με προσευχές και δίνοντάς μας δύναμη από την Πίστη της, μας «σύστησε» την Αγία Άννα, λέγοντας με παρρησία: «Η Αγία Άννα βρέχει παιδιά. Σ’αυτήν να προσευχηθείτε και θα δείτε!»  Μας ενημέρωσε ότι στην Σκήτη της Αγίας Άννης στο Άγιον Όρος, οι γέροντες από πολύ παλιά βοηθούν τους Χριστιανούς που επιθυμούν παιδιά, με την μεσιτεία της Αγίας.

    Αμέσως η ίδια παρήγγειλε στην Σκήτη την «Κασετίνα Τεκνογονίας». Την στιγμή που κράτησα στα χέρια μου το κουτάκι από κόκκινο βελούδινο χαρτί, ένιωσα σαν να κρατούσα ήδη το μελλοντικό μου παιδί. Η κασετίνα αυτή περιέχει κομματάκια Υψώματος (ξηρά), λαδάκι από την καντήλα της Αγίας, Αγιασμό, μια ευλογημένη βαμβακερή κορδέλα (για να την ζωθεί η προσευχόμενη), τον Παρακλητικό Κανόνα και τις… οδηγίες!

    Η διαδικασία είναι «απλή»! Το ζευγάρι που επιθυμεί να τεκνοποιήσει, ξεκινάει με Εξομολόγηση και Αγιασμό, στον οποίο συμπληρώνει τον Αγιασμό από το μπουκαλάκι. Γνωστοποιεί την έναρξη της νηστείας στην Σκήτη, ώστε οι πατέρες να τελούν καθημερινώς την Θεία Λειτουργία υπέρ αυτών. Στην συνέχεια νηστεύει επί 40 ημέρες αλάδωτα (πλην Σαββατοκύριακου, οπότε επιτρέπεται το λάδι και το κρασί) και φυσικά απέχει της σαρκικής επαφής. Κάθε πρωί τρώει από ένα υψωματάκι, πίνει μια γουλιά Αγιασμό, σταυρώνεται στο μέτωπο με το λαδάκι και καθημερινά διαβάζουν την Παράκληση κάνοντας 50 μετάνοιες (όλα βέβαια αυτά, ακολουθώντας συμβουλάς του πνευματικού τους πατέρα). Στο τέλος των 40 ημερών ακολουθεί πάλι Εξομολόγηση και Ευχέλαιο και με την ευλογία του πνευματικού πατέρα κοινωνούν. Τρεις ημέρες μετά, μπορούν να «συνέλθουν οι σύζυγοι κατά το ανθρώπινον».

   Η δική μας ιστορία; Γεμάτη θαύματα! Παρέλαβα την «κασετίνα» μια Πέμπτη (την θυμάμαι σαν τώρα) και έτρεξα στον καλό μου σύζυγο και του… ανεκοίνωσα τι επρόκειτο να κάνουμε. Δεν τον ρώτησα καν! Κι εκείνος, συμφώνησε αμέσως! Τόση ήταν η πίστη του, τόσος ο πόνος του, τόση η αγάπη του… Την Κυριακή κιόλας (μετά την εξομολόγηση του Σαββάτου), έφτασε ο αγαπημένος μας πατήρ Δημήτριος στο σπίτι μας για να τελέσει τον Αγιασμό. Μεγάλη έκπληξη: «συμπτωματικά» τελείως, ήταν η 25^η Ιουλίου, ημέρα της κοιμήσεως της Αγίας Άννης! Την επομένη ξεκινήσαμε το θαυμαστό ταξίδι που ονόμασα «Ενδοπνευματική» σε αντιδιαστολή προς την «Εξωσωματική»…

       Θαύμα 1^ον: Παρ’ ότι ο πατήρ Δημήτριος γνωρίζοντας την σκληρή εργασία του συζύγου μου, του απαγόρευσε την αλάδωτη νηστεία, εκείνος την έφερε εις πέρας χωρίς τον ελάχιστο γογγυσμό, την παραμικρή αρνητική επίπτωση!

       Θαύμα 2^ον: (Ανθρώπινα) αν και βαθειά μέσα στην πίστη μας από μικρό παιδάκι, μου φάνηκε κάπως «δύσκολο» να κάνω 50 μετάνοιες κάθε μέρα…; Κι όμως, όσο οι μέρες προχωρούσαν, διαβάζοντας μεγαλοφώνως την Παράκληση, δεν θυμάμαι πια τον αριθμό των μετανοιών, τις οποίες έκανα.

      Θαύμα 3^ον: Πρώτη φορά στην ζωή μου ένιωθα αποκομμένη απ’ όλα τα γήινα. Ήρεμη, γεμάτη ζωή (αν και ο πόνος του πρωτότοκού μας κατέκλυζε βέβαια την καρδιά μου) και σαν να ήμουν σε προσευχή επί 24ώρου βάσεως.

       Θαύμα 4^ον: Και φτάνει λοιπόν η λήξη της σαρακοστής μας στην χάρη της Αγίας, στις 3 Σεπτεμβρίου και εξομολογούμαστε άλλη μια φορά. Και έχω ήδη ενημερώσει τον πατέρα Δημήτριο ότι θα πρέπει να προσέλθει για το Ευχέλαιο, αμέσως μάλιστα (γιατί ένιωθα ότι το μωρό μας ήταν… καθ’οδόν!). Πολύ απησχολημένος ο παππούλης μας εκείνες τις μέρες, μου είπε «καλά, θα δούμε, δεν έχω χρόνο αυτή την εβδομάδα». Μην μπορώντας να «αφήσω το μωρό σε αναμονή», τηλεφώνησα στον πατέρα Ιωάννη (πνευματικό της μητέρας μου και ζωηρό Κρητικό), στον οποίο εξηγώντας μέσα σε δυο λέξεις το «θέμα» απάντησε: «έρχομαι αύριο, ετοιμάστε τα απαραίτητα!»

       Και τελέστηκε το Ευχέλαιο και ήταν Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 1999, δηλαδή: μνήμη Ζαχαρίου πατρός Προδρόμου! («συμπτωματικά»)

       Και συνεβρεθήκαμε με τον σύζυγό μου τρεις ημέρες μετά, δηλαδή: 8 Σεπτεμβρίου που εορτάζουμε το Γενέσιον Της Θεοτόκου! (μα, τι «σύμπτωση»)

       Θαύμα 5^ον: Ο καλός μου ο σύζυγος! Ήμασταν τόσα χρόνια μαζί, γνώριζε κάθε λεπτομέρεια του μηνιαίου κύκλου μου! Και γνώριζε καλά, ότι οι ημέρες εκείνες ήταν «αδύνατον» να είναι γόνιμες, καθώς ήταν στο τέλος του κύκλου. Απτή απόδειξη, οι δύο προηγούμενες συλλήψεις ήταν στο μέσον αυτού… Δεν θα ξεχάσω την γεμάτη πίστη κουβέντα του: «Ε, εντάξει, δεν θα μείνεις έγκυος αυτό τον μήνα, αλλά το επόμενο… ΣΙΓΟΥΡΑ!»

         Κι όμως… άρχισαν να περνάνε οι μέρες, η έμμηνος ρήσις δεν ερχόταν, κρατούσα και την αναπνοή μου- δεν το πίστευα, αλλά πάλι; τι;- και μια μέρα καθόταν δίπλα μου και με ρώτησε: «Να σε ρωτήσω κάτι; Μήπως έχεις καθυστέρηση;» (όλο δέος και αγωνία ήταν η ερώτησή του). Απάντησα, «ναι» (με κομμένη ανάσα). Συμπλήρωσε (με βουρκωμένα μάτια): «Θα λιποθυμήσω, μου φαίνεται…»

    Κι έτσι ξεκίνησε μια υπέροχη εγκυμοσύνη!

    Αλλά τα θαύματα δεν σταματάνε εδώ!

    Κατά τον 5^ο μήνα, στον «μεγάλο υπέρηχο» όπως λέγεται (εννοείται πως ποτέ δεν έκανα καμιά προγεννητική εξέταση εκτός των υπερήχων, αίματος, δηλαδή των πολύ «τυπικών» εξετάσεων, γιατί όπως είχα πει πολλές φορές στον γιατρό μου (συγκρουόμενη μάλιστα μαζί του), δεν είχα ποτέ σκοπό να τερματίσω καμία κύηση, οπότε… άχρηστες όλες οι περισπούδαστες εξετάσεις… και για του λόγου το αληθές ούτε στην πρώτη μου εγκυμοσύνη, δεν υπήρχε καν εξέταση που να δείχνει το μοιραίο πρόβλημα του γιού μας, αλλά και να το γνωρίζαμε δεν θα άλλαζε τίποτα!

      Στον μεγάλο λοιπόν υπέρηχο, διαπιστώνεται σοβαρό πρόβλημα στο κοριτσάκι μας (γιατί ναι, ήταν κοριτσάκι αυτή την φορά!) Έπασχε από κάποιο σύνδρομο (κατά τα φαινόμενα), πολύπλοκο κι ίσως… μοιραίο.

      Πόνος, πανικός, αγωνία, δάκρυα καυτά μέχρι το βράδυ… όπου, σαν να συνέρχομαι. Και λέω στον άντρα μου: «Βρε παιδί μου, γνωρίζουμε ή όχι- εμείς οι δύο- ότι αυτό το μωρό το έβαλε στην κοιλιά μου η Αγία;»… «Ε, λοιπόν, άντε να πιάσουμε πάλι την Παράκληση και προχωράμε!» Και ξαναρχίσαμε να διαβάζουμε την Παράκλησή της, με την ίδια ζέση, με το ίδιο θάρρος (και να μην πω «θράσος»!). Και συνέβη το εξής: τρία βράδια μετά, την είδα σαν σε όνειρο (μα δεν θα την ξεχάσω ποτέ!), σαν σε όραμα… Ήταν όρθια, με τον μωβ της τον χιτώνα, όχι με την Παναγία στην αγκαλιά, αλλά μόνη της και με χαιρετούσε με το δεξί της χέρι χαμογελώντας! Ξύπνησα κλαίγοντας, το διηγήθηκα στον άντρα μου συγκλονισμένη και την άλλη μέρα το πρωί τηλεφώνησα στην μοναχή «μας», η οποία βεβαίως ενημερωνόταν καθημερινά για όλα!

Η απάντησή της: «Μην φοβάσαι τίποτα! Η «φιλενάδα» σου σε φροντίζει!»

     Ναι, έτσι αναφέρεται στην Αγία Άννα, ως φιλενάδα μου! Τόση ζεστασιά κι απλότητα και οικειότητα έχει, για μια Αγία!

     Και συνέχισαν να με παρακολουθούν πλήθος γιατροί. Και συνέχισα τις Παρακλήσεις. Και ανήσυχοι οι γιατροί… και έλεγα εγώ «μην ανησυχείτε, όλα θα πάνε καλά!». Και ήρθε η μέρα του τοκετού, στις 3 Ιουνίου 2000. Και περίμενε ειδική ομάδα, για να παραλάβει το «προβληματικό νεογνό», γιατί τα ευρήματα όχι μόνο ήταν εκεί, αλλά μεγάλωναν όσο μεγάλωνε το μωρό! Και άλλος ένας εύκολος και γρήγορος τοκετός (υπό την Παράκληση της Αγίας στο μυαλό μου) και ήρθε μια Άννα-Μαρία, η οποία (κατά τις εξετάσεις) έσφυζε από υγεία, αφήνοντας έκπληκτους όλους τους ιατρούς που την περίμεναν έτοιμοι για χειρουργείο… κι έτσι συνεχίζει έως σήμερα, που κλείνει τα 15 πια!

Και λίγο μετά ήρθε κι ο αδερφός της, ενώ επιθυμούσαμε πάλι να τελέσουμε την «ενδοπνευματική» μας, η Αγία φαίνεται βλέποντας και μόνο την διάθεσή μας, μας τον χάρισε… χωρίς κανένα κόπο…

Κι έχω κι άλλη μια ιστορία να σας διηγηθώ, γιατί όλα αυτά προς δόξαν Κυρίου κι όχι της ανάξιας ταπεινότητάς μου, βέβαια! Φιλικό μας ζευγάρι, άτεκνο, το οποίο είχαν διαβεβαιώσει οι γιατροί ότι δεν θα τεκνοποιούσε ποτέ (!), ενημερώθηκε για το προσωπικό μας θαύμα! Η πιστή σύζυγος, ξεκίνησε την διαδικασία, με αρκετά αρνητική στάση του συζύγου της, του οποίου η πίστη δεν φαινόταν και τόσο… βαθειά. Έφτασε όμως ο σύζυγος, κάτω από την τρυφερή πίεση της συζύγου του, στην Εξομολόγηση! Για πρώτη φορά στην ζωή του, μάλιστα! Ε, μέσα στις επόμενες μέρες ανακάλυψαν ότι η γυναίκα ήταν έγκυος και απέκτησαν την… Αννούλα τους! Αυτό για μένα ήταν μια μεγάλη παραχώρηση της Αγίας, γιατί ίσως βρήκε αρκετό το βήμα του συζύγου αυτού. Και ίσως η «κοπιώδης» εξέλιξη της διαδικασίας να προκαλούσε τριβές στο ζευγάρι… (δική μου σκέψη, ας συγχωρεθεί) και τους το χάρισε το κοριτσάκι, με μόνο το πρώτο βήμα!

      Ελπίζω κι εύχομαι το προσωπικό μας θαύμα, να το ζήσουν κι άλλοι πολλοί! Μέσα από την καρδιά της πονεμένης μάνας, οι ευχές είναι προσευχές… που εισακούγονται!

                                 Σοφία-Πολυξένη Τσάκα,

                        σύζυγος Βασιλείου Παραθύρα

                 

   

Ἡ Εὔα τοῦ βιβλίου τῆς Γενέσεως ἐπιστημονικῶς ἀποδεδειγμένη

Η "Μιτοχονδριακή Εύα" είναι η Εύα του βιβλίου της Γενέσεως

Ὅταν ἡ ἐπιστημονική ἔρευνα διεξάγεται ἀντικειμενικά καί ἀμερόληπτα

Η «ΜΙΤΟΧΟΝΔΡΙΑΚΗ ΕΥΑ»
ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΓΕΝΕΣΕΩΣ

   Τό θεόπνευστο Βιβλίο τῆς «Γενέσεως» μᾶς ἐξιστορεῖ ὅτι ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα ἐξορίστηκαν ἀπό τόν Παράδεισο λόγῳ τῆς ἀνυπακοῆς τους πρός τόν Θεό. Ἐξορίστηκαν πρίν ἀπό 7.521 χρόνια στή Γῆ, ὅπως τήν γνωρίζουμε σήμερα καί αὐτή ἦταν καί ἡ ἀρχή τοῦ πεπτωκότος εἴδους μας. 

   Πολλοί ἄνθρωποι σήμερα, πιστοί καί ἄπιστοι θεωροῦν δεδομένο ὅτι ἡ παραπάνω περιγραφή δέν εἶναι παρά ἕνας ...συμβολισμός(!). Εἴμαστε ἀπόλυτα πεπεισμένοι γι’ αὐτό, γιατί ἡ ἐπιστήμη, τήν ὁποία καί πιστεύουμε τυφλά καί ἀπόλυτα σάν θεό, μᾶς ἔχει δώσει ἀπαντήσεις γιά ὅλα... Μᾶς ἔχει“ἀποκαλύψει” τή διαδικασία τῆς ἐξέλιξης, μιά διαδικασία πού ἐπιτελεῖται συστηματικά ἀπό τήν ἀρχή τῆς ζωῆς, ἡ ὁποία ξεκίνησε πρίν ἀπό... ἑκατομμύρια χρόνια(!). Μᾶς εἶπε ἀκόμα ὅτι προϊόν αὐτῆς τῆς διαδικασίας εἴμαστε καί ἐμεῖς καί ὅτι προήλθαμε ἀπ’ τόν πίθηκο πρίν ἀπό ἑκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Πουθενά χῶρος γιά τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα πού προῆλθαν κατ’ εὐθεῖαν ἀπό τά χέρια τοῦ Θεοῦ, πουθενά χῶρος γιά 7.521 χρόνια ἀπ’ τή δημιουργία τους, πουθενά χῶρος γιά τίποτα. Ὅλα μιά ὡραία ἱστορία, ἴσως μόνο γιά παιδιά... 

   Σ’ αὐτό τό ἄρθρο θά ἤθελα νά σᾶς πῶ καί ἐγώ μιά ἱστορία, τήν ὁποία εἶμαι βέβαιος ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπό ἐσᾶς δέν ἔχετε ξανακούσει. Εἶναι ἡ ἱστορία μιᾶς γενετίστριας μέ τό ὄνομα Rebecca L. Cann, ἡ ὁποία γεννήθηκε τό 1951 στήν Iowa τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν καί αὐτή τή στιγμή εἶναι καθηγήτρια Γενετικῆς στό πανεπιστήμιο τῆς Χαβάης. Ἡ ἐν λόγῳ γενετίστρια καί ἡ ὁμάδα της, στά πρῶτα μισά της δεκαετίας τοῦ ‘80 χρησιμοποίησε μιά πρωτοποριακή γιά τήν ἐποχή τεχνική, ἡ ὁποία, χρησιμοποιῶντας μιτοχονδριακό DNA, μποροῦσε νά ἀνακατασκευάσει μέ ἀκρίβεια κάτι σάν τό γενεαλογικό δέντρο ἑνός ὀργανισμοῦ, τό ὁποῖο ὀνομάζεται φυλογενετικό δέντρο. Μέ αὐτή τήν τεχνική, λοιπόν, προσπάθησε νά ἀνακατασκευάσει τό γενεαλογικό δέντρο τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους, τό ὁποῖο θά μᾶς ἔδινε ἀπαντήσεις σχετικά μέ τή γεωγραφική προέλευση τῶν πρώτων προγόνων τοῦ εἴδους μας, καθώς καί τό πότε ἀκριβῶς ἔζησαν.

   Σέ αὐτό τό σημεῖο θά πρέπει νά γίνει μιά μικρή παρένθεση προκειμένου νά ἐξηγήσουμε τί ἀκριβῶς εἶναι τό μιτοχόνδριο καί γιατί χρησιμοποιεῖται γιά τόν προσδιορισμό τῶν γενεαλογικῶν αὐτῶν δέντρων.

   Τά μιτοχόνδρια εἶναι μικρά ὀργανίδια πού βρίσκονται μέσα στό κύτταρο καί εἶναι ὑπεύθυνα γιά τήν παραγωγή τῆς ἐνέργειας πού χρειάζεται τό κύτταρο. Τά ὀργανίδια αὐτά ἔχουν δύο ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά. Τό πρῶτο εἶναι ὅτι ἔχουν δικό τους γενετικό ὑλικό, τό ὁποῖο εἶναι ἰδιαίτερα ἐπιρρεπές σέ μεταλλάξεις ἀπό γενιά σέ γενιά (λέγοντας μεταλλάξεις ἐννοοῦμε τίς ἀλλοιώσεις τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ). Τό δεύτερο εἶναι ὅτι περνοῦν ἀπό γενιά σέ γενιά μόνο μέσα ἀπό τίς μητέρες διότι τά σπερματοζωάρια ἁπλούστατα δέν ἔχουν μιτοχόνδρια. Ἡ τελευταία ἰδιότητα δίνει τή δυνατότητα στήν προαναφερθεῖσα τεχνική νά ἀνακατασκευάζει φυλογενετικά δέντρα ἀποκλει στικά μητρικῆς καταγωγῆς. Τέλος ἡ πρώτη ἰδιότητα (τῶν μεταλλάξεων) μᾶς δίνει τή δυνατότητα νά δημιουργήσουμε ἕνα μοριακό ρολόϊ βάσει τοῦ ὁποίου μποροῦμε νά ὑπολογίσουμε τόν χρόνο πού ἔχει μεσολαβήσει ἀνάμεσα σε δύο μέλη τοῦ δέντρου, ἀπό τόν ἀριθμό τῶν μεταλλάξεων πού ὑπάρχουν στό μεταγενέστερο μέλος σέ σχέση μέ τό προγενέστερο, δεδομένου ὅτι ἔχει καθοριστεῖ μέ ἐπιστημονικές μεθόδους ὁ ρυθμός μέ τόν ὁποῖο συμβαίνουν αὐτές οἱ μεταλλάξεις ἀπό γενιά σέ γενιά.

   Ἐπιστρέφοντας στήν κα Cann, ὑπενθυμίζω ὅτι, βάσει τῶν παραπάνω, προσπάθησε νά ἀνακατασκευάσει τό μητρικό-προγονικό δέντρο τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους ἐλπίζοντας νά ἐντοπίσει τίς πρῶτες μας μητέρες, τό ποῦ ἔζησαν καί τό πότε. Ξεκίνησε, λοιπόν, τήν ἀνάλυση τοῦ μιτοχονδριακοῦ DNA ἑνός μεγάλου ἀριθμοῦ ἀτόμων προερχομένων ἀπό πολλά καί διαφορετικάσημεῖα τοῦ πλανήτη. Πρός τιμήν της τά ἀποτελέσματα τῆς ἐργασίας της δημοσιεύθηκαν τό 1987 σέ ἕνα ἀπό τά ἐγκυρότερα ἐπιστημονικά περιοδικά τοῦ κόσμου, τό περιοδικό «Nature»[1]. Πρός ἔκπληξη τῶν ἴδιων τῶν συγγραφέων τοῦ ἄρθρου ἀλλά καί ὁλόκληρης τῆς ἐπιστημονικῆς κοινότητας, τό μεγάλο μητρικό-γενεαλογικό δέντρο τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους, βάσει τῆς συγκεκριμένης ἐργασίας, κατέληξε σέ μιά καί μοναδική γυναίκα ἡ ὁποία ἔζησε στήν Ἀφρική πρίν ἀπό 100.000 – 200.000 χρόνια (ὁ χρόνος ὑπολογίστηκε βάσει τῶν μεταλλάξεων πού προαναφέραμε, ὅπως μετρήθηκε μέ λάθος ὑπολογισμούς).

   Πάντως, μέ ἄλλα λόγια, ἡ ἐπιστήμη ἀπέδειξε ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πού εἴμαστε ζωντανοί σήμερα προερχόμαστε ἀπό ΜΙΑ καί μοναδική γυναίκα!

   Μετά τή δημοσίευση τῆς συγκεκριμένης ἐργασίας ἐπεκράτησε μεγάλη ἀναστάτωση, γιατί ἔτσι ἀνατρέπονταν ὅλες οἱ μέχρι τότε θεωρίες γιά πολλαπλές ἑστίες ἀπό τίς ὁποῖες ξεκίνησε ἡ ἀνάπτυξη τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους. Πολύ σύντομα μετά ἀπό αὐτή τή δημοσίευση, τό ἐξίσου ἔγκυρο ἐπιστημονικό περιοδικό «Science» στή στήλη μέ τά ἐπιστημονικά νέα συμπεριέλαβε καί ἕνα ἄρθρο πού ἀναφερόταν στό ἄρθρο τοῦ «Nature» μέ τίτλο «The Unmasking of Mitochonrial Eve» [2], δηλαδή «Ἡ ἀποκάλυψη τῆς Μιτοχονδριακῆς Εὕας». Ἡ ἐπιλογή αὐτοῦ τοῦ ὀνόματος, πού ἔκανε σαφέστατη σύνδεση μέ τίς βιβλικές ἀναφορές ἔδωσε φωτιά στήν ἱστορία, τόσο πού ἔφτασε νά γίνει πρωτοσέλιδο σέ πολλά μεγάλα περιοδικά ὅπως τό «TIME», τό «Newsweek» καί ἄλλα. Αὐτή ἡ ἐξέλιξη προκάλεσε ἀρκετά προβλήματα στήν κα Cann, ἡ ὁποία ἄρχισε νά δέχεται παρενοχλητικά emails, ἀπειλητικά τηλεφωνήματα καί τέλος μέχρι καί ἐπίσκεψη ἀπ’ τό FBI! [3].

   Σχετικά μέ τόν ὑπολογισμό τοῦ χρόνου βάσει τῶν μεταλλάξεων, δέκα χρόνια ἀργότερα προέκυψε μιά ἐπιπλέον ἐξέλιξη ἡ ὁποία ἦρθε νά ταρακουνήσει ἐκ νέου τήν ἐπιστημονική κοινότητα. Τό 1997 στό ἔγκυρο ἐπιστημονικό περιοδικό «Nature-Genetics» δημοσιεύθηκε μιά ἐργασία[4] ἡ ὁποία ἀποδεικνύει ὅτι ὁ ρυθμός τῶν μεταλλάξεων τοῦ μιτοχονδριακοῦ DNA εἶναι περίπου 20 φορές μεγαλύτερος ἀπό αὐτόν πού εἶχε ὑπολογιστεῖ ἀρχικά ἀπό τά φυλογενετικά δέντρα καί εἶχε χρησιμοποιηθεῖ στή δημοσίευση τῆς Cann γιά τόν ὑπολογισμό τῆς ἡλικίας τῆς Μιτοχονδριακῆς Εὕας. Μεγαλύτερος ρυθμός μεταλλάξεων σημαίνει ὅτι τά 100.000 - 200.000 χρόνια πού ὑπολογίστηκαν ὡς ἡλικία τῆς Μιτοχονδριακῆς Εὕας εἶναι λάθος καί ὅτι ὁ πραγματικός χρόνος εἶναι ἀπό 5.000 – 10.000 χρόνια! Αὐτό τό χρονικό παράθυρο εἶναι σέ ἀπόλυτη συμφωνία μέ τόν βιβλικό χρόνο δημιουργίας τοῦ κόσμου τῶν 7.521 χρόνων. Τό συγκεκριμένο στοιχεῖο σχολιάστηκε καί ἀπό ἕνα ἄρθρο στό «Science» ἕνα χρόνο μετά, στό ὁποῖο ὁ συγγραφέας ἐπί λέξει ἀναφέρει «Μέ τήν ἀρχική μέθοδο ἡ Μιτοχονδριακή Εὔα ὑπολογίστηκε ὅτι ἦταν 100.000 - 200.000 ἐτῶν, ἐνῶ μέ τή νέα μέθοδο ἡ πραγματική της ἡλικία μειώνεται σέ μόλις 6.000 χρόνια» [5].

   Μετά ἀπό αὐτή τή μικρή ἱστορία θά ἤθελα νά ἀπευθύνω ὁρισμένα ἐρωτήματα πρός προβληματισμό ὅλων μας:

Πόσο συμβολικό ...παραμυθάκι ἀκούγεται τώρα ἡ ἱστορία τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὕας πού “ἔπεσαν” πρίν ἀπό περίπου 7.521 χρόνια;

   Πόσο σίγουροι εἴμαστε γιά τήν ἡλικία τῆς Δημιουργίας καί πόσο καλά τελικά γνωρίζουμε τί σωστό καί τί λάθος ἔχει ἀνακαλύψει ἡ ἐπιστήμη γιά τήν ἀρχή της καί τήν ἀρχή τοῦ εἴδους μας;

Ἡ προσωπική ἄποψη τοῦ γράφοντος εἶναι ὅτι ὁ Θεός σάν Πατέρας μᾶς ἔδωσε ἐξαρχῆς ὅλη τήν Ἀλήθεια, ἀλλά ἀκριβῶς ἐπειδή εἶναι Πατέρας καί ἀγαπάει καί σέβεται τά παιδιά Του, μᾶς ἔδωσε παράλληλα καί τήν δυνατότητα νά Τόν ἀμφισβητήσουμε καί νά ἐπιβεβαιώσουμε τό κάθε τί πού μᾶς εἶπε. Ὅταν ἡ ἐπιστημονική ἔρευνα διεξάγεται ἀντικειμενικά καί ἀμερόληπτα, βρίσκεται καθημερινά μπροστά σέ ἐκπλήξεις, πού ἔρχονται μόνο πρός ἐπιβεβαίωση τῶν ὅσων μᾶς ἔχει ἀποκαλύψει ὁ Θεός, τά ὁποῖα μέχρι ἐκείνη τή στιγμή θεωροῦμε παιδαριώδη καί ἀνυπόστατα. Μᾶς ἐπιτρέπει νά βάλουμε τον δάκτυλόν μας «εἰς τόν τύπον τῶν ἥλων», ὅπως ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς, καί μᾶς προτρέπει νά γίνουμε πιστοί καί ὄχι ἄπιστοι.

   Ὅσοι ἔχουμε μάτια ὀφείλουμε νά τά ἀνοίξουμε καί νά δοῦμε καί ὅσοι ἔχουμε αὐτιά νά τά ἀνοίξουμε καί νά ἀκούσουμε. Μᾶς τήν ἔδωσε ὁ Πατέρας μας αὐτή τή δυνατότητα ἀπ’ τήν ἀρχή τοῦ κόσμου, ἀλλά δέν φαίνεται νά τήν ἀξιοποιοῦμε. Ὁρισμένες φορές πραγματικά ἀναρωτιέμαι τί δικαιολογία θά βρεῖ προκειμένου νά μᾶς σώσει. Δέν ἀπελπίζομαι ὅμως, Θεός εἶναι, ὅλα τά μπορεῖ...

Κώστας Βουγᾶς
Μοριακός Βιολόγος

Ἀναφορές:

1.Cann RL, Stoneking M, Wilson AC (1987). “Mitochondrial DNA and human evolution”. Nature 325 (6099): 31–36
2. Lewin R. The unmasking of mitochondrial Eve.Science. 1987 Oct 2;238(4823):24-6.
3.Jane Gitschier. All About Mitochondrial Eve: An Interview with Rebecca Cann. PLoS Genet. 2010 May; 6(5): e1000959.
4. Parsons TJ, Muniec DS, Sullivan K, Woodyatt N, Alliston-Greiner R, Wilson MR, Berry DL, Holland KA, Weedn VW, Gill P, Holland MM. A high observed substitution rate in the human mitochondrial DNA control region. Nat Genet. 1997 Apr;15(4):363-8.
5.Gibbons, A. ‘Calibrating the Mitochondrial Clock’. Science 279(5347):28–29, January 2, 1998

Ἱστοσελίδες:

1. https://www.nature.com/articles/325031a0
2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1715476/

Πηγή: Ενοριακή Ευλογία
Μηνιαία Έκδοση Ι. Ναού Αγ. Νικολάου Πευκακίων Αθηνών
Έτος ΙΒ' - ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ 2013
Αριθμ. Τεύχους 130-131